ဖန္ဆင္းျခင္း

အရာရာ ေၾကြက်ေနတဲ့ စၾကၤာ၀ဠာ ေျမကမ ၻာ ရင္ကြဲနာက်ေနေပမယ့္ လွ်ဳိ ့၀ွက္အပ္ေသာ ေနရာမွာ စပယ္ျဖဴေတြ ပြင့္ခဲ့တယ္......။ ........... ........... ပိန္းနက္ အက္ရွတဲ့ ညဥ့္ေတြထဲ မ်က္ရည္နဲ ့ အိပ္စက္ ပင့္သက္ေတြ အလီတြက္ရင္း... ခံစားျခင့္ မဲ့တဲ့ ဘ၀.... ................. ညဥ့္တညရဲ ့တစ္ခဏ စပယ္ရနံ ့ေတြ သင္းခဲ့တဲ့ေနာက္.... ............. မာယာတို ့ေရ.... မင္းတို ့ေျပာသလို ကမ ၻာပ်က္ျခင္လဲ ပ်က္ပါေစေတာ့..... ငါကေတာ့............... စပယ္ရနံ ့ေတြ ရႈရွႈိက္ရင္း..... ဘ၀ ခႏၵာအသစ္နဲ ့ အသက္ရွင္ျခင္းကို ထပ္မံပိုင္ဆိုင္။ ။ သစ္နက္ဆူး

ထားရစ္ခဲ့ေပါ့...ျမိဳင္ရယ္ ( မ်ဥ္း၊ ၅ ၊ )

ျမိဳင့္ လက္ကိုဆြဲလို ့ ေျပးၾကတာလဲ ျမိဳင္တို ့အိမ္အေရာက္ပါဘဲ...။
“ ဒီႏွစ္ေယာက္ ဘာမဟုတ္တာ လုပ္လာၾကတာလဲကြာ..” လို ့ျမိဳင့္အေမက ေမးရင္..
“ ခါလာ( ေဒၚေဒၚ)..အထြန္းေမးရင္ ညီညီမရွိဘူးလို ့ေျပာေနာ္” ဆိုျပီး ျမိဳင္တို ့အိမ္ခန္းထဲက တံခါးၾကားမွာ တခြိခြိ
..တခစ္ခစ္နဲ ့ပုန္းၾကတယ္..။
ဘာေတြ သေဘာက်မွန္းလဲ မသိဘူး..က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကို ျမိဳင္က ခဏခဏ ဆြဲဆိတ္လိုက္ ရီလိုက္နဲ ့..။
“ ေဟ့...တိတ္တိတ္ေနေနာ္...ဟိုမွာ အထြန္းေတာ့ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း ေလးခြတစ္လက္နဲ ့ဒီနားမွာ...
ဘာရွာေနတာလဲ မသိဘူး...ေဒါသလဲ ထြက္ေနတယ္ေနာ္..ဟင္းဟင္း...”
ျမိဳင့္အေမကလဲ လက္ကသာ ဆန္ေရြးေနတာ ပါးစပ္ကလဲ ေျခာက္မွေျခာက္။
အဲဒီအသံၾကားေတာ့ ျမိဳင္ကရယ္တယ္..ျပီးေတာ့ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ..
“ ေမေမ..ျမိဳင္တို ့ကို ထမင္းေျခာက္ လာေပးပါလား..” တဲ ့..။ သူ ့အေမစေနမွန္းသူကသိေတာ့ ထမင္းေျခာက္
ေလွာ္ေတာင္ ေတာင္းလိုက္ေသးတယ္..။ ျမိဳင္က အဲသလို......ျမိဳင္။

တခါတခါဆို ျမိဳင္ က ဘာကို ေတြးျပီး ဘာကို ေကာက္မွန္းလဲ မသိဘူး..အခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲ
ထမင္းမစားဘဲ ေကာက္ေနတာ...။ က်ေနာ္ကလဲ ေဆာ့စရာက ျမိဳင္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးေလ..တခါတခါ
ကိစၥျမားေျမာင္ လူတို့ ့ေဘာင္ဆိုသလို...ကိုယ့္ဟာကိုယ္ကို ဂ်င္ေျခလိုက္ေနတာေလ..။
အဲဒါဆို ျမိဳင့္အကို ေဇာ္၀င္းေရာက္လာတာဘဲ...
“ ညီညီ..ေက်ာ္ေပဒိုး ပစ္မေနနဲ ့ တို ့အေမ ေခၚေနတယ္ကြ..လာ”
သူေျပာရင္ ကိုယ္ကလဲ တန္းရပ္ပစ္လိုက္တာပါဘဲ.. အဲဒါေတြ ကစားလဲ တခါမွကို မနိုင္တာ..။
ဟိုသာေရာက္သြားတာ ဘာလုပ္ဘို ့ေခၚမွန္းလဲ သိတာမဟုတ္ပါဘူး..။
“ ေဟာ....ညီညီ လာျပီကြာ... မင္းၾကိဳက္တယ္ဆိုလို ့ ခါလာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဆာ့ခ္လုပ္ထားတယ္..ပဲနီေလးဟင္း
ခ်က္ထားတယ္..အမဲေျခာက္ဖုတ္လဲ ပါတာေပါ့ကြာ..ေဇာ္၀င္းနဲ ့အတူ ထမင္းစားေနာ္..ခါလာတို ့က
မင္းတို ့အိမ္ေလာက္ေတာ့ ဟင္းမေကာင္းဘူးကြာ..”
“ဟုတ္..”
တခြန္းဘဲ ေျဖျပီး စားတာဘဲ ...။
က်ေနာ္နဲ ့ေဇာ္၀င္း ထမင္းစားေနျပီဆိုမွ ဂါ၀န္ေလးကို လက္နဲ ့ေခ်ရင္း အခန္းထဲက ျမိဳင္ထြက္လာတာ..။
“ ေဟာ...ျမိဳင္လဲ လာျပီ..ဒီမွာ ညီညီေတာ့ ထမင္းစားေနျပီ..ျမိဳင္ေရာ စားမယ္မဟုတ္လား...စားမွာပါ...”
ေျပာေျပာဆိုဆို ျမိဳင့္အေမက ေျပာလဲေျပာ၇င္း ထမင္းခူးေပးေတာ့ ျမိဳင္က က်ေနာ္တို ့နဲ ့အတူ ထမင္း၀င္စားတာ
ဘဲ..။
သူမစားခင္ သူ ့ပနး္ကန္ထဲက အမဲေျခာက္ဖုတ္ေလးေတာင္ ကိုယ့္ထဲ လာထည့္ေပးတတ္ေသးတယ္..။
......
......
တခါတုန္းကလဲ ျမိဳင္တို ့အိမ္မွာအတူကစားရင္း ျမိဳင္တို ့အိမ္ေဘးျခံက မာလကာပင္က မာလကာသီးကို
စားခ်င္တယ္တဲ ့..။
အိမ္မွာမာလကာသီးေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ..လာေလ..ဆိုေတာ့ ဒီအပင္ကဟာဘဲ စားမယ္တဲ့...။
ေျပာမရေတာ့ ကိုယ္လဲ ျခံစည္းရိုးက တဆင့္တက္ခူးတာေပါ့..။ ခူးေတာင္ မခူး၇ေသးဘူး..
“ ဟဲ ့..ဘယ္လိုျဖစ္ေနၾကတာလဲ ..မာလကာသီးကနုနုေလးေတြ..မခူးနဲ ့ဆင္း..အခုဆင္း”
အသံၾကားလို ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဘြားေဒၚစိန္ခ်ယ္..အေမၾကီးဆီ လာလည္ေနက်..တစ္ေန ့တစ္ေခါက္ဘဲ..။
“ ျမိဳင္က စားခ်င္တယ္ဆိုလို ့.တစ္လံုးတည္ပါ..ဘြားစိန္ခ်ယ္ကလဲ..”
“ ဘယ္ႏွစ္လံုးမွ မရဘူးေဟ့..အခုဆင္းဆိုဆင္း”
“ ဘြားစိန္ခ်ယ္ကလဲ ျမိဳင္စားခ်င္ေနလို ့ပါဆိုမွ..”
“ မရဘူး”
“ဘြားစိန္ခ်ယ္ ..စိတ္ပုတ္တယ္ဗ်..အလႅာေျပာထားတယ္ေလ..တႏွစ္မွာ ၃ၾကိမ္ ဇကာ့ဒ္( မရွိေသာသူမ်ားကို
လႈဒါန္းျခင္း)လုပ္ရမယ္လို ့ေျပာထားတယ္ေလ”
“ ေဟ့..ေမာင္ညီညီ အမေလး ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေျပာမေနနဲ ့..အခုဆင္း”
ဘယ္လိုမွ ေျပာမရေတာ့ ဆင္း၇တာပါဘဲ..ေက်ေတာ့ မေက်နပ္ပါဘူး..အသက္ၾကီးေနျပီး မာလကာသီးေလး
တစ္လံုးကို ။ သူတို ့ဒိီေလာက္ စားနိုင္ ေသာက္နိုင္တာ..။
“ လာ..ျမိဳင္..ငါ့ဆီမွာ ေကၽြးမယ္..”
.....
ျမိဳင့္ကိစၥနဲ ့မေက်နပ္တာကို မွတ္ထားတာေပါ့..။
ေဟာ..ေနာက္ရက္က် ဘြားစိန္ခ်ယ္ၾကီး အိမ္လာလည္ပါေရာလား...
“ ညီညီေရ..ငါ့ေျမး လက္ဘက္အုပ္ခ်ပါဟဲ ့..ကြမ္းအစ္ထဲမွာ ကြမ္းေရာရွိလား မရွိရင္ ထပ္ျဖည့္”
ဟင္းဟင္း...ဒီအိမ္မွာ ၾကံသကာပုန္း၊ ေဆးသၾကား၊ မုန္ ့ပံုး၊ လဘက္ရည္၊ ကြမ္းလက္ဘက္ကို ၾကီးၾကပ္ကိုင္တြယ္
္ရတဲ ့ေသာ့ကိုင္ဟာ..ေမာင္ညီညီျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘြားစ္ိန္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ မသိဘူးထင္ပါ့..ဟြင္းဟြင္းးးးး
“အေမၾကီးေ၇...အလႅာက တစ္ႏွစ္မွာဇကာ့ဒ္ ၃ၾကိမ္ဘဲ လုပ္ရမယ္လို့ ့ေျပာထားတယ္..”
“ဟဲ့..မင္းႏွယ္... ဘာေတြ ေျပာေနတာပါလိမ့္..”
“ဘြားစိန္ခ်ယ္ လာလည္တိုင္း လဘက္သုတ္ေတြေကၽြး၊ လဘက္ရည္ေတြ တိုက္၇တာ ၃ခါမကေတာ့ဘူးလို ့..”
“ မတင္..ေတာ့္ ေျမးးးဟာေလ...ဘယ္သူနဲ ့တူမွန္းကို မသိဘူး..က်ဳပ္ကို ေျပာေနတာေတာ္ေရ ့”
“ နင္ကေရာ..ခေလးနဲ ့ဘက္ျပီိး ဘာျဖစ္ထားလို ့လို ့လဲဟဲ့”
“ အမယ္ေလး...မေန ့က သူ ့ျမိဳင္ကို က်ဳပ္က မာလကာသီးမေကၽြးလို ့ေတာ္ေရ ့..”
“ က်ုဳပ္ျပန္မယ္.”
“ ဟဲ ့..ေနပါဦးေတာ့လား...”
“ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ အေမ” ေဟာ..မာမူၾကီး..ဦးဟန္..က်ေနာ့္အခ်စ္ေတာ္ ဦးေလး..။
မာမူၾကီး ကားသိမ္းျပီးလို ့ျပန္လာတာ..အလုပ္သိမ္းတာနဲ ့မာမူၾကီးက ေထြေနျပီ..အာေလးလွ်ာေလးနဲ ့။ မာမူၾကီး
အသံၾကားေတာ့ က်ေနာ္လဲ ထြက္လာျပီိး..အကုန္ေျပာျပတာေလ..။
“ ေအး..ဒါလုပ္သင့္တယ္..ဒါ“ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ ”လမ္းစဥ္ဘဲ..ေဟ့..ဗိုလ္ေရာင္နီ ေထာက္ခံတယ္..
ပစၥည္းမဲ ့ေတာ္လွန္ေရး..မင္းသူငယ္ခ်င္းအတြက္ မင္းလုပ္တာ ေကာင္းတယ္”
“ ေနစမ္းပါ သိန္းဟန္ရယ္..ငါ့ႏွယ္ ဒီကြန္ျမဴနစ္က တမ်ိဳးဟဲ့.. ကဲပါ ညီညီရယ္ လဘက္အုပ္ယူလာပါ”
“ အမေလး မစားေတာ့ပါဘူး မတင္ရယ္..က်ဳပ္ လဲ လဘက္တ၀ါးစားဘို ့အေရး ေတာ့္ေျမးေျပာတာ ခံရ၊ ကြန္ျမဴနစ္
ေၾကာက္ရနဲ ့..တကတည္းမွဘဲ..”
ေျပာလဲေျပာ တဘက္ကေလးေခါင္းေပၚတင္ျပိး ဘြားစိန္ခ်ယ္ၾကီး တခ်ိဳးတည္းလစ္တာ..
ျမိဳင္......အဲဒီအဘြားၾကီး စိတ္တိုသြားတာ နင့္ကို ျပခ်င္လိုက္တာ...။

.....
.....
ျမိဳင္.........
နင္နဲ ့ငါ ဘယ္ေလာက္ဘဲ သံေယာဇဥ္ရွိေနပါေစေလ..ငါ့အက်ိဳးေပးက ခ်စ္ေသာသူေတြနဲ ့ေကြကြင္းရျခင္း ဆု
ျပည့္ေနသလားဘဲ..။
တေန ့ေက်ာင္းကျပန္လာျပီး လဘက္ရည္ ေသာက္ေနတုန္း..အဘူေျပာတယ္ေလ
“ ညီညီေရ..မင္းျမိဳင္မရွိေတာ့ဘူး”
“ ဟင္..ဘာျဖစ္လို ့လဲ ျမိဳင္ ဘယ္သြားလို ့လဲ”
“သူတို ့အေဖျပန္ေျပာင္း၇ျပီေလ..ဒီမွာ မႏၱေလးက ေအာ္ပေရတာ တစ္ေယာက္ေျပာင္းလာေတာ့မွာမို ့..
မနက္ကတည္းက ေျပာင္းသြားၾကျပီ”
“.........“
“သူတို ့လဲ တက္သုတ္ရိုက္ဘဲဟဲ့..ရွိတဲ ့ပစၥည္းေလးေတြ ေကာက္ထည့္ျပီး မနက္ကရထားနဲ ့လိုက္သြားၾကေလရဲ ့”
ျမိဳင္...ျမိဳင္..
ငါလဘက္ရည္ေတာင္ မေသာက္နိုင္ေတာ့ပါဘူးျမိဳင္ရယ္...နင္တို ့အိမ္ဘက္ေျပးလာခဲ ့တာပါ..။
.....
.....
တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ ့ေနတာဘဲျမိဳင္..ေသာ့ခတ္ထားတဲ ့အိမ္ရဲ ့ေလွကားမွာ ငါေတြေတြၾကီးထိုင္ေနမိတယ္..။
ငါ့ကိုေတာင္ မေစာင့္ဘူးျမိဳင္ရယ္...
ငါ့ကိုေတာင္ နင္မေစာင့္ဘူး...
ငါ့အေပၚမွာ ခင္တြယ္တဲ ့ေအးျမတဲ ့အေငြ ့အသက္ေတြ ေပးနိုင္တဲ ့ျမိဳင္ေရ..
ေဟာဒီ ကမၻာေလာကၾကီးဟာ ငါ့ကို တစ္စစီေခ်မြေနတာလား...
ေအးျမတဲ ့ ေမတၱာေတြကို ငါ့ဆီကလုယူေနၾကတာလား...
ငါမွတ္မိသေလာက္ကေတာ့...ငါအၾကာၾကီး ငိုေနမိတယ္ ျမိဳင္ေရ..။
မိုးခ်ဳပ္မွ အဘူလိုက္ရွာျပီး ေခ်ာ့ေခၚမွ ငါျပန္သြားခဲ ့တယ္..ျမိဳင္ေရ..။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဘာပါလို ့ ငါေသခ်ာမေျပာျပတတ္ေပမယ့္..ငါအဲဒီကေန ဖ်ားသြားတယ္ျမိဳင္..။
ရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ၾကာတယ္ထင္တယ္...
ငါ့ရင္ထဲက နင့္ကို ဆြဲထုတ္သြားျပီးတဲ ့ေနာက္..
ေလာကၾကီးက ငါ့ကို လက္ေဆာင္အသစ္ထပ္ေပးလာတယ္ျမိဳင္..
“ အသည္းေရာင္အသား၀ါတဲ့...တိုက္ဖိြဳက္တဲ့...”
ခဏေလာက္ေတာ့ ေလာကၾကီးက ငါ့ကို ျမိဳင္ဆိုတာေလးဖန္ဆင္းေပးခဲ့တာဘဲ...
အဲဒီ အခ်ိန္ေတြျပီးတာနဲ ့ျမိဳင္ရယ္...။
နင္ငါ့ဘ၀ကို မွ ေသခ်ာမသိတာ.. နင္က ငါ့ထက္လဲ ငယ္တယ္ေလ..
ထားရစ္ခဲ ့ေပါ့...ျမိဳင္ရယ္..
ငါ့ကို နင္..ထားခဲ့ေပါ့...။


သစ္နက္ဆူး
ကိုယ့္ရဲ ့နတ္သမီး

( ျမိဳင္ ..နင္မသိေပမယ့္ ဇာတ္ပြဲကေလရာ ေနရာတိုင္းမွာ နင့္ကို ငါစံုစမ္းခဲ့တယ္ျမိဳင္.. ခုထိလဲ လြမ္းေနတုန္းပါဘဲ..
နင့္ကို သိပ္ေတြ ့ခ်င္တယ္.. နင္ ဆင္းရဲေနရင္ ငါ ကူညီခ်င္တယ္.. နင္ခ်မ္းသာေနရင္ေတာ့ .........
နင့္ဆီမွာ လဘက္ရည္ဖန္ဆိမ့္ေလး တစ္ခြက္ေသာက္ခ်င္တယ္..နင့္မွာအိမ္ေထာင္ရွိေနရင္လဲ
ေျပာခြင့္သာရမယ္ဆိုရင္ နင့္အမ်ိဳးသားဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းျပီး...နင့္လက္ေလးကို ရိုးသားတဲ့စိတ္နဲ ့ကိုင္ျပီိး စကားတစ္ခြန္းေတာ့ေျပာခ်င္တယ္..
“ ငါ့ ဘ၀တစ္ခုလံုး..အရမ္းနာက်င္ခဲ ့တာဘဲ ျမိဳင္ရယ္” လို ့။
...
...

ျမိဳင္....( တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း..၊ ၄ ၊ )

ေနသားမက်ေနရာမမွန္မႈေတြနဲ ့ဘဲ ကိုယ့္ဘ၀က ၂တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္လာခဲ ့ျပီ..။ အတန္းေက်ာင္းတက္
ရသလို ဘာသာေရးေက်ာင္းကလဲ တက္၇ေသးသည္၊ ျမန္မာ အတန္းေက်ာင္းျပီးလို ့ခဏေလး အစာေျပစားျပီး
ဗလီက အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံၾကားတာနဲ ့ သြားတက္ရျခင္းပင္..။အေျခခံအတန္းတက္ရတာဘဲ ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းဆင္းျပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ကစားေနက်။
အဲဒီႏွစ္မွာဘဲ အေဒၚေတြက ရုပ္ရွင္ျပသေရးလုပ္ငန္းကန္ထရိုက္ဆြဲေတာ့..ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းကလူေတြနဲ ့ခင္မင္ခဲ ့
ရသည္..။ ထိုအထဲမွာ ရုပ္ရွင္ေအာ္ပေရတာလုပ္ေသာ ဦးခင္ေမာင္၀င္းမိသားစုက ဗလီေက်ာင္းေျမတြင္ အပို
ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အိမ္မွာ ငွားေနၾကသည္.။သူ ့မွာ သားသမီး၃ေယာက္ရွိျပီး.က်ေနာ္နဲ ့ရြယ္တူေယာက်ၤား
ေလးက တစ္ေယာက္ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ထက္တႏွစ္ငယ္ေသာ ျမိဳင္ ..ျပီးေတာ့ ေနာက္အငယ္ေလးတစ္ေယာက္..။
ျမိဳင့္အကို ေဇာ္၀င္းနဲ ့က ရြယ္တူ ကစားဖက္ ျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ္တို ့ကစားတိုင္း ကန့္လန္ ့ကန္ ့လန္ ့ပါစျမဲ..။
သူ ့အကို က သိပ္ဂရုမစိုက္..။ ကိုယ့္ကဘဲ အျမဲ သူ ့ကိုညွာေနရတယ္..။ ျမိဳင္က အရမ္းေအးေဆးတာ..။
ရုပ္ကေလးက ဘိုမရုပ္ေလးလို ဘဲ..ျဖဴေဖြးျပီး မ်က္ႏွာေလးက ပို ခင္စရာေကာင္းတယ္..။ ေျပာရမယ္ဆို ျမိဳင္တို
့ကခ်ိဳ ့တဲ ့ပံု၇တယ္..။ အ၀တ္အစားဆို လဲ ႏြမ္းႏြမ္းေလးေတြ..။ သူ ့အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေဖာ္က အလိုလို
ေနရင္းက်ေနာ္ ျဖစ္လာတာပါဘဲ..။ တခါတခါက်လဲ စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး...။ တူတူပုန္းလဲ ကိုယ္လံုဘို ့ထက္ သူ ့ကို
လံုေအာင္၀ွက္ေပးရတာက တစ္ဒုကၡ။ သူရွာရမယ့္အလွည့္ဆို ငိုမဲ့မဲ့နဲ ့..။ တခါမွလဲ ရွာမေတြ ့...ေႏွးတုံ့ေႏွးတံ ု့။
ေခြးရဴးလိုက္ရမယ့္အလွည့္ဆို ေက်ာက္ခဲေတြထည့္ျပီး ထိပ္ပိတ္ထားတဲ ့နို ့ဆီခြက္ကို ဒီေကာင္ေတြ ပစ္တာ
အေ၀းၾကီးဘဲ..။ သူ ့သနားရိုးရိုး သူ ့အစား ကိုယ္က ေခြးရူးလုပ္ရတာလဲ ခဏခဏ။ ဒါေပမယ့္ ျမိဳင့္ကို က်ေနာ္
ခင္တယ္..။ အေဒၚတို ့က မုန္ ့မ်ိဳးစံုဆိုင္ဖြင့္ထားတာဆိုေတာ့ အိမ္မွာက မုန္ ့ေတြကအစံု..။ က်ေနာ္က ျမိဳင္တို ့
အိမ္ဖက္သြားတိုင္း အဘူ ့ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းတယ္...။ ျမိဳင့္အတြက္ မုန္ ့ယူသြားတာေလ..။
ျမိဳင္က ကိုယ္ေကၽြးတိုင္းစားခ်င္မွ စားတာ..။ သူစားရင္လဲ ကိုယ့္ကိုပါ ျပန္ေကၽြးေသးတယ္..။
ဘာဘဲ ေျပာေျပာေလ..ျမိဳင္နဲ ့ခင္ေနရတာ က်ေနာ္ကေပ်ာ္ေနတာပါဘဲ..။
ေန ့ဆို ေက်ာင္းတက္..ညေန ဘာသာေရးေက်ာင္းျပီးရင္ ထမင္းစား.. ျပီးေတာ့ ဘာသာေရးေက်ာင္းထဲကို
တစ္ေခါက္ျပန္လာျပီး ျမိဳင္တို ့ေမာင္ႏွမနဲ ့အတူကစား..။ က်ေနာ္ တို ့ဘယ္သြားသြား ျမိဳင္က လိုက္ခ်င္တယ္..သူပါရင္ အလုပ္ကမျဖစ္ပါဘူး..ဒါေၾကာင့္ သူူ ့အကို ကေနရာတစ္ကာ မေခၚခ်င္တာ..
“ ျမိဳင္.. နင္မလိုက္နဲ ့လို ့” ေျပာရင္ ျမိဳင့္ မ်က္ႏွာေလးက ျငိဳးသြားတာဘဲ..။ ျမိဳင္ မ်က္ႏွာျငိဳးရင္ က်ေနာ္က
မေနတတ္ေတာ့ဘူး..
“ ကဲ လာ”ဆိုျပီး ျမိဳင့္လက္ကို ဆြဲေခၚေနၾက။
ညတိုင္ဆို ရုပ္ရွင္သြားဘို ့ျမိဳင္တို ့ကို က်ေနာ္က အေဖာ္ညိွတတ္တယ္ေလ..။ ေဇာ္၀င္းက ကိစၥမရွိေပမယ့္
ျမိဳင္ ကလိုက္ခ်င္တာ..။ မေခၚရင္လဲ ငိုမဲ ့မဲ ့..။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေခၚလိုက္ပါကြာ သနားပါတယ္လို ့သူ ့အကို ကို
ေျပာလဲ ေျပာ..ေခၚလဲ ေခၚ..။
ရံု၀င္ခကေတာ့ စဥ္းစားစရာမလို .အိမ္ကျပတာေလ..။ ရုပ္ရွင္ရံုမွာလဲ အေဒၚေတြက ဆိုင္ဖြင့္ေသးတာဆို ေတာ့
မုန္ ့ထုပ္ေလးဘာေလးပါယူျပီး ေရွ ့ဆံုးတန္းဘက္ သြားတာဘဲ..။ ျပီးရင္ ေရွ ့ဆံုးတန္းက ဖ်ာေတြေပၚမွာ
ေနရာယူေပါ့..။
ရုပ္ရွင္မျပခင္ခင္ထိေတာ့ ျမိဳင္တို ့က ဟုတ္လို ့..။ဂါ၀န္ေလး၀တ္ထားျပီး ေျခေထာက္ေလးဆင္း ထိုင္ေနတာ
ျငိမ္ေနတာဘဲ.. မုန္ ့စားခ်င္ရင္ တခါတည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရဲရဲတင္းတင္း မယူဘူး..
က်ေနာ့္ နား နားကို ကပ္ျပီး ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလတိုးတိုးေလးနဲ ့..
“ ညီညီ..ျမိဳင္ မုန္ ့စားခ်င္တယ္..”
လူသံေတြက ညံဆူတာနဲ ့ ျမိဳင္က စကားတို းတိုး ေျပာတတ္တာနဲ ့..အံက်ေပါ့..။
“ ေဩာ္..မုန္ ့စားခ်င္တာမ်ား စားေပါ့” လို ့ေျပာရင္ ..မစားဘူး..။
အဲဒါကိုယ္က မုန္ ့ထုတ္ဖြင့္ေကၽြးမွ စားတယ္...ေနၾကာေစ ့စားရင္ပိုဆိုးတယ္..။
ကိုယ္ကလဲ ရုပ္ရွင္ကို အာရံုေရာက္..ပိတ္ကားေပၚမွာလဲ ေရႊဘက ထိုး...
ကိုယ့္မွာလဲ ျမိဳင့္ကို ေနၾကာေစ့ ခြာေပးရတာ..ေရႊဘၾကီးလို ဘဲ လက္ေတြကို ေညာင္းးးးလို ့။
တခါတခါေတာ့ ေဇာ္၀င္းက သူ ့ညီမကို သိပ္ၾကည့္မရဘူး
“ ျမိဳင္ နင္ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတယ္ေနာ္..ညီညီ မင္းကလဲ သူခိုင္းတိုင္း လုပ္ေပးေနတာဘဲ..ဒါေၾကာင့္ သူဆိုးေနတာကြ”
ေဇာ္၀င္းက ေျပာလို ့သာေျပာတာ..သူ ့ညီမကို ေလသံၾကမ္းၾကမ္းနဲ ့တခါမွ မေျပာဘူး..။
( ဒါက ျမိဳင္တို ့မိသားစု အက်င့္ဘဲ..။ သူတို ့တအိမ္လံုး စကားေျပာနူးညံ့တယ္..။
ျမိဳင္ဆို စကားေျပာတာ တိုးတိုးေလး...မ်က္ႏွာေလးကလဲ ျပံဳးေနတာဘဲ...။)
ေဟာ ...ရုပ္ရွင္ ကားတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ျပီ ဆိုရင္ ျမိဳင္တို ့ငိုက္ျပီ..ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
ျမိဳင္က ေခြေခြေလး အိပ္ေတာ့တာဘဲ..။
ရုပ္ရွင္ျပီးလို ့ျပန္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာပိုးျပီး ျပန္ရတယ္....။ ေဇာ္၀င္းက လိုက္မပို ့ပါနဲ ့
ရတယ္ ဆိုလဲ က်ေနာ္က လိုက္ပို ့တာဘဲ..။ သူတို ့ကို ပို့ျပီးတာနဲ ့ကိုယ္လဲေနာက္က်တဲ ့ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္
လို ့ေအာ္ျပီိး တခ်ိဳးထဲ ေျပးတာဘဲ အဲဒီလမ္းေထာင့္ေကြးက ေမွာင္တယ္..။နည္းနည္းေၾကာက္တယ္။
ေကြ ့ေလးေက်ာ္တာနဲ ့ကိစၥမရွိပါဘူး...လမ္းမီးတိုင္က အဘြားအိမ္ေရွ ့မွာ ရွိတာေလ..။ အိမ္ထဲမွာလဲ ဆိုင္သိမ္း
လာတာဆိုေတာ့ မီးေခ်ာင္းဖြင့္ျပီး အေဒၚတို ့က စာရင္းတြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေပါ့..။
ကိုယ္၀င္လာျပိး ျခံတံခါးပိတ္ျပီဆို၇င္..
“ ဘယ္လိုလဲ ေမာင္ညီညိီ... ေတာ့္ရဲ ့ျမိဳင္ကို အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္ပို ့ခဲ ့ျပိီလားရွင့္”လို ့ အေဒၚအငယ္က စ၇င္
က်ေနာ္ ေခါင္းကုတ္ေနတာပါဘဲ..။
“ ၾကီးရင္..ယူၾကမလားမသိပါဘူးေအတို ့ရယ္” လို ့အေမမရီကပါ ၀င္ေျပာ၇င္..အကုန္၀ိုင္းရီၾကတယ္..။
က်ေနာ္က အေမမရီကို ခ်စ္လို ့...
“ ညီညီက ျမိဳင့္ကို မယူပါဘူး...ဟိုဟာ ျမင္းနဲ ့ခိုးေျပးမွာ” လို ့ျပန္စရင္..တဟားဟားနဲ ့ေအာ္ရီေတာ့တာဘဲ..။
အေမမရီ အားရပါးရရီျပီဆို အကုန္၀ိုငး္ရီတာဘဲ..ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ အေမရီက ၀၀တုတ္တုတ္...ျပီးေတာ့
သူရီျပီဆိုတာနဲ ့တစ္ျပိဳင္တည္းး ေလလည္ေတာ့တာ..
တိုးတိုးလဲ မဟုတ္..ေရွးေခတ္က ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ၾကီးေတြလိုဘဲ၊ တဘံုးဘံုး...တဗ်န္းဗ်န္းနဲ ့။
ျမိဳင့္အေၾကာင္းဆက္မယ္ေနာ္..။ က်ေနာ္ျမိုင့္ကို ဘာလို ့ခင္လဲ ေမးရင္..
ျမိဳင္က အရမ္းေအးတယ္..ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္..မ်က္ႏွာေလးကလဲ လွေနတာဘဲ .။ဒါေပမယ့္ ျမိဳင္က ေနတာ
ထိုင္တာ နည္းနည္း ထူးဆန္းေနသလိုဘဲ..။ သူမ်ားေတြလိုလဲ သိပ္မေဆာ့ဘူး..။
သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိခ်ိန္ေတြဆို ထိုင္ျပီး ေငးေနတတ္တာ..။ပါးစပ္ကလဲ တိုးတိုးေလးေျပာေနတာဘဲ..။
က်ေနာ္ေရာက္သြားရင္ “ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ” လို ့ျမိဳင့္ကို ေမးရင္.. ျမိဳင္က ဘယ္ေတာ့မွမေျဖဘူး..။
“ ကစားမယ္ေလ...ျမိဳင္ေစာင့္ေနတာ ၾကာလွျပီ” လို ့ဘဲေျပာေနက်..။
ျမိဳင့္အလိုကို က်ေနာ္လိုက္ရသလို က်ေနာ္ေခၚရင္ ျမိဳင္ကလည္း လိုက္တာပါဘဲ..။
က်ေနာ္ကလဲ အေတြးကခပ္နက္နက္ဆိုေတာ့ တခါေတာ့ ဘာသာေရးေက်ာင္းမ်ာ ဆိုတဲ ့စာတစ္ပိုဒ္ကို က်ေနာ္
ေခါင္းစားေနတာ..။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မမွတ္မိေပမယ့္ ဒီစာပိုဒ္ေလးကေတာ့ တဘ၀လံု့ုး မေမ ့နိုင္စ၇ာမို ့
မွတ္မိေနတယ္..။
“ ၀ါ ၀ါးနာ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ၀ပ္၈်္အာလႅနာ မင္နာလ္း မြတ္ရွ္ေလကီး ” ဆိုတဲ ့အပိုဒ္မွာပါတဲ ့
၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတဲ ့စာေၾကာင္းေလးကို အျမဲ စဥ္းစားတယ္..။
တေန ့ေတာ့ အဘြားအိမ္ေနာက္မွာ ထိုင္ေတြး၇င္း ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတာကို သြားေတြ ့ေတာ့တာဘဲ..။ အံ့ၾသ
၀မ္းသာျခင္းမ်ားစြာနဲ ့အထပ္ထပ္ၾကည့္တယ္..။ ၾကည့္ေလ ေသခ်ာေလ.. ေသခ်ာေလ အံ့ၾသေလ..။
ဟုတ္တယ္ေလ..အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ဒီ ၀္စကါ့ဟ္နာ ာကီးကို အေမၾကီးတို ့အိမ္အတြက္ ဖန္ဆင္းေပးထား
တာ..ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူဘို ့ေကာင္းလဲ..။
ကိုယ္လဲ ၀မ္းသာအားရ ျမိဳင္တို ့ေမာင္ႏွမကို ေျပးေခၚတာဘဲ..
“ ေဇာ္၀င္း..ေဇာ္၀င္း..ျမိဳင္..”
“ ေဟးးး ဘာလဲ“
“ ေဇာ္၀င္း ငါထူးဆန္းတာေတြ ့ေနျပီကြ...လာ မင္းတို ့ကို ျပမယ္.. ျမိဳင္လာ..”
ေျပာေျပာဆိုဆို ျမိုင့္လက္ကို ဆြဲေျပးတာဘဲ..။
“ ညီညီ ခဏေနဦးကြ..ငါ ဗိုက္နာေနတယ္.. အိမ္သာတက္ဦးမယ္..မင္း ဘာေတြ ့တာလဲ ခုေျပာ..ျပီးရင္
ငါလိုက္ခဲ ့မယ္”
“ ေဇာ္၀င္း....အလႅာရွင္ ဖန္ဆင္းေပးထားတဲ ့ “ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ” ကို ငါေတြ ့ထားျပီ”
“ ဟမ္..ဟုတ္ရဲ ့လား”
“ ဟုတ္တယ္ မင္းေနာက္က လိုက္လာခဲ့”
“ေအး”
ျမိဳင့္ကို အရင္ေခၚလာေပမယ့္ ျမိဳင့္က ေႏွးေနတာနဲ ့ ေနာက္လူေတြပါ မွီလာေရာ..ေနာက္လူေတြဆိုတာ
ေဇာ္၀င္း ဖြရိုးရိုး ၾကားျပီး လိုက္လာတဲ့ မုန္ ့လံုး၊ ေမာ္နိီကာ၊ ညိဳညိဳျငိမ္း၊ၾကည္စိုး၊ ျမင့္စိုး ေနာက္ ဗိုလ္လက်ၤာ...။
ျခံထဲကို တျပံဳၾကီး ၀င္လာေတာ့..
အဘူနဲ ့အေမၾကီးက
“ ဟဲ့..ေမာင္ညီညီ မင္းမလဲ အုပ္စုလိုက္ၾကီးပါလား...ဘာလုပ္ၾကမလို ့လဲ” ဆိုေတာ့
“ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာကို ညီညီိေတြ ့ထားျပီိ ဆိုလို ့ လာၾကည့္တာ”
အဘြားတို ့လဲ အ၇င္းမရွိ အဖ်ားမရွိ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတာ ဘာေျပာေနမွန္းကို သိပံုမရပါဘူး..အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ ့
က်ေနာ္က ဦးေဆာင္ျပီး အိမ္ေနာက္ကို တသီၾကီး ပါသြားၾကတာဘဲ။
ဟိုေရာက္ေတာ့ “ ဒီမွာ..ဒါ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာဘဲ..”
“ ဟင္ ..ဘယ္က ေ၇ာက္လာတာလဲ”
“ ငါထင္တာေတာ့ အလႅာက အေမၾကီးတို ့ကို လက္ေဆာင္ေပးထားတယ္ ထင္တာဘဲ”
အဲဒါၾကီး ၾကည့္ျပီးေတာ့ က်န္တဲ ့သူေတြကလဲ လက္နဲ ့ေသခ်ာ ကိုင္ၾကည့္တယ္.. အထြန္း( ဗိုလ္လက်ၤာ)
ကေတာ့ ေတြးေတြးဆဆနဲ ့ ဟုတ္ရဲ ့လား ညီညီရာ” လို ့ေျပာေနတာဘဲ..။
ခဏေနေတာ့ အဘူနဲ ့ မမ အမ်ိဳးသား ကိုေဆြ လာတာဘဲ....
“ ကဲ မင္းတို ့ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အထြန္း ”
“ ညီညီ ေျပာတာဘဲ..၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ေတြ ့ထားျပိီ ဆိုလို့”
“ ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ ကြာ..ငါနားမလည္ဘူး...ကဲ..ညီညိ ေျပာ မင္းဘာေတြ ့တာလဲ ၊ ဘာလဲ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ”
“ အာာာာာ.. ကိုေဆြကလဲ..၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ေတာင္မသိဘူးလား..ဟိုေလ
“၀ါ ၀ါးနာ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ၀ပ္၈်္အာလႅနာ မင္နာလ္း မြတ္ရွ္ေလကီး ” ဆိုတဲ ့အပိုဒ္မွာပါတဲ ့
၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆိုတဲ ့ ဟာကို ေတြ ့ျပီလို ့ေျပာတာ..
“ မင္းက ဘယ္က ဘယ္လို ေတြ ့တာလဲ..”
“ စဥ္းစားတာေလ..စဥ္းစားရင္းေတြ ့သြားတာဘဲ”
“ ဘယ္မွာလဲ”
“ ဒီမွာေလ.....ၾကည့္ ”ဆိုျပီး လက္နဲ ့တယုတယ ပြတ္သပ္ျပလိုက္တာေပါ့။
“ ဟာာာာာာ...ဒီေကာင္ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲ..ေလွ်ာက္မေျပာနဲ ့သြားၾကသြားၾက..။ အထြန္း မင္းလဲ မငယ္ေတာ့ဘူးေနာ္
ကေလးေတြကို မင္းက မထိန္းတဲ ့အျပင္ မင္းကပါ..ေရာေယာင္ျပီး..ငါနား၇င္းအုပ္လိုက္လို ့”
“ က်ဳပ္မွ မသိတာ..ဒါမဟုတ္ဘူးလား..ညီညီ ေျပာေတာ့ ဒါ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ဆို”
“ နင့္ေမကလႊား...၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ရမွာလား ၊ ဒါဂ်ပန္ေခတ္က ခ်က္ဗလက္ကားေတြက ကားကေရာင္းၾကီးကြ၊
ေျမၾကီးထဲမွာ တစ္၀က္ျမႈပ္ျပီး သံေခ်းေတြ တက္ေနတာ မင္း ကန္းေနလား”
“ ေျဖာင္း” ေျပာရင္း ကိုေဆြလဲ စိတ္တိုလာတာျဖစ္မယ္ အထြန္းကို နား၇င္း ေဆာ္လိုက္ေ၇ာ..
အထြန္းက တခ်က္ေတာ့ ျငိမ္သြားတယ္..ျပီးမွ အသံကုန္ ေအာ္တာေပါ့..
“ ေဟ့..ညီညီ .. မင္းငါ့လက္က လြတ္ေအာင္သာ ေျပးကြ..ငါလာျပီ”
.....
.....
က်န္တဲ ့ကေလးေတြလဲ ၾကက္ေပ်ာက္ဌက္ေပ်ာက္။ ကိုယ့္“၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ”ကလဲ သက္ေသ မခိုင္လံု၊ အထြန္းကလဲ
က်ေနာ္ကို ေဆာ္ဘို ့ၾကိမ္း၀ါးျပီး ေျပးလာျပီ ဆိုေတာ့....
“ ျမိဳင္ေရ..လာ ျမန္ျမန္ေျပးၾကစို ့” ဆိုျပီး လက္ဆြဲလို ့ေျပးရေတာ့တာဘဲ..။
ဂါ၀န္ အ၀ါေလး၀တ္ျပီး ေျပးေနရင္းနဲ ့ ျမိဳင္ “ရီ”တာ ရွားရွားပါးပါး..က်ေနာ္ေတြ ့ေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ...။

ဆက္ပါဦးမယ္
သစ္နက္ဆူး

၊ထပ္္မံျဖည့္စြက္ခ်က္။ ။ စာလာဖတ္သူေတြက ဒီဘာသာစကားနဲ ့စိမ္းေနေတာ့ သိပ္သိမွာမဟုတ္ဘူး....
အခုစာျပန္စစ္ေနရင္းမွ သတိယတယ္ အျပည့္အစံုက..အၾကမ္းဖ်င္းေပါ့ေနာ္
“ အလာ္ဟမ္းႆို ့၊လစ္လာေဟ့လႆီ၊ အာသြာ့အာမာနာ၊၀ါ ၀ါ့နာ ၀ပ္စကါ့ဟ္နာ ၀ပ္၈်္အာလႅနာ မင္နာလ္း -
မြတ္ရွ္ေလကီး ၊ အာမီးန္” ဒါက ထမင္းစားျပီးတိုင္း ၊အစာစားျပီးတိုင္းဆိုရတဲ ့စာပါ..အၾကမ္းဖ်ဥ္း အဓိပၸါယ္က..
“အလႅာအရွင္ျမတ္ရဲ ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ ထမင္းတနပ္ စားေသာက္ခဲ ့ရပါျပီ..ထို ့ေၾကာင့္ အလႅာအရွင္ျမတ္ကို..
ေက်းဇူးတင္ပါသည္” ေပါ့.. က်ေနာ္ စိတ္၀င္စားတာက ၀ါ့စကါ့ဟ္နာ တခုဘဲ.သူ ့တခုထဲကို နားမလည္ဘူး..
ဆိုေတာ့ ထမင္းစားျပီိးဆုေတာင္းတဲ ့စာပိုဒ္ထဲက ၀ါက် အျဖတ္ေလးကို ကါးကေ၇ာင္းၾကီးလို ့က်ေနာ္က
ထင္တာေလ...ေ၀းတာေတာ့....ေတာ္ေတာ့္ကို ေ၀းပါတယ္.. ။

ရင္တြင္းေၾက...(တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း ၊ ၃ ၊)

သံေယာဇဥ္တြယ္ျခင္းသည္..ဘယ္အရာေပၚမွာ မွီတြယ္ခဲ ့ေလသလဲ ေမး၇င္ ၾကင္နာေသာရင္ခြင္ကို
ျငိတြယ္ျခင္းလို ့ဘဲ ကိုယ္ အေျဖေပးမိပါမည္။ ကိုယ့္အေပၚၾကင္နာတတ္ေသာအဘြားတို ့ရင္ခြင္မွာ ကိုယ္ေပ်ာ္ခဲ
့ရတယ္..။ ပီဘိ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ေတြနဲ ့ကိုယ္ေနေနရျခင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေအးခ်မ္းမႈပါဘဲ..။
မမအိမ္ေထာင္က်ျပီးတဲ ့ေနာက္ မမအမ်ိဳးသား ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..။ သားတစ္ေယာက္
လိုကို ခ်စ္တာပါ.။ ကိုေဆြက အခြန္ဦးစီးဌာနကဆိုေတာ့ မမအတြက္က ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရဘဲ ေအးေအးေဆး
ေဆး ေနရတာပါ..။ ကိုေဆြ ရံုးတာ၀န္နဲ ့သဘယင္း( ဒီပဲရင္း)မွာ ေျပာင္းရေတာ့ မမနဲ ့အတူ က်ေနာ္ပါသြားတယ္..။
အိမ္ကလည္း ညီညီပါမွ ရမယ္.မမနဲ ့အေဖာ္ေနေပးဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းပါသြားတာေပါ့..။
ေန ့လည္တိုင္္ ကိုေဆြ ရံုးသြားရင္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ ေနရင္ ေန ဒါမွမဟုတ္.......
ကိုေဆြတို ့ရံုးက အသိအိမ္ကို သြားလည္ၾကတာဘဲ..။
အဲဒီသြားေနၾက အိမ္မွာ ေမာင္စိုးရွိတယ္..ရြယ္တူဘဲ..။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိုးက စကားမေျပာတတ္ဘူး..
ေမြးကတည္းက ခၽြတ္ယြင္းတာေပါ့..။ သူက ဆိုးမွဆိုး..သူ ့အေမေပၚမွာ ဆိုးတာ..။
က်ေနာ္နဲ ့က ေဆာ့ေဖာ္ ေဆာ့ဘက္.. ခင္မွခင္..။
စေတြ ့ကာစ အတူ ကစားတုန္းက စိတ္ညစ္မွညစ္..သူေျပာတဲ ့ဘာသာေဗဒကို ကိုယ္မွ နားမလည္တာ..။
သူ ့အေမကို ေမးရ၊ မမကို ေမးရနဲ ့။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတယ္..။
တခါတခါ ကိုယ္က သူူ ့ကို ေျပာလို ့ သူနားမလည္ရင္ ကိုယ္ကလဲ သူနားလည္မယ့္ ဘာသာနဲ ့အီးအီး အားးးး
အမ္းအမ္း နဲ ့လက္ဟန္ေျခဟန္သံုးျပီး ေျပာရင္ ေမာင္စိုးက တခါတည္းနားလည္သြားတာ..။
က်ေနာ္ ေမာင္စိုးလို လုပ္ေျပာရင္ မမက တခစ္ခစ္နဲ ့ရယ္ေနတာဘဲ..။ ေမာင္စို းအေမက ျပံဳးေနတာဘဲ..။
က်ေနာ္ တခါတေလ ေမာင္စိုးနဲ ့ကစားေနရင္းက အေတြး၀င္သြားရင္ မ်က္ရည္က်မိတယ္.. ေမာင္စိုးက
စကားမတတ္ဘဲ ဆြံ ့အ ေ၀ဒနာရွင္ ျဖစ္ေပမယ့္ မိဘေတြနဲ ့အတူေနရတယ္..မိဘေတြကလည္း ခ်စ္တယ္..။
က်ေနာ္ကေတာ့ စကားတတ္ေပမယ့္ မိဘနဲ ့အတူ မေနရျခင္း၊ မိဘရဲ ့ခ်စ္ခင္ျခင္းကို မရတာေတြးျပီး ငိုမိတယ္။
က်ေနာ္ငိုရင္ ေမာင္စိုး မေနတတ္ေတာ့ဘူး..၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေျပာျပီး ေခ်ာ့တယ္..။ ျပီးရင္ သူ ့ေမနဲ ့မမကိုု
ေျပးေခၚတယ္.. က်ေနာ္ငိုတာကို ညီအကိုမဟုတ္တဲ ့သူက စိတ္ပူေနတာ့ က်ေနာ္ ပိုငိုမိတယ္..။
အဲဒီအခါ ေမာင္စိုးက သူ ့အေမကို ထုရိုက္ျပီး သူပါငို တာ..။
က်ေနာ္ငိုေတာ့ မမ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး.. က်ေနာ့္ကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ ့ျပီး...
“ ဘာျဖစ္လို ့ငိုတာလဲ ညီညီရယ္” လို ့ေမးရင္..
“ ဟို ေလ..ကစားရင္းမ်က္စိထဲ အမႈိက္စ ၀င္သြားလို ့ပါ” လို ့ဘဲ က်ေနာ္ ေျပာတတ္တယ္..။
က်ေနာ္မမကို ခ်စ္တယ္..မမကို စိတ္မေကာင္းေအာင္ က်ေနာ္ မလုပ္ခ်င္ဘူးေလ..။
.......
.......
က်န္တဲ ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေပ်ာ္ပါတယ္..ေန ့လည္တိုင္ဆိုေလ.ဌက္ေပ်ာသီး ေကာက္ညွင္းထုပ္ ၀ယ္စားၾကတယ္..
သဘရင္းက ေကာက္ညွင္းထုပ္ကို က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ ့နိုင္ဘူး..တထုပ္ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္ေတာင္
မနည္းကုန္ေအာင္ စားရတယ္..တစ္ထုပ္ကို ၅မူး ေပးရတယ္..။ေမာင္နွမ ႏွစ္ေယာက္တစ္ထုပ္၀ယ္ျပီးအတူစား
တယ္..အထဲက ဌက္ေပ်ာသီးကို က်ေနာ္ မစားဘူး..က်ေနာ္က ဌက္ေပ်ာသီိးတို ့သေဘၤာသီးတို ့မွည့္ရင္ မစား
တတ္ဘူး..မၾကိဳက္ဘူး။
ညတိုင္ဆို ကိုေဆြ ျပန္မလာေသးရင္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ မီးခြက္ေသးေသးေလးနဲ ့ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္
ထိုင္ေစာင့္ၾကတယ္..။ ကိုေဆြလာမွ ထမင္းအတူစားၾကတယ္..။ ကိုေဆြ မလာေသး၇င္ က်ေနာ္လည္း မစားဘူး။
ထမင္းစားရင္ က်ေနာ္က မမေပါင္ေပၚမွာထိုင္တာ..။ မမက ထမင္းခြံ ့ေပါ့..။
ေျပာ၇မယ္ဆို မမနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရတဲ ့သူပါဘဲ...။
ဒီလို နဲ ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကိုေဆြ ရာထူးတို းျပီး က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ကို ျပန္ေနရတာပါဘဲ..။
အဘြားတို ့အိမ္မွာဘဲ ေနတာပါ..။....................
.....................
.....................
ဘယ္သူမွမသိနိုင္တဲ ့တိတ္တခိုးေ၀ဒနာေလးနဲ ့ဘဲ ၾကီးျပင္းလာရင္း က်ေနာ္ ဒုတိယတန္းကို ေတာင္ ေရာက္ခဲ ့
ရတယ္..။ ေက်ာင္းအပ္တိုင္း က်ေနာ့္အေဒၚျဖစ္ျဖစ္ အဘြားျဖစ္ျဖစ္ လိုက္အပ္ေပးတာပါ..။ သူမ်ားေတြက အေဖ၊
အေမေတြနဲ ့အတူ ေက်ာင္းအပ္တာ ၊ ေပ်ာ္ေနၾကတာ က်ေနာ္ ၾကည့္မိပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အဘြားတို ့ကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး..။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊
စာရြက္ေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ အေဖနဲ ့အေမ တဖက္ဆီလက္ဆြဲျပီး ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ေလးနဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပံုကို
က်ေနာ္ ဆြဲျဖစ္တာပါဘဲ..။ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဆြဲျပီးရင္ အေထြအထူး..တံေထြးဆြတ္ျပီးေတာင္ မဖ်က္ရပါဘူး.။
က်ေနာ္ မ်က္၇ည္ေတြကဘဲ တျဖည္းျဖည္း ဖ်က္ျပီးသား ျဖစ္သြားတာပါ..။
.....
.....
က်ေနာ္ အဘြားတို ့အိမ္မွာေနေပမယ့္ က်ေနာ့္မိဘေတြ ေမာင္ႏွမေတြက အဘြားတို ့အိမ္ကို လာလည္ၾကပါတယ္..
ညဘက္ေတြမွာေပါ့.. က်ေနာ့္ကို ေတာ့ သိပ္လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲမရွိပါဘူး..။
ေမာင္ႏွမေတြကလည္း မေခၚၾကပါဘူး။ အဘြားတို ့အိမ္က ၄ေပမီးေခ်ာင္းက လင္းထိန္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့
၈ပါတ္လည္တိုင္လံုးၾကီးရဲ ့ေနာက္ကြယ္ အေမွာင္၇ိပ္ေလးကေန ေခ်ာင္းဘဲ ၾကည့္ရဲတယ္..။
က်ေနာ့္အေဒၚေတြက “ဟဲ ့..ညီညီိေလး ဒီမွာလာထိုင္ေလ”လို ့ေခၚရင္...
“ဒီိေကာင္ ဘာလုပ္ေနလဲ..ေဟ့ေကာင္လာဦးး မင္း စာမက်က္ဘူးလား” ဘာညာ ဆူတာပါဘဲ..။
အဲဒီက်ရင္ မမရဲ ့အေမ ေဒၚရီက..
“ နင္ လာလည္တာ ညီညီ ့ကို ရန္ရွာဘို ့လား..သြားေကာင္ေလး..မီးဖိုထဲကို ”လို ့၀င္ေျပာတတ္တယ္..။
ဒါဆို က်ေနာ့္ဒုတိယအေမက က်ေနာ့္ကို မီးဖိုေဆာင္ဆိီ ေခၚသြားျပီး မုန္ ့ေတြ ဘာေတြ ေကၽြးပါတယ္..။
က်ေနာ္ ငို ရင္ “ မင္းငိုစရာမလို ဘူး..ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္၊ မင္း ေယာက်ၤားေလး” လို ့ေျပာတတ္တယ္..။
ဘာေၾကာင့္မ်ား က်ေနာ့္ကို ၾကည့္မ၇တာလဲ က်ေနာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး..။
ေနာက္ဆို သူတို ့လာလည္ရင္ ျခံ၀က အသံၾကားတာနဲ ့က်ေနာ္ မီးဖိုေဆာင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလး ထိုင္ေနေတာ့
တာပါဘဲ.။
ဘယ္ေလာက္ဘဲ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ေရွာင္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ ့ပါဘူး။
ေဆာင္းတြင္းကာလမွာ က်ေနာ့္အေဒၚ ေဒၚဘူး ေျခအိပ္လွလွေလး၀ယ္ေပးတယ္..။ က်ေနာ့္အေဒၚကို က်ေနာ္က
အဘူ လို ့ေခၚပါတယ္..။ အဘူ၀ယ္ေပးတဲ ့ေျခအိပ္ေလးကို က်ေနာ္ ၾကိဳက္ပါတယ္.....။ ေျခအိပ္ေလးက
ေတာ္ေတာ္ လွပါတယ္..။
အနီေရာင္ေလးေတြနဲ ့ပန္းေရာင္ေလးေတြ အ၀ါေလးေတြ အရစ္ရစ္နဲ ့စပ္္ထားတာပါ..။
တေန ့ ေျခအိပ္ေလးေလွ်ာ္ျပီး လွမ္ထားရင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္.။
ဘယ္က ဘယ္လို ေပ်ာက္သြားမွန္းက်ေနာ္ မသိပါဘူး..တစ္ျခားေျခအိပ္ေတြ ရွိေနေတာ့ ရွာမေနေတာ့ပါဘူး.။
ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္တဲ ့အခါ က်ေနာ့္အထက္က အကို ဒီေျခအိပ္ေလး၀တ္ထားတာေတြ ့့ပါတယ္။
အဘူက စက္လဲ ခ်ဳပ္တတ္ေတာ့ က်ေနာ့္အက်ီေလးေတြ ၊ေဘာင္းဘီေလးေတြ ေျခအိပ္ေလးေတြကအစ
ခ်ည္အေရာင္ေလးနဲ ့အမွတ္အသားလုပ္ေပးထားပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျခအိပ္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္အကို ကလဲ ေျခအိပ္ကို က်ေနာ္ ၾကည့္မွန္းသိပါတယ္..။ က်ေနာ္ တခြန္းမွ မေျပာပါဘူ..။ ေျပာလို ့လဲမရဲပါ။
သူက အေဖ ့အခ်စ္ေတာ္ပါ..။ သူလိုခ်င္လို ့ျဖစ္မွာပါေလ လို ့ဘဲ ေတြးမိပါတယ္..။
က်ေနာ္ဘာမွ မေျပာမိေပမယ့္ ျပသနာက မျပီးပါဘူး..က်ေနာ့္ အဘူကိုေတာင္ျပန္မေျပာပါဘူး..။ အဘူသိရင္
က်ေနာ္အကို ဆီက ျပန္ေတာင္းေနမွာစိုးလို ့့ပါ။
၂ရက္ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္ ညစာ ထမင္းစားေနတုန္း.
“ ဘယ္မလဲ ဟို ရႈိက္တာန္( မေကာင္းဆို း၀ါး) ဆို တဲ ့ေၾကာက္လန္ ့ဖြယ္ အေဖ့အသံကို ၾကားရပါတယ္..။
ဘာလုပ္မလို ့လဲ ညီညီထမင္းစားေနတယ္လို ့အဘူေျပာသံၾကားတာနဲ ့ က်ေနာ့္ကို ရည္ရြယ္တာ ေသခ်ာသိလိုက္
္ျပီး ထမင္းစားရင္း တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ထြက္သြားတာပါဘဲ။
“ နင္ဘာမွ ၀င္မေျပာနဲ ့မဘူ...ေခၚထုတ္စမ္း အဲဒီိေကာင္ကို ”
က်ေနာ့္ အဘြားနဲ ့အေဒၚေတြ ၀င္တားေနတာကို ေတာင္ မ၇ပါဘူး...။
“ ေဟ့ေကာင္ ညီညီိ မင္းထြက္လာစမ္း” တဲ ့။ က်ေနာ္မေနရဲပါဘူး ထမင္းစားလက္စ လက္ေတာင္ မေဆးရဘဲ
အျပင္ကို ထြက္လာေတာ့ အေဖနဲ ့က်ေနာ့္အကို ကို ေတြ ့ပါတယ္..
က်ေနာ့္ကို ေတြ ့တာနဲ ့လည္ဂုတ္ကို ေဆာင့္ဆြဲျပီး..
“ မင္းကလား ငါ့သားကို ေျခအိပ္သူခိုးလို ့ေျပာတာ” ဆို တဲ ့စကားနဲ ့အတူ
က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဘက္ကို ကေနာက္ကေနလိမ္ခ်ဳပ္လိုက္တယ္..။
က်ေနာ္ မေျပာပါဘူးလို ့ေျပာလဲ မ၇ပါဘူး..။
က်ေနာ့္အေဖ ေျပာတဲ ့စကားသံကို ၾကားလိုက္တဲ ့ခဏ က်ေနာ္ အံ့ၾသသြားမိပါတယ္..
“ ကဲ..ေဗတာ(သား) မင္းကို သူခို းလို ့ေျပာတဲ ့ေကာင္ကို မင္းစိတ္တိုင္းက်ထိုးစမ္း”တဲ ့..။
..... ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား....
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား.................။
ဘယ္ႏွစ္ခ်က္မွန္ း မေ၇တြက္နိုင္ေအာင္ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို လက္သီးခ်က္ေတြ က်ေနခဲ ့တယ္..က်ေနာ္ ၀မ္းဗိုက္
ရင္ဘတ္ေနရာအႏွံ ့ပါ..။
အကုိရယ္ ..မင္းထို းေနတာ မင္းညီိအရင္းပါ..
မင္းနဲ ့အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေမြးတားတဲ ့သူပါ..။
အကို ့မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ နားမလည္နိုင္တဲ ့စိတ္ ၀မ္းနည္းစိတ္နဲ ့ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္ႏွစ္ခမ္းကြဲသြားတာ က်ေနာ္သိတယ္..။
ပါးစပ္ထဲက ငံက်ိက်ိအရသာကို က်ေနာ္သိပါတယ္..။ တရစပ္ သူစိတ္တိုင္းက်ထိုးလို ့၀မွ“ ရျပီ ..အပါ” လိုူ ့
သူေျပာလိုက္တာနဲ ့အတူ၊ က်ေနာ္ ့ကို ေနာက္ကေန ေဆာင္းတြန္းရင္ းလႊတ္လိုက္ပါတယ္..။
ပ်ံ ့က်ဲေနတဲ ့သဲပံုေပၚမွာ က်ေနာ္ လဲ က်ခဲ ့တယ္...။
အဘြားငို သံ၊ အေဒၚေတြ ေအာ္ဟစ္တားဆီးသံ၊ မမငို သံေတြ၊ ကိုေဆြ ၀င္လာတာ..။ေဘးအိမ္က ကိုမန္း
၀င္ဆြဲတာေတြ က်ေနာ္ ၾကားျပီးေနာက္..သူတို ့ျပန္သြားၾကတယ္..။
က်ေနာ္ငိုရိႈက္ခဲ ့တာ တက္မတတ္ပါ.. က်ေနာ္ ေၾကကြဲခဲ ့တယ္..နာက်င္ခဲ ့တယ္..။
အဘြားေတြ အေဒၚေတြက က်ေနာ့္ကို ၾကပ္ထုတ္ထိုးေပးတယ္..။ေသြးေတြ သုတ္ေပးတယ္..။
ဒီျပသနာ ဘယ္ကစလဲ ဆိုေတာ့ သူေျခအိပ္၀တ္ထားတာကို အဘူကေတြ ့ေတာ့ “ညီညီ ့ေျခအိပ္ေလးလားဟဲ ့”
လို ့မေန ့က ေမးမိတယ္လို ့ျပန္ေျပာျပတယ္.. သူေမးမိလို ့က်ေနာ့္ကို ဒီလို လုပ္တာဆို ျပီး အဘူလဲ ငိုတယ္။
အဲဒီညက အဘြားတို ့တအိမ္လံုး မီးေစာေစာပိတ္ျပီး အိပ္ယာ၀င္ၾကတယ္..။ က်ေနာ္က အဘြားနဲ ့အိပ္တာပါ...။
အိပ္ယာထဲမွာ ၾကိတ္ျပီးငို ရိႈက္ေနတဲ ့က်ေနာ့္ကို အဘြားက“ တိတ္ပါ..ငါ့ေျမးရယ္”လို ့ေခ်ာ့ပါတယ္..။
က်ေနာ္ မရိႈက္မိေအာင္ ေစာင္နဲ ့့ပါးစပ္ကို အတင္းပိတ္ထားခဲ မိ့ပါတယ္..။
တစ္အိမ္လံုး အိပ္ေလာက္ခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္ အေပၚထပ္ကေန တိတ္တိတ္ေလးဆင္းခဲ ့တယ္...ညဦးကလံႈထား
တဲ ့ ေဆာင္းတြင္းမီးဖိုေလးနားမွာ က်ိတ္ထားသမွ် ငို ေၾကြးေနခံဲ့တယ္..။
ေလာင္ ကၽြမ္းေနတဲ ့မီးေတြလို လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ ့တဲ ့ငါ့ဘ၀ ပူေလာင္လွပါလားလို ့ ပထမဆံုးအၾကိမ္
ေတြးခဲ ့မိတယ္..။
တစ္ကယ္လို ့သာ က်ေနာ့္ကို တဦးတစ္ေယာက္အလိုေတာ္အရက ဖန္ဆင္းခဲ ့တယ္ဆိုရင္...
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလို ဘ၀ကို ၀င္စားဘို ့ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
သူမ်ားနဲ ့မတူတဲ ့ဘ၀ကို ဘာေၾကာင့္ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
က်ေနာ္ ငယ္လို ့အမ်ားၾကီိး မေတြးတတ္ေပမယ့္...
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ဆုေတာင္းခဲ ့ဘူးပါတယ္..။ ဒီလို ပူေလာင္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ ့ဘ၀ကို မလိုခ်င္ေတာ့
ဘူးလို ့ေတြးခဲ ့တယ္...။
ရင္ထဲမွာ ေၾကခဲ ့ရတဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘာေၾကာင့္ပူေလာင္တဲ ့ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖစ္ေစတာလဲဆိုတာ
အခုခ်ိန္မွာ သိခဲ့ရျပိီေလ..။ ။

ရင္တြင္းေၾက

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ငယ္ဘ၀.....၂

ပါးမွာဒါဏ္ရာရျပီးတဲ ့ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္ကို အဘြားတို ့အိမ္ကေခၚထားလိုက္ေတာ့တာပါဘဲ...............။
အဘြားက အေဖ့ရဲ ့မိခင္ပါ..။နာမည္က ေဒၚတင္တဲ ့။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာစစ္စစ္ပါ၊ အဘိုးက ပါကစၥတန္က
ဘဂၤါနီအႏြယ္...အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ပါ..။ အဘြားကလည္း အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြအတိုင္းေနပါတယ္..။
အဘို းကေတာ့ ဆံုးသြားပါျပီ၊က်ေနာ္ မမွီပါဘူး..။အဘြားမွာ ေမာင္တစ္ေယာက္ရွိတယ္..ဘိုးၾကြယ္တဲ ့။
သူကခင္ဘို ့ေကာင္းသလို ရယ္ရတယ္..ခဏခဏဘုန္းၾကီး၀တ္တယ္..ဗုဒၶဘာသာေနာ္..သူဘုန္းၾကီး၀တ္တိုင္း
အိမ္ေရာက္လာျပီး..“ အမတင္..က်ဳပ္ဘုန္းၾကီး၀တ္ခ်င္တယ္..ရဟန္းဒကာမလုပ္ေပးပါ” လို ့ေျပာတယ္..။
၁လနီးပါးေလာက္ၾကာရင္ ဦးထုပ္ေလးငိုက္စိုက္ေဆာင္းျပီး ပုဆိုးေလးတမမ”နဲ ့ ေရာက္လာျပီး....
“ အမတင္ က်ဳပ္ကို မိန္းမေတာင္းေပးပါဦး.” တဲ့...။ ဘယ္အခ်ိန္က လူထြက္လိုက္မွန္းေတာင္မသိရပါဘူး။
အဘြားက လိုက္ေတာင္းေပးတာဘဲ..။
ေဟာ ၂လ ၃လ ၾကာရင္ မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္း စမ္းစမ္း နဲ ့ငိုၾကီးခ်က္မနဲ ့................
“ အမတင္ က်ဳပ္..က်ဳပ္ ဘုန္းၾကီးျပန္၀တ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ” လုပ္ျပန္ေရာ...။မိန္းမက ပစ္သြားတာေလ။
အေမၾကီးကလဲ ထံုးစံအတိုင္း ရဟန္း ဒကာမေပါ့..။
အဲလိုမ်ိဳး လုပ္တာ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ၅ခါေလာက္ရွိတယ္...။
ခဏခဏဆိုေတာ့ သူတခါလာငိုေနတုန္း က်ေနာ္က အေမၾကီးနားမွာ ထိုင္ေနရင္း ေျပာမိတယ္..။
“ ဘို းေလး...အဲလိုု ခဏခဏ လုပ္ေနမယ့္အစား ၊ဘုန္းၾကီး၀တ္နဲ ့မိန္းမယူထားပါလား” ဆိုေတာ့......
သူကစိတ္ဆိုးတယ္...“ မင္းကို ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မုန္ ့ဘိုး မေပးေတာ့ဘူးကြာ” တဲ ့။
အေဒၚေတြက ၀ိုင္း၇ယ္ၾကတယ္...။ က်ေနာ္ေတြးတာက ဒီလိုပါ..။အေမၾကီးေနထိုင္ေနရတာက မြတ္စလင္
အသိုင္းအ၀ိုင္းပါ..။ သူလုပ္ေနရိုးရိုး လူေတြက အေမၾကီးကို ေျပာမွာေပါ့..။ က်ေနာ္က ငယ္ေပမယ့္ နည္းနည္း
အေတြးနက္တယ္...။
အေမၾကီးတို ့အိမ္မွာ ေန၇တာ က်ေနာ္အရမ္းေပ်ာ္တယ္..။အားလံုးကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..။
အေမၾကီိးရဲ ့သားသမီးေတြနဲ ့ေမာင္ေတြ တူေတြ ၾကံဳတုန္းေျပာျပမယ္..။
အေမၾကီးမွာ သားသမီး (၈)ေယာက္ရွိတယ္။
၁။ ေဒၚရီ( က်ေနာ္က အေမမရီလို ့ေခၚတယ္..ေယာက်ၤားကဆံုးသြားျပီ..သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္..မမျမင့္..
က်ေနာ္ အခ်စ္ဆံုးအမ..........။)
၂။ ဦးဟန္...အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္..သူ ့နာမည္က ဗိုလ္ေရာင္နိီ၊ အမ်ိဳးသမီးက ဗုဒၶဘာသာ..သားသမီး ၆ေယာက္
၃။ ေဒၚဘူး ( က်ေနာ့္ရဲ ့ဒုတိယ အေမ..မ်က္လံုးကအျပာေရာင္နဲ ့..အပ်ိဳၾကီး)
၄။ဦးထြန္းေရႊ...အမ်ိဳးသမီးက ဗုဒၶဘာသာ..သားသမီး ၅ေယာက္
၅။ဦးထြန္းေ၀( က်ေနာ့္အေဖ..သားသမီး (၇)ေယာက္)
၆။ ေဒၚပု( အရပ္က အရွည္ၾကီး)အပ်ိဳၾကီး
၇။ ဦးေခၚလီ( အလံျဖဴ ကြန္ျမဴနစ္..လူပ်ိဳၾကီး အရက္ အရမ္းေသာက္)
၈။ ေဒၚစု ( အပ်ိဳၾကီး)
အဲဒီ အမွတ္စဥ္ေတြထဲမွာ ၂။၄။၅ က အိမ္ခြဲေနတယ္..။ က်န္တဲ ့သူေတြက အေမၾကီးနဲ ့ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္
သြပ္မိုးအိမ္ၾကီးမွာ အတူတူေနၾကတယ္..။ က်န္တဲ ့ေျမးေတြ အားလံ့ုးနီးပါးက ေန ့ေရာညေရာ အေမၾကီးအိမ္မွာ
လာေနၾကတာဘဲ..။ ထမင္း၀င္စားခ်င္တဲ ့သူစား...လဘက္ရည္ ေသာက္ခ်င္သူေသာက္ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ..။
အေမၾကီးမွာ ေမာင္၀မ္းကြဲ၃ေယာက္ရွိတယ္..။
ဘေဒြးေအာင္ သားသမီး၅ ေယာက္ကလည္း ဒီအိမ္မွာဘဲ လာေဆာ့တာဘဲ.........................။
က်ေနာ္နဲ ့မတည့္တာ တစ္ေယာက္မွမရွိဘဲ..ထူးထူးျခားျခား သူတို ့အားလံုက ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္...။
အဘြားေတြ အေဒၚေတြက လိုေလေသးမရွိေအာင္ကို ခ်စ္ၾကပါတယ္..။ မမျမင့္က အရြယ္ကြာေပမယ့္ ခ်စ္တယ္..။
ေဒၚဘူးကေတာ့ မိခင္တစ္ေယာက္လိုကို ခ်စ္တာပါ..။
အဲဒီ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ ့အတူ က်ေနာ္ ၁ တန္းေလာက္ေရာက္လာတယ္ လို ့ထင္ပါတယ္...။ ။


က်ေနာ္နဲ ့ျမင္းညိဳရွင္
ခုနက ေျပာျပတဲ ့မမျမင့္ေပါ့..။ သူက အပ်ိဳအရြယ္ေလ..။
မွတ္မွတ္ယယ ဥပုဒ္ကာလျပီးဆံုးျပီးအစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ ့ အိဒ္ ေန ့မွာေပါ့...။
လူေတြကလည္း အမ်ားၾကီး လာၾကစားၾက..။ က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ေလးက ဘာသာေရး သိပ္အစြန္းမေရာက္ၾကပါဘူး။
အိဒ္ေန ့ဆိုေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာေတြ အမ်ားၾကီး လာစားၾကတာဘဲ.. ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
က်ေနာ္ အိမ္ေရွ ့မွာ ေဆာ့ေနတုန္း...အင္မတန္ လွပတဲ ့ျမင္းညိဳၾကီးနဲ ့လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္..။
ေတာ္ေတာ္ ခန္ ့တဲ ့သူဗ်..။ အသားကျဖဴတယ္..အရပ္ျမင့္တယ္. မုတ္ဆိတ္ေမြးရိတ္ထားတာ စိမ္းေနတာဘဲ။
ေျပာရရင္ ကုလားကားေတြထဲက ဇာတ္လိုက္လိုဘဲ.....ျမင္းကေရႊဘိုျမင္းၾကီး။
“ ေဟ့....မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ”
“ညီညီ...ေလ”
“ ေၾသာ္..ညီညီ ဆိုတာကိုး..မင္းကိုသိတယ္ကြ..မင္း မမျမင့္ ရွိလား”
“ ရွိတယ္ အိမ္ထဲမွာ...ေခၚေပး၇မလား..” သူကေျပာတယ္...
“ တိုးတိုးေလးသြားေခးေနာ္..ဘယ္သူမွ မသိေစနဲ ့”
က်ေနာ္လည္းမမကို တိုးတိုးေလးေခၚလာတာပါဘဲ။
အိမ္ေရွ ့လဲ ေရာက္ေရာ မမကက်ေနာ့္ကိုဖက္နမ္းတယ္..ပိုက္ဆံေတြလည္းေပးတယ္..
“ မမသူနဲ ့သြားေတာ့မယ္..ညီညီကစားေနေနာ္..ဘယ္သူ ့မွ မေျပာနဲ ့” ဒီစာေလးေနာက္မွ အေမေဒၚရီကို
ေပးလိုက္ဆိုျပီး စာရြက္ေခါက္ေလးတခု က်ေနာ့္အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ေပးသြားတယ္။

အဲလိုေျပာျပီး ဟိုလူက မမကို ျမင္းေပၚတင္ျပီး ထြက္သြားေတာ့တာဘဲ.......................။
လူေတြကလည္းရႈပ္ေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိပါဘူး၊ညေနေစာင္း လူက်ဲသြားမွ အိမ္ကလူေတြ
မမကို မေတြ ့မွန္းသတိထားမိတာပါ....။ ဟိုရွာဒီိေမးေပါ့......ဘယ္လိုမွ ရွာမေတြ ့မွ က်ေနာ့္ဘက္လွည့္လာတာ။
အျမဲမခြဲ တစ္တြဲတြဲ ေနတာက က်ေနာ္တို ့ေမာင္ႏွစ္မေလ..။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေမး က်ေနာ္ မေျပာပါဘူး...။ ေနာက္ဆံုးမွ သူတို ့ကို သနားလို ့ေျပာျပလိုက္တယ္..။
မမကို လူတစ္ေယာက္ ျမင္းနဲ ့ေခၚသြားတယ္လို ့ဒီမွာမမလည္း စာေပးခဲ ့တယ္လို ့ေျပာျပီး စာရြက္ေခါက္ေလး
ထုတ္ေပးလိုက္တာဘဲ..။
စာဖတ္ျပီးေတာ့မွ သူတို ့အေၾကာင္းစံုသိျပီး ငိုၾကယိုၾကေပါ့..။
အေမမရီက က်ေနာ့္ပုခံုးကိုကိုင္ျပီး ညီညီရယ္ နင့္အမကိုမ်ားနင္ကိုယ္တိုင္ သူမ်ားလက္ထည့္ေပးလိုက္ရလားဟယ္
ဆိုျပီး ငိုပါတယ္..။
ငိုလို ့၀မွ “နင့္အမ အဲလိုလုပ္သြားတာ နင္ တခြန္းမွ မေျပာလိုက္ဘူးလားဟဲ ့”လို ့ေျပာေတာ့ .................
ကိုယ္ကလည္းေျပာပါတယ္လို ့ေျပာျပရတာေပါ့...
“ နင္ဘာေျပာလိုက္လဲ”
.......
......
“ ဟဲ ့........ေျပာေလ၊ နင္ဘာေျပာလိုက္လဲ”
.....
...
“ ဟိုဟာ....မမလို ့..ေသခ်ာဖက္ထား..ျမင္းေပၚက ျပဳတ္က်လိမ္ ့မယ္...လို ့”
စကားလဲ ဆံုးေရာ အေမမရီလက္က ျမန္တာ..က်ေနာ့္ေခါင္းကို ေခါက္ထည့္တာ..ဂြပ္ ကနဲဘဲ..။
ငိုတာခ်က္ျခင္းရပ္ျပီး ပါးစပ္ကလည္း တခြန္းေျပာေသးတယ္..
“ တယ္...ဒီမသာေလး” တဲ ့..။
နာသြားတဲ ့ေခါင္းေလးပြတ္ရင္း မ်က္လုံးေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမၾကီးနဲ ့အေဒၚေတြက ျပံဳးစိစိနဲ ့..။
သူတို ့ ရီခ်င္ေနတာ က်ေနာ္သိတယ္..အေမမရီကို သူတို ့ေၾကာက္လို ့အသံမထြက္တာ..။

ဆက္ပါဦးမယ္
သစ္နက္ဆူး

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ငယ္ဘ၀ ။ ၁

ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့အသိဥာဏ္ဘယ္အခ်ိန္မွာစတင္သလဲဆိုတာ ဆရာ၀န္ေတြေလာက္ က်ေနာ္မသိပါ။
က်ေနာ္ မွတ္မိတာက က်ေနာ္တို ့ေမာင္ႏွမေတြ အိမ္ေရွ့ ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ေနပူဆာ လံႈရင္း မာမိီ ေစ်းက ျပန္လာ
တာေစာင့္တာေလးကို က်ေနာ္ သတိယတယ္..။
တစ္ကယ္ေတာ့ မိုးလင္းျပီိဆိုကတည္းက အိမ္မွာ ထမင္းေၾကာ္နဲ ့လဘက္ရည္က အဆင္သင့္ပါ။
ဒါက အိမ္ကမနက္ခင္းအစာလို ့ဘဲ သတ္မွတ္ျပီး မာမီေစ်းက ၀ယ္လာေပးတဲ ့မုန္ ့ေတြကို ေမာင္ႏွမေတြ
ေစာင့္ေနတာပါဘဲ...။
ျခံတခါး၀မွာ ေစ်းဆြဲျခင္းေလးဆြဲျပီး ၀င္လာတဲ ့ျပံဳးေနတဲ ့မာမီ့ကို ေတြရင္...ေမာင္ႏွမေတြသံျပိဳင္ေအာ္ဟစ္ျပီး
မာမီ့ကို ၀ိုင္းဖက္ထားတတ္ၾကတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
က်ေနာ္တို ့မွာ အားလံုးေမာင္ႏွမ ၇ ေယာက္ရွိတာေလ..ဒါေပမယ့္ အဲဒီိတုန္းက ညီအငယ္ဆံုးေလး
မေမြးေသးဘူးဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ေအာက္က ညီမငယ္ တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိေသးတာ..။
က်ေနာ္က အငယ္ဆံုးလိုျဖစ္ေနတာပါဘဲ..။
က်ေနာ္တို ့ျခံၾကီးထဲမွာ အိမ္ႏွစ္လံုးရွိတယ္ ..။ အဘိုးနဲ ့ အဘြား နဲ ့သားနဲ ့သမီးက တစ္အိမ္ က်ေနာ္တို ့
့မိသားစုက တစ္အိမ္ေပါ့.။
မာမီဆိုတာက တဦးတည္းေသာသမီး.. မာမိီ ့မွာ မိခင္မရွိေတာ့ဘူး။ မာမီရဲ ့မိခင္က ေတာင္ငူရွမ္းစစ္စစ္ပါ။
အဘိုးကပါကစၥတန္နိုင္ငံသား၊ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္၊ ၾကဴလီယာအႏြယ္။
အဘိုးက ေတာင္ငူမွာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအမ်ားၾကီးပိုင္ပါတယ္..မာမီ့ဆီမွာ ခဏလာေနတာပါ.
ခုနကေျပာတဲ ့အဘြားဆိုတာ အဘိုးရဲ ့ဒုတိယအိမ္ေထာင္..ကရင္အမ်ိဳးသမီးၾကီးပါ
ေဒၚလယ္တဲ ့။ အရမ္း၇ိုးသားတာဘဲ ၊ကြမ္းအျမဲစားတယ္.။ က်ေနာ္က သူ ့ကို ခ်စ္တယ္..သူ့မွာက အဘိုးနဲ
့ရထားတဲ ့ရင္ေသြးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္..မာမီနဲ ့ဆို အေဖတူ အေမကြဲေပါ့..။
သူတို ့ကိုက်ေနာ္ခ်စ္တယ္..သနားတယ္လို ့ဘဲ ေျပာျပပါေစ...။
က်ေနာ္ငယ္ကေလးတည္းက နည္းနည္းခြဲျခားေနတယ္လို ့ခံစား၇တယ္္။ သူတို ့ခြဲျခားခံေနရတယ္ဆိုတာ က်ေနာ
္သိေနသလို ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ က်ေနာ္ ေသခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး...။
သူတို့ နာမည္ေတြက ျမန္မာလို ကိုထြန္းထြန္း...အစၥလာမ္နာမည္က ဆမ္မ္ဆူသင္း...တဲ ့။ သူ ့ညီမေလးက
မယ္ဒယာန္ လို ့ဘဲ က်ေနာ္ သိတာ။ အခုထိ အေဒၚ( အေဒၚသာေျပာတာ က်ေနာ့္စိတ္မွာက ေမာင္ႏွမလိုဘဲ
အခုထိစြဲေနတုန္း) ရဲ ့ျမန္မာနာမည္ကိုက်ေနာ္ မသိပါဘူး း)။
ကိုဆမ္မ္ဆူသင္းက က်ေနာ့္ကို အရမ္းအလိုလိုက္တာ...အျမဲတမ္းလို ေက်ာပိုးထားတတ္တယ္..။
ညီညီ ...ဆိုတာ ပါးစပ္ကမခ်ေအာင္ကို ခ်စ္တာ..။
စကားေတြ ဟိုေရာက္ဒိီေယာက္နဲ ့ေနာ္..။
ေျပာခ်င္တာက မာမီေစ်းက ျပန္လာတိုင္း သူတို ့အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မုန့္ မပါလာပါဘူး..။ အဲဒီအခါမ်ိဳးဆို
သူတို ့ေမာင္ႏွမက လွမ္းၾကည့္ေနတာေလ..။ သူတို ့ၾကည့္တာ က်ေနာ္က ဘာလို ့သိလဲေမးရင္
ဘာစားစရာေလးရရ က်ေနာ္က သူတို ့ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္တာကိုး..။
က်ေနာ့္မွာ စားစရာတခုရတိုင္း သူတို ့နဲ ့အတူစားပါတယ္..။
က်ေနာ္တို ့ျခံက အက်ယ္ၾကီးဆိုေတာ့ ေန ့လည္ဘက္ဆို ဲျခံအနီးအနားက သူငယ္ခ်င္းေတြ လာကစားၾကတာ
ဆူညံေနတာဘဲ..။ရြယ္တူေရာ ရြယ္မတူတာေတြေရာ..။
ကစားတဲ ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုဆမ္မ္ဆူသင္းတို ့ေတြလဲ ကစားၾကတာပါဘဲ။
က်ေနာ္ အသက္ဘယ္ေလာက္ရိွျပီဆိုတာ က်ေနာ္ မမွတ္မိေပမယ့္ ဗိုလ္အုန္းသီးစက္ဘီးေလးကို ကိုယ္တိုင္စီး
တတ္ေနျပီ။
တေန ့အိမ္မွာ အားလံုးကစားေနၾကရင္း အရုပ္ေလးေတြ ညွပ္ျပီး ေနရာင္ထိုးလို ့ ရုပ္ရွင္ျပတမ္းကစားၾကတယ္..။
ဟိုတုန္းကေလ..။ တုတ္ခၽြန္ေလးႏွစ္ခုကို ၁ေပေလာက္ခြာျပီးေျမမွာစိုက္ထား။ တုတ္ေခ်ာင္းေလးထိပ္မ်ာ
ပနယ္စလင္ ပုလင္းေသးေသးေလးေတြ စြပ္..။ျပီးေတာ့ သားေရကြင္း ၂ကြင္းကို ဟိုဘက္ပုလင္း ဒီဘက္ပုလင္း
လွမ္းစြပ္ျပီး..သားေရကြင္း ၾကားမာ ညွပ္ထားတဲ့ အရုပ္ေလးေတြ ၿွပ့္ထား ပုလင္းကို လက္နဲ ့လွည့္ ..
အရုပ္ေလးေတြသြားတာ..
ေရွ ့မွာ ေက်ာင္းသံုးဗလာစာရြက္ေထာင္းထားျပီးေနေရာင္ထိုးျပီး ရပ္ရွင္ျပတာေပါ့ေလ။
ၾကည့္မယ့္သူက ဟိုဘက္ အရိပ္ထင္တဲ ့ဘက္က ၾကည့္ေပါ့..။ ဒီဘက္ေတာ့ လာမၾကည့္နဲ ့ စက္ခန္း...း)။
အဲလို ရုပ္ရွင္ျပဘို ့လုပ္ေနၾကရင္း အရုပ္ေလးေတြ ညွပ္ဘို ့ ကပ္ေၾကး လိုလာေရာ။ အဲဒီိေတာ့ က်ေနာ့္ကို
ဗိုလ္လက်ၤာကကပ္ေၾကးသြားယူခိုင္းတယ္.. ။
ဗိုလ္က်ၤာဆိုတာ သူမ်ားေခၚၾကတာ ေမြးကတည္းက ညာဘက္လက္က သိမ္သိမ္ေလး မသန္ဘူး..က်ေနာ္က
အထြန္းလို ့ဘဲေခၚတာ၊ က်ေနာ့္ထက္ေတာ့ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ၾကီးမယ္ထင္တယ္..။ က်ေနာ္က ဟိုဖက္အုပ္စုဆီက
ကပ္ေၾကးကို သြားယူေတာ့ ဟိုဘက္အုပ္စုထဲက က်ေနာ့္အထက္ကအကိုက လိုက္ျပီိးလုတယ္..အထြန္းက
ျမန္ျမန္ေျပးလာဆိုေတာ့ ကပ္ေၾကးကိုကိုင္ရင္းေျပးလာတာေပါ့..။ ကပ္ေၾကးဆိုတာ ေဆးရံုသံ့ုးကပ္ေၾကးေနာ္..
၈လက္မေလာက္ရွည္ျပီး ထိပ္က ခၽြန္ေနတာဘဲ..။
ေနာက္က အတင္းလိုက္ေတာ့ အတင္းေျပးရင္း ေ၇ပိုက္ေခြၾကီးကို တိုက္ျပီိး က်ေနာ္ ေမွာက္ရက္ လဲက်တာ..။
က်ေနာ္ ျပန္ကုန္းထခ်ိန္မွာ အထြန္းက ထေအာ္ေတာ့တာဘဲ..။
က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ကပ္ေၾကးမရွိေတာ့ပါဘူး..။
ၾကမ္းျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးစက္ေတြ က်ေနတာ... ကပ္ေၾကးက က်ေနာ့္ ပါးမွာ စိုက္၀င္ေနတာ
ညာဘက္ပါး အလယ္ေလာက္ကေန စ၀င္သြားတာ ...အဖ်ားက နားအထက္ဘက္က နားထင္ထဲမွာ။
က်ေနာ္ ငို၇မွန္းမသိဘူး ။..ေၾကာင္ေငးေနတာပါ..ေအာ္သံေတြၾကားမွ မာမိီေရာက္လာျပီး က်ေနာ့္ကို
ရိုက္ေတာ့တာဘဲ..။နာလိုက္တာလို ့က်ေနာ္ မေျပာပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အသံထြက္ျပီး ငိုခဲ ့ပါတယ္..။
က်ေနာ္ မ်က္ရည္ေတြ ၾကားက ၀ိုးတ၀ါးျမင္လိုက္တာက က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ရင္း မူးေမ့လဲသြားတဲ ့အဘြားေဒၚလယ္
..ငိုေနတဲ ့မယ္ဒယာန္..ျပံဳးေနတဲ ့က်ေနာ့္အကို ။
က်ေနာ့္ကို ေပြ့ခ်ီလိုက္တဲ ့အကိုဆမ္မ္ဆူသင္း...ေနာက္၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ........။
အေဖေရာက္လာျပိး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးျပီးစိတ္ဆိုးေနတဲ ့က်ေနာ့္အဖ..။
“ နင့္ဘာသာျဖစ္တာ....ေဆးရံုကိုနင့္ဘာသာသြား” လို ့ေျပာတဲ ့မာမီ့စကားေၾကာင့္.။
ဗိုလ္အုန္းသီး စက္ဘီိးေလးကို ကိုယ္တိုင္နင္းျပီး ေဆးရံုကို ထြက္လာခဲ ့တာေပါ့..။ ညာလက္က ပါးကဒါဏ္ရာက
ိုအုပ္ကိုင္ထား၇င္းဘယ္လက္က လက္ကိုင္ကိုကိုင္ျပီးစက္ဘီးနင္းတယ္..။
ေဆးရံုက ျမိဳ ့အေနာက္ဘက္အစြန္မွာဆိုေတာ့ မိုင္္၀က္ေလာက္နီးပါးရွိမလားမသိဘူး။
လမ္းမွာ လွည္းေမာင္းလာတဲ ့လွညး္သမားေတြက ေသြးေတြနဲ ့စက္ဘီးနင္းလာတဲ ့ကေလးဆိုေတာ့ ေမးတာေပါ့..
ဘာျဖစ္တာလဲ..မိဘေတြမပါဘူးလားေပါ့..။
ေမးသမွ်ေျဖေနရတာပါဘဲ..။ သူတို ့ရဲ ့ၾကင္နာမႈေလးကို က်ေနာ္ မေမ့ပါဘူး..။ လယ္သမားေတြဆိုေပမယ့္
ေမးေနတဲ ့သူတို ့အသံေတြထဲမွာ ၾကင္နာမႈေတြပါတယ္..။
ေနာက္မွ ေဆးရံုေရာက္ျပီးမွ အပါနဲ ့မာမီ ေရာက္လာတယ္...။
အညာေႏြကပူတာနဲ ့ ထြက္လိုက္တဲ ့ေသြးေတြ..။
ဆရာ၀န္ၾကီးက ဂရုစိုက္ပါတယ္..နာမည္က ဦးေအာင္ထြဋ္ပါ..။ က်ေနာ့္ကို ကူညိီေပးတဲ ့ေဆးရံုအကူ
အေဒၚၾကီးက ေဒၚညိဳတဲ ့.။
ေဆးရံုမွာက ထံုေဆးေရာ ေမ့ေဆးေရာ လံုး၀မရွိခ်ိန္ျဖစ္ေနပါတယ္..။
ေနာက္ဆံုးဆရာ၀န္က က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္။။
“ သား...ဘာေဆးမွမသံုးဘဲ အစိမ္းခ်ဴပ္တာ ခံနိုင္မလားတဲ ့..ေရႊဘို ေဆးရံုက ေ၀းတယ္..ဟိုမွာေတာ့
ေဆးစံုပါတယ္တဲ ့..
ဒါေပမယ့္ ေသြးထြက္မ်ားေနတယ္..၁၀မိုင္ေက်ာ္ခရီးကို သားသြားမယ္ဆို မေကာင္းဘူးတဲ့”
တစ္ကယ္လို ့သာ အရွန္နည္းနည္းျပင္းမယ္ဆိုရင္ နားထင္က တစ္ဆင့္ ဦးေခါင္းခြံကို ထိုးေဖာက္လို ့
ကပ္ေၾကးဖ်ားသာ ဦးေႏွာက္ထဲ ၀င္ခဲ ့မယ္ဆိုရင္...သားအခုဆိုု အသက္ေတာင္ မရွင္နိုင္ေတာ့ဘူးတဲ ့”
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေတြးျပီးေရးတာပါ..။
ေနာက္ဆရာမေတြနဲ ့သူ အဂၤလိပ္လို အၾကာၾကီးေျပာေနျပီး အစိမ္းခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဘို ့စတင္ေတာ့တာပါဘဲ။
(၇)ခ်က္ခ်ဳပ္ရတယ္..နာတယ္..။ ေဒၚညိုက မ်က္လံ့ုးကို မျမင္၇ေအာင္ လက္၀ါးနဲ ့ကာေပးထားတယ္..။
က်ေနာ္က မသိမသာေလး ေခ်ာင္းၾကည့္၇င္ အပ္ေကာက္ၾကီးက မ်က္လံုးနား၀ဲ၀ဲလာမွ မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္ထား
လိုက္တာ။
ဆရာ၀န္ၾကီးက ခ်ဳပ္ေနရင္းနဲ ့ေနာက္မ် ေရာက္လာတဲ ့ဆရာမကို ဘီရိုထဲက အာတာပူစီမုန္ ့ယူလာခိုင္းျပီး
က်ေနာ့္ကို ေကၽြးတယ္..။ ပန္းေရာင္ေလး.. စားလဲစား ခ်ဳပ္လည္းအခ်ဳပ္ခံေပါ့..။
အခုထိ က်ေနာ့္ပါးမွာ ကပ္ေၾကးထိုးမိတဲ ့ဒါဏ္၇ာက မေပ်ာက္ပါဘူး..။ေရးေရးေလးရွိေသးတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ ပါးက အမာရြတ္ထက္ ပိုျပီးအရာထင္ခဲ ့တဲ ့အမာရြတ္ က်န္ေနဆဲပါဘဲ..။
က်ေနာ္ကေလးပါ...ကေလးတိုင္းေဆာ့တတ္ပါတယ္..
မိဘတိုင္းကလဲ သားသမီးေတြအတြက္ စိတ္ပူမယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္......
ငယ္ကတည္းက တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ရင္ထဲမွာ နာခဲ ့ရပါတယ္..။
ေသျခင္းတရားက အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက က်ေနာ့္ကို နားရြက္ေလးေတာက္သြားတယ္..။

ဆက္လက္ေရးပါဦးမယ္...
သစ္နက္ဆူး
(ကေလးဓါတ္ပံုေလးကို Google မွ ယူသံုးထားပါတယ္)

တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းရဲ ့ခရီး

စာမေရးျဖစ္ခဲ ့တာ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာေနခဲ ့ျပီ။ ၾကားထဲမွာ ၾကိဳးၾကားေရးေနေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္စိတ္တိုင္းမက်ေသာ
၀တ္ေက်တန္းေက် သေဘာေလးေတြပါဘဲ..။ သူမ်ားစာေတြကိုေတာ့ မက္မက္ေမာေမာဖတ္ေနခဲ ့ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္က မေရးခ်င္။
ဒါေပမယ့္တခုခုကိုေတာ့ ေရးခ်င္ေနခဲ ့သည္..။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္ေလးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ ့ျပီ.။
တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းဆိုတာ ပန္းခ်ီသေဘာအရ
စမွတ္တခုကေန စတင္ဆြဲလိုက္ေသာ ...ကိုယ္ဆးံုခ်င္သည့္အခါ အဆံုးသတ္နိုင္ေသာ မ်ဥ္း.။
ေျဖာင့္ခ်င္ေျဖာင့္မည္...ေကာက္ခ်င္ ေကာက္မည္...။ တေနရာထဲ မျပီးနိုင္ေအာင္ ရစ္ခ်င္ ရစ္ေနဦးမည္..။ ဒါက....
လူတစ္ေယာက္က ေရးသားစရာ ဥပမာ စကၠဴတစ္ရြက္ေပၚမွာ ေရးေသာ မ်ဥ္း...တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းပင္..။
လူတစ္ေယာက္ ..သို ့မဟုတ္ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္၏ ဘ၀ကို
စမွတ္တစ္ေန၇ာမွ စတင္ေရးဆြဲလိုက္သည္ ဆိုပါစို ့..။
စကၠဴေပၚမွာ မဟုတ္..သံသရာ ေပၚမွာ..။ သို ့ဆိုလွ်င္ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း၏ သေဘာအရ
ေကာက္ခ်င္ေကာက္မည္ ၊ ေျဖာင့္ခ်င္ ေျဖာင့္မည္..
ရႈပ္ေထြးနက္နဲေသာ ခက္ခဲေသာ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း၏
စမွတ္ကို မည္သူစတင္ေရးဆြဲတာလဲ..။
ဘယ္အခ်ိန္မွာ အဆံုးသတ္မွာလဲ။
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္း၏ျဖစ္စဥ္သည္...နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားလာ၇ေပျပီ..။
ကိုယ္သည္ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းဆိုပါဆို ့..။
ကိုယ္သည္ သံသရာ ေပရြက္ေပၚ၀ယ္ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းတေၾကာင္းအျဖစ္
စ လိုက္ ဆံုးလိုက္ ျဖစ္ခဲ ့ပါသလဲ..။
့ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းအျဖစ္ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ဘယ္ႏွစ္ခါ စလိုက္ဆံုးလိုက္ ျဖစ္ခဲ ့တာကို
ကိုယ္တိုင္ မသိေပမယ့္ၾကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္မႈတခုႏွင့္ ကိုယ့္ကို မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းအျဖစ္ ၀င္စားေစျ႔ပီး
ရႈပ္ေထြး ပင္ပန္းဆင္းရဲေစေသာ
ျခယ္လွယ္သူကိုေတာ့ ကိုယ္ သိေနျပီ..။
ကိုယ့္ရဲ ့စမွတ္ကေလးကို ျပန္ၾကည့္...ကိုယ္ တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္းအျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ ့၇တာေတြကို
သံုးသပ္ျခင္း မ်က္လံုးမ်ားနဲ ့ျပန္ၾကည့္မိတဲ ့အခါ....................
..............................................
..............................................။
ဘ၀..
ေမတၱာတရား
သံေယာဇဥ္
ေသျခင္းတရား
ထူးဆန္းေသာ အေၾကာင္းအရာ
နာမ္ေလာက
မျမင္နိုင္ေသာ ဆက္သြယ္မႈမ်ား
နားမလည္နိုင္ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ား
ဆရာသခင္မ်ား...
........
အေၾကာင္းအရာေပါင္းသိပ္မမ်ားေပမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ ့ရတာေတြ ျမင္လာမိသည္..။
တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း ကိုယ္သည္ ဘာမွ် မခမ္းနား မၾကီးက်ယ္..
သို ့ေသာ္ ကိုယ့္ဒိုင္ယာရီေလးတခုေတာ့ ျဖစ္ေနလိမ္ ့မည္.....
ဒိုင္ယာယီေလးကို ကိုယ္ေရးပါမည္...
မည္သူတဦးတေယာက္မွ် ၀င္ေရာက္စြတ္ဖက္ပိုင္ခြင့္မရွိေသာ ဒိုင္ယာယီ မဟုတ္ပါ...
မည္သူမဆို ေႏြးေထြးစြာ အၾကံေပးနိုင္ ေ၀ဖန္ေပးနိုင္ေသာ အကူအညီိေပးနိုင္ေသာ ဒိုင္ယာယီ(သို ့မဟုတ္)
တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း၏ ခရီး
(သို ့မဟုတ္) တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း၏ ပုစၦာသာျဖစ္ပါသည္..။

ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္..။
သစ္နက္ဆူး

ဖ်တ္ကနဲ.......

ေရွ ့ေနာက္၀ဲယာ လြင့္လြင့္လူးလူးက်ေနေသာ စနိုးေလးေတြက ကိုယ့္ကို ရွက္နိုးနိုးႏွင့္ပြတ္ကာေ၀့ကာ...။
ခ်စ္ျခင္းနင့္နင့္ျဖင့္ ခင္တြယ္စြာ ၾကည့္ေနရင္းပင္...ထက္ေအာက္မ်က္ေတာင္မွာ တြဲခိုေနတဲ ့ကိုယ့္မ်က္ရည္ေလးေတြကို ေအးခဲသြားေအာင္ ျပဳနိုင္စြမ္းသည္ဘဲ....။
ႏွင္းေရ............................................
ႏွင္းေရ............................................ ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ ့ငါ့..ကိုထိေတြ ့ခြင့္ေပးပါ။။။
ျမတ္နိုးစြာ ကိုင္တြယ္မိတဲ ့..ကိုယ့္ရဲ ့လက္ဖ်ား......မာနေတြမပါခဲ ့ပါဘူး...။
ျဖဴစင္ျခင္းနဲ ့ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴ...
အနက္ေတာ့ကြဲျပားလိမ့္မယ္..။
ကိုယ့္ဆရာ ...ေမာင္သိန္းေဇာ္ကေတာ့ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴအလြမ္းဆိုပါလား.....။
အကိုေရ...
အကို ့ကိုခ်စ္တယ္...အကို ့ကိုလြမ္းတယ္ဗ်ာ...။
ဒါေပမယ့္ အကိုက ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴအလြမ္းေတြ ဖြဲ ့ေနခ်ိန္မွာ..က်ေနာ္က ျဖဴစင္စြာ လြမ္းခ်င္ေနမိတယ္..။
ျဖဴစင္ျခင္း။။။
က်ေနာ္ ဘယ္မွာရွာရမလဲ အကိုေရ..။
က်ေနာ့္ရဲ ့ စနိုးေလးေတြနဲ ့ဘဲ ျဖဴစင္ျခင္းကို ရွာမယ္ အကို..။
စနိုးေလးေရ...ငါရူးေနလားဟင္..။ မရူးပါဘူး ..မင္းသ္ိတယ္ေနာ္..။
....
မင္းတို ့ေတြ သိပ္ျဖဴတာဘဲ..။
အေရာင္ျဖဴ..မေနာျဖဴ..။
သက္မဲ ့မို ့ မေနာစိတ္မျငိတြယ္ပါဘူး....မေနာျဖူတာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလို ့ေျပာလဲ..။ ကိုယ္ကေတာ့ ျဖဴတယ္ဘဲ ႏွင္းေရ..။
ရာသီစက္၀န္း တပါတ္လည္တိုင္း မင္းေရာက္လာေပးတာဘဲ.. ဒါေပမယ့္ မင္း...တခုမွ မ၇ယူဘူးေနာ္...လူေတြ ေမွ်ာ္ခ်ိန္မွာ မင္းေရာက္လာတယ္..အျဖဴစင္ဆံုး...အနူးည့့့ံဆံုးဘ၀နဲ ့..။
သခင္ေယရႈကို လြမ္းဘို ့အတြက္..ခရစ္ေတာ္ကို သတိရဘို ့အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ပို ့ အျဖစ္နဲ ့ မင္း ေရာက္လာျမဲဘဲေလ။
မင္းက အျဖည့္ခံတယ္..။
လူေတြနဲ ့မင္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနေပးတယ္.....။
တခ်ိဳ ့ကမင္းကို သိပ္ယုယတယ္...တခ်ိဳ ့က ခင္တြယ္တယ္..တခ်ိဳ ့ကမုန္းတယ္...
မင္းေရာက္လာတုန္းက ညင္ညင္သာသာေလးပါ...။
ကိုယ္သတိထားမိတာက ကိုင္တြယ္ ေဆာ့ကစားရဖန္မ်ားတဲ ့အခါ မင္းကို နည္းနည္းေတာ့ ဥေပကၡာျပဳလာၾကတယ္..။
ခရစ္စမတ္ရက္ေတြမွာ မင္းမပါရင္ ေျခာက္ေသြ့ေနလို ့တမ္းတခဲ ့ၾကေပမယ့္..ပြဲေတာ္ျပီးတဲ ့အခါ....
မင္းကို ျငီးေငြ ့လာၾကတယ္...သြားရင္းလာရင္း မင္းကို စိတ္ထဲမွာ ျငဴစူၾကတယ္..။
မင္းလည္း လူေတြရဲ ့ဆက္ဆံမႈေတြနဲ ့အခ်ိန္အခါေျပာင္းလာေတာ့ ပင္ကိုယ္ ကနူးညံ့ေပမယ့္ အနင္းခံဘ၀မွာ ျဖဴစင္ျခင္းေတြ
ေ၀းကြာျပီး... အေရာင္ေတြ စြန္းထင္းလာတယ္...
တျဖည္းျဖည္း မာေၾကာလာတာ..ကိုယ္သိတယ္...။ လူလို ေျပာရရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာမာ”လာတာေပါ့ေလ..။
မခံနိုင္တဲ ့အဆံုး..မင္းဘ၀က အပူေတြမ်ားစြာနဲ ့..မင္းအရည္ေပ်ာ္ခဲ ့တယ္...။
အရည္ဘ၀ကေန ...မင္း....အေငြ ့အျဖစ္နဲ ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ ့အခါ...
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ ့အခါ......................................။
အေငြ ့အျဖစ္နဲ ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အခါ......။
ႏွင္းေရ.......။ ခဏေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ ့ခံဲ ့ၾကေပမယ့္... ေဟာဒီ ၂၀၁၀မွာ..မင္းက ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲကို အသိတရားတခု မွတ္မွတ္ယယ ထည့္ေပးခဲ ့တယ္...။
ျဖူစင္စြာ ေပးဆပ္ျခင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ျဖဴစင္စြာ...နာက်င္ပူေလာင္ျခင္းးးးးးးးးးးးးးးး
ျဖဴစင္စြာ...အရည္ေပ်ာ္ ေပ်ာက္ကြယ္ျခင္း...
ႏွင္းေ၇...စနိူးေရ...ေက်းဇူးေနာ္..။
မင္းနဲ ့ကိုယ္..ဘ၀ျခင္းဆင္တူေပမယ့္.....မင္းက သက္မဲ ့..ကိုယ္က သက္ရွိပါႏွင္းေရ...။
မႏွစ္က လာခဲ ့တဲ ့ႏွင္း မင္းဘဲ လားးးး.။
ေနာက္ႏွစ္လာမယ့္ႏွင္းက...အခု လာတဲ ့မင္းဘဲလားးးကိုယ္က မခြဲျခားနိုင္ဘူးႏွင္း..။
ဘ၀ျခင္းတူေပမယ့္ ကိုယ္ ...တခုေတာ့ တမ္းတမိတယ္...ႏွင္းရယ္..။
ခဏ ခဏ ဇာတ္ပို ့..
ခဏ ခဏ...အယုယခံ...
ခဏ.ခဏ အခ်စ္ခံ...
အနင္းခံ..........
အေျခခံ........
အမုန္းခံ..............အပယ္ခံ..
အ၇ည္ေပ်ာ္ခံေနရတဲ ့ ဘ၀မ်ားအတြက္... ကိုယ္တခုေတာ့ လိုခ်င္မိတယ္...ႏွင္း။
ခ်ဴပ္ျငိမ္းျခင္းပါ ..ႏွင္း၇ယ္...။
မင္းက သက္မဲ ့မို ့ မသိေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ ့ထက္ေအာက္ မ်က္ေတာင္မွာ ေအးခဲျပီး ကပ္တြယ္ေနတဲ ့
ကိုယ့္မ်က္ရည္ေလးေတြ သိပါတယ္ ႏွင္းရယ္..။
ႏွင္းေရ... မင္းနဲ ့ကိုယ္ သိပ္မၾကာခင္မွာ ခြဲရဦးမယ္ေနာ္... ကိုယ္ မင္းကို မေမ ့ပါဘူးႏွင္းေရ...။
အေၾကကြဲဆံုး ၂၀၁၀မွာ မင္းက ကိုယ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ရပ္တည္မႈ ဘ၀ကို ျပေပးခဲ ့တဲ ့ျဖဴစင္ျခင္း ဆရာပါ...။
ကိုယ္..မင္းကို ျဖဴစင္ျခင္းေတြနဲ ့လြမ္းေနမွာပါ...။
ျဖဴစင္ျခင္းေတြနဲ ့လြမ္းေနမွာပါ...
ျဖဴစင္ျခင္းေတြနဲ ့လြမ္းေနမွာပါ...
ျဖဴစင္ျခင္းေတြနဲ ့လြမ္းေနမွာပါ........................................။


သစ္နက္ဆူး

ေၾကကြဲ..ေနာက္ကြယ္

ျပင္သစ္ညခ်မ္းဟာ ရင္နာျခင္းေတြ ေအာင္ျမင္ျခင္းေတြနဲ ့ျပည့္စံုလွပေနေပလိမ့္မယ္..။မျပည့္စံုျခင္လဲမျပည့္စံုေပဘူးေပါ့..။
ကိုယ့္စိတ္နဲ ့ဘ၀ ထပ္တူမက်ေလသမွ် အရာရာကအေကာင္းမျဖစ္နိုင္ဘူးေလ...။
ရင္နာတဲ ့စုတ္ခ်က္ေတြ ကိုယ္ေတြ ့၇တယ္။ဟန္ေဆာင္စုတ္ခ်က္ေတြလဲ ကိုယ္ေတြ ့ရတယ္..။ဟန္ေဆာင္ေလသမွ်ကလဲ ဘ၀အတြက္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတဲ ့ခဏ..စုတ္ခ်က္တိုင္းဟာလွပေနတာပါဘဲ..။
ပက္ပစ္လိုက္စမ္းပါ..အနီေရာင္ေဆးစက္ေတြ...
ဘာလဲ ..
၀ယ္သူမၾကိဳက္မွာစိုးလို ့လက္တြန္ ့ေနတာလား...။ အင္းးးးးး
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုတိုင္ေတာင္ေတာင္ ပါတ္၀န္းက်င္ေ၀ဖန္မႈေတြေၾကာက္လို ့လက္တြန္ ့ေနခဲ့ရတဲ ့စုတ္ခ်က္ေတြနဲ ့စာ၇င္ ..
ခင္ဗ်ားတို ့ကေတာင္ အိေျႏၶထိန္းနိုင္ေသးရဲ ့.။
ပါရီရဲ ့ညက ၀ိုင္နံ ့ေတြသင္းေနသလားလို ့..။ခပ္ညစ္ညစ္ရယ္လိုက္သံကို ကိုယ့္ေဘးက သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ၾကားေနတာဘဲ..။
သူလဲရယ္ေနတာပါဘဲ..။ ခပ္နာနာ ရင္ခုန္ခ်က္ေတြနဲ ့ဆိုတာေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မေျပာလဲ သိေနတာပါဘဲေလ..။
စီးကရက္တိုေတြပ်ံ့ေနတဲ ့ျပင္သစ္လမ္းမေတြထက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေတာင္ေတြးမိေသးတယ္...
အဲဒီစီးကရက္တိုေတြေတြေနာက္မွာ...ႏွလံုးသားဘယ္ႏွစ္ခု ျပာက်ေနသလဲေပါ့..။
ပါရီမွာေနရင္း ေသမွလူသိခဲ ့တဲ ့မိုဒီလွ်ာနီးကို လြမ္းတယ္...။အားငယ္တတ္တဲ ့ ဗင္းဆင့္ကိုလြမ္းတယ္..။
မိုဒီလွ်ာနီးေသဆံုးသြားျပီဆိုတာကိုသိျပီးတဲ ့ေနာက္ ခ်စ္တဲ ့ေမြးကင္းစ ခေလးကိုထားခဲ ့ျပီး....
တိုက္ေပၚကခုန္ခ်ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခုန္ခ်အေသခံခဲ ့တဲ ့မီုဒီးရဲ ့ခ်စ္ဇနီးမိန္းကေလးကိုလြမ္းတယ္..။
ကိုယ့္ကို အဲသေလာက္ခ်စ္တဲ ့မိန္းကေလးေလးရွိခဲရဲ ့လို ့လားလို ့လဲ ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲဲ ့လက္ခ်ိဳးျပီးေရတြက္မိေသးတယ္..။
ဘာဘဲေျပာေျပာပါရီညကေတာ့ လူသိရွင္ၾကားလွပေနသလို ..လူမသိသူမသိေၾကကြဲေနတာေတြလဲ ရွိေနတာဘဲ..။
ဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္...သိုု ့မဟုတ္..ခ်စ္ျခင္းလက္ေဆာင္ေတြေပးၾကတိုင္း...ႏွင္းဆီပန္းေတြလွတဲ ့အေၾကာင္းေျပာၾကတိုင္း
ႏွင္းဆီေတြလွပေအာင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ ့တဲ ့ ဥယာဥ္မႈးအေၾကာင္း တလံုးတေလမွ မဟခဲ ့ၾကတဲ ့လူေတြအၾကားမွာ...
ကိုယ္ကေတာ့ ႏြမ္းလ်လ်နဲ ့ျပံဳးေနမိတာဘဲ..။
ဘာဘဲေျပာေျပာကိုယ္လဲ ပါရီလမ္းမေတြထက္က ..စီးကရက္တိုတစ္ေကာင္ပါဘဲ..။
ါရီမွာမွ...မဟုတ္ဘူး...
ေဟာဒီကမ ၻာၾကီးမွာ လမ္းေပၚကစီးရက္တိုေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာေလရဲ ့...။


သစ္နက္ဆူး

အခ်စ္ဆိုတာ

အခ်စ္ဆိုတာ..................................

တိမ္ျပာတို ့လြင္းပါးမႈနဲ ့...............
့ျငိမ့္ေညာင္းျခင္းအတိျပီးေသာ ရင္ခြင္မွာ ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုးရဲ ့ ဂီတလကၤာကို
သိမ့္သိမ့္ဆတ္ဆတ္ခံစားျခင္းက
အခ်စ္၏ ေခၽြလင့္ေသာ လက္ကို မထိတထိလွမ္းရင္း လြမ္းေမာေစတဲ ့အရာ.....
ခ်ိဳပ်စ္ပ်စ္ရသဂီတလို ့..........
့မက္မက္ရႈိက္ရႈိက္ စြဲလန္းခဲ ့ေပမယ့္
မာယာပ်ားရည္တို ့လိမ္းက်ံထားေသာ...နတ္ဆိုးရဲ ့တေယာၾကိဳး..
မသိစိတ္အဟုန္နဲ ့ခ်စ္သူရနံ ့ကို ဖမ္းဆုပ္...ကမ္းပါးမွာျပဳတ္က်ေစေသာအရာ....
တြယ္တာစရာလို ့ဘဲထင္မွားေစတဲ ့ကဗ်ာ...။
တစ္ခါတစ္ခါ ေနရာမေရြး ေပါက္ဖြားတတ္ေသာ ဗိုင္းရပ္ကိုမွ ကိုယ္တြင္းနာအျဖစ္ တယုတယ သိမ္းခ်င္မိေစတဲ ့အရာ...။
ဒါကို.............
တစ္သက္တာလို ့အကၡရာထြင္းေနကာမွ
ေနာက္ေက်ာကိုေဆာက္နဲ ့ကိုယ္တိုင္ထြင္းခံလိုက္ရတဲ
့ယံုၾကည္မႈ ေဖာက္ဖ်က္ေရးသခင္မရဲ ့လက္နက္ပုန္း..........။
တခါတခါလ ဲအခ်စ္တံလွ်ပ္ေတြက
ကႏၱာရထဲကို ဆြဲသြင္းျပီး
လမ္းေပ်ာက္ျခင္းကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ ့ပဥၥလက္..။
အခ်စ္ဆိုတာ............................
မာယာႏႈပ္ခမ္းကို တမ္းျခင္းေတြနဲ ့ သီဖြဲ ့စုပ္ယူေစေသာ က်ားကြက္..........။
အခ်စ္ဆိုတာ............................
ေတာင္ျပိဳတိမ္ထုရဲ ့ကမ္းပါးမွာမွ ဇာပ၀ါနဲ ့ရစ္ပတ္လို ့ သိမ့္သိမ့္နင့္နင့္ ေမ်ာလြင့္ေစတတ္ေသာ နတ္ဘုရားမရဲ ့လိႈင္းတံပိုးေလ...။
မထင္တဲ ့ေဒါင့္က ပံုရိပ္ထင္လာတတ္တာလဲ အခ်စ္...။
ထင္မွတ္ခဲ ့ေသာ အရာ အားလံုးခ်ဳပ္ျငိမ္းေစတာလဲ ခ်စ္သူရဲ ့အခ်စ္ေပါ့...။
ေႏွာင္ၾကိဳးတစ္ပင္လို လက္ျခင္းျမဲေစတာလဲ အခ်စ္.........................။
အခ်စ္ဆိုတာ.................
ရွိသမွ် ၾကိဳးမွန္သမွ် ျဖတ္ေတာက္လို ့အစိမ္းေရာင္ေတြ ကို ဖိတ္စာတစ္ေစာင္နဲ ့လူၾကံဳပါးတတ္တဲ ့မာယာသခင္ရဲ ့အျပဳံး....
အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို ့မသိခင္ကတည္းက နတ္ပန္းဦးဆက္လို ့ရိုက်ိဳးရင္း ရင္ခတ္ ခြက္ခြင္းသံေတြၾကား ကကြက္မ်ားနဲ ့
၀ပ္တြား အခ်စ္ဖုရားမ အလိုက် ေပါ့...။
ခ်စ္သေလာက္ရူးေစ...
ရူးသေလာက္ခ်စ္ေစ....
က်ိန္စာေတြ ျပည့္ေနတဲ ့ႏွလံုးသားက်မ္း...
အာျဗဟမ္ကိုျပတဲ ့လမ္း...ေမွာင္ခ်င္သေလာက္ေမွာင္စမ္း...
မေၾကာက္တမ္း ရူးေစတဲ ့အရာ...။
အခ်စ္ဆိုတာ.....
ျမဴပု၀ါပါးေတြၾကား မွာ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း စမ္းေလွ်ာက္ ေ၀းေ၀းၾကီးေရာက္မွ အဆိပ္ခိုးရယ္လို ့သိေစတဲ ့အရာ....။
အို...အခ်စ္ဆိုတာ....
ရိုင္းစိုင္းေသာေ၀ါဟာရနဲ ့ မနိႈင္းသင့္တဲ ့အရာ...
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့လို ့ စံုလံုးကန္းယံု ပံုမအပ္သင့္တဲ ့အရာ.....။
အခ်စ္ဆိုတာ...
ကိုယ္ကလဲ သူမ်ားကို ဒါဏ္ခ်က္ျပင္းေစေသာ
ကိုယ့္ကိုလဲ တဖက္လူက ဒါဏ္ရာရေစေသာ....
အခ်စ္ဆိုတာ....တစ္ခါတစ္ခါ မြတ္သိပ္ေစတတ္ေသာ....
စကားလံုးေတြ ကဗ်ာေတြအျဖစ္ အန္ထြက္ေစတတ္ေသာ....အရာ။
ေျပာလို ့သာ ေျပာရတာပါေလ...
တစ္ကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ....
ကိုယ္ဘဲ ယုယပိုက္ေထြးျပီး ၊ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ေမြးထားတဲ ့...
စပိန္ႏြားရိုင္း တစ္ေကာင္ပါဘဲ...။
အခ်စ္ဆိုတာ.....
ဒါဏ္ခ်က္သိပ္ျပင္းတယ္.....။
ဒါဏ္ခ်က္သိပ္ျပင္းတယ္.....။



ဘာရယ္လို ့ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဟာင္းေလးကို ျပန္သတိယလို ့ပါ။
သစ္နက္ဆူး