စိတ္နဲ ့ကိုယ္...

က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို က်ေနာ္ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း ေျခာက္ေသြ ့စြာနဲ ့အထီးက်န္ျခင္းကို ခံစားရသည္.။ ကိုယ့္ရဲ ့ စိတ္အပန္းေျဖရာ..ပညာရွာရာ...ဗဟုသုတေလ့လာရာ..ရင္ဖြင့္ရာနဲ ့ ကိုယ္ခင္မင္တြယ္တာေသာ ရပ္၀န္းေလးျဖစ္ေပမယ့္
ကိုယ္တိုင္ပင္ ၀င္မလည္ခ်င္ေအာင္ျဖစ္ေနရသည္.။
ငယ္စဥ္ကတည္းက စာနဲ ့မ်က္ႏွာ မခြာနိုင္ဘဲ စာဖတ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္တဲ ့ကိုယ္..
မိဘေတြ ဖြင့္ထားတဲ ့စာအုပ္ျဖန္ ့ခ်ီေရးဆိုင္ၾကီးမွာ အျမဲ လာတတ္ၾကေသာ စာေရးဆရာတခ်ိဳ ့..။ သူတို ့ဘ၀ေတြ ရဲ ့မေျပလည္မႈ၊ မေလာက္ငွမႈနဲ ့စာေပကိုခ်စ္တတ္ေသာ...လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းကို လစဥ္ပံုမွန္၀ယ္ေနၾကေပမယ့္ ..ပိုက္ဆံပံုမွန္မေခ်နိုင္ေသာ သူတို ့ဘ၀ေတြကို ပိုသိလာေလ...သူတို ့ေရးတဲ ့စာေတြကို ပိုမိုတန္ဘို းထားဖတ္တတ္ေလျဖစ္ခဲ ့တဲ့ကိုယ္..။
စာအုပ္ငွားဖတ္လို ့ရက္ပိုေၾကးေတြမ်ားေနလွ်င္...ေျပာရခက္ေသာ ခံစားမႈေတြနဲ ့သူတို ့မ်က္ႏွာေတြ ..မိဘေတြ လစ္ျပီဆိုတာနဲ ့ ရက္ပိုေၾကးလံုး၀ မယူေသာ ကိုယ့္ကိုလဲ သူတို ့ပိုခင္မင္ခဲ ့ၾက..။
သူတို ့သိေသာ ပန္းခ်ီဆရာအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပ...ကိုယ္ကေမး... သူတို ့သိသေလာက္ ဆက္သြယ္ေပးရင္း...
ကိုယ္က ပန္းခ်ီဆြဲ...စာအုပ္ဖတ္ ကဗ်ာေရး...။
တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ္က စာလဲ ေရးခ်င္...စာလဲဖတ္ခ်င္ပါ..။
ပန္းခ်ီလဲဆြဲတယ္..။ ပန္းပုလဲ ထုတယ္..။ ေနာက္ ရုပ္ရွင္တည္းျဖတ္တာေတြ..ဘာညာ ပရိုဂရမ္ေတြ ကလဲ ေလ့လာ ဆိုေတာ့...။
တစ္ေယာက္တည္းနဲ ့ အခ်ိန္ေတြက မေလာက္ေတာ့ဘူး..။
ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို ့စ္တင္မယ္ ဆို ကြန္ျပဴတာေလးဖြင့္လိုက္တာနဲ ့သူမ်ား( ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြ) ေတြ ေရးတဲ ့စာကို အရင္ ဖတ္ရမွ..။
ဖတ္ရင္လဲ အမွ်င္က မျပတ္ေတာ့လူး...လင့္ခ္ေတြ တခုျပီးတခု ၀င္သြား လိုက္တာ...၀ကၤဘာထဲ ေရာက္သလိုဘဲ..။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စာကမေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး...မနက္လဲ အလုပ္သြားရတာ ၆ နာရီဆို အိပ္ယာထ...ဆိုေတာ့ကာ....
သစ္နက္ဆူးဆိုတာ စိတ္တခု ကိုယ္တခုထဲမဟုတ္တာ ျပသနာဘဲေပါ့...။
ဘေလာ့ဂ္ဘဲ ဖ်က္ပစ္ရေကာင္းနိုးနိုး( စိတ္ကူးလိုက္တိုင္း စိ္တ္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတာ..ဆိုးတယ္)
ပန္းခ်ီဘဲ ဆြဲရနိုးနိုး...( ပန္းခ်ီကေတာ့ မဆြဲလို ့မရဘူး...ဆြဲရမွာ..)
.........
ဘာဘဲေျပာေျပာေလ...
ကိုယ္မေရးလဲ သူမ်ားေတြ ေရးေနတာဘဲ..။
ဘေလာ့၈ါ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ စာေရးေနယံုေလးနဲ ့မွ မရတာ..
ဧည့္သည္ကို အိမ္ရွင္က ၾကိဳဆိုဧည့္ခံသလို ...
ကိုယ္ကလဲ ဧည့္သည္လုပ္ျပီး လည္နိုင္မွ...။
ကိုယ္က တာ၀န္မေက်နိုင္တာပါ...။
အခုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္နဲ ့ကိုယ့္ကို အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးေနတာဘဲ...။
ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲ ဆိုတာေပါ့..။
ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ...ကိုယ္တိုင္ေရးတာထက္
သူမ်ားစာေတြကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုး ဖတ္တတ္တာဆိုတာပါဘဲ..။
ကိုယ့္ရဲ ့ပို့ စ္ အသစ္္ေတြ ထင္ထင္လင္းလင္း မတင္ျပေပမယ့္...
သူမ်ားေရးတဲ ့စာေတြကို တိတ္တိတ္ေလးဖတ္ေနရရင္လဲ...ကိုယ္က ၾကည္နူးေနတာပါဘဲ...။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္ဘ ့ို( ကိုယ့္ကို လူသိဘို ့ထက္) သူမ်ားေရးတဲ ့စာေလးေတြကို စြဲလန္းစြာဖတ္ေနရရင္ ေက်နပ္ျပီ..။

သစ္နက္ဆူး

ေဆာင္းရာသီ ပန္းခ်ီျပပြဲ

ျပီးခဲ့တဲ့ေသာၾကာေန ့က ေဆာင္းရာသီျပပြဲဖြင့္တယ္ဗ်..။ ျပပြဲဖြင့္ခ်ိန္က ည..၆း၀၀။
ေအးကလဲေအး။။ေမွာင္ကလဲေမွာင္..။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဖြင့္ပြဲကေတာ့ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါဘဲ...။ ကိုယ့္မွာသာ ျပပြဲျဖစ္မယ့္ရက္ကို အတြက္မွားျပီး...အိမ္ေျပာင္းေရႊ ့တဲ ့ကိစၥေတြနဲ ့ ပန္းခ်ီဆြဲဘို ့ေန ့ေရႊ ့ညေရႊ ့လုပ္ေနခဲ ့တာ..ေနာက္ စိတ္ကမပါဘူး...စိတ္မပါရင္ မဆြဲခ်င္ဘူး...။
ဒါေပမယ့္ မျဖစ္မေန ျပပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ျပေစခ်င္တယ္ဆိုလို ့ “၀ုန္း” လိုက္ရေသးတယ္... ၃ကားပါဘဲ..ကားေဟာင္း၂ကားနဲ ့...ေရာင္းျပီးသား “ေဆးတံေသာက္တဲ ့အဘြားအို” ကားကို ျပန္ငွားျပီးခ်ိတ္ခဲ ့ရတယ္..။
အဲဒီ ၀ုန္းထားတဲ ့ ၃ကားနဲ ့ ဟိုကားေဟာင္း ပန္းေတာင္တန္းကားေလးနဲ ့ ၄ကား ေပါင္းခ်ိတ္ထားတယ္..။
ျပီးခဲ ့တဲ ့ပြဲတုန္းက ကားအကုန္နီးပါးက ျပပြဲျပီးမွ အိမ္ထိစံုစမ္းျပီး ဆရာ၀န္ ဇနီးေမာင္ႏွ့ံ အကုန္၀ယ္သြားေတာ့...ျပပြဲအတြက္ ဘာမွ မရွိဘူးျဖစ္သြားတာပါ..။
ဘာမွကို မေရးသေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီျပပြဲအေၾကာင္းေလးကိုဘဲ ပို ့စ္တခုအေနနဲ ့ တင္လိုက္ရတာ..။
ေနာက္အေၾကာင္းျပသနာတခုက ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးျဖစ္ဘို ့ကို ကိုယ္တေယာက္ထဲ ကိုယ့္စိတ္တခုထဲနဲ ့လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး...။
စုေပါင္းဆံုျဖတ္ျပီးလုပ္ခ့ဲၾကတာ...ဒီဘေလာ့ဂ္နဲ ့ပါတ္သက္ျပီး က်ေနာ္တို ့ၾကားမွာ အယူအဆမ်ားျပီး က်ေနာ္တို ့ခ်င္း ကိြဳင္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္...ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို ့စ္ေတြ ဆက္တိုက္မေရး၊ မတင္ျဖစ္တာပါ..။
ဒီဘေလာ့ဂ္ရဲ ့အတြင္းေရးျပသနာေတြကို ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူေတြကို မသိေစခ်င္ေပမယ့္ ဒီဘေလာ့ဂ္ရဲဲ ့အတြင္းေရး အားလံုးကို ေနာက္ပို ့စ္မွာ...က်ေနာ္ အားလံုးေျပာျပပါ့မယ္...။
အဲဒီက်ရင္ သစ္နက္ဆူးဆိုတာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ဆိုတာ မိတ္ေဆြေတြ သိသြားခဲ ့ရင္ က်ေနာ္ေက်နပ္ျပီ...ဘေလာ့ဂ္နာမည္ၾကီးေအာင္ “ဖြ”တာ မဟုတ္ပါဘူး...ဒီဘေလာ့က နာမည္ၾကီးလဲ မဟုတ္ပါဘူး...။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘေလာ့ဂ္ အတြင္းေရးေတြ ေရးခ်ျပလိုက္ျပီးရင္ ကိစၥျပီးျပီ..။

ဆူး