ျမိဳင္....( တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း..၊ ၄ ၊ )

ေနသားမက်ေနရာမမွန္မႈေတြနဲ ့ဘဲ ကိုယ့္ဘ၀က ၂တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္လာခဲ ့ျပီ..။ အတန္းေက်ာင္းတက္
ရသလို ဘာသာေရးေက်ာင္းကလဲ တက္၇ေသးသည္၊ ျမန္မာ အတန္းေက်ာင္းျပီးလို ့ခဏေလး အစာေျပစားျပီး
ဗလီက အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံၾကားတာနဲ ့ သြားတက္ရျခင္းပင္..။အေျခခံအတန္းတက္ရတာဘဲ ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းဆင္းျပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ကစားေနက်။
အဲဒီႏွစ္မွာဘဲ အေဒၚေတြက ရုပ္ရွင္ျပသေရးလုပ္ငန္းကန္ထရိုက္ဆြဲေတာ့..ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းကလူေတြနဲ ့ခင္မင္ခဲ ့
ရသည္..။ ထိုအထဲမွာ ရုပ္ရွင္ေအာ္ပေရတာလုပ္ေသာ ဦးခင္ေမာင္၀င္းမိသားစုက ဗလီေက်ာင္းေျမတြင္ အပို
ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အိမ္မွာ ငွားေနၾကသည္.။သူ ့မွာ သားသမီး၃ေယာက္ရွိျပီး.က်ေနာ္နဲ ့ရြယ္တူေယာက်ၤား
ေလးက တစ္ေယာက္ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ထက္တႏွစ္ငယ္ေသာ ျမိဳင္ ..ျပီးေတာ့ ေနာက္အငယ္ေလးတစ္ေယာက္..။
ျမိဳင့္အကို ေဇာ္၀င္းနဲ ့က ရြယ္တူ ကစားဖက္ ျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ္တို ့ကစားတိုင္း ကန့္လန္ ့ကန္ ့လန္ ့ပါစျမဲ..။
သူ ့အကို က သိပ္ဂရုမစိုက္..။ ကိုယ့္ကဘဲ အျမဲ သူ ့ကိုညွာေနရတယ္..။ ျမိဳင္က အရမ္းေအးေဆးတာ..။
ရုပ္ကေလးက ဘိုမရုပ္ေလးလို ဘဲ..ျဖဴေဖြးျပီး မ်က္ႏွာေလးက ပို ခင္စရာေကာင္းတယ္..။ ေျပာရမယ္ဆို ျမိဳင္တို
့ကခ်ိဳ ့တဲ ့ပံု၇တယ္..။ အ၀တ္အစားဆို လဲ ႏြမ္းႏြမ္းေလးေတြ..။ သူ ့အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေဖာ္က အလိုလို
ေနရင္းက်ေနာ္ ျဖစ္လာတာပါဘဲ..။ တခါတခါက်လဲ စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး...။ တူတူပုန္းလဲ ကိုယ္လံုဘို ့ထက္ သူ ့ကို
လံုေအာင္၀ွက္ေပးရတာက တစ္ဒုကၡ။ သူရွာရမယ့္အလွည့္ဆို ငိုမဲ့မဲ့နဲ ့..။ တခါမွလဲ ရွာမေတြ ့...ေႏွးတုံ့ေႏွးတံ ု့။
ေခြးရဴးလိုက္ရမယ့္အလွည့္ဆို ေက်ာက္ခဲေတြထည့္ျပီး ထိပ္ပိတ္ထားတဲ ့နို ့ဆီခြက္ကို ဒီေကာင္ေတြ ပစ္တာ
အေ၀းၾကီးဘဲ..။ သူ ့သနားရိုးရိုး သူ ့အစား ကိုယ္က ေခြးရူးလုပ္ရတာလဲ ခဏခဏ။ ဒါေပမယ့္ ျမိဳင့္ကို က်ေနာ္
ခင္တယ္..။ အေဒၚတို ့က မုန္ ့မ်ိဳးစံုဆိုင္ဖြင့္ထားတာဆိုေတာ့ အိမ္မွာက မုန္ ့ေတြကအစံု..။ က်ေနာ္က ျမိဳင္တို ့
အိမ္ဖက္သြားတိုင္း အဘူ ့ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းတယ္...။ ျမိဳင့္အတြက္ မုန္ ့ယူသြားတာေလ..။
ျမိဳင္က ကိုယ္ေကၽြးတိုင္းစားခ်င္မွ စားတာ..။ သူစားရင္လဲ ကိုယ့္ကိုပါ ျပန္ေကၽြးေသးတယ္..။
ဘာဘဲ ေျပာေျပာေလ..ျမိဳင္နဲ ့ခင္ေနရတာ က်ေနာ္ကေပ်ာ္ေနတာပါဘဲ..။
ေန ့ဆို ေက်ာင္းတက္..ညေန ဘာသာေရးေက်ာင္းျပီးရင္ ထမင္းစား.. ျပီးေတာ့ ဘာသာေရးေက်ာင္းထဲကို
တစ္ေခါက္ျပန္လာျပီး ျမိဳင္တို ့ေမာင္ႏွမနဲ ့အတူကစား..။ က်ေနာ္ တို ့ဘယ္သြားသြား ျမိဳင္က လိုက္ခ်င္တယ္..သူပါရင္ အလုပ္ကမျဖစ္ပါဘူး..ဒါေၾကာင့္ သူူ ့အကို ကေနရာတစ္ကာ မေခၚခ်င္တာ..
“ ျမိဳင္.. နင္မလိုက္နဲ ့လို ့” ေျပာရင္ ျမိဳင့္ မ်က္ႏွာေလးက ျငိဳးသြားတာဘဲ..။ ျမိဳင္ မ်က္ႏွာျငိဳးရင္ က်ေနာ္က
မေနတတ္ေတာ့ဘူး..
“ ကဲ လာ”ဆိုျပီး ျမိဳင့္လက္ကို ဆြဲေခၚေနၾက။
ညတိုင္ဆို ရုပ္ရွင္သြားဘို ့ျမိဳင္တို ့ကို က်ေနာ္က အေဖာ္ညိွတတ္တယ္ေလ..။ ေဇာ္၀င္းက ကိစၥမရွိေပမယ့္
ျမိဳင္ ကလိုက္ခ်င္တာ..။ မေခၚရင္လဲ ငိုမဲ ့မဲ ့..။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေခၚလိုက္ပါကြာ သနားပါတယ္လို ့သူ ့အကို ကို
ေျပာလဲ ေျပာ..ေခၚလဲ ေခၚ..။
ရံု၀င္ခကေတာ့ စဥ္းစားစရာမလို .အိမ္ကျပတာေလ..။ ရုပ္ရွင္ရံုမွာလဲ အေဒၚေတြက ဆိုင္ဖြင့္ေသးတာဆို ေတာ့
မုန္ ့ထုပ္ေလးဘာေလးပါယူျပီး ေရွ ့ဆံုးတန္းဘက္ သြားတာဘဲ..။ ျပီးရင္ ေရွ ့ဆံုးတန္းက ဖ်ာေတြေပၚမွာ
ေနရာယူေပါ့..။
ရုပ္ရွင္မျပခင္ခင္ထိေတာ့ ျမိဳင္တို ့က ဟုတ္လို ့..။ဂါ၀န္ေလး၀တ္ထားျပီး ေျခေထာက္ေလးဆင္း ထိုင္ေနတာ
ျငိမ္ေနတာဘဲ.. မုန္ ့စားခ်င္ရင္ တခါတည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရဲရဲတင္းတင္း မယူဘူး..
က်ေနာ့္ နား နားကို ကပ္ျပီး ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလတိုးတိုးေလးနဲ ့..
“ ညီညီ..ျမိဳင္ မုန္ ့စားခ်င္တယ္..”
လူသံေတြက ညံဆူတာနဲ ့ ျမိဳင္က စကားတို းတိုး ေျပာတတ္တာနဲ ့..အံက်ေပါ့..။
“ ေဩာ္..မုန္ ့စားခ်င္တာမ်ား စားေပါ့” လို ့ေျပာရင္ ..မစားဘူး..။
အဲဒါကိုယ္က မုန္ ့ထုတ္ဖြင့္ေကၽြးမွ စားတယ္...ေနၾကာေစ ့စားရင္ပိုဆိုးတယ္..။
ကိုယ္ကလဲ ရုပ္ရွင္ကို အာရံုေရာက္..ပိတ္ကားေပၚမွာလဲ ေရႊဘက ထိုး...
ကိုယ့္မွာလဲ ျမိဳင့္ကို ေနၾကာေစ့ ခြာေပးရတာ..ေရႊဘၾကီးလို ဘဲ လက္ေတြကို ေညာင္းးးးလို ့။
တခါတခါေတာ့ ေဇာ္၀င္းက သူ ့ညီမကို သိပ္ၾကည့္မရဘူး
“ ျမိဳင္ နင္ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတယ္ေနာ္..ညီညီ မင္းကလဲ သူခိုင္းတိုင္း လုပ္ေပးေနတာဘဲ..ဒါေၾကာင့္ သူဆိုးေနတာကြ”
ေဇာ္၀င္းက ေျပာလို ့သာေျပာတာ..သူ ့ညီမကို ေလသံၾကမ္းၾကမ္းနဲ ့တခါမွ မေျပာဘူး..။
( ဒါက ျမိဳင္တို ့မိသားစု အက်င့္ဘဲ..။ သူတို ့တအိမ္လံုး စကားေျပာနူးညံ့တယ္..။
ျမိဳင္ဆို စကားေျပာတာ တိုးတိုးေလး...မ်က္ႏွာေလးကလဲ ျပံဳးေနတာဘဲ...။)
ေဟာ ...ရုပ္ရွင္ ကားတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ျပီ ဆိုရင္ ျမိဳင္တို ့ငိုက္ျပီ..ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
ျမိဳင္က ေခြေခြေလး အိပ္ေတာ့တာဘဲ..။
ရုပ္ရွင္ျပီးလို ့ျပန္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာပိုးျပီး ျပန္ရတယ္....။ ေဇာ္၀င္းက လိုက္မပို ့ပါနဲ ့
ရတယ္ ဆိုလဲ က်ေနာ္က လိုက္ပို ့တာဘဲ..။ သူတို ့ကို ပို့ျပီးတာနဲ ့ကိုယ္လဲေနာက္က်တဲ ့ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္
လို ့ေအာ္ျပီိး တခ်ိဳးထဲ ေျပးတာဘဲ အဲဒီလမ္းေထာင့္ေကြးက ေမွာင္တယ္..။နည္းနည္းေၾကာက္တယ္။
ေကြ ့ေလးေက်ာ္တာနဲ ့ကိစၥမရွိပါဘူး...လမ္းမီးတိုင္က အဘြားအိမ္ေရွ ့မွာ ရွိတာေလ..။ အိမ္ထဲမွာလဲ ဆိုင္သိမ္း
လာတာဆိုေတာ့ မီးေခ်ာင္းဖြင့္ျပီး အေဒၚတို ့က စာရင္းတြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေပါ့..။
ကိုယ္၀င္လာျပိး ျခံတံခါးပိတ္ျပီဆို၇င္..
“ ဘယ္လိုလဲ ေမာင္ညီညိီ... ေတာ့္ရဲ ့ျမိဳင္ကို အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္ပို ့ခဲ ့ျပိီလားရွင့္”လို ့ အေဒၚအငယ္က စ၇င္
က်ေနာ္ ေခါင္းကုတ္ေနတာပါဘဲ..။
“ ၾကီးရင္..ယူၾကမလားမသိပါဘူးေအတို ့ရယ္” လို ့အေမမရီကပါ ၀င္ေျပာ၇င္..အကုန္၀ိုင္းရီၾကတယ္..။
က်ေနာ္က အေမမရီကို ခ်စ္လို ့...
“ ညီညီက ျမိဳင့္ကို မယူပါဘူး...ဟိုဟာ ျမင္းနဲ ့ခိုးေျပးမွာ” လို ့ျပန္စရင္..တဟားဟားနဲ ့ေအာ္ရီေတာ့တာဘဲ..။
အေမမရီ အားရပါးရရီျပီဆို အကုန္၀ိုငး္ရီတာဘဲ..ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ အေမရီက ၀၀တုတ္တုတ္...ျပီးေတာ့
သူရီျပီဆိုတာနဲ ့တစ္ျပိဳင္တည္းး ေလလည္ေတာ့တာ..
တိုးတိုးလဲ မဟုတ္..ေရွးေခတ္က ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ၾကီးေတြလိုဘဲ၊ တဘံုးဘံုး...တဗ်န္းဗ်န္းနဲ ့။
ျမိဳင့္အေၾကာင္းဆက္မယ္ေနာ္..။ က်ေနာ္ျမိုင့္ကို ဘာလို ့ခင္လဲ ေမးရင္..
ျမိဳင္က အရမ္းေအးတယ္..ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္..မ်က္ႏွာေလးကလဲ လွေနတာဘဲ .။ဒါေပမယ့္ ျမိဳင္က ေနတာ
ထိုင္တာ နည္းနည္း ထူးဆန္းေနသလိုဘဲ..။ သူမ်ားေတြလိုလဲ သိပ္မေဆာ့ဘူး..။
သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိခ်ိန္ေတြဆို ထိုင္ျပီး ေငးေနတတ္တာ..။ပါးစပ္ကလဲ တိုးတိုးေလးေျပာေနတာဘဲ..။
က်ေနာ္ေရာက္သြားရင္ “ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ” လို ့ျမိဳင့္ကို ေမးရင္.. ျမိဳင္က ဘယ္ေတာ့မွမေျဖဘူး..။
“ ကစားမယ္ေလ...ျမိဳင္ေစာင့္ေနတာ ၾကာလွျပီ” လို ့ဘဲေျပာေနက်..။
ျမိဳင့္အလိုကို က်ေနာ္လိုက္ရသလို က်ေနာ္ေခၚရင္ ျမိဳင္ကလည္း လိုက္တာပါဘဲ..။
က်ေနာ္ကလဲ အေတြးကခပ္နက္နက္ဆိုေတာ့ တခါေတာ့ ဘာသာေရးေက်ာင္းမ်ာ ဆိုတဲ ့စာတစ္ပိုဒ္ကို က်ေနာ္
ေခါင္းစားေနတာ..။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မမွတ္မိေပမယ့္ ဒီစာပိုဒ္ေလးကေတာ့ တဘ၀လံု့ုး မေမ ့နိုင္စ၇ာမို ့
မွတ္မိေနတယ္..။
“ ၀ါ ၀ါးနာ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ၀ပ္၈်္အာလႅနာ မင္နာလ္း မြတ္ရွ္ေလကီး ” ဆိုတဲ ့အပိုဒ္မွာပါတဲ ့
၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတဲ ့စာေၾကာင္းေလးကို အျမဲ စဥ္းစားတယ္..။
တေန ့ေတာ့ အဘြားအိမ္ေနာက္မွာ ထိုင္ေတြး၇င္း ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတာကို သြားေတြ ့ေတာ့တာဘဲ..။ အံ့ၾသ
၀မ္းသာျခင္းမ်ားစြာနဲ ့အထပ္ထပ္ၾကည့္တယ္..။ ၾကည့္ေလ ေသခ်ာေလ.. ေသခ်ာေလ အံ့ၾသေလ..။
ဟုတ္တယ္ေလ..အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ဒီ ၀္စကါ့ဟ္နာ ာကီးကို အေမၾကီးတို ့အိမ္အတြက္ ဖန္ဆင္းေပးထား
တာ..ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူဘို ့ေကာင္းလဲ..။
ကိုယ္လဲ ၀မ္းသာအားရ ျမိဳင္တို ့ေမာင္ႏွမကို ေျပးေခၚတာဘဲ..
“ ေဇာ္၀င္း..ေဇာ္၀င္း..ျမိဳင္..”
“ ေဟးးး ဘာလဲ“
“ ေဇာ္၀င္း ငါထူးဆန္းတာေတြ ့ေနျပီကြ...လာ မင္းတို ့ကို ျပမယ္.. ျမိဳင္လာ..”
ေျပာေျပာဆိုဆို ျမိုင့္လက္ကို ဆြဲေျပးတာဘဲ..။
“ ညီညီ ခဏေနဦးကြ..ငါ ဗိုက္နာေနတယ္.. အိမ္သာတက္ဦးမယ္..မင္း ဘာေတြ ့တာလဲ ခုေျပာ..ျပီးရင္
ငါလိုက္ခဲ ့မယ္”
“ ေဇာ္၀င္း....အလႅာရွင္ ဖန္ဆင္းေပးထားတဲ ့ “ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ” ကို ငါေတြ ့ထားျပီ”
“ ဟမ္..ဟုတ္ရဲ ့လား”
“ ဟုတ္တယ္ မင္းေနာက္က လိုက္လာခဲ့”
“ေအး”
ျမိဳင့္ကို အရင္ေခၚလာေပမယ့္ ျမိဳင့္က ေႏွးေနတာနဲ ့ ေနာက္လူေတြပါ မွီလာေရာ..ေနာက္လူေတြဆိုတာ
ေဇာ္၀င္း ဖြရိုးရိုး ၾကားျပီး လိုက္လာတဲ့ မုန္ ့လံုး၊ ေမာ္နိီကာ၊ ညိဳညိဳျငိမ္း၊ၾကည္စိုး၊ ျမင့္စိုး ေနာက္ ဗိုလ္လက်ၤာ...။
ျခံထဲကို တျပံဳၾကီး ၀င္လာေတာ့..
အဘူနဲ ့အေမၾကီးက
“ ဟဲ့..ေမာင္ညီညီ မင္းမလဲ အုပ္စုလိုက္ၾကီးပါလား...ဘာလုပ္ၾကမလို ့လဲ” ဆိုေတာ့
“ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာကို ညီညီိေတြ ့ထားျပီိ ဆိုလို ့ လာၾကည့္တာ”
အဘြားတို ့လဲ အ၇င္းမရွိ အဖ်ားမရွိ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတာ ဘာေျပာေနမွန္းကို သိပံုမရပါဘူး..အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ ့
က်ေနာ္က ဦးေဆာင္ျပီး အိမ္ေနာက္ကို တသီၾကီး ပါသြားၾကတာဘဲ။
ဟိုေရာက္ေတာ့ “ ဒီမွာ..ဒါ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာဘဲ..”
“ ဟင္ ..ဘယ္က ေ၇ာက္လာတာလဲ”
“ ငါထင္တာေတာ့ အလႅာက အေမၾကီးတို ့ကို လက္ေဆာင္ေပးထားတယ္ ထင္တာဘဲ”
အဲဒါၾကီး ၾကည့္ျပီးေတာ့ က်န္တဲ ့သူေတြကလဲ လက္နဲ ့ေသခ်ာ ကိုင္ၾကည့္တယ္.. အထြန္း( ဗိုလ္လက်ၤာ)
ကေတာ့ ေတြးေတြးဆဆနဲ ့ ဟုတ္ရဲ ့လား ညီညီရာ” လို ့ေျပာေနတာဘဲ..။
ခဏေနေတာ့ အဘူနဲ ့ မမ အမ်ိဳးသား ကိုေဆြ လာတာဘဲ....
“ ကဲ မင္းတို ့ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အထြန္း ”
“ ညီညီ ေျပာတာဘဲ..၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ေတြ ့ထားျပိီ ဆိုလို့”
“ ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ ကြာ..ငါနားမလည္ဘူး...ကဲ..ညီညိ ေျပာ မင္းဘာေတြ ့တာလဲ ၊ ဘာလဲ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ”
“ အာာာာာ.. ကိုေဆြကလဲ..၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ေတာင္မသိဘူးလား..ဟိုေလ
“၀ါ ၀ါးနာ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ၀ပ္၈်္အာလႅနာ မင္နာလ္း မြတ္ရွ္ေလကီး ” ဆိုတဲ ့အပိုဒ္မွာပါတဲ ့
၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတဲ ့ ဟာကို ေတြ ့ျပီလို ့ေျပာတာ..
“ မင္းက ဘယ္က ဘယ္လို ေတြ ့တာလဲ..”
“ စဥ္းစားတာေလ..စဥ္းစားရင္းေတြ ့သြားတာဘဲ”
“ ဘယ္မွာလဲ”
“ ဒီမွာေလ.....ၾကည့္ ”ဆိုျပီး လက္နဲ ့တယုတယ ပြတ္သပ္ျပလိုက္တာေပါ့။
“ ဟာာာာာာ...ဒီေကာင္ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲ..ေလွ်ာက္မေျပာနဲ ့သြားၾကသြားၾက..။ အထြန္း မင္းလဲ မငယ္ေတာ့ဘူးေနာ္
ကေလးေတြကို မင္းက မထိန္းတဲ ့အျပင္ မင္းကပါ..ေရာေယာင္ျပီး..ငါနား၇င္းအုပ္လိုက္လို ့”
“ က်ဳပ္မွ မသိတာ..ဒါမဟုတ္ဘူးလား..ညီညီ ေျပာေတာ့ ဒါ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆို”
“ နင့္ေမကလႊား...၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ရမွာလား ၊ ဒါဂ်ပန္ေခတ္က ခ်က္ဗလက္ကားေတြက ကားကေရာင္းၾကီးကြ၊
ေျမၾကီးထဲမွာ တစ္၀က္ျမႈပ္ျပီး သံေခ်းေတြ တက္ေနတာ မင္း ကန္းေနလား”
“ ေျဖာင္း” ေျပာရင္း ကိုေဆြလဲ စိတ္တိုလာတာျဖစ္မယ္ အထြန္းကို နား၇င္း ေဆာ္လိုက္ေ၇ာ..
အထြန္းက တခ်က္ေတာ့ ျငိမ္သြားတယ္..ျပီးမွ အသံကုန္ ေအာ္တာေပါ့..
“ ေဟ့..ညီညီ .. မင္းငါ့လက္က လြတ္ေအာင္သာ ေျပးကြ..ငါလာျပီ”
.....
.....
က်န္တဲ ့ကေလးေတြလဲ ၾကက္ေပ်ာက္ဌက္ေပ်ာက္။ ကိုယ့္“၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ”ကလဲ သက္ေသ မခိုင္လံု၊ အထြန္းကလဲ
က်ေနာ္ကို ေဆာ္ဘို ့ၾကိမ္း၀ါးျပီး ေျပးလာျပီ ဆိုေတာ့....
“ ျမိဳင္ေရ..လာ ျမန္ျမန္ေျပးၾကစို ့” ဆိုျပီး လက္ဆြဲလို ့ေျပးရေတာ့တာဘဲ..။
ဂါ၀န္ အ၀ါေလး၀တ္ျပီး ေျပးေနရင္းနဲ ့ ျမိဳင္ “ရီ”တာ ရွားရွားပါးပါး..က်ေနာ္ေတြ ့ေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ...။

ဆက္ပါဦးမယ္
သစ္နက္ဆူး

၊ထပ္္မံျဖည့္စြက္ခ်က္။ ။ စာလာဖတ္သူေတြက ဒီဘာသာစကားနဲ ့စိမ္းေနေတာ့ သိပ္သိမွာမဟုတ္ဘူး....
အခုစာျပန္စစ္ေနရင္းမွ သတိယတယ္ အျပည့္အစံုက..အၾကမ္းဖ်င္းေပါ့ေနာ္
“ အလာ္ဟမ္းႆို ့၊လစ္လာေဟ့လႆီ၊ အာသြာ့အာမာနာ၊၀ါ ၀ါ့နာ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ၀ပ္၈်္အာလႅနာ မင္နာလ္း -
မြတ္ရွ္ေလကီး ၊ အာမီးန္” ဒါက ထမင္းစားျပီးတိုင္း ၊အစာစားျပီးတိုင္းဆိုရတဲ ့စာပါ..အၾကမ္းဖ်ဥ္း အဓိပၸါယ္က..
“အလႅာအရွင္ျမတ္ရဲ ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ ထမင္းတနပ္ စားေသာက္ခဲ ့ရပါျပီ..ထို ့ေၾကာင့္ အလႅာအရွင္ျမတ္ကို..
ေက်းဇူးတင္ပါသည္” ေပါ့.. က်ေနာ္ စိတ္၀င္စားတာက ၀ါ့စကါ့ဟ္နာ တခုဘဲ.သူ ့တခုထဲကို နားမလည္ဘူး..
ဆိုေတာ့ ထမင္းစားျပီိးဆုေတာင္းတဲ ့စာပိုဒ္ထဲက ၀ါက် အျဖတ္ေလးကို ကါးကေ၇ာင္းၾကီးလို ့က်ေနာ္က
ထင္တာေလ...ေ၀းတာေတာ့....ေတာ္ေတာ့္ကို ေ၀းပါတယ္.. ။