Tuesday, September 30, 2008

“ လင္းလြန္းပင္ သစၥာ ”



လင္းလြန္းပင္ သစၥာ......။
အမွန္တစ္ကယ္က က်ေနာ္က ဆုေတာင္းေသာ အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္....အားမနာတမ္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မယံုတာပါ....။
ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီ၇ိယ ၃ ပါးကိုသာ အားကို းဘို ့ ဘုရားေဟာကိုသာ လက္ခံသူ...။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ ကိုယ္လုပ္...ကိုယ္က်ိဳးစား၊
ကိုယ္လုပ္ ကိုယ္ခံ...။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က သစၥာကိုေတာ့ ယံုၾကည္ ေလးစားသည္...။ လိုက္နာက်င့္ၾကံသည္...။သစၥာ၏အနက္မွာ အမွန္
ဟု လက္ခံထားသည္..။ မွန္တာကို ေျပာတာ..သစၥာ။ သစၥာမွန္လွ်င္ ႏြယ္ျမစ္သစ္ပင္ေသာ္ေတာင္မွ ေဆးဘက္၀င္သည္..။
ယခု လင္းလြန္းပင္ သစၥာဟု ဒီပို ့စ္ေလးကို အမည္ေပးထားသည္မွာလည္း သထံုျမသပိတ္ေတာင္ေျခမွာ ဆိုခဲ ့ဘူးေသာ သစၥာတရား၏ အက်ိဳးေပးပံုကိုအမွတ္တရျဖင့္ေရးလို ့ျဖစ္သည္....။
သထံုျမသပိတ္ေတာင္ေျခတြင္ ပဋိယတၱိျဖင့္ ေၾကာ္ၾကားေသာ စာသင္တိုက္ၾကီးရွိသည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးမွာ သက္ေတာ္ ၇၀ခန္ ့ရွိျပီး
ပိဋကတ္၃ပံုကို ေထာင္းေထာင္းေက်ေက် နိုင္နင္းလွေသာ တိပိကတၱဋ ဘြဲ ့ခ့ ဆရာေတာ္ၾကီးျဖစ္သည္...စာသင္ရဟန္းမ်ားမွာ အပါး ၅၀၀
ခန္ ့ရွိသည္....။ သထံုျမိဳ ့ထဲမွ လာလွ်င္ ကားလမ္းမွာ ေျဖာင့္ေနသည္....။ေက်ာင္းကို တိုက္ရိုက္ေရာက္သည္... ေက်ာင္း၀မွာ ျခေသၤ့ၾကီး၂ေကာင္ရုပ္ထုျဖင့္ ထယ္၀ါလွသည္။ ေက်ာင္း၀န္းထဲတြင္ ဗုဒၶဂါယာ ေစတီ ပံုတူလည္းရွိပါသည္...( ေက်ာင္းနာမည္ကို က်ေနာ္ အစ ေဖၚမရပါ)။
ထို ဗုဒၶဂါယာ ေစတီ အနီးအနားတြင္ ယခု သတၱဌာန ၇ ဌာနရွိသည္....။အရင္က ၆ဌာနဘဲ ရွိသည္....လင္းလြန္းပင္ေနရာမွာ ဘာဘုရားပံုေတာ္မွ မရွိပါ...။ ထိုျမသပိတ္ေတာင္ဆိုတာကလည္း သိုက္သမိုင္းေတြနဲ ့ပါတ္သက္လွ်င္ နာမည္ၾကီးသည္..။ ယခုထိလည္း နာမည္ၾကီးတုန္းပါ...။
ဆရာေတာ္မွာ ထို သတၱဌာနကို ဘုရားရုပ္ထုေတာ္မ်ားအတြက္ ဒကာမ်ားႏွင့္ ညွိနိႈင္းကာ တစ္ျပိဳင္နက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျခင္းျဖစ္သည္...။ က်န္ေသာ ၆ဌာနမွာ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ လင္းလြန္းပင္ေနရာကေတာ့ ျပသနာ တခုကို စၾကံဳေတြ ့ခဲ ့သည္...။
အလႈရွင္ေရာ၊ ပန္းပုပန္းရံဆရာပါ...စတင္ျပဳလုပ္ခ်ိန္မွာဘဲ တစ္ျပိဳင္တည္းလို ေသဆံုးခဲ ့သည္...။
တိုက္ဆိုင္လို ့ပါဟု သေဘာထားကာ ဒကာထပ္ရွာ ပန္းရံဆရာ ထပ္ရွာျပီး ျပန္စသည္....ဒုတိယအၾကိမ္ ၂ရက္၃ရက္ျခားျဖင့္ ေသဆံုးသြားျပန္သည္...။ ဆရာေတာ္က လက္မခံ တတိယ အၾကိမ္ ျပန္ျပီးလုပ္.....ဒကာေရာ ဆရာပါ...ေသဆံုးျပန္ေတာ့...
ဘယ္သူမွ ဆက္မလုပ္ရဲေတာ့...ဆရာေတာ္မွာလည္း ဒကာမ်ားကို ငဲ ့ျပီး ဆက္လုပ္ရန္ မမိန္ ့ဆိုေတာ့....။
ႏွစ္ေတြသာၾကာလာသည္ ထိုသတၱဌာနမွာ....၆ ဌာနႏွင့္ဘဲ ၇ပ္ေနခဲ ့ျပီး ေျခာက္ေျခာက္ေသြ ့ေသြ ့ႏွင့္ပါ..။ ညဘက္ဆို ဘယ္သူမွ မသြားပါ၊ ဇရပ္မွာလဲ အိပ္ရဲသူမရိွပါ...။
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္အခါ ဆိုတာ ေရာက္လာျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ပါ...။
က်ေနာ္တို့က သထံုျမိဳ ့ေတာင္ဘက္ ၁၅ မိုင္ေ၀းေသာ ရြာ( ဇနီး၏ ဇာတိရြာ)ေလးမွာေနသည္...အိမ္ေဘးတြင္ ဂ်ပန္ေခတ္ က ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ပါ၀င္ခဲ ့ေသာ ေမာ္ကြန္း၀င္ သခင္မၾကီး ေနထိုင္ပါသည္....။က်ေနာ္တို ့က အဘြားဟုေခၚပါသည္။ အဘြားမွာ အသက္ ၈၀ နီးပါးရွိျပီး ေအာက္ပိုင္းမွာ ေလျဖတ္ခံထားသျဖင္ ့လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ပါ။
က်ေနာ့္ အမ်ိဳးသမီးႏွင္ ့ထိုမိသားစုေလးမွာ ႏွစ္အိမ္ ့တစ္အိမ္ခင္မင္စြာေနၾကသည္..။
အဘြားက ထို ျမသပိတ္ေတာင္ေျခ ေက်ာင္း၏ တပည့္ရင္းဒကာရင္းျဖစ္သည္..။ တစ္ေန ့ေတာ့ အဘြားက “ငါ အသက္လဲ ၾကီးျပီ...
ေလလဲ ျဖတ္ထားတယ္ ၊ဒီအခ်ိန္မွာ ေသလဲ ဘာမွ မထူးဘူး၊ အဲဒီလင္းလြန္းပင္ဘုရားကို ငါ ဒကာခံမယ္” ဟုေျပာေသာအခါ သူ ့မိသားစုကလဲ လႈဘို ့စီစဥ္ၾကပါသည္....။
ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္က သာဓု ေခၚျပီး ခြင့္ျပဳပါသည္....။ အဘြားက လႈရဲ ေသရဲ ေသာ္လဲ ပန္းရံ ဆရာ ရွာလို ့မရပါ။ အားလံုးက နာမည္ၾကားဘူးယံုႏွင္ ့ လန္ ့ေနၾကသည္....။ ေရွာင္ၾကရွားၾကသည္..။
တစ္ကယ္တန္းဆိုလွ်င္ က်ေနာ့္ ေယာက္ဖ ၂ေယာက္က ပန္းရံ ဆရာၾကီးေတြပါ...။ ပညာေတာ္ပါသည္...ေယာက္ဖအငယ္ကေတာ့ ေနာက္လိုက္ေပါ့....။ သထံုဘက္မွာ ဆရာ ရွာမရေတာ့ ေယာက္ဖအၾကီးဘက္လွည့္လာသည္...ေဆြလိုမ်ိဳးလို ျဖစ္ေနလို ့အဘြားဆႏၵ
ျဖည့္တဲ ့အေနနဲ ့ အလုပ္လက္ခံ ေပးဘို ့လာေျပာသည္...။ မနက္လာေျပာျပီး ညေနပိုင္းက် ေယာက္ဖၾကီးက ကြင္း( သဲကုန္း၊ဗိုင္ေလာင္း
ပင္လယ္ကမ္းေျခ ရြာမ်ား)ထဲမွာ အလုပ္သြားရမယ္ဆိုျပီးလစ္ေျပးေတာ့သည္..။ လူဆိုတာ ေသမ်ိဳးဆိုေပမယ့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ ့ေတာ့ မေသခ်င္ဟု ေျပာခဲ ့သည္..။အျပစ္ေျပာလို ့ေတာ့ မရပါ...။ အစက ဒီအေၾကာင္းကို က်ေနာ္မသိေသးပါ...။
ေနာက္မွ အဘြားျမည္း( ယခု စကၤာပူတြင္ေနထိုင္) ၊ ေယာက္ဖငယ္ႏွင္ က်ေနာ္တို ့ညဘက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း သူတို ့တိုင္ပင္ေနၾကသည္...ေယာက္ဖငယ္ကို အကူအညီေတာင္းေနတာကိုး.။ ေယာက္ဖငယ္မွာ မ်က္လံုးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ ့ ျင္းရခက္၊လက္ခံရခက္ျဖစ္ေနျပီး...။ ေနာက္မွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ၂ေယာက္တိုင္ပင္ျပီး အကို ကူညီနိုင္မလား...ျဖစ္နုိင္ရင္ကူညီ ေပးပါဟုေျပာလာသည္။ ဘာကိုလည္းဟုေမးမွ အေၾကာင္းစံုေျပာျပသည္....။အမွန္ဆို က်ေနာ္ပန္းခ်ီသာဆြဲတာ ရုပ္ထုတို ့ပန္းပုတို ့တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးပါ...။ သူတို ့ေျပာတာက အကို ပန္းခ်ီဆြဲတတ္တာဘဲ ၊ ေနာက္ျပီး အကို ့သီလကို ယံုလို ့ပါဟု ေျပာလာသည္။
( က်ေနာ္ အေၾကာင္းသင့္လွ်င္ေတာ့ ၀ိဥာဥ္ ေလာကႏွင့္ ပါတ္သက္တာေလးေတြ၊ေရးပါဦးမည္...ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဆရာၾကီးမဟုတ္ပါ)။
က်ေနာ္လည္းစဥ္းစားျပီး တစ္ထိုင္ထဲႏွင့္ လုပ္မယ္ဟု ဂတိေပးလိုက္သည္.ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ ့ငါ ပိုက္ဆံနဲ ့မလုပ္ ပညာဒါန ျပဳမည္ဟုေျပာေသာအခါ အဘြားျမည္းကေတာ့ ေပ်ာ္သြားသည္...က်ေနာ့္ ေယာက္ဖကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဇနီးကို ေျပာျပေသာအခါ မ်က္ႏွာျငိဳးသြားသည္။ သူဘယ္လိုခံစားရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
သမီးေလး၂ေယာက္ႏွင့္၊ က်ေနာ္မ်ားတစ္ခုခု ျဖစ္ခဲ ့လွ်င္ သူရင္ဆိုင္ရမယ့္ ဘ၀ကိုလဲ သိပါတယ္...။သူ ့ကို နားလည္ေအာင္ေျပာျပရပါတယ္...။ ငါတို ့က ဗုဒၶဘာသာေတြပါ...ခုငါလုပ္မွာ သာသနာ့ေျမရဲ ့လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ေပးခ်င္တာပါ...
ငါေသသြားခဲ ့ရင္လဲ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္လို ့ေသတာမဟုတ္၊ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ ထုလုပ္လို ့ေသတာ၊ မင္းဂုဏ္ေတာင္ယူရဦးမွာ...
ဒါေပမယ့္ ငါသိတယ္...ငါမေသဘူး....။ ေနာက္ျပီး မင္းစဥ္းစား ၊ဒါ ဒါနအလႈ ၊ဗုဒၶဘုရားက မင္းတို ့မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္လာတာပါ...။
ဘုရားရွင္ဆိုတာ ေမတၱာကရုဏာရွင္ပါ...လူမသတ္ပါဘူး......စသျဖင့္ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပရပါတယ္..( ဒီလိုေရးေနလို ့ ပိုရန္ေကာကြာလို ့ထင္ခဲ ့ရင္ ျမသပိတ္ေတာင္ေျခမွာ စံုစမ္းလို ့ရပါတယ္....ရာဇ၀င္နဲ ့ပါ)။
ေယာကၡမကလည္းတားပါေသးတယ္...သူ ့သားအငယ္ပါသြားရမွာကိုး...။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ရယ္၊ အဘြားျမည္းေအာင္ေအာင္ရယ္၊ ေယာက္ဖ ေမာင္စိုးရယ္ ၃ေယာက္ သထံုကိုခ်ီတက္ၾကပါေတာ့တယ္...။
....................................။....................................
သထံုေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္လာေတြ ့ပါတယ္...ျပီးေတာ့ ပန္းပု အခ်ိဳးေတြ ရြတ္ျပစမ္းကြာတဲ ့။ က်ေနာ္ကလည္း တပည့္ေတာ္ ပန္းပု မထုဘူးပါဘူးဘုရား...ပန္းခ်ီဘဲ ဆြဲတတ္တာပါဆိုေတာ့“ ပန္းပု မထုဘူးဘဲနဲ ့ပန္းပုထုမယ္...မျဖစ္ရင္ အစကတည္းက မလုပ္ဘို ့ ေျပာေရာ..။အဲေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ပန္းပုနဲ ့ပန္းရံဟာ အခ်ိဳးတူတဲ ့အေၾကာင္း လက္ေတြ ့ပံုေတာ္ကို ေရးဆြဲျပမွ ဆရာေတာ္ကလက္ခံပါတယ္...။ ဒါေတာင္ဆရာေတာ္ၾကီးက“ ေအး...ဒီမွာေတာ့ ရန္ကုန္ လက္ရာ၊ မႏၱေလးလက္ရာ၊ ဘီလူးကၽြန္းလက္ရာ ဆရာစံုေနတာဘဲ...မင္းသူတို ့ထက္သာေအာင္လုပ္” လို ့ ထပ္မိန္ ့ေသးတယ္....က်ေနာ္ကေတာ့
“ ေစာင့္ၾကည့္ပါဘုရား” ဘဲ ေျပာရတာေပါ့...။
လိုအပ္တဲ ့ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ရင္းဘဲ တစ္ေန ့ကုန္ပါတယ္...ညဘက္လဲ ေရာက္ေရာ...ေအာင္ေအာင္တို ့အမ၀မ္းကြဲက အိမ္မွာ လိုက္အိပ္ဘို ့၊ဒီမွာ မအိပ္ဘို ့ကားနဲ ့လာေခၚပါတယ္...လံုး၀ မအိပ္ခိုင္းပါဘူး...။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဒီမွာ တရားထိုင္ခ်င္လို ့ပါ...ဒီမွာဘဲ အိပ္မယ္ ဇြတ္ေျပာမွ ျပန္သြားပါတယ္...။ က်ေနာ္တို ့အိပ္မွာက လင္းလြန္းပင္ ေနာက္က ဇ၇ပ္ေလးမွာပါ....။
ေတာ္ေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးတပါး အတင္းလာေခၚပါတယ္...ဒီဇရပ္မွာ မအိပ္နဲ ့တဲ ့...သူ ့ဇ၇ပ္မွာ လိုက္အိပ္ဘို ့ အတင္းလာေခၚပါတယ္...။
က်ေနာ္က ေခါင္းမာတယ္...ဒီမွာဘဲ အိပ္ပါရေစလို ့ေျပာေတာ့ ဘုန္းၾကီးက အေရး အေၾကာင္းရွိရင္ ဘုန္းၾကီးဇရပ္ကိုေျပးလာတဲ ့။
( ေရးေနရင္းေတာင္ ၾကက္သီးေတြ ထေနပါရဲ ့ဗ်ာ)။ေအာင္ေအာင္နဲ ့ေမာင္စိုးကေတာ့ မ်က္ႏွာေလးေတြက ဇီးရြက္ေလာက္ဘဲ ရွိေတာ့တာ...။ ညေမွာင္ေတာ့ ၅ပါးသီလ ယူၾကပါတယ္...၃ေယာက္လံုးပါ....။ ပထမ ၄ပါး အထိ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ မုသာ၀ါဒါ ကံ ေရာက္ရင္ ၾကက္သီးေတြ တကိုယ္လံုးထပါတယ္...။ ေနာက္ေခြးေတြအူၾကတာ တေတာလံုးတေတာင္လံုးလိုပါဘဲ...။
ေတာ္ေတာ္ထူးျခားတဲ ့ေနရာပါ...အသံေတြကလဲ အစံုဘဲ ၾကားေနရပါတယ္..။ အနံ ့ေတြ ရပါတယ္..။
က်ေနာ္ကေတာ့“ က်ေနာ္အခု လုပ္ေနတာ ဘုရားသာသနာ အတြက္ပါ....က်ေနာ့္ရဲ ့ဘ၀ဘ၀က ေဆြမ်ိဳးမိဘ ေမာင္ႏွမေတြ ဒီနယ္ေျမမွာ ရွိေနၾကတာ က်ေနာ္သိပါတယ္...ဘ၀အစြဲေတြ မျပတ္နိုင္လို ့မကၽြတ္မလြတ္ျဖစ္ျပီး သာသနာ့ ေျမမွာ ေနေနၾကတယ္...ျပီးေတာ့ သာသနာလုပ္ငန္းလုပ္ေနတဲ ့သူကိုမွ ေႏွာက္ယွက္ဦးမယ္ဆို ဘယ္လိုလုပ္ ကုသိုလ္တရားရနိုင္မလဲ...စဥ္းစားပါ...ကိုယ္လုပ္တာမွန္တယ္ထင္ရင္ေတာ့ ဆက္လုပ္ပါ...ငါ့ ခႏၵာကိုေတာ့ ဘုရားကိုလႈထားျပီးျပီ....ဘုရားတဲ ့စြမ္းရင္ေတာ့ ငါ့ကို ၾကိဳက္သလိုသာလုပ္” လို ့ေျပာျပီး ပုတီးစိတ္ ၊တရားထိုင္ ေမတၱာပို့ပါတယ္..။
ညဘက္ေရာက္မွ အိပ္မက္ထဲမွာ အသားညိဳညိဳ ဆံပင္ရွည္ေလးနဲ ့အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္က အေနာက္ေတာင္ဘက္နားမွာ က်င္ငယ္မစြန္ ့ဘို ့ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားေတြ မေျပာမိေစဘို ့ အကို ့ကို လာေျပာတာပါ” လို ့ေျပာပါတယ္....။
နာမည္ကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ရွင္မင္းညိဳနဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္ပါ၊ ရွင္မင္းႏြယ္တဲ ့..။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ တေခၚေလာက္ေ၀းတဲ ့ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ လဘက္ရည္သြားေသာက္ေတာ့....၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတာ...
ေနာက္မွ ဆိုင္က ေကာင္မေလးက ပန္းပု ပန္းရံ ဆရာေတြလားတဲ ့။
ဟုတ္ပါတယ္ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ “ ညတြင္းခ်င္း ေျပးမယ္လို ့ထင္ေနၾကတာ”တဲ ့..။ ဘာျဖစ္လို ့လဲလို ့အစ္ေအာက္ေမးမွ
အဲဒီဇ၇ပ္က လူမေျပာနဲ ့ဘုန္းၾကီးေတြေတာင္မအိပ္ရဲဘူးဆိုျပီး ဇာတ္စံုခင္းေတာ့တာ...။
ျပီးတာနဲ ့ဟို၂ ေယာက္က ေဖာက္လာျပီ...ဒီည ျမိဳ ့ထဲက အမအိမ္မွာ သြားအိပ္ရေအာင္ေတြ ဘာေတြျဖစ္လာေရာ...
သူတို ့အမကလဲ ကားနဲ ့ေရာက္လာျပီး“ ညက ဘာျဖစ္ေသးလဲ”လို ့ေမးပါတယ္...ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဆိုမွ...ေတာ္ေသးတာေပါ့တဲ့...။
ေျပာရမယ္ဆိုရငိဗ်ာ...အလုပ္လုပ္လိုက္ ဟို၂ေယာက္ကို ဆြဲထားလိုက္နဲ ့ဘဲ ၃ရက္ေျမာက္ေန ့မွာေတာ့ ဘုရားမ်က္ႏွာေတာ္ပါ
အေခ်ာကိုင္ေနပါျပီ....က်ေနာ့္လက္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ေတာင္အံ့ၾသရပါတယ္...။
၃ရက္ေျမက္ေန ့မွာဘဲ မိုးေလးတဖြဲဖြဲရြာေနတုန္း ဆရာေတာ္ၾကီး ဆြမ္းခံျပန္ရင္း( သက္ေတာ္ ၇၀ ေက်ာ္ေနတဲ ့ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးက ကိုယ္တိုင္ဆြမ္းခံပါတယ္...က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကည္ညိဳမိပါတယ္) လွည့္၀င္လာပါတယ္...။
ဘယ္ေလာက္ျပီးျပီလဲ ဒကာေလးလို ့ေမးရင္း ပံုေတာ္ကိုေတြ ့တံ ့အခါ....ငါတို ့ဘုရားရွင္ဟာ အိႏိၵယႏြယ္ဖြားကြ....ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ရုပ္ထုပံုေတာ္ေတြအမ်ားၾကီးဘဲ...ဒါေပမယ့္ ဒီလို မ်က္ႏွာေတာ္ မဖူးဘူးေသးဘူ....ခုမွဘဲ အိႏိၵယ ဘုရားဖူးရေတာ့တယ္...ငါမေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြ ဆိုျပီး မိုးရြာထဲမွာဘဲ သပိတ္ကိုေဘးခ်ျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ကန္ေတာ့ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ...။
အမွန္ဆို ပံုေတာ္က လက္စမသပ္ရေသးသလို အေနကဇာလဲ မတင္ရေသးပါဘူး....ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ စကားၾကားမွ ကိုယ့္မွာလည္း သက္ျပင္းခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္....။လူေတြလည္းဘယ္ကဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိပါဘူး....။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေအာင္ျမင္စြာဘဲ ျပီးေျမာက္ခဲ ့ပါတယ္....။ အေနကဇာတင္ပြဲကိုလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ျပဳလုပ္နိုင္ခဲ ့ပါတယ္...။
ျပန္ရေတာ့မယ့္ ေနာက္ဆံုးေန ့မွာမွ က်ေနာ္ ဘုရားေရွ ့မွာသစၥာဆိုခဲ ့ပါတယ္...။
“အရွင္ဘုရား....ဒီလင္းလြန္းပင္ သတၱဌာနဘုရားပံုေတာ္ကို တပည့္ေတာ္ ေအာင္ျမင္စြာထုလုပ္နိုင္ခဲ ့ပါတယ္...ဒီပံုေတာ္ ျပီးသည့္ေနက္ ေသမလားရွင္မလား...တပည့္ေတာ္ မသိပါ....အကယ္လို ့မေသခဲ ့လွ်င္...တပည္ ့ေတာ္ ဘ၀မွာ ပန္းပု ပညာနဲ ့ပါတ္သက္ၾကံဳေတြ ့လာခဲ့
လွ်င္ ထူးျခားေသာလက္ကို ေပးသနားေတာ္မူပါ...ေသမည္ဆိုလွ်င္လည္း တပည္ ့ေတာ္ အသက္ကို လႈပါမည္” လို ့သစၥာဆိုခဲ ့ဘူးပါတယ္....။
........................................
လြန္ခဲ ့တဲ ့၅ႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ ့ပါတယ္...။
တျမန္ႏွစ္ကေတာ့ အဘြားဆံုးပါးခဲ ့ပါတယ္........။
က်ေနာ္ကေတာ့ မထင္မွတ္ဘဲ ပန္းပုရုပ္ကေလးေတြနဲ ့ဘ၀ကို အတူ ရင္ဆိုင္ေနဆဲေပါ့.....။
(တစ္ခ်ိဳ ့ေနရာေလးေတြမွာ ေျပာျပလွ်င္ လက္ေတြ ့မဟုတ္ပါက ယံုၾကည္ဘို ့ခက္ေသာေၾကာင့္ ခ်န္လွပ္ထားခဲ ့ပါသည္)

အားလံုးဘဲသစၥာျဖင့္ အရာရာ ေအာင္ျမင္နိုင္ၾကပါေစ...။
သစ္နက္ဆူး

Monday, September 29, 2008

က်ေနာ့္ရဲ ့ 3D sculpture ေလးမ်ား













က်ေနာ္ျပဳလုပ္ထားတဲ ့ 3D ရုပ္ထု..( ပန္းပု) ေလးေတြပါ...က်ေနာ္တို ့အလုပ္ ဂိမ္းေတြ ၊အမ်ားဆံုးအုပ္စုလိုက္ ဖန္တီးၾကပါတယ္...လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြထဲမွာ...က်ေနာ္တစ္ေယာက္ဘဲ ျမန္မာပါ...က်န္တာေတြက၊ ေနာ္ေ၀းလူမ်ိဳးေတြနဲ ့ နယူးဇီလန္က လူေတြပါ...ဂိမ္းေတြရုပ္ရွင္ေတြ အတြက္ ပံုစံငယ္ ပန္းပုေလးေတြ လိုအပ္ပါတယ္..ျပီးၽမွ ၄ဘက္ျမင္ စကင္ဖတ္ျပီး မာယာ ပရိုဂရမ္နဲ ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ဖန္တီးရပါတယ္...တစ္ကယ္ဆို ဒီအရုပ္ေလးေတြက က်ေနာ့္ တာ၀န္ပိုင္းမဟုတ္ပါဘူး၊ ပန္းခ်ီနဲ ့ေကာ့မစ္ ေတြပါ......ဒီတာ၀န္ကို ယူထားတဲ ့လူက တစ္ေယာက္ပါ...ဒါကို စလုပ္ၾကေတာ့ သူ မလုပ္နိုင္ပါဘူး....အင္မတန္ အနုစိတ္ျပီး လက္၀င္ပါတယ္..က်ေနာ္က ငါလုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္လို ့ေျပာတုန္းက သူတို ့ေတြ ရယ္ျပီး လုပ္ခ်င္ လုပ္ၾကည့္လို ့ေျပာပါတယ္...ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ မလုပ္နိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနတဲ ့သူက ဒီပညာနဲ ့လုပ္စားေနတာပါ...။
က်ေနာ္ပထမ တစ္ရုပ္လုပ္တာနဲ ့တင္ ပါးစပ္ပိတ္သြားျပီး...တာ၀န္လႊဲအပ္ခဲ ့ၾကပါတယ္...
က်ေနာ္မလုပ္တတ္တာ သူတို ့သိထားပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ပံုထြက္လာေတာ့ မလုပ္တတ္ဘူးေျပာတာ...ဘယ္လိုမွ မယံုနိုင္ဘူးတဲ ့..။
က်ေနာ္ကေတာ့ ျပဳလုပ္ဘူးတဲ ့ကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးျပီ ဆိုတာ..သိလိုက္ပါတယ္...။
က်ေနာ္ ဆုေတာင္းျပည့္တာပါ..။
ဘာေၾကာင့္ ဆုေတာင္းျပည့္သလည္းဆိုရင္ ဘုရားပံုေတာ္လႈသူေရာ၊ ပန္းပုထုသူပါ...ေသတယ္လို ့နာမည္ၾကီးေနတဲ ့ သထံုျမသပိတ္ေတာင္ ေျခက လင္းလြန္းပင္မွာ ပန္းပုရုပ္ထု ပူေဇာ္တုန္းက ဆုေတာင္းခဲ ့ဘူးလို ့ပါ..။
ေနာက္ပို ့စ္မွာ အဲဒီ အေၾကာင္းေလးေရးပါမယ္...ဒီေန ့ေတာ့ ဒီပန္းပုရုပ္ထုေလးေတြဘဲ ပို ့စ္တစ္ခုအေနနဲ ့တင္ျပလိုက္ပါတယ္...။

သစ္နက္ဆူး

Saturday, September 27, 2008

“သံေယာဇဥ္”


သံေယာဇဥ္ (၁)

သံေယာဇဥ္ (၂)

သံေယာဇဥ္ (၃)
ဒီပို ့စ္ေလးကို သံေယာဇဥ္လို ့ဘဲ အမည္ေပးထားပါတယ္....စကားလံုးေလး ၃ လံုးထဲေပမယ့္ ေလးနက္လြန္းလွပါတယ္...
ဒီဘေလာ့ဂ္ေလး ျဖစ္ျပီးမွ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူး မေတြ ့ဘူးသူ..ေတြနဲ ့မထင္မွတ္ဘဲ ခင္မင္ၾကတယ္၊
အကိုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ညီျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...အမ၊ ညီမေလးေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...ဒါေပမယ္ ့ ခင္ခဲ ့ၾကတယ္...
ေပါ့ေပါ့ေတြးရင္ ေပါ့ေပါ့ေလးပါ...။ေလးေလးနက္နက္ေတြးရင္ေတာ့ “ဘုရားရွင္ ေဟာခဲ ့တဲ ့ ၃၁ဘံု အတြင္းမွာ က်င္လည္ေနေသးသမွ် အမိ၊အဘ၊ ေဆြမ်ိဳး ေမာင္ႏွမ မေတာ္စပ္ဘူးသူ မရွိ”ဆိုတဲ ့စကားေလးကို ေလးေလးနက္နက္ ေတြးမိပါတယ္..။
ေနထိုင္ၾကတဲ ့ေနရာေတြ အေ၀းၾကီးကေန ဘာေၾကာင့္ စိတ္ေတြ နီးနီးေလး ျဖစ္ေန၇တာလည္းလို ့ေတြးရင္း...........
ဒီပို ့စ္ေလးကို ေရးတင္ျဖစ္ခဲ ့တာပါ...။
က်ေနာ္...အကိုေတြ အမေတြကို ခ်စ္တယ္..........
ညီေလး ညီမေလးေတြကို ခ်စ္တယ္.........
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစလို ့ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္...။
ဒီပန္းခ်ီကားေတြက တစ္ကားမွ မရွိေတာ့ပါဘူး...မွတ္တမ္းထားတာေလးေတြကို ျပန္ရွာျပီး တင္လိုက္တာပါ...။
သစ္နက္ဆူး

ပထမဆံုးမ်ား



က်ေနာ့္လို ၁လသားမျပည့္တျပည့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူေသးေသးေလးကို ကိုေအာင္( ကိုေအာင္သာငယ္)
က Tag လာေတာ့ ပထမဆံုးဆိုတာေလးေတြကို မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ခ်ေရးမိတာပါ…။
ဒါကလည္း ဘေလာ့ဂ္ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ ၾကားက ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္…ခင္မင္မႈေလး တစ္ခုလို ့ခံစားရလို ့ပါ….ကဲ…..ဆြဲျပီ ကိုေအာင္ေရ..။
ပထမဆံုးမ်ား
ပထမဆံုး ကိုယ္ဒုကၡေပးမိသူ……………………………………………………အေမ( ကိုယ္၀န္စတင္ေဆာင္ရခ်ိန္မွ ေမြးသည္အထိ)
ပထမဆံုး က်ေနာ့္ကို ေမြးဖြားခြင့္ရသူ…………………………………………..က်ေနာ့္မိခင္
ပထမဆံုး ေအာ္ငိုတဲ့အခ်ိန့္…………………………………………အေမ ့၀မ္းက ထြက္လာကာစ”မွာ
ေျခေထာက္ကကိုင္ ၊ေဇာက္ထိုးထားျပီး သားဖြားဆရာမ ရိုက္လိုက္တဲ ့အခါ
ပထမဆံုး မိခင္နို ့တိုက္သူ………………………………………………………...က်ေနာ့္ အေမ
ပထမဆံုး က်ေနာ့္ကို ဆံပင္ရိတ္ရသူ……………………………………………သားဖြားဆရာမ
ပထမဆံုး က်ေနာ့္ခ်က္ၾကိဳးျဖတ္သည့္ ဓါးအမည္……………………………..ေမာင္ဗမာ
ပထမဆံုး ထမင္းလက္ဆံု စားသူ………………………………………………..အေမ( ထမင္း၀ါးျပီး ခြံ ့ေကၽြး ခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ဟိုႏႈိက္ဒီႏႈက္စားတာ)
ပထမဆံုး ကမၻာေျမေပၚ ေျခစ ခ်မိတဲ ့ေန ့………………………………လမ္းေလွ်ာက္ဘို ့စသင္တဲ ့ေန ့
ပထမဆံုး က်ေနာ့္ေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္ရသူ……………………………………အေဖနဲ ့အေမ
ပထမဆံုး က်ေနာ့္ ရင္ခုန္သံကို နားေထာင္ခြင့္ရသူ…………………………ျမိဳ ့နယ္ဆရာ၀န္မၾကီး
ပထမဆံုး ေယာက်ၤားေလးသူငယ္ခ်င္း……………………………………………အိမ္ေဘးက ဗိုလ္လက်ၤာ
ပထမဆံုး မိ္န္းကေလး သူငယ္ခ်င္း……………………………………………ျမိဳင္( ငယ္ငယ္ထဲက ေ၀းခဲ ့ၾကတာ)
ပထမဆံုး ဖတ္သည့္ ၀တၱဳ……………………………………………………..ဆရာမင္းလူရဲ ့ဌက္ကေလး
ပထမဆံုးဖတ္သည့္ ဘာသာျပန္ ၀တၱဳ………………………ေက်ရာေက်ေၾကာင္း(ဆရာ ေမာင္ေပၚထြန္း)
ပထမဆံုးေလးစားခ်စ္ခင္မိသည့္ စစ္ဗိုလ္……………………………….ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ပထမဆံုး ဖတ္ရႈေလ့လာသည့္ နိုင္ငံေရးစာအုပ္…………………………….သခင္သန္းထြန္း( ပ+ဒု)
ပထမဆံုး သေဘာက်သည့္ဓါးျပဗိုလ္……………………………………………ဗိုလ္ေအာင္ဒင္
ပထမဆံုး ၾကိဳက္မိသည့္ အဆိုေတာ္…………………………………………….စိုင္းဆိုင္ေမာ၀္
ပထမဆံုး ၾကိဳက္မိသည့္ ရုပ္ရွင္………………………………..အေဖတစ္ခု သားတစ္ခု( စိန္ျမင့္+ ေအာင္ထြန္းေလး)
ပထမဆံုး ကိုင္တြယ္သည့္လက္နက္………………………………သူမ်ားဆီက ေလာက္ေလးခြ
ပထမဆံုးရည္းစားစာ………………………………………………“ခ်စ္တယ္” ႏွစ္လံုးထဲ..။
ပထမဆံုးရည္းစားခ်စ္သူ……………………..ရက္ရက္စက္စက္ကို ေသရာပါေအာင္ေခ်မြျပီး သစၥာဖ်က္သြားသည္..။
ပထမဆံုး ဓါးထိုးမႈ……………………စိတ္မထိန္းနိုင္လို ့ ဖက္ေခါင္းအံုးကို ခဲတံခၽြန္တဲ ့ဓါးနဲ ့ထိုးတဲ ့အမႈ
ပထမဆံုး ဆု……………………………………………………….ပန္းခ်ီဆု( ၆ တန္းေက်ာင္းသား)
ပထမဆံုး ေသာက္ဘူးေသာ အရက္………………..ရွမ္းျပည္က နမ့္ဆမ္ရွမ္းအရက္( နဲနဲေလးငံုတာ…မူးလိုက္တာမွ ေဒါင္ခ်ာကို စိုင္းေနတာဘဲ)
ပထမဆံုး ေရနစ္သည့္ျမိဳ ့…………………………………………ကသာျမိဳ ့
ပထမဆံုး ကဗ်ာ စာအုပ္ ထုတ္ေရာင္းခဲ ့တဲ ့ျမိဳ ့……………………..ကသာျမိဳ ့
ပထမဆံုး ေသာက္သည္ ့ေဆးလိပ္……………………………….၈်ိဳးသိန္း
ပထမဆံုးက်ိဳးဆြဲက်သည့္ႏွစ္ ……………………………………………….၁၉၈၉
ပထမဆံုးေရာက္ဘူးေသာတိုင္းျပည္……………………………………………ထိုင္းနိုင္ငံ
ပထမဆံုး ဘေလာ့၈ါ အသိမိတ္ေဆြ…………………………………..မနိုင္းနိုင္းစေန
ပထမဆံုး ဘေလာ့ဂ္လုပ္တတ္ေအာင္နည္းျပေပးသူ………………….ကိုေစတန္ေဂါ့
ပထမဆံုး တင္ေသာပို ့စ္အမည္…………………………………“ဘေလာ့ဂ္အသစ္ႏွင့္ ေက်းဇူးတရား”
ပထမဆံုး ဘေလာ့ဂ္ကို လာလည္သူ………………………………….ပန္ဒိုရာ
ပထမဆံုး ကြန္မန္ ့ေပးသြားသူ…………………………………………ပန္ဒိုရာ
ပထမဆံုး တစ္ဖက္စြန္းေရာက္သူလို ့ေျပာသူ……………………………မၾကီးမိုး( မမိုးခ်ိဳသင္း….အမွန္က တစ္ဖက္စြန္းမဟုတ္ဘူး…….သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ၂ဖက္စြန္း)
ပထမဆံုး အိမ္တြင္ေနထိုင္စဥ္ႏွင့္ အိမ္မွ ထြက္ေျပးသည့္ အခ်ိန္ထိ အမွတ္တရ ရိုက္သူ….အေဖ
ပထမဆံုး နာမည္ တူသြားဘူးသူ……………………………………………..ဂ်စ္တူး
ပထမဆံုးဘေလာ့ဂ္အားေပးေဖာ္…………………………………….ညီမ ရွင္မင္းညိဳ( ဆရာမၾကီး)
ပထမဆံုး Tag သူ……………………………………………………..ကိုေအာင္သာငယ္။
…………ကိုေအာင္ေရ…ဒီေလာက္ဆို ရပါျပီေနာ္…..။

သစ္နက္ဆူး

Friday, September 26, 2008

က်ေနာ့္ရဲ ့သူရဲေကာင္း



လူမမယ္ ကေလးဘ၀မွာေတာ့ ကေလးငယ္တိုင္းဟာ သူတို ့ရင္ထဲက အားက်ျပီး သူရဲေကာင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ထားသူေတြ
ကိုယ္စီရွိၾကတာဘဲ...။ ေရႊဓါးဗိုလ္၊ သူခိုးၾကီး ငတက္ျပား၊ ျမင္းညိဳရွင္၊အရိုင္း...စံုေနတာဘဲ...။ တစ္ေယာက္ကို အၾကိဳက္တစ္မ်ိဳးေပါ့..။
က်ေနာ့္ အေဖကေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္သူရဲေကာင္းေပါ့..။ က်န္တဲ ့ညီအကိုေတြလည္းဒီလိုပါဘဲ....။ အေဖ့ကို သူရဲ ေကာင္းတေယာက္
သတၱိခဲ တစ္ေယာက္အျဖစ္ျမင္ၾကတယ္၊ အထင္ၾကီးၾကတယ္..။
အေဖကစစ္သားဗ်...၊ဒါေပမယ့္ အေဖတို ့ညီအကိုေတြက ထူးျခားတယ္ ၊ ညီအကို ၄ ေယာက္ရွိတာ ၊ ဦးေလး၂ေယာက္ဆို ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ ့...အဲ ...မူးလာရင္ေတာ့ ငါက အလံျဖဴကြ၊ ငါက အလံနီကြ...နဲ ့သတၱိျပၾကတယ္....အဲ သူတို ့က အေဖ့ကိုေတာ့ျဖံဳတယ္...အေဖက ျပတ္တယ္ ၊ရွင္းတယ္...သူ ့ညီအကိုေတြကို ေျပာလို ့ရခ်င္ရ၊ မရရင္ဆြဲထိုးပစ္တာ...ပံုေနတာဘဲ။
အေဖက စစ္သားဆိုေပမယ့္ အိမ္ေထာင္က်တာနဲ ့စစ္သက္ျပည့္တာနဲ ့ဆံုျပီး တပ္ကထြက္လာတာ..။ အေဖေျပာတာေတာ့
သူ ့အထက္ကဗိုလ္မႈးနဲ ့အတူ လိြဳင္လင္တပ္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္ေျပာတာဘဲ...။
အဲေတာ့က အေဖ့မွာ ေျပာမကုန္တဲ့ စြန့္စားခန္းေတြ ရွိတယ္...ရန္သူ၊ ေပ်ာက္ၾကား၊ ေတာတြင္း သဘာ၀ရန္....ေနာက္ဆံုး..
သရဲတေစၦနဲ ့ေတြ ့ရတာေတြက အစေပါ့...။
က်ေနာ္တို ့ ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ သရဲတေစၦအေၾကာင္းဆို ပိုၾကိဳက္ၾကတယ္...အေဖေျပာေနျပီဆိုအေဖ့ေဘးမွာ ၀ိုင္းျပံဳေနတာဘဲ...
ေနာက္ကိုလဲ လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္နဲ ့...ေက်ာခ်မ္းတာကိုး...။
အေဖကလည္းေျပာျပီဆို အာ၀ဇၨန္းေကာင္းပ....ဘလက္ေကာ္ဖီိေလးေသာက္လိုက္ ေဆးလိပ္ေလးဖြာလိုက္နဲ ့...ေျပာလိုက္တာမ်ား..သူေျပာတဲ ့သရဲေတာင္ ျပန္ေငးျပီးနားေထာင္ရေလာက္တယ္...။အဟုတ္။
လိြဳင္လင္တပ္မွာ ေနတုန္းက အေဖကညဆို အျပင္ထြက္ ျမိဳ ့ထဲမွာေလွ်ာက္လည္....မိုးခ်ဳပ္ညဥ့္နက္မွ ျပန္လာ...အဲဒီမွာ ယူကလစ္ပင္
ေတြ ၾကားက မဲမဲအေကာင္ဆင္းလာ ျပီး ေဆးလိပ္မီး ေတာင္းညွိတာေပါ့...လက္မွာလဲ အေမႊးရွည္ၾကီးေတြနဲ ့တဲ ့...အေဖကေအးေဆးဘဲ...စကားေတြ ဘာေတြေတာင္ ေျပာေနေသးတာ...တဲ ့။မီးညိွျပီးသြားရင္ ေျခသံဘဲ ၾကားရတယ္....အေကာင္မေတြ ့ေတာ့ဘူး...အဲဒါ ခဏခဏတဲ ့.။။ေတာ္ရံုသတၱိဆိုဗ်ာ...ဘယ္ရမလဲ...ေျပးတာေပါ့..၊ အေဖကေတာ့ စကားစျမည္ေတာင္ေျပာေသးတာ၊ ၊
ေရွ ့တန္းမွာ ဆိုလည္း ခဏခဏဘဲတဲ ့...သရဲတေစၦနဲ ့ေတြ ့တာ..။
မာမီနဲ ့အိမ္ေထာင္က်ျပီး ေတာင္ငူမွာ လိုက္ေနေသးတာ..ေတာင္ငူအိမ္ေနာက္ဖက္မွာ ေရတြင္းတစ္တြင္းရွိတယ္တဲ ့...ညဘက္ အေဖ အျပင္ထြက္ေဆးလိပ္ေသာက္ေတာ့ လွ်ာတန္းလန္းနဲ ့သရဲ က ေရတြင္းေဘာင္ေပၚကထိုင္ျပီး ေျခာက္ျပလို ့ အေဖ ေျပးထိုးပစ္တာ..
သရဲ က ကၽြတ္သလိုေတာင္ျဖစ္သြားတယ္တဲ ့..။
အဲလိုမ်ား ေတာင္ငူ သရဲ အေၾကာင္းေျပာရင္ ေတာင္ငူသူ မာမီပါ သူ ့ဘာသာ စာဖတ္ေနရာကေန ဟိုလွဲ ့ဒီလွဲ ့နဲ ့က်ေနာ္တို ့၀ိုင္းနား လာကပ္ထိုင္ေတာ့တာ...။ ေနာက္ျပီး က်ေနာ္တို ့ေနတဲ ့ျမိဳ ့ေလးကလဲ ေျခာက္တဲ ့ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာ...။ဆန္စက္ေတြနားက သံလမ္းဂိတ္ဆို ..ညဘက္ဘယ္သူမွ မျဖတ္ခ်င္ၾကဘူး...အေဖက သြားတယ္...တစ္ေယာက္ထဲဘဲ..။အေဖက ညဥ့္ဘက္သြားရင္ လက္ႏွိပ္
ဓါတ္မီးတစ္လက္နဲ ့ ၂ေတာင္ေက်ာ္ရွည္တဲ ့ ၀ါးရင္းတုတ္ တစ္ေခ်ာင္း အျမဲ ေဆာင္တာ..။ သံလမ္းဂိတ္က သရဲဆို ညဘက္ ဂိတ္တံခါးေပၚ တက္ထိုင္ျပီး လာသမွ်လူ ေဆးလိပ္လိုက္ေတာင္းညိွတာလို ့ေျပာၾကတာ..။
အေဖတစ္ည အဘြားတို ့အိမ္ကျပန္လာေတာ့ သံလမ္းသရဲ ေဆးလိပ္ေတာင္းညွိတယ္တဲ ့...။အေဖေျပာတာေတာ့ ေပးညွိလိုက္တဲ ့အျပင္..ဘယ္ကလဲ..ဘာလို ့ေသတာလည္း...မကၽြတ္ေသးဘူးလား...ဘာညာေတာင္စကားစျမည္ ေျပာလိုက္ေသးဆိုတာဘဲ...။
အေဖ့ကို အထင္ၾကီးတာ အဲဒါေတြ...အေဖက က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ တစ္ကယ့္ သူရဲေကာင္းပါ...။
ဒါေပမယ့္က်ေနာ့္မွာလည္း ဒီသူရဲေကာင္းလက္နဲ ့အေဆာ္ခံရမယ့္ကံက နဂိုထဲက အက်င့္ပါေနေတာ့...တစ္ခ်ီမွာ ထိပ္တိုက္ေတြ ့တာဘဲ...။
က်ေနာ္က ငယ္ငယ္တည္းက ရုပ္ရွင္ျပတာ၊ဖန္တီးတာကို ၀ါသနာပါတာ...အဘြားတို ့ကလည္း ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္ျပတဲ ့လူေတြဆီမွာ ဖလင္ေလးေတြေတာင္း...မီးနဲ ့ထိုးျပ...သိတင္းကၽြတ္မီးပံုးလုပ္တဲ ့ေရာင္စံုစကၠဴေလးေတြနဲ ့ဆလိုက္ထို း...
အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္တာ...။
ဒါေပမယ့္ အိမ္ကလူေတြက က်ေနာ္ဓါတ္မီးလက္ႏွိပ္မီးကိုင္တာကို မၾကိဳက္ၾကဘူး...ရုပ္ရွင္ဆလိုက္ထိုးရိုးရိုး ၊ ဓါတ္ခဲေတြ ခဏေလးနဲ ့အားကုန္တာကိုး..။ ဖြက္ထားလဲ ရေအာင္ရွာျပီး ေဆာ့တာ..။တစ္ညေနေတာ့ လက္ႏွိပ္မီးအဖဲ ့ဖြင့္ မွန္၀ိုင္းေလးကို ထုတ္၊ျပီးမွ ေ၇ာင္စံုစကၠဴ နီ၊၀ါ၊စိမ္း ၃ေရာင္ကို မွန္အတြင္းထဲကကပ္ ...ျပီးေတာ့ အဖံုးျပန္ပိတ္၊ဒါဆို ခဏခဏ မကြာထြက္ေတာ့ဘူး..။
ျပီးမွ ေရာင္စံုဆလိုက္ထိုးျပီး...ေဆးေရာင္စံု ရုပ္ရွင္ ထြင္ေနတာ...။အေမွာင္ေခ်ာင္ေလးထဲမွာ ကစားေနတုန္း...ထမင္းစားမယ္ ညီညီေရ...ဆိုေတာ့ ၊ဓါတ္မီးေလး အသာထားျပီး မိသားစု ထမင္းစားလိုက္တာ...ကစားတာကို ေမ ့သြားေရာ...။
ထမင္းစားျပီးတာနဲ ့အေဖက ျမိဳ ့ထဲ ထြက္ေတာ့တာဘဲ...အဲလို ျမိဳ ့ထဲသြားမယ္ဆို လမ္း၃လမ္းဘဲရွိတာ...လူမ်ားတဲ ့ဘူတာရံုလမ္းဆို ေ၀းတယ္...ေနာက္တခုက ခုနင္ကေျပာတဲ ့သံလမ္းဂိတ္...ေနာက္ အနီးဆံုးျဖတ္လမ္းက...ကန္ၾကီး ကန္ေလးလမ္း...ကန္၂ကန္ၾကားမွာ လမ္းျဖစ္ေနတာ...ဆိုးမွဆိုး...နာမည္ၾကီးတယ္...လူတိုင္းညဆို လက္ေရွာင္ ေျခေထာက္ေရွာင္ဘဲ...ဘယ္သူမွ မသြားရဲဘူး...။
အေဖကေတာ့ ေျပာတယ္...ကန္လမ္းကဘဲ သြားမယ္တဲ ့...မာမီကေတာင္ေျပာေသးတာ“ ဘူတာကသြားပါလား..ဒီကန္လမ္းက
သြားမလို ့လား” ဆိုေတာ့..
“ ျမင့္...ရာ..၊ ကိုယ့္ကို ဘာေကာင္က စမ္းရဲမွာလဲ..လာစမ္းပါ” တဲ ့..။
အေဖထြက္သြားျပီး ...၈ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ေျပးလႊားသံ ၾကားရျပီးအေမာတၾကီးႏဲ ့အေဖ ျပန္လာတာ...က်န္တဲ ့မိသားစုက အေဖမ်ားရန္ျဖစ္လို ့လားေပါ့...အေဖက မေျပာဘူး ..အကိုၾကီးနဲ ့အကိုလတ္ ၂ေယာက္..ကို လက္နက္ေတြ မီးအိမ္ေတြ ယူျပီးသြားၾကဘို ့ေျပာေတာ့..
စိုးရိမ္တာေပါ့...အေဖကေျပာတယ္“ ဒီတခါေျခာက္တာ အေကာင္ၾကီးတ့ဲ ၃ေကာင္ေပါင္းေျခာက္တာတဲ ့..သူက လမ္းၾကားကို လက္ႏွိပ္မီးနဲ ့လွမ္းထိုးလိုက္တာ...လူနီ(မွင္စာ) ေတြ အစိမ္းေသေတြ..ျခံဳၾကားကထိုးထြက္လာလို ့လက္ႏွိပ္မီးေတာင္ပစ္ခ်ျပီး အိမ္ျပန္လက္နက္လာယူတာ့“ ျပီးေတာ့ ဒါးေတြလွံေတြနဲ ့ခ်ီတက္သြားတာ...။
ကန္ၾကားေရာက္လို ့ေျခာက္တဲ ့ေနရာ ေရာက္ေတာ့ အေဖက စိန္ေခၚထုတ္တာေပါ့...
ဘာမွ ထြက္မလာဘူး။ဒီေတာ့ အကိုၾကီးက ဘယ္လိုျဖစ္လို ့လည္း ဆိုျပီးအကိုကလည္း က်ေနတဲ ့ဓါတ္မီးေလး ေကာက္ယူျပီး...
ေကာင္းေသးလား..မီးသီးကၽြမ္းသြားျပီလား သိခ်င္လို ့ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္မွ...အေဖေျပာတဲ ့သရဲေတြ အကို ့မ်က္ႏွာမွာလာေပၚေတာ့တာေပါ့...။
အကိုလတ္က ေရာင္စံု ဆလိုက္ေတြပါလား ဆိုမွ...။
အေဖ့ေဒါသ က မွင္စာေတြ အစိမ္းေသေတြ ဘက္ကေန က်ေနာ့္ဘက္လွည့္ေတာ့တာေပါ့..။
အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ ့ညီညီ လာဦးဆိုျပီး နားရင္းကို ၄ ခ်က္ေလာက္ ေဆာ္တာ...လူကို မူးသြားတာဘဲ..။
က်ေနာ္ကလည္း “ က်ေနာ္ ဘာလုပ္လို ့လည္း”ဆိုေတာ့...
မင္းငါ့ဓါတ္မီးကို ဘာယူလုပ္ထားလဲ..ဆိုမွ၊ က်ေနာ္သတိရတာ...။
က်ေနာ္ကလည္းက်ေနာ္...ရိုက္ခံထိလို ့ေခါင္းေလးပြတ္ေနရင္း ဘယ္လို အေတြ း၀င္သြားလည္း မသိပါဘူး...
“ အဟီး...ခီြးခီြးခီြး”ဆိုျပီး မထိန္းနိုင္ဘဲ ရီမိသြားေရာ....အေဖေလ...သြားေနရာကေန လွည့္ျပန္လာျပီး...“မင္းက ရီတာလားကြ”ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္ေဆာ္လိုက္ေသးတာ...။
က်ေနာ္လည္း ပါးစပ္ေလးပိတ္ျပီး အေဖ့ကို မၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူး....။
အေဖ့မ်က္ႏွာေတြကလည္းရဲ ေနတာဘဲ..။
မေျပာခ်င္လို ့သာေနတာ...ရိုက္ခံရေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း.။ သိတာေပါ့...အကိုတို ့အမတို ့အေမွာင္ကြယ္ျပီးျပံဳးေနၾကတာ။
အဲဒီကစျပီး က်ေနာ္လည္း ဓါတ္မီးမကိုင္ရေတာ့ဘူး...။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း အေဖလည္း သရဲ ေဆးလိပ္ေတာင္းညိွတာေတြ ဘာေတြ မေျပာေတာ့ဘူး..။
က်ေနာ္က ဒါေတာင္ တခါတခါ မဆီမဆိုင္ေတြးမိေသးတာ....
သံလမ္းဂိတ္က သရဲမ်ားကၽြတ္သြားပလားေပါ့...ေတြးဆို...ဘာသတင္းမွ မၾကားရေတာ့တာ..။ ။

အေဖ့ကိုသတိယျခင္းမ်ားနဲ ့...
ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ ့
သစ္နက္ဆူး

Wednesday, September 24, 2008

“ ေရႊေရာင္အိပ္မက္”



ျမတ္ဗုဒၶသို ့ဆည္းကပ္ျခင္း ပို ့စ္တြင္ အိပ္မက္ အေၾကာင္းေလးကို ျမႈပ္ထားခဲ ့ပါသည္...။ အိပ္မက္ဆိုတာက အမ်ိဳးမ်ိဳး မက္ၾကေသာ္လည္း ယံုနိုင္စရာရွိသလို မယံုနိုင္စရာမ်ားကိုလည္း မက္တတ္ၾကပါသည္...။ တစ္ျခားသူတို ့အား ျပန္ေျပာလွ်င္လည္း
ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန...ဒါအိပ္မက္ပါ ဟု ေျပာလည္းရသလို... အေရးမၾကီးပါဘူးကြာ....ဒါကအိပ္မက္ပါ..သိပ္အစြဲအလမ္း မၾကီးပါနဲ ့ဟု
ေျဖေျပာလို ့ရတဲ ့အိပ္မက္ေတြလည္း ရွိပါသည္....။
က်ေနာ့္အိပ္မက္သာလွ်င္ အင္မတန္ထူးျခားပါသည္ဟု က်ေနာ္ မေျပာလိုပါ..။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္တစ္ေယာက္၏ ရွာေဖြေနေသာကာလ၊ အခ်ိန္၊ ဘ၀တစ္ခုကို ေျပာင္းလဲဘို ့ အေတြး၀င္ေနခ်ိန္၊ မသိနားမလည္မႈတို ့ကို စူးစမ္းေနခ်ိန္တြင္မွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မက္ခဲ ့ရေသာ အိပ္မက္ကေတာ့ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ေျပာင္းလဲ သြားေစခဲ ့တာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ခဲ ့ပါသည္...။
စာဖတ္သူမ်ား ယံုလွ်င္လည္း ရပါသည္၊ မယံုပါ ဆိုလည္း ျပန္လည္ ေခ်ပရန္ စကားမရွိပါ...။ ဒါ အိပ္မက္ပင္..။
ဒီ အိပ္မက္ကို မေျပာခင္မွာေတာ့ ၇တန္းစတက္ကာစ အခ်ိန္က ျမတ္ဗုဒၶ ပံုေတာ္ပန္းခ်ီကားကို ျပန္ျပီး အစေကာက္ရပါလိမ့္မည္...။
ဘုရားပံုေတာ္မ်ား၊ ျပကၡဒိန္မ်ားကို ေတြ ့ဘူးေသာ္လည္း အမႈမဲ ့အမွတ္မဲ ့သာ ျဖစ္ပါသည္...မေရးဆြဲဘူးပါ..။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ပန္းခ်ီဆြဲေတာ္တာကို တစ္ျမိဳ ့လံုး သိပါသည္...တစ္ရပ္ကြက္လံုးလည္း သိပါသည္...။
က်ေနာ္ တစ္ညေန စာအုပ္ေတြ လိုက္သိမ္းေနစဥ္ ( အိမ္က စာအုပ္ဆိုင္ မွ ဌားထားေသာ စာအုပ္မ်ား) အသက္ ၇၀ ေလာက္ရွိေသာ..
အဘြားအို တစ္ဦးကို လမ္းတြင္ဆံုပါသည္...သူက က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနတာပါ..။ အဘြားကို က်ေနာ္သိပါတယ္...သူ ့သားက အထည္ဆိုင္ၾကီးဖြင့္ထားတယ္ ..ပိုက္ဆံ ရွိတယ္။။ ဒါေပမယ့္ အေမကိုေတာ့ တဲေသးေသးေလးမွာ ထားတယ္..ပစ္ထားတာပါ..။
အဘြားက “ ဟဲ ့ေကာင္ေလး...နင္မဟုတ္လား ပံုဆြဲတာ” လို ့စ” ေမးပါတယ္..က်ေနာ္က ဟုတ္တယဲ ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပေတာ့ ..သူက ျပကၡဒိန္ တစ္ခု ျဖန္ ့ျပပါတယ္....ဗုဒၶ ဘုရားပံုပါ...။
က်ေနာ္ကလည္း အဘြား ဒီပံုက ဘာလုပ္ဘို ့လဲ..က်ေနာ္က မြတ္စလင္..တေယာက္ေနာ္ လို ့ေျပာေတာ့...
အဘြားသိပါတယ္တဲ ့ ဒီျပကၡဒိန္က ေခါင္းရင္းအိမ္က ဌားလာတာတဲ ့...ဘုရားပံုေတာ္ ဘုရားစင္မွာ ခ်ိတ္ျပီး ပူေဇာ္ခ်င္တာ ..အဘြားမွာ စားဘို ့ေတာင္ မလြယ္လို ့ ျပကၡဒိန္ မ၀ယ္နိုင္ဘူးတဲ ့..ငါ ့ ေျမး အဘြားကို ဆြဲေပးပါလားတဲ ့..။
က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ...တစ္ကယ္ပါ..။ က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္...ဒါ ျပသနာ တက္နိုင္တယ္...လူရိုးရိုးပံုေတာင္ ဆြဲတာကို အိမ္က ၾကိဳက္တာ မဟုတ္ဘူးေလ.. အခုဟာက တစ္ျခားဘာသာရဲ ့ဘုရားပံု..က်ေနာ့္အတြက္ မလြယ္ပါဘူး...။
က်ေနာ္ အေျဖမေပးနိုင္ဘဲ စဥ္းစားေနတုန္းမွာဘဲ...“ အဘြား..ဘုရားပံုေတာ္ မကန္ေတာ့ရတာ ၾကာပါျပီကြယ္...ဆြဲေပးပါ ခေလးရယ္”
လို ့ ေျပာပါတယ္...။
ကဲ ..ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ကြာ...။
“ ေပးအဘြား ..ဒီညဆြဲျပီး မနက္ျဖန္ ေလာက္လာေပးမယ္...ဟုတ္လား” လို ့ေျပာျပီး ပံုေတာ္ျပကၡဒိန္ကို လိပ္ျပီး ရင္ဘတ္ၾကား ထို းထည့္ျပီး ယူခဲ ့ပါတယ္...။
ညေရာက္ေတာ့ အားလံုး အိပ္ခ်ိန္က်မွ ဘုရားပံုေတာ္ကို က်ေနာ္ စဆြဲရဲပါတယ္....တညထဲ အျပီးေရးလိုက္တာပါ...။ ေတာ္လြန္းလို ့မဟုတ္ပါ..ျပသနာ ၾကီးတာ သိလို ့ပါ....။
ည ၂နာရီေလာက္မွာ ျပီးသြားျပီး ..အိပ္ယာ၀င္ဘို ့လုပ္ပါတယ္...အဲဒီမွာ ပံုထားဘို ့ခက္တာပါဘဲ...အခါတိုင္းလူပံုနဲ ့
တျခားပံုေတြ ဆြဲျပီးရင္ ေဘးမွာ၊ ထားတတ္ေပမယ့္ ...ဘုရားပံုေတာ္ကို ေဘးမွာ က်ေနာ္မထားသင့္ဘူးဆိုတာေတာ့သိပါတယ္...ေနရာကလည္း ခက္ေနတယ္...။
ဒါနဲ ့ဘဲ က်ေနာ့္ ေခါင္းရင္းမွာ ေထာင္ထားျပီး အိပ္ခဲ ့တာပါ....။
.....။။။။.......
ေျခေထာက္နဲ ့ေဆာင့္ကန္ လို ့နိုးလာတဲ ့အခါ ...အေဖ့ကို ေဒါသတၾကီးနဲ ့ေတြ ့ရပါတယ္..ကိုယ္ကလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ ့ ဘာျဖစ္လို ့ျဖစ္မွန္း မသိပါဘူး....ေနာက္မွ အေဖ နားရင္းကို ရိုက္ထည့္လိုက္မွ မ်က္လံုးက လန္ ့ပြင့္သြားတာ...။
က်ေနာ္ထင္တဲ ့အတိုင္း ျပသနာ တက္ပါျပီဗ်ာ...။ ဘာလုပ္တာလဲ ၊ဘယ္ကပံုလဲ၊ ဘယ္သူဆြဲခိုင္းလဲ၊ ေမးတာစံုေနတာဘဲ...
က်ေနာ္ အေၾကာင္းစံု ေျပာျပပါတယ္...အဘြားကို သနား လို ့ပါ ဆို ေတာ့....ပံုကိုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး....
ခုခ်က္ျခင္း ျဖဳတ္ ၊ ျပီးရင္ သြားေပးျပီး မင္းခ်က္ျခင္းျပန္လာတဲ ့..။
ပံုေတာ္ေလးကို သြားေပးေတာ့ အဘြားကေတာ့ ၀မ္းေတြသာေနတာ...ဆုေတြေတာင္ေပးေသးတယ္...။
ဘာေျပာေကာင္းမလည္းဗ်ာ ျပန္ေရာက္တာနဲ ့ အကို ၂ေယာက္ကို တိုင္မွ ၾကိဳးတုပ္ခိုင္းတာ..က်ေနာ္လံုး၀ မရုန္းရဲပါဘူး။
ၾကိဳးခ်ည္ျပီးတာနဲ ့အေဖက ေျပာေနရင္းက အမွတ္တမဲ့နဲ ့က်ေနာ္ ဗိုက္ေနရာကို ၀ါးရင္းတုတ္နဲ ့ေဆာင့္ ထိုးပစ္လိုက္တာဗ်ာ...
( အေဖ အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တာ...က်ေနာ္ ပါးစပ္ကျပန္ အန္ထြက္ျပီး...ေအာ္ေတာင္ မေအာ္နိုင္ပါဘူး)။
ျပီးမွ ၾကိမ္နဲ ့ရိုက္တာ အခ်က္ေပါင္း မနည္းဘူး...။
အဲဒီဒါဏ္ရာေတြနဲ ့ဘဲ က်ေနာ္ေတြးတာပါ...
“ ျမန္မာေတြ ကိုးကြယ္တဲ ့ ဗုဒၶ ဟာ သူေတာ္ေကာင္းပါ...ဘာေၾကာင့္ သူတို ့ဒီေလာက္မုန္းေနတာလဲ...”
“ ဗုဒၶ ဘုရားဆိုတာ ဘာလဲ”
“ဘာေတြမ်ား တို ့ဘာသာနဲ ့ကြာျခားေနလို ့လဲ”...စတဲ ့ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ ၀င္ခဲ ့ပါတယ္...
က်ေနာ့္ ဘ၀မွာလည္း ဒိေလာက္ အသားနာမွေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ ဘယ္လိုလုပ္ ေမ့နိုင္ပါ့မလဲဗ်ာ...။
.....က်ေနာ္ လဲ တစ္ဖက္လွည့္နဲ ့စံုစမ္းပါတယ္...သိပ္ျပည့္ျပည့္စံုစံု မသိရပါဘူး...။
ဒီိလိုနဲ ့ ေဘာ္လံုးကန္ ျပီး ျပသနာ တက္၊ ျခံျပင္မွာ ထြက္အိပ္ရာက အိပ္မက္ကို ျမင္မက္တာပါ...။
..........။ ။ ။...............

က်ေနာ္ ျမိဳ ့ထဲက တရားသံကို နားေထာင္ရင္း ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိခဲ ့ပါ......ဆိုး၀ါးစြာ အသံနက္ၾကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ျငီးညဴ
သံ၊ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနေသာအသံ...ေခြးအူသံ....အို ...နားမခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုသံ...ကေလး လူၾကီးမ်ား ေအာ္သံ ကို နားကြဲမတတ္ မခံနိုင္ေအာင္ပင္ ၾကားေနရသည္....ရင္ေခါင္းသံဟု ေျပာရမလား...လိႈဏ္သံပါသည္ဟု မခြဲျခားနိုင္ေသာ...
အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္မိသည္...
“ ဒါ ..လက္ရွိ ကမၻာၾကီး ပ်က္စီးေနတာ” ဟုေျပာသျဖင့္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ...ခေလး၊လူၾကီး ေယာက္က်ာၤး ၊မိန္းမ အရြယ္စံု ေအာ္ဟစ္ငိုယို ေျပးလႊားေနၾကသည္....ၾကည့္ရရုပ္ဆိုးလြန္းေသာ လူေကာင္ၾကီးမ်ားက လိုက္ဖမ္းသည္..သံခၽြန္မ်ားႏွင့္ထိုးသည္..ေျပးလို ့လည္း မလြတ္နိုင္ပါ...
“သူတို ့ အျပစ္ေတြ ခံရေတာ့မယ္” ဟု ေဘးကေျပာျပသည္..
ကမၻာ ေျမၾကီးမွာလည္း နီရဲျပီး မီးၾကီးခဲၾကီးလို နီရဲ ပူေလာင္ေနသည္...ပတ္ၾကားအက္ၾကီးမ်ား ေပၚလာျပီး လူတခ်ိဳး ကို ဆြဲခ်ၾကသည္...ေျမျပင္မွာလည္း ရပ္လို ့မရေအာင္ကို မီးက်ီးခဲ ျဖစ္ေနသည္...။ ဘယ္ကဘယ္လို ထြက္လာမွန္း မသိရေသာ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ားက လူေတြကို ဖံုးအုပ္သည္...။ သနားမည့္သူ ဘယ္သူမွ မရွိ ။ ကယ္မယ့္သူ မရွိ..ျဖစ္ေနတာက တစ္ေနရာထဲ မဟုတ္ပါ...
က်ေနာ့္ကို အျမင့္ တေနရာမွ ျပေပး ေနျခင္းျဖစ္သည္...ထူးဆန္းသည္မွာ ကမၻာ တခုလံုးကို ျခံဳျပီး ျမင္ေနရျခင္းပင္...။
ျမင္ေနရသမွ် အနိဌာရံု ျမင္ကြင္းမ်ားကို ျပေပးျပီး ၊ရွင္းျပေနေသာ သူကို က်ေနာ္ မျမင္ေတြ ့ရပါ ..အသံကိုသာ အနီးကပ္ ၾကားေနရပါသည္...။ေနာက္ အရာအားလံုးေမွာင္အတိက်သြားပါသည္...။
အနည္းငယ္ၾကာမွ အေ၀းက ေရႊေရာင္ အလံုးေလးတစ္လံုး လည္ျပီး ေပၚလာပါသည္.....
“ အဲဒါ လက္ရွိ ကမၻာ ပ်က္ျပီးတဲ ့ေနာက္ ၊ ထပ္ျဖစ္လာမယ့္ ကမၻာသစ္ဘဲ” ဟု ရွင္းျပသည္...။
အနီးကပ္ ျဖစ္လာေသာအခါမွ ထိုေရႊေ၇ာင္ကမၻာလံုးေပၚတြင္ ေရႊသားအတိျပီးေသာ...ဘုရား ပံုေတာ္ကိုေတြ ့ရပါသည္....။
“ အဲဒါ ေနာက္ကမၻာမွာ ပြင့္မယ့္ ဘုရားရွင္ ” ( မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႏွင့္ ပံုသဏၰန္ေတာ္တူပါသည္..ခႏၵာကိုယ္ေတာ္မွာ အနည္ငယ္ သြယ္ပါသည္)....။
ၾကည္ညိဳစရာ အလြန္ေကာင္းပါသည္..ဖူးေတြ ့ရသည္မွာလည္း တကိုယ္လံုးပီတိ ျဖစ္ေနစဥ္တြင္...ဘုရားရွင္၏ နေလးတြင္ တစ္ကိုယ္လံုး ေျပာင္လက္ေမေသာ အ၀တ္ အစား၊ အသားေရာင္မွာလည္း ေရႊေရာင္ေတြ ထြက္ေနေသာ နတ္တစ္ပါးကို ေတြ ့ရပါသည္..
ထို ့ေနာက္ ဘုရားရွင္က ထိုနတ္သားကို ပါဠိဘာသာျဖင့္ စကားေတြ ေျပာေနပါသည္...။
ထိုနတ္သားမွာ လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ နားေထာင္ေနပါသည္...။
“ အဲဒါ ဘယ္သူလဲ...သိလား” ဟု ေဘးက ေမးရာ..က်ေနာ္က..“ မသိပါဘူး...” လို ့ျပန္ေျပာေတာ့...
မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ပါ” ဟု ေျပာပါသည္....က်ေနာ္ က မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ ေနစဥ္မွာပင္ ထိုနတ္သားက လွည့္ၾကည့္လာရာ...က်ေနာ္ အံ့ၾသရပါေတာ့သည္...က်ေနာ့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ခၽြတ္စြတ္ တူေနျခင္းပင္...။
ထိုအခါမွ...အသံၾသၾသျဖင့္ ...
“ ေနာင္ပြင့္လာမယ့္ ဘုရားရွင္ရဲ ့ပထမဆံုး တရားကို နာ ေနတဲ ့နတ္သားက မင္းကိုယ္တိုင္ဘဲ” ဟုေျပာျပီး အသံမ်ားလံုး၀တိတ္သြားခဲ ့ျပီး တစ္ျပိဳင္နက္ လန္ ့နိုးလာခဲ ့သည္....။။
လူတစ္ကိုယ္လံုးမွာလည္း ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ားထလွ်က္ အံ့ၾသ ေနမိခဲ ့သည္...။
ျပီးမွ အိပ္မက္ကို ေသခ်ာျပန္ေတြးျပီး ငါ...ဘာလုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာသိခဲ ့ျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်ခဲ့မိသည္...။ ။
.....က်ေနာ့္ရဲ ့အိပ္မက္ေလးက ဒိီေလာက္ပါဘဲ...။
အမွန္အတိုင္းဆို ျပန္မေျပာျပခ်င္ပါ........။ မေျပာရဲပါ...ယခုလို ေရးမျပရဲလို ့ျမႈပ္ထားခဲ ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္...။
ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေရးခဲ ့မိပါသည္....။ အပို မပါပါ...ကမၻာပ်က္ျမင္ကြင္းကိုသာ ပီျပင္ေအာင္ပံုေဖာ္မေရးနိုင္ျခင္း တစ္ခုသာ လို အပ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္...။
မဟုတ္မမွန္ဘဲ လူအထင္ၾကီးေအာင္ လုပ္ၾကံ ေရးသားျခင္း၊ ပိုမို ေျပာျခင္း၊ လိမ္ညာေျပာျခင္းမ်ားျဖင့္ ဒီစာကို ေရးသားခဲ ့ပါက မဟာ အ၀ီဇိ ငရဲတြင္ မကၽြတ္တမ္း ခံရပါေစသားဟု...က်ေနာ္ သစၥာ ဆိုပါသည္... ။
လူ ့ဘ၀သည္ ရခဲပါသည္....
လူ ျဖစ္ျပီးေတာ့လည္း လူလို သိဘို ့ခက္ပါသည္...
လူသားျဖစ္ခဲ ့လို ့လဲ တရားမ်ားကို နာခြင့္ရခဲ ့ပါသည္...
လူျဖစ္ေပမယ့္...တရားစစ္တရားမွန္ကို ေတြ ့ဘို ့ခက္ခဲလွပါသည္....။

အားလံုးထပ္တူထပ္မွ် ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ့ပါေစ..။
သစ္နက္ဆူး

Tuesday, September 23, 2008

“ ျမတ္ဗုဒၶသို ့ရွာေဖြျခင္း ”




က်ေနာ္ကလည္း ရိုက္သေလာက္ မမွတ္ပါဘူး...။ ငိုရတာကလည္း ခဏခဏပါ...။ က်ေနာ္ ငိုေနျပီဆိုရင္ ေဘးအိမ္က အဘိုး ေက်ာ္ဒင္က လာေခၚသြားတာပါဘဲ...။ အဘိုးေက်ာ္ဒင္ဆိုတာ နာဂ အဘိုးၾကီး တေယာက္ပါ...သူ ့သမီးက သားဖြားဆရာမ ၊ သူတို ့ ေနတာက မိခင္ႏွင္ ့ကေလး ေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာန အိမ္ေလးမွာပါ..။က်ေနာ္တို ့အိမ္ နဲ ့ လမ္းတခုဘဲ ျခားတာ။။
အဘိုးတို ့က ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ဗ်..။ က်ေနာ္ငိုေနရင္ သူ ့အိမ္ကို ေခၚသြားပါတယ္..ျပီးေတာ့ ရႈိက္ငိုေနတဲ ့က်ေနာ့္ကို မုန့္ တစ္ခုခု ေကၽြးျပီး....ခရစ္ယာန္ က်မ္းစာအုပ္ကို ဖတ္ျပေတာ့တာပါဘဲ..။ က်ေနာ္ကလည္း နားေထာင္ပါတယ္..။
ေယရႈကိုေတာ့ က်ေနာ္ ခ်စ္ပါတယ္..သူလည္းေတာ္ေတာ္ သီးခံနိုင္တာဘဲေလ..။ ဒီလိုပါရမီက ရွားပါတယ္..။
အဘိုးကလည္း သီးခံျခင္း တရားကို အထူး ဖတ္ျပ ၊ ေျပာျပပါတယ္...
ကိုယ့္ရဲ ့ညာဘက္ပါးကို ရိုက္ရင္ ၊ ဘယ္ဘက္ပါးကိုပါ ထိုးခံေပးဘို ့...ဒါေတြလည္း က်ေနာ္သင္ရပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ခရစ္ယာန္ က်မ္းထဲက နာမည္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၊အစၥလာမ္ က်မ္းေတြထဲက နာမည္တူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာ...။( သခင္ ညိဳေသာင္းရဲ ့ဘာသာၾကီး၄ရပ္ထဲမွာေတာ့ အစၥလာမ္ဘာသာက ခရစ္ယာန္ ဘာသာထက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ေပၚလာတာ လို ့ဖတ္ရပါတယ္)..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သီးခံတာကို စတင္ ေလ့က်င့္ပါတယ္...။
အကိုၾကီးေတြက တခါတခါ တစ္ျခားေသာ ကိစၥေတြနဲ ့စကားမ်ားလို ့ရိုက္ရင္လဲ၊ က်ေနာ္ဘာမွ ျပန္မလုပ္ေတာ့ဘူး..။ ဒီအတိုင္းျငိမ္ခံေနတာ( အရင္က ျပန္ခ်တယ္ဗ်...အကိုၾကီးက ကရာေတး သမား၊ အကိုလတ္က ဗန္ဒို..သူတို ့ေလ့က်င့္တာကို က်ေနာ္က လိုက္က်င့္တာ...သူတို ့က်ေနာ့္ကို ေဆာ္ရင္ သူတို ့အကြက္နဲ ့ဘဲ ၂ခုေပါင္းျပီး ခ်တာ...ဘာကြက္မွန္းေတာ့ ကိုယ့္ဟာကို မသိပါဘူး...သူတို ့လဲထိတာပါဘဲ)...။ အဲဒိလိုျငိမ္ခံေနျပန္ေတာ့လဲဗ်ာ “ ဘာလည္း မင္းက မမႈတဲ့ သေဘာလား....မင္းအတြင္းအားက ေတာ္ေတာ္အဆင့္ျမင့္ေနျပီလားဆိုျပီး” ထပ္ခ်ျပန္ေရာ...။သူတို ့စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုမ်ား ေရွာင္လင္ဘုန္းၾကီးထင္ေနလားမသိ..။
နာတာေပါ့ဗ်...လူရိုးရိုးဘဲဟာ..။
ဒါနဲ ့က်ေနာ္လည္း အဘိုးကို ေျပာရတာေပါ့ “ အဘိုး သူတို ့ဟာကလည္း သီးခံေလ ပိုေဆာ္ေလပါလား” ဆိုေတာ့...
အဘိုးကလည္း အားေပးပါတယ္...
“ ခံနိုင္သေလာက္သာ ဆက္ ခံ၊ မခံ နိုင္ေတာ့ရင္ အဘိုးဆီ ေျပးလာခဲ ့” တဲ့..။
ဘာဘဲ ေျပာေျပာပါ..အဘိုး ဖတ္ျပတဲ ့ ခရစ္ယာန္ က်မ္းစာေလးေတြက ရင္ကိုေတာ့ အေမာ ေျပေစတာ အမွန္ပါ...ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္ က်မ္းေဟာင္းေတာ့ မၾကိဳက္ဘူး...က်မ္းသစ္ကိုဘဲ ၾကိဳက္တာ..။
ေနာက္ပိုင္း အဘိုးတို ့မိသားစု ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းသြားၾကပါတယ္..သူ ့သမီး ရာထူးတက္လို ့ ေျပာင္းရတာပါ...ဆရာမၾကီး နာမည္ေတာင္ မွတ္မိပါေသးတယ္...ေဒၚခင္ျမဒင္..တဲ ့.။
က်ေနာ္လည္း အဘို း မရွိေတာ့ ပိုအားငယ္မိပါတယ္...။ ျပသနာေတြကလည္း ပိုမ်ားပါတယ္..။
၇ တန္း ေက်ာင္းသားျဖစ္လာေတာ့ စာေတြ ပို ဖတ္ျဖစ္လာပါတယ္...( စကားမစပ္ ေျပာပါရေစ..မမိုး( မမိုးခ်ိဳသင္း) ကြန္မန္ ့တခု ထဲမွာ
အေဖေရာသားေရာ အစြန္းေရာက္ေတြပါလားတဲ့....မမိုး ေတြးတာ ေတာ္ေတာ္မွန္ပါတယ္..) စာၾကည့္တိုက္ေတြမွာ ဘာသာေရးနဲ ့့ပါတ္သက္တာေတြ ရွာေဖြရင္းကေန“ သခင္သန္းထြန္း ပ+ဒု” ကို ဖတ္မိျပီးေတာ့ စိတ္ေတြ ရိုင္းလာပါတယ္...ဖိႏွိမ္ခံမ်ားေတာ့.....
ေပါက္ကြဲလာတဲ ့သေဘာပါ...။ ေၾကာက္တတ္တာေတြ နည္းလာပါတယ္...။
အိမ္မွာ အေဖ စကားေျပာရင္ ဘယ္သူမွ မ်က္လံုးလွန္ မၾကည့္ရဲပါဘူး...ၾကည့္ရင္ အေဖ ကလည္း အာခံတာလား ေျခရာတိုင္းတာလားဆိုျပီး ရိုက္ပါတယ္...။
က်ေနာ္ အေဖ နဲ ့စကားေျပာရင္ ျပန္စိုက္ၾကည့္ပါတယ္...အေဖက မင္းက ဘာေကာင္မို ့ၾကည့္တာလဲ ဆိုရင္...
“ ကိုယ့္ အေဖကို သားတစ္ေယာက္ က ျပန္ ၾကည့္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးလား” လို ့ျပန္ေမးရဲ လာပါျပီ။
ေဘးက အမ ကေတာ့ အေဖ မျမင္ေအာင္ ဆြဲဆိတ္ပါတယ္..။
အေဖက အဲဒီၾကမွ “ ၾကည့္ရင္ရိုးရိုးၾကည့္...မိုက္ၾကည့္ေတာ့ မၾကည့္နဲ ့လို ့ေျပာျပီး ထြက္သြားပါတယ္..။
အမက ေတာ့ ျပံဳးစိျပံဳးစိနဲ ့...က်ေနာ္ကို သေဘာေတြက်ျပီး...မုန္ ့ဘိုးေတြ ဘာေတြ ေပးပါတယ္..။
ဒီလိုနဲ ့ဘဲ က်ေနာ့္ဘ၀ အၾကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲ ေစဘို ့ အခ်ိန္က်လာခဲ ့ပါတယ္...။
ျပသနာက က်ေနာ့္ အထက္က အကို( ယခု အင္ဂ်င္နီယာ) နဲ ့ပါ..။ က်ေနာ္တို ့ ေဘာ္လံုးကန္ၾကပါတယ္...ေဘာ္လံုးကြင္းက အိမ္ေရွ ့မ်က္ႏွာစာမွာပါ...အိမ္ေရွ ့၀ရန္တာက ၾကည့္ရင္ အတိုင္းသား ေတြ ့ရပါတယ္...။ မာမီ က အိမ္ေရွ ့၀ရန္တာ မွာ ၀တၱဳဖတ္ေနတာပါ...။
ေဘာ္လံုးကန္ေတာ့ က်ေနာ္က တစ္ဖက္သင္း..အကိုက တစ္ဖက္သင္းပါ... လူငယ္ေတြ အေပ်ာ္ ကစားတာဘဲဗ်ာ..ဒိုင္ေတြ ဘာေတြ ဘယ္ပါမွာလည္း...။
အဲဒီမွာ အကို ကညစ္ေတာ့ စကားမ်ားၾကတာေပါ့...သူ ့လက္ထိတာကို က်ေနာ္တို ့ဂိုးသမားက ေတြ ့ေတာ့ ေျပာတာပါ ၊ သူကလက္မခံေတာ့ က်ေနာ္နဲ ့ဆက္ျဖစ္တာပါ...အဲဒီမွာ အေမက လွမ္းၾကည့္ေနတာ ျဖစ္မွာပါ...။
အကိုက မဆဲသင့္တဲ ့စကားလံုးနဲ ့“ ငါ............သား” ဆိုျပီး ဆဲပါတယ္... က်ေနာ္က ညီအကိုခ်င္းဒီလို မဆဲသင့္တဲ ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူက လဲ ဆဲေတာ့ ဘာလုပ္ခ်င္လည္း ဆိုျပီး ေနာက္တစ္ခြန္း ထပ္ဆဲပါတယ္...က်ေနာ္လည္း ဒီအေမကဘဲ ေမြးထားတာပါ ..အေမကိုထိေတာ့ က်ေနာ္ မႊန္သြားပါတယ္... ေဒါသျဖစ္ျပီး ဘယ္ေျခေထာက္နဲ ့ကစ္ပစ္လိုက္တာ.. အရႈိက္ထိျပီး..
ျမက္ခင္းေပၚမွာ ဆန္ ့ေနတာဘဲ ၊ ေခၚလို ့ေတာင္မရေတာ့ဘူး...။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အေမက က်ေနာ္ ကန္တာကို ဘဲ ျမင္လိုက္တာပါ...ေ၀းေနေတာ့ ဆဲတာကို မၾကားပါဘူး....။
အကို ့ကို ကစားေဖာ္ေတြက ၀ိုင္းထမ္းျပီး အိမ္ကို သယ္လာၾကတာေပါ့...။ က်ေနာ့္ အေမဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို ့နင္ရိုင္းစိုင္းတာလဲဆိုျပီး ..ရိုက္လိုက္တာ...။ က်ေနာ္ သူဆဲတဲ ့အေၾကာင္း ေျပာျပလဲ မရပါဘူး...က်ေနာ္လြန္တယ္တဲ ့...။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းေျပာလဲ လက္မခံပါဘူး...။ ရိုက္တာဗ်ာ ရက္ရက္စက္စက္ဘဲ...။
ကိုယ္ကလည္း ေဘာ္လံုးကန္ေနတာ ဆိုေတာ့ အက်ီ ၤ ၀တ္ထားတာမဟုတ္။ အားကစားေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ ့..။
တုတ္ ဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကိဳးလဲဆိုတာ က်ေနာ္မသိဘူး....အေမေျပာတယ္.....။
“ နင္မ်က္ရည္က်မွ ၊နာတယ္ေျပာမွ ငါရပ္မယ္” တဲ ့..။ ေၾသာ္ ..မာမီရယ္...ကိုယ့္အေမကို ထိပါးေျပာလို ့လုပ္မိတာကို...
နာတယ္ေျပာမွ ၊မ်က္ရည္က်မွ ရပ္မယ္ဆိုေတာ့....မာမီရိုက္တာထက္...အေမနဲ ့ကိုင္ဆဲခံရတာက ပိုနာတာပါ...
က်ေနာ္ အေမ့သားပါ..။
အေမက ဲပာလဲေျပာ ရိုက္လည္းရိုက္ပါ....က်ေနာ္ မ်က္ရည္ မက်ပါဘူး...ခႏၵာ ကိုယ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နာေနပါျပီ...။
ေဘးက အမ ဆြဲတာလည္း မရပါဘူး....က်ေနာ့္ ေက်ာျပင္လဲ စုတ္ျပတ္ေနေလာက္ပါျပီ...။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေဘးကေန ေအာ္ေပးၾကတာေလ...
“ ေဟ့...ညီညီ နာပါျပီ လို ့မင္းေျပာလိုက္ ေလ...ငို ခ်လိုက္ကြာ” နဲ ့ ျခံစည္းရိုးၾကားက ေအာ္ေနၾကတာ..။
ေနာက္ဆံုး မာမီ ေမာသြားမွ ..အမကို ေဆးလိမ္းခိုင္းပါတယ္...အမကလည္း ငိုတာေပါ့...ေက်ာက အထိေတာင္ မခံနိုင္တဲ ့ဟာ..။
ပရုပ္ဆီေတြ လိမ္းေတာ့ စပ္တာေပါ့...။
ျပီးတာနဲ ့အေဖ အျပင္က ေရာက္လာေတာ့ ဘာျဖစ္ေနတာလဲေမးျပီး ...အမိန္ ့ခ်ပါတယ္..သူတို ့အခ်စ္ေတာ္သားေလးကိုမွ ထိသြားတာကိုး..။ ျခံျပင္ထုတ္ျပီး ေသာ့ခတ္ထားလိုက္တဲ ့။
က်ေနာ္ ျခံ ေရွ ့က တမာတံုးၾကီးေပၚမွာ ငိုေနမိပါတယ္...စကားသံေတာင္ မထြက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး...ခ်မ္းကလည္းခ်မ္းတာေပါ့...
အရမ္းေမာျပီး ပင္ပန္းလြန္းေနေတာ့ လွဲခ်ခ်င္တာနဲ ့....တမာတံဳးေပၚမွာဘဲ အသာေလး လွဲခ် မိပါတယ္....။
ေနာက္ဆိုး၀ါးလြန္းတဲ ့ ကံ ကို ေတြး ေနရင္းကေန ......ဟိုးအေ၀းက အသံ တစ္ခုကို ၾကားမိပါတယ္...။
ဟိုး ျမိဳ ့လယ္ေခါင္ သက္ေတာ္ရွည္၊ သက္ေတာ္ရ ဘုရားဘက္ကအသံပါ..။ တျခား မဟုတ္ပါဘူး....ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး တရားေဟာေနတာပါ...အသံခ်ဲ ့စက္နဲ ့ဆိုေတာ့ ေလ အေ၀ွ ့နဲ ့ၾကားရတာပါ...။
အယင္က ဘာသာျခား ဘုန္းၾကီးရဲ ့ တရားေတြကို လံုး၀ နားမေထာင္ဘူးပါဘူး....။
သာယာ ေအးျမလိုက္တာဗ်ာ...နားထဲမွာ ေဖာ္မျပတတ္ေအာင္ပါဘဲ...။ ဘုန္းၾကီးေဟာေနတာက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တရားေတြရယ္... သံသရာမွာ အဖန္ဖန္ က်င္လည္ က်က္စားေနရတဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ ့ဘ၀ အမ်ိဳးမ်ိဳး...အတိတ္ဘ၀ ျပဳဘူးေသာကံ ေၾကာင့္ လက္ရွိရေနေသာ ဘ၀မွာ အေၾကြးျပန္ဆပ္ရတဲ ့အေၾကာင္း......ဟာဗ်ာ...ရင္ထဲကို စိမ့္ ေနေအာင္ ၀င္သြားတာ...
ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားရာကေန...ထူးဆန္းတဲ ့အိပ္မက္ကို ျမင္မက္ရေတာ့ တာပါဘဲ...( အိပ္မက္ကိုေတာ့
ေရးမျပေတာ့ပါ...ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ ေမးလာလွ်င္.. ေမးလ္မွ တစ္ဆင့္ ေျပာျပနိုင္ပါသည္...ေျပာျပလည္း ယံုနိုင္ရန္ မလြယ္ပါ)..။
အိပ္မက္ကေန လန္ ့နို ့လာျပီးေတာ့ က်ေနာ္ ၾကက္သီးေတြ ထျပီး.....က်ေနာ္ ဘာကို လုပ္ကို လုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိခဲ ့ရပါေတာ့တယ္..။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ၉တန္းစာေမးပြဲ ေနာက္ဆံ ုးေန ့မွာဘဲ အိမ္မွ အျပီးထြက္ခြာလာခဲ့ျပီး...ကိုယ္ယံုၾကည္ ခ်က္အတိုင္း...ရွာေဖြ ဆည္းကပ္ေလ့လာခဲ ့ပါေတာ့တယ္...။
ေလ့လာေလ ေတြ ့ရွိေလ...သိျမင္လာေလ နူးညံ့ေလ...ျဖင့္...
မိမိ သိရွိ ရရွိထားေသာ တရားအလံုးစံုအား ၾကိဳက္သလို ေမးခြင့္ရွိေသာ.......
ငါေျပာတိုင္း မယံုနဲ ့လက္ေတြ ့လုပ္ၾကည့္ျပီးမွ ယံုဟု....ရင္ကိုဖြင့္ကာ သတၱ၀ါတို ့အား ေမတၱာ ျဖန့္က်က္ေတာ္မူေသာ...
လက္ေတြ ့ စမ္းသပ္ခံနိုင္ေသာ.....တံခါး ပိတ္မထားေသာ...က်ေနာ္ ေလးစား ျမတ္နိုးလွေသာ.....
“ ျမတ္ဗုဒၶ” အား ရွာေဖြ ေတြ ့ရွိခဲ ့ရပါေတာ့သည္...။ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ခဲ ့ပါသည္...။
တရားေတာ္ကိုလည္း နိုင္သမွ် က်င့္ၾကံ အားထုတ္ ေနခဲ ့ပါေတာ့သည္....။

(စာၾကြင္း) လူတစ္ေယာက္သည္...မိမိ ယံုၾကည္ရာကို ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိၾကပါသည္....မည္သည္ ့ဘာသာမဆို သူ ့အတိုင္းအတာ သူ ့ယံုၾကည္ ခ်က္နွင့္ေတာ့ ေကာင္းၾကမွာအမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္...ရွင္ၾကီး၀မ္းလည္း ၀င္ခဲ ့ဘးူပါသည္၊ ရွင္ငယ္၀မ္းလည္း၀င္ခဲ ့ဘူးပါသည္)
က်ေနာ္ ငယ္ဘ၀ အျမင္ႏွင့္ ခံစားခ်က္မ်ားကိုသာ ေရးသားျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ မည္သူႏွင့္မွ် မျငင္းခုန္ခ်င္ပါ...။အားလံုးေတာ့
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ေကာင္းမွာပင္..။ က်ေနာ့္ဘ၀ အက်ိဳးေပးေရွးေရစက္၊ႏွင့္ ဆုေတာင္းမႈေၾကာင့္ သာ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ၾကံဳခဲ ့ရျခင္း
ပင္ျဖစ္ပါသည္..။
ၾကက္ဟင္းခါးေစ့ကို ဗူးပင္ၾကားမွာ စိုက္ေသာ္လည္း ခါးေသာ ၾကက္ဟင္းခါး အသီးသာ သီးပါလိမ့္မည္...။
မ်ိဳးေစ့မွန္မွ အပင္သန္ပါလိမ့္မည္....။


အားလံုးေသာ ဘာသာ၀င္အေပါင္းအားေလးစားလွ်က္
သစ္နက္ဆူး

Monday, September 22, 2008

“ ျမတ္ဗုဒၶသို ့ရွာေဖြျခင္း ”



ၾကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္ျခင္း...ႏွင့္ ေအးျမေႏြးေထြးျခင္း....
ၾကင္နာသနားျခင္းႏွင့္......မဟာဂရုဏါၾကီးမားျခင္း....
ဆံုးစမဲ ့က်ယ္ေျပာလွေသာ စၾကာၤ၀ဠာအတြင္း၀ယ္................
မသိနားမလည္မႈတို ့ျဖင့္ မေကာင္းမႈတို ့တြင္သာ ေပ်ာ္ပါး က်င္လည္ ေနရရွာေသာ သတၱ၀ါ အေပါင္းတို ့အား
ကၽြတ္လြတ္ ခ်မ္းသာ ေစ ေသာ တရားျမတ္တို ့ျဖင့္ ဆိုဆံုးမ ညႊန္ျပခဲ ့ေလေသာ အရွင္ဘုရားအား
တရားအလံုးစံုကို သိျမင္ေသာ မူေသာ “ မဟာဂရုဏါရွင္ ဗုဒၶ” အျဖစ္ တပည့္ေတာ္သည္
ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ ပါ၏.
.ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္တို ့အား ယံုမွားကင္းစြာျဖင့္...က်င့္ၾကံ အားထုတ္ပါ၏....။
...............................................................................
က်ေနာ့္ ဘ၀ မွာ ငယ္စဥ္ သိတတ္စကတည္း က ၊ နားလည္နိုင္စြမ္း မရွိေသာ၊ နားမလည္လို ့ပင္ ေမးျမန္းခြင့္
မရွိေသာ ဘာသာေရး အသိုင္းအ၀န္းတြင္ ၾကီးျပင္းခဲ ့ရသည္...။ ဘ၀ အဆက္ဆက္က ျပဳ ခဲ ့ဘူးေသာ အျပစ္ေၾကာင့္ပင္
ျဖစ္ခဲ ့ေလသလားဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္ ေျပာမျပတတ္ပါ...။
မတူညီေသာ စိတ္ဓါတ္၊ ၀ါဒ၊ အက်င့္၊ ယံုၾကည္မႈ အေလ့အထတို ့သည္ပင္ ၊ က်ေနာ့္အား ဖိအားေပး ပူေလာင္ေစလွသည္။
တစ္ကယ္တန္း မ်ိဳးရိုးစစ္ၾကမည္ဆိုရင္ေတာ့ နားမလည္နိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္ရသည္...။
က်ေနာ္ ဖခင္၏ အေဖသည္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ျဖစ္သည္...အဘြားသည္ ေရွးျမန္မာစစ္စစ္ျဖစ္ပါလွ်က္ အဘိုးဘက္ကို
လိုက္ျပီး ဘာသာ ေျပာင္းလိုက္သည္...။
က်ေနာ့္ မိခင္၏ ဖခင္က က်ဴလီယာ အစၥလာမ္ ျဖစ္ျပီး အေမ၏ မိခင္မွာ ေတာင္ငူသူ ရွမ္းစစ္စစ္ျဖစ္သည္...။ အဘိုးဘက္ လိုက္မလိုက္ က်ေနာ္ မသိေပမယ့္ က်ေနာ့္ မိခင္ေရာ ဖခင္ပါ ၊ အစၥလာမ္ဘာသာေတြ ျဖစ္ေနခဲ ့သည္...။
ဒါေပမယ့္ အေဖ့ဘက္ကေတာ္ေသာ အဘြား၏ အမ်ိဳးအားလံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ေနသည္....ေတာင္ငူဘက္က အမ်ိဳးေတြ
အားလံုးကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုးကြယ္မႈ မ်ိဳးရိုးက စိတ္ထဲမွာ လိမ္ဖယ္ဖယ္ၾကီးျဖစ္ေနသည္..။က်ေနာ့္အေဖ အထက္က အကို( ဦးေလး) ၂ေယာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳထားသူေတြကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္သည္…။ သူတို ့က ခ်စ္လို ့သာ လူခ်င္းေပါင္းသည္၊ ဘာသာေရးကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ကိုးကြယ္၊၊ ရွင္းသည္…။က်ေနာ္က သေဘာက်သည္၊ ဒါေပမယ့္ ဦးေလးတို ့၏ ဇနီးမ်ားမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္မ ပီသေသာ္လည္း ေယာကၡမ ျဖစ္သူေတြ ႏွင့္ေတာ့ ခပ္စိမ္းစိမ္း…။ က်ေနာ့္ ကိုေတာ့ အိမ္မွာ အႏိွမ္ခံရမွန္းသိေတာ့ သူတို ့ေတြက ခ်စ္ၾကသည္…။ ေမာင္ႏွမ ၀မ္းကြဲေတြကလည္း အေမဘက္လိုက္ျပီး ဗုဒၶ ဘာသာ အယူကို ယူၾကသည္။
ေမာင္ႏွမ ညီအကို အရင္းေတြ စိမ္းသေလာက္ သူတို ့က ခ်စ္ခင္ယုယသည္။ က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္
ရုပ္ကလည္း တစ္ျခားေသာ ေမာင္ႏွမေတြႏွင့္ နည္းနည္းမွ မတူ..။ မိသားစု ဓါတ္ပံုေတြ ဧည့္သည္လာလို ့ျပလွ်င္ ဒီေကာင္ေလးက ဘယ္ကလည္းဟု သူတို ့ေတြ အျမဲေမးသည္.။ထူးထူးျခားျခား
ေမာင္ႏွမ ၇ ေယာက္ထဲတြင္ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲသာ ျမန္မာနာမည္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္....။
ေနရာမမွန္ေသာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အရာရာအံမက်ခဲ ့ပါ။ မွတ္မွတ္ရရ သိတတ္ ကတည္းကပင္။
က်ေနာ္က ငယ္ကတည္းက တမ်ိဳး ေတြးသည္...စဥ္းစားသည္...။အေျဖေတြလိုခ်င္သည္။ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ လိုခ်င္ေသာအေျဖ
မရပါ...။ မညီမွ်ေသာ ဘ၀၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ အစာအငတ္ခံျခင္းတို ့သည္ က်ေနာ္ရႈေဒါင့္ထဲတြင္ ေက်နပ္စရာမရွိ။
က်ေနာ္တို ့ငယ္ငယ္ကတည္းကအတန္းပညာေက်ာင္းဆင္းျပီးခဏေနလွ်င္ဘာသာေရးေက်ာင္းတက္ရသည္..၊
ဘာသာေရးေက်ာင္းက အဘြားအိမ္နားမွာ ျဖစ္သည္...။
ဘုရားေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလွ်င္ က်ေနာ္ ေနစရာ မရွိေတာ့...နားထဲမွာ စူးရွျပီး မခံနိုင္ပါ...။ရင္ေတြပါတုန္သည္..
ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလွ်င္ က်ေနာ္ပုန္းျပီ..။ အဘြားကုတင္ေအာက္ ႏ်င္ သစ္ပင္ေတြေပၚ တက္ပုန္းသည္...၊ မရပါ၊
အေဒၚ တစ္ေယာက္က အတင္း လိုက္ေခၚ ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ေက်ာင္းကို အတင္း လိုက္ပို ့သည္...။
ေက်ာင္းေရာက္ျပန္လွ်င္လည္း ရိုက္ခံရတာကမ်ားတယ္…ဒီစာေတြကလည္း မွတ္ဥာဏ္ ထဲကို ဘယ္လိုမွ
မ၀င္…။ကိုယ့္ရြယ္တူေတြ အတန္းတက္သြားလည္း ကိုယ့္မွာေတာ့ ဒါကဒါဘဲ ၊ ေရွ ့မတက္..။
ဆရာလုပ္သူကလည္းရိုက္မွရိုက္..။ အတန္းတက္ေစခ်င္လို ့ေနမွာပါ..။ ၾကိမ္လံုးသာ ဘ၀ပ်က္သြားမယ္
စာကေတာ့ မရ..။ ထားပါေလ..ဒါကငယ္တာကိုး။။
ငယ္တုန္းက သိပ္မသိေပမယ့္ ၄တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေတြးတတ္လာသည္..။ စဥ္းစားတတ္လာသည္။
အဲဒါမွ ပိုဆိုးတာ..။ ဆရာကို ေမးခြန္းေတြ ျပန္ထုတ္ျပီ…။
လက္ရွိလူေတြ ေနတာ ကမၻာ ဘယ္ႏွစ္ခု လည္း..ဒါကို ဖန္ဆင္းရွင္က တစ္ဦးတည္း အစြမ္းနဲ ့ဖန္ဆင္းတာဆို
တစ္ခ်ိဳ ့လူေတြက ဘာလို ့ ဗုဒၶ ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ နဲ ့ ဟိနၵဴဘာသာေတြျဖစ္ေနတာလဲ…..။
က်ေနာ္သိသေလာက္ ခုလက္ရွိ ဘုရား၃ပါးျဖစ္ေနတယ္…ဘယ္ဟာက အတုလဲ….
ကားေမာင္းတဲ ့ ဦးပိန္ အရက္ေသာက္တာကို အလႅာ မၾကိဳက္ဘူးလို ့ေျပာျပီး ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေခၚဆူတယ္..
ဆီစက္သူေဌး ဦး စိုးၾကီး…ညေနတိုင္း အရက္ေသာက္တာ ဆရာ ဘာလို ့မဆူတာလဲ…….
က်ေနာ့္ဦးေလးေတြ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ေတြနဲ ့ယူလို ့၀ိုင္းႏွိမ္ျပီး…….
ကား၂စီးပိုင္တဲ့ ဦးသန္း ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္နဲ ့ယူတာ ဘာလို ့မေျပာတာလည္း….
အလႅာက မ်က္ႏွာ လိုက္တာလား…….
ဆရာက ကမၻာ ေျမကို ဖန္ဆင္းျပီး မိုးေကာင္းကင္နဲ ့အုပ္ထားတယ္ ေျပာတယ္…..ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲမွာက
ကမၻာက အလံုးၾကီး ၊ ဘာျဖစ္လို ့အလႅာနဲ ့ေက်ာင္းဆရာ ေျပာတာ မတူ တာလဲ….။
တခါေမးတိုင္း ဆရာကလည္း အိမ္ကို အေၾကာင္းၾကားတာပါဘဲ….“ ဒီေကာင္းေလး အလႅာကို စံုစမ္းတယ္
ယံုၾကည္မႈ ေရာ့ေနတယ္…ဆံုးမေပးပါ” ဆိုရင္ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ အေဖ သမတာ ရက္ရက္စက္စက္ေပါ့။
တဖက္ကလည္း ပန္းခ်ီဆြဲေတာ့ အလႅာ မၾကိဳက္တာ လုပ္တယ္ေပါ့…..။
အလႅာ ဖန္ဆင္းေသာ အရာအားလံုး လူသားသည္ တုပျပဳလုပ္နိုင္ျခင္း မရွိတဲ ့..။
ျပဳလုပ္တုပလွ်င္ ေရးဆြဲလွ်င္ ေစာ္ကားျခင္းပင္ျဖစ္သည္တဲ့…။
က်ေနာ္ကလည္း ကြန္ ့တယ္…..ရိုက္ေနတဲ့ ၾကားထဲက….လူသားကို အလႅာ ဖန္ဆင္းတယ္ဆိုရင္
က်ေနာ့ကို္ေရာ…လို ့ေမးတာ..အေဖတို ့ဆရာတို ့ကလဲ မနပ္တာ….ျပန္ေျဖတယ္ေလ……
“ မင္းကို လည္း အလႅာ အလိုရွိလို ့လူျဖစ္လာတာ”တဲ့…။ အဲဒါကို လိုခ်င္တာ…
“ က်ေနာ့္ကို အလႅာ ဖန္ဆင္းတယ္ဆို သူ မၾကိဳက္တဲ ့ပန္းခ်ီဆြဲတတ္ေအာင္ က်ေနာ့္ကို ဘယ္ဘုရားက
ၾကားထဲက ၀င္ဖန္ဆင္းေပးသလဲ” ဆိုေတာ့….အရပ္ကတို ့ေရ….ဘာေျပာေကာင္းမလဲ
အပါရယ္ မာမီရယ္ ဆရာရယ္ ၃ေယာက္ေပါင္းသမတာ….က်ေနာ့္မွာ ေျမာ့ေနတာဘဲ..။
က်ေနာ့္မိဘေတြကလည္း ဒီကတည္းက က်ေနာ့္ကို ပိုျပီး ဘာသာေရးကို ဖိအားေပးလာတာ…။
၅ တန္း၆တန္းႏွစ္ေတြ ေရာက္လာေတာ့ ပိုျပီးေတြးစရာ၊ ေမးစရာေတြ မ်ားလာခဲ ့တာပါဘဲ..။
အျပင္စာေတြ ကိုလည္း ေလ့လာဖတ္မွတ္လာတာေလ..။
လူရဲ ့ခနၵာကိုယ္၊ အေၾကာင္း ၊ အစာအိမ္ အလုပ္လုပ္ပံု၊ တံေထြးရဲ ့အစာေခ်ဖ်က္ပံု ၊ ဒါ၀င္ရဲ ့
လူသည္ေမ်ာက္ကဆင္းသက္ျခင္း( ၾကီးမားေသာ အမွား ေနာက္တစ္ခုေပါ့) နဲ ့ခရူးဆိတ္ စစ္ပြဲေတြ
ကို သိရွိလာတဲ ့အခါ…က်ေနာ့္အတြက္ အိမ္မွာ အစစ အရာရာ အျမင္ေတြက မတူေတာ့ဘူး…။
ျပဒါးတစ္လမ္း၊သံတစ္လမ္းျဖစ္လာတယ္…။
ရက္ ၄၀ ဥပုဒ္ေတြ ကို က်ေနာ္ မေစာင့္ခ်င္ဘူး..။ သူတို ့က ေတာ္ေတာ္ အစြဲၾကီးတယ္..။
က်ေနာ့္ အကိုေတြ အမေတြက တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေတာင္ရေနျပီ ဆိုျပီး ျပိဳင္ေနရင္..
က်ေနာ္က ထ”ေဖာက္ျပီးေမးတတတ္တာ….
“ ဘယ္နဲ ့ စစ္တိုက္ၾကမွာမို ့ အငတ္ခံတာ က်င့္တာလဲ” ဆိုရင္ …သူတို ့က ေဒါသနဲ ့ျပန္ေျပာတာ၊
“ အလႅာ အတြက္ေပးဆပ္ေနတာ…နင္က ဘာမွ နားမလည္ဘူးလား” ဆိုျပီး ၀ိုင္းေဟာက္တာ..။
က်ေနာ္က ေအးေအးေလးဘဲ ျပန္ရွင္းျပတာပါ….
“ ဒီ အစာငတ္ခံတာေတြက၊ ခရူးဆိတ္ စစ္ပြဲေတြက စခဲ ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ ရဟူဒီ အႏြယ္ေတြနဲ ့ခရစ္ယာန္ေတြ
စစ္တိုက္တဲ ့အခါ၊ စစ္ပြဲ ရက္ရွည္လာတာနဲ ့အမွ် ၊ အစာေရစာ လိုအပ္လာမယ္၊ ျပတ္လပ္လာမယ္…ဒါမ်ိဳး အခက္အခဲေတြၾကံဳေတြ ့လာတဲ့အခါ၊ စစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ အစာငတ္ျပတ္တာနဲ ့စိတ္ဓါတ္ က်မသြားေအာင္ ခံနိုင္ရည္ မရွိ၊ မျဖစ္ရေအာင္ တမန္ေတာ္ မိုဟာမက္ဒ္ လက္ထက္က က်င့္ခဲ ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခု တို ့ျမိဳ ့ ေသးေသးေလးမွာ ဘယ္ဘာသာနဲ ့မွ စစ္တိုက္စရာ မလို ေၾကာင္း၊ ….
အစာငတ္ခံတယ္သာေျပာတာ ဂ်ံဳေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္စားျခင္းျဖင့္ ဗိုက္ပြေစျပီး၊ အစာခံနိုင္ေၾကာင္း၊
တစ္ျခားဘာသာ၀င္ေတြလဲဒီလိုစားလွ်င္ အစာခံနိုင္ေၾကာင္း……
အလႅာကို ေလးစားမႈျဖင့္ တံေထြးေတာင္ျမိဳ မခ်ဘူးဆိုတာကလဲ၊ သိပၸံနည္းအရဆိုလွ်င္ အစာေခ်ဖ်က္မႈကို ၊ တစ္ဖက္လွည့္ျဖင့္ ကာကြယ္ထားေၾကာင္း၊ တစ္စဆီ အစဆြဲထုတ္ျပီး ေျပာတဲ ့အခါ၊
ေျပာေနတုန္းက နားေထာင္ျပီး ေျပာလည္းျပီးေရာ..နားရင္း၀င္အုပ္တဲ ့သူအုပ္၊ ေခါင္းေခါက္တဲ ့သူေခါက္၊
အေဖတို ့ေျပးတိုင္နဲ ့လူက တိုင္နဲ ့၊ ဘာေျပာေကာင္းမလည္းဗ်ာ……
မေကာင္းဆိုး၀ါးကပ္ေနပါတယ္ဆိုျပီး….အုန္းပင္မွာ ၾကိဳးတုပ္ကိုရိုက္တာ…။
ထံုးစံ အတိုင္း ေျမာ့ေနတာဘဲ….၊။ ။
ဆက္ပါဦးမယ္။
သစ္နက္ဆူး

Saturday, September 20, 2008

ပစ္တိုင္းေထာင္

ပစ္တိုင္းေထာင္ဆိုတာ ဘယ္လိုဘဲပစ္လိုက္ပစ္လိုက္ အျမဲေထာင္လွ်က္ေလးေနတာကို ပစ္တိုင္းေထာင္လို ့ေခၚၾကတာကို အားလံုးသိၾကပါတယ္...။ ဒီပို ့စ္ေလးကို တင္တာက စာလာဖတ္တဲ ့သူေတြကို စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ဘဲ ေ၇းျပသလို ျဖစ္ေနမွာစိုးလို ့..
ေပ်ာ္စရာေလးတစ္ခုအျဖစ္ တင္တာပါ...။
ဒါေပမယ့္ ညစ္စရာေလးနဲနဲေတာ့ ပါတယ္...ခဏပါ..။ ေရးရမွာေတာ့ လက္တြန့္တယ္...ေၾကာ္ျငာသလိုျဖစ္ေနမွာစိုးတာရယ္...
အထင္ေသးခံရမွာစိုးတာရယ္ေၾကာင့္ပါ...။ ေနာက္ရွက္တယ္..လူသိမွာကို..။
ဒီလိုပါ...။
လူဟာ ကံဇာတ္ဆရာ စီမံမႈအတိုင္း ကျပရတယ္ဆိုတာေလးပါ...။ ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ထဲမွာ မပါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ မျဖစ္လို ့မရ၊
ျဖစ္လာရပါတယ္...ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ ့ ေနရာမွာ ျဖစ္လာဘို ့ကလည္း တစ္ခ်ိဳ ့က ကူညီသူ ၊ တစ္ခ်ိဳ ့က ဖိႏွိပ္သူ အျဖစ္ ပါရမီ ျဖည့္ရေတာ့တာပါဘဲ...။ သူတို ့လည္း ေရွာင္လႊဲလို ့မရပါဘူး...။ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ...။
ေျပာင္းဖူးေလး ကို ဖတ္ဘူး ထားရင္ က်ေနာ္ ဇာတ္ထဲကို ပန္းခ်ီဆြဲဘို ့လိုက္သြားတာ မွတ္မိမွာပါ...။
က်ေနာ္က ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ခ်င္တာ တအားဘဲ..။ ဆိုင္မွာ စာလာဖတ္ေနၾက ဆရာထြန္းဆိုတာရွိတယ္..။ သူက မႏၱေလးက ေဗဒင္ေဟာတဲ ့
ဆရာ..။ က်ေနာ္က ပန္းခ်ီနဲ ့ေအာင္ျမင္မလားလို ့ေမးဘူးပါတယ္...။
သူက မင္း တစ္ျခား အနုပညာနဲ ့ပို ေအာင္ျမင္သြားမယ္လို ့ေဟာေတာ့.. လက္မခံခဲ ့ပါဘူး...ကိုယ္မွ တစ္ျခား အနုပညာ မလုပ္တတ္တာ.။
ဇာတ္ထဲ လိုက္ရတာကလည္း အိမ္မွာ ဘာသာေရး ၊လူမႈေရးေတြေၾကာင့္ အိမ္ကသြားထြက္မွ ကိုယ္သိခ်င္တဲ ့၊ ရွာေဖြခ်င္တဲ ့
အမွန္တရားတခုကို ရနိုင္မွာမို ့ စြန္ ့စားျပီးထြက္ရတာ..လူက ၁၆ ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္တတ္ေသးပါဘူး...။
ဒီေတာ့ ဘ၀ရပ္တည္ဘို ့ စားဘို ့ အလုပ္နဲ ့ေနရာ လိုေနျပီေလ...။ ေရႊဘို ကားဂိတ္က လဘက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ အလုပ္စံုစမ္းရင္း ဇာတ္မွာ ပန္းခ်ီဆရာလိုတယ္ဆိုလို ့ ေကာက္လိုက္သြားတာ...။ အစားအေသာက္ဆင္းရဲလိုက္တာ.. အိမ္မွာ မိုးလင္း လဘက္ရည္နဲ ့ထမင္းေၾကာ္၊ နန္းၾကီးသုပ္ စားေနၾကေကာင္ ....မိုးလင္းရင္ ဘာမွမစားရဘူး...။ အိမ္မွာက အသားဟင္းမပါရင္ ထမင္းမျဖစ္၊ ေန ့တိုင္းစားေနရတာ...အိမ္ကိုေတာ့ လြမ္းတယ္..ဒါေပမယ့္ မျပန္ေတာ့ဘူးလို ့ဆံုးျဖတ္ထားတာကိုး..။
တစ္ကယ္တမ္းၾက ဇာတ္ထဲမွာ ၂လ နီးပါးဘဲ ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ခဲ ့တာ ...။ ကံၾကမၼာက စ”ျပီေလ..။
က်ေနာ္လိုက္ရတာက မင္းသား၃ ေယာက္ ကတဲ ့ဇာတ္ပြဲပါ...။ ေခါင္းေဆာင္မင္းသားက အဖြဲ ့သားအားလံုးအေပၚမွာရင့္တယ္..။
ကိုယ္နဲ ့က လိုင္းမတူလို ့အရင္ ကဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္...ရွမ္းျပည္ကျပန္ဆင္းလာေတာ့ မိုးကုတ္မွာ ကရတယ္....။
ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ့ ေအးလိုက္တာ...။ ေပ်ာ္တယ္...အညာသားေလ..ထူးဆန္းတာေတြ ေတြ ့လို ့...တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး...
ေရခြက္ေလးထဲကို ေရထည့္ ျပီး ဇာတ္ရုံ အျပင္မွာ ၅ မိနစ္ေလာက္ထားလိုက္ရင္ ေရခဲ ျဖစ္ေနျပီ...အဲဒါကို သေဘာက်တာ..။
ကျပီး ၂ ည ေျမာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား ေခၚတယ္ဆိုလို ့သြားတာေပါ့...ဘာကိစၥ ရွိလို ့လဲလို ့ေမးေတာ့..
မနက္ကို မႏၱေလး တက္မလို ့ ငါ့ ေ၀ါ့ကင္းရႈး ေလွ်ာ္ေပးစမ္းပါတဲ ့..။
ဟာ....ကိုယ့္အိမ္မွာေတာင္ ကိုယ့္အက်ီ္ ္ ကိုယ္ေလွ်ာ္မ၀တ္ခဲ ့ရဘူး၊ သူ ဒီလို ခိုင္းတယ္..။ ေနာက္ ကိုယ့္တာ၀န္က ဒါမဟုတ္ဘူး..
ပန္းခ်ီဆြဲဘို ့ဘဲေလ..။ ဒးါနဲ ့ေျပာရတာေပါ့ ..ဒါက်ေနာ့္တာ၀န္မဟုတ္ဘူး..မလုပ္နိုင္ဘူးလို ့။ ဒီမွာ သူက ျခိမ္းေျခာက္တာဘဲ..။
ငါခိုင္းတာ မလုပ္ရင္ မင္း မနက္ဇာတ္က ထြက္သြားရေအာင္ ငါလုပ္လို ့ရတယ္ေပါ့..။
က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေဒါသျဖစ္တာ...။ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ အေျခအေနကလည္း မွီတြယ္စရာ လိုေနေသးေတာ့..စဥ္းစားရတယ္..။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္လုပ္ေပးရတာပါဘဲ...။ အဘြားနဲ ့ အေဒၚေတြသာေတြ ့ရင္ ေတာ့ ရင္ကြဲမွာ..။
မင္းသားက သူ ့ညီ တစ္၀မ္းကြဲကို အေဖၚ ထည့္ေပးတယ္...က်ေနာ္ ဘိနပ္ ေလွ်ာ္ေပးရတာ ည ၃နာရီေလာက္ရွိေနျပီ...။
ေအးလိုက္တာ..ေရက က်င္ေနတာဘဲ..။ ကိုင္လို ့ကိုင္ထားမွန္းေတာင္ မသိရဘူး...။ႏွင္းေတြကလည္းက်ေနတာ..။
ျပီးတာနဲ ့ဘိနပ္ကိုေပးရင္း သူ ့ညီကို က်ေနာ္ ေျပာတယ္...
“ မင္းအကိုက ငါ့ မာနကို ေစာ္ကားလိုက္ျပီ...ငါမင္း အကိုကို လက္စားေခ်မယ္လို ့ေျပာလိုက္ပါ” လို ့။
သူ ့ညီက ျပန္ေျပာတာေပါ့..မင္းသားက လာေမးတယ္ “ မင္းက လက္ခ်င္း ယွဥ္မလို ့လား”တဲ ့။
က်ေနာ္က မလုပ္ပါဘူးလို ့...တစိမ့္ စိမ့္ ေတြးျပီး နာက်ဥ္ေအာင္ လုပ္မွာပါ...ရိုးသားစြာနဲ ့ေပါ့ လို ့ေျပာေတာ့ သူက ရယ္ေမာျပီး
“ မင္းစိန္ေခၚတာကို ငါ လက္ခံတယ္”တဲ ့..။
ေနာက္ရက္ မိုးလင္းတာနဲ ့ ေစတီေလးတစ္ဆူကို က်ေနာ္သြားပါတယ္ ...ေနာ္ လူငယ္ဆိုေတာ့ ေျပာသင့္ မေျပာသင့္ မစဥ္းစားဘဲ.. ဘုရားမွာ မ်က္ရည္က်ရင္းသစၥာ ဆိုခဲ ့ပါတယ္...။
“ အရွင္ဘုရား....ယေန ့မွ အစ က်ေနာ္ ( အဲဒီတုန္းက တပည့္ ေတာ္လို ့ ေျပာရမွန္း မသိေသးပါ) မင္းသား ျဖစ္ေအာင္ က်ိဳးစားပါမည္
အခု အသက္ ၁၆ ႏွစ္ပါဘုရား...က်ေနာ္ အသက္၂၀ ျပည့္ လို ့မွ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား မျဖစ္ခဲ ့ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၾကိဳးဆြဲ( ဆြဲၾကိဳး)
ခ်ျပီး သတ္ေသပါမယ္ ဘုရား” လို ့ သဲေတြကိုင္ျပီး သစၥာ ဆိုခဲ ့ပါတယ္...။
က်ေနာ္ အျပင္းအထန္ေလ ့က်င့္ပါတယ္...။သေဘာေကာင္းတဲ ့မင္းသားအလတ္ဆီမွာ အက သင္တယ္..မင္းသမီးေတြကို ေ၇ခပ္ေပးျပီး အကသင္တယ္...ကံၾကမၼာ အလွည့္ အေျပာင္းနဲ ့ၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ထဲနဲ ့လက္ေထာက္မင္းသား ျဖစ္ခဲ ့ပါတယ္...
( တခ်ိဳ ့ဆို ယိမ္းမင္းသား အျဖစ္နဲ ့ အနည္းဆံုး ၅ႏွစ္ေလာက္ၾကာပါတယ္)။
၁၈ႏွစ္အရြယ္မွာေတာ့ ဇာတ္ တဖြဲ ့လံ ုးကို ဦးေဆာင္ကျပနိုင္တဲ ့ ေခါင္းေဆာင္မင္းသားျဖစ္ခဲ ့ပါေတာ့တယ္...။
ေခါင္းေဆာင္ မင္းသားျဖစ္ျပီး ၅ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဘိနပ္ေလွ်ာ္ခိုင္းတဲ ့မင္းသား ဇာတ္ပြဲနဲ ့က်ေနာ့္ ဇာတ္ ပြဲေတာ္တစ္ခုမွာ
အျပိုင္ကရပါတယ္....
ဘိနပ္ေလွ်ာ္တုန္းက က်တဲ ့မ်က္ရည္က ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ေျခာက္ေတာ့တာပါ...။
ပြဲခင္း၂ ခု ယွဥ္ကမယ့္ ပထမ ည ကတည္းက သူ ့ဆီကို သြားေတြ ့ပါတယ္...သူမွတ္မိတယ္...ဒါေပမယ့္ ပြဲျပိဳင္ကမယ့္ မင္းသား...
( .............)ဆိုတာ သူမသိခဲ ့ပါဘူး...က်ေနာ္ေျပာျပမွ သူသိတာပါ...။ သူ က်ေနာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ ေနတာ အၾကာၾကီးဘဲ။
ျပိဳင္ျပီ ဆိုမွေတာ့...ဗ်ာ..။ သူ ့ပြဲခင္းၽမွာ လူ မရွိသေလာက္ျဖစ္ေအာင္ကို ပညာကုန္ ကျပခဲ ့တာပါ...။
ဒါ အက ျပိဳင္တာ မဟုတ္ဘူး...မာနနဲ ့ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ရဲ ့သိကၡာကို ျပိဳင္တာေလ...။
၃ ည ကတာပါ...။ ေနာက္ဆံုးည ႏွစ္ပါးသြားျပီးေတာ့ က်ေနာ္ သူ ့ဆီ ကို သြားပါတယ္...လဘက္ရည္ မုန့္၊ စီးကရက္ဘူးေတြနဲ ့ပါ..။
သူစားပါတယ္ လက္ခံပါတယ္...
က်ေနာ္ကလည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ သူကထားတဲ ့ေတာင္ရွည္ပုဆိုးေတြကို ယူေခါက္ေပးေနတာပါ...။
က်ေနာ္ မေပ်ာ္ပါဘူး...၀မ္းနည္းေနတာဘဲ သိပါတယ္...။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သူ ့ကို “ အကို ဘိနပ္ေလွ်ာ္စရာရွိေသးလား” လို ့ေမးပါတယ္...။
သူက်ေနာ့္ကို လွမ္းဖက္ျပီး “ ငါ ...မင္းကို ရႈံးသြားျပီ” လို ့ေျပာပါတယ္...။
သူ မ်က္ရည္က်ေနပါတယ္...က်ေနာ္လည္း မ်က္ရည္က်ေနခဲ ့တာပါဘဲ...။
သူ က်ေနာ့္ ဆရာပါ....
ေအာင္ျမင္တဲ ့မင္းသားတစ္လက္ျဖစ္ဘို ့ သူ ပါရမီ ျဖည့္ ေပးခဲ ့တာပါ.....။ အဲဒီကတည္းက လက္စားေခ်တဲ ့အလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့တာ ခုထိပါဘဲ..။
က်ေနာ္ ၁၃ႏွစ္ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား၊ဇာတ္မင္းသားေလး ျဖစ္ခဲ ့တာေပါ့...။
ပစ္တိုင္းေထာင္ေလးေလ။ ခုေတာ့ သမီးငယ္ ကို အေမြ ေပးထားပါတယ္...။ ဒီနိုင္ငံ မွာ နိုင္ငံ ေပါင္းစံုရဲ ့ယဥ္ေက်းမႈ အနုပညာကျပပြဲ ေတြ ေလာက္ဘဲ က်ေနာ္ က” ေတာ့တယ္...။
မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ကျပရင္း ရိုက္ထားတဲ ့ပံုေလး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္...။
ရွက္တယ္....။
( အနုပညာ နာမည္ကိုေတာ့ မေျပာခ်င္ပါ...က်ေနာ္ နာမည္နဲ ့ပတ္သက္ျပီး...သူမ်ုး ဘ၀ ေတြ ထိခိုက္နိုင္လို ့ပါ...က်ေနာ္ ကျပမႈ ၇ပ္ဆိုင္းခဲ ့တာ ျငိ သြားလို ့ပါ)...။
ေလာကဟာ ဆန္းၾကယ္ပါတယ္...တခ်ိဳ ့အျဖစ္ေတြက စိတ္ကူးယဥ္တာထက္ ပိုျပီး ဆန္းၾကယ္တတ္ပါတယ္..။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ကယ္ျဖစ္ခ်င္ တစ္ကယ္လုပ္ပါ....မျဖစ္နိုင္တာ မရွိပါဘူး......မျဖစ္ေသးတာဘဲ ရွိတာပါ...။


ပစ္တိုင္းေထာင္ေလး
ပညာအေမြယူတဲ ့သမီးငယ္

သစ္နက္ဆူး

“ပံုကူးဆြဲျခင္းနွင့္ က်ေနာ့္အေဖ”



ညီေလး ICN2 ရဲ ့ဘေလာ့ဂ္မွာ သူကူးဆြဲတဲ ့ ပန္းခ်ီပံုေလးေတြကို အျမဲတင္ထားပါတယ္...သူ ဘယ္ဆရာရဲ ့ပံုကို ကူးဆြဲတယ္၊
ဘယ္ပံုေလးေတြေရးဆြဲျခင္တယ္ဆိုျပီးလည္း ေျပာျပတတ္ပါတယ္....။
သူ ့ရဲ ့က်ိဳးစားအားထုတ္မႈကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္...က်ေနာ္လည္း ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္သေဘာက်တဲ ့အယူအဆေတြ ၊ အေရာင္ေတြပါတဲ ့
ဆရာေတြရဲ ့လက္ရာေကာင္းေတြကို ကူးဆြဲ ေနဆဲပါ..။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္ေလးထဲက ပံုကူးဆြဲတဲ ့ ေလ့က်င့္မႈကို စြဲစြဲျမဲျမဲ လုပ္ပါတယ္...။ ဆရာေကာင္းေတြနဲ ့လည္း အမ်ားၾကီး ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ပါတယ္..။ တစ္ခ်ိဳ ့ဆရာေတြဆို ပန္းခ်ီလံုး၀မဆြဲတတ္ေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ ့ဆရာေတြ ျဖစ္ခဲ ့ပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္၀ါသနာနဲ ့လံုး၀မကိုက္တာက က်ေနာ့္မိဘေတြပါ..။ မိဘေတြက ပန္းခ်ီဆြဲတာကို လံုး၀ မၾကိဳက္ပါဘူး..။
က်ေနာ္က အဘြားေတြ အေဒၚေတြနဲ ့ဘဲ အေနမ်ားပါတယ္...။ အဘြားဆီမွာေနရင္ ပံုေတြ ၾကိဳက္သေလာက္ဆြဲေပါ့..။ အဘြားတို ့က
ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းလုပ္ပါတယ္...ဒီေတာ့ ၁ ပါတ္မွာ ၂ ကားေလာက္တင္ပါတယ္...အဲဒီမွာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားရဲ ့ ေ၀ါလ္ရွစ္ပ္ ေတြ ၾကည့္ဆြဲတာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တူမလဲ၊ ကေလးပန္းခ်ီကိုး..။ မွတ္မွတ္ယယ ၃တန္းႏွစ္မွာေတာ့ က်ေနာ္ပံုဆြဲေနတာကို ပန္းခ်ီလံုး၀မဆြဲတတ္တဲ ့ မႏၱေလးက ရုပ္ရွင္ ေအာ္ပေရတာက ေတြ ့သြားပါေရာ..၊ သူက အဘြားတို ့အိမ္မွာ ထမင္းစားတာကိုး။ သူကေျပာတယ္
ပန္းခ်ီဆရာေတြ ရုပ္ရွင္ပိုစတာဆြဲတာ အကြက္ခ်ဆြဲတာတဲ ့..ငါေတာ့မတတ္ဘူး ၊ဒါေပမယ့္ နည္းစနစ္ေျပာျပလို ့ရပါတယ္ဆိုျပီး
က်ေနာ့္ကို သင္ေပးပါတယ္..အစပိုင္းမွာ နည္းနည္းခက္ေပမယ့္ ပံုအနည္းငယ္ ဆြဲျပီးတဲ ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ရုပ္ရွင္ မင္းသား၊မင္းသမီးပံု
ေတြကို တူေအာင္ဆြဲနိုင္ခဲ ့ပါတယ္...ပန္းခ်ီမဆြဲတတ္ဘဲ ၀ါသနာရွင္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို သင္ျပေပးခဲ ့တဲ့ က်ေနာ္ဆရာနာမည္က
ဆရာ ခင္ေမာင္ေအးပါ...က်ေနာ့္အေဖကေတာ့ သူ ့ကို သိပ္မၾကည္ပါ..။ ဒါေပမယ့္ ၉ ႏွစ္သားေလာက္ကတည္းက က်ေနာ္ဟာ အကြက္ခ်ျပီး ဆြဲတဲ ့ပညာကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ တတ္ေျမာက္ခဲ ့ပါတယ္...။
ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္မိဘေတြက စာအုပ္ဆိုင္ၾကီးဖြင့္ခဲ ့ပါတယ္..ျမိဳ ့နယ္ တစ္ခုလံုးကို ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္နဲ ့ျဖန္ ့ေ၀ ရတာဆိုေတာ့
စာအုပ္ေတြ စာေစာင္ေတြက စံုေနတာပါ...က်ေနာ္ ၅တန္း ၆တန္းရွိပါျပီ...။
က်ေနာ့္အဘို ့ေတာ့ အနုပညာသိုက္ၾကီးထဲကို ခုန္ခ်လိုက္သလိုပါဘဲ...ေပ်ာ္လိုက္တာဆိုေတာ့..။ ပန္းခ်ီဆြဲတာကို မၾကိဳက္တဲ ့အေဖ
နဲ ့က်ေနာ္ အေပးအယူ ဂတိ တစ္ခု ျပဳၾကပါတယ္...တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ တားမရမယ့္ အတူတူ ပန္းခ်ီေတာ့ဆြဲ...ဒါေပမယ့္
ဒါဏ္ေပးတဲ ့အေနနဲ ့ရိုက္မယ္ေပါ့..။ (ဘာသာေရးေတြနဲ ့ပါတ္သက္ေနတာကိုး၊ ဘာသာေရးနဲ ့ပါတ္သက္တဲ ့ေျပာင္းလဲသြားတဲ ့ဘ၀ကို ေနာက္ေတာ့ ေရးပါ့မယ္)။ က်ေနာ္လည္း သေဘာတူပါတယ္..။ ပံုတစ္ပံုဆြဲရင္ တစ္ခါ အရိုက္ခံရပါတယ္..။
ဆိုင္မွာက ၀တၱဳ ၊ရဳပ္ျပ အစံုဆိုေတာ့ ဆရာစံု လက္ရာစံုပါ..။
က်ေနာ္ ဆရာေမာင္ေမာင္သိုက္ ပံုေတြကို ပထမ ကူးဆြဲပါတယ္..ေနာက္ ဆရာ ပန္းခ်ီေမာင္ေက်ာ္ညြန္ ့အဖြဲ ့၊ဆရာမ်ိဳးျမင့္၊ ဆရာ ေက်ာ္ေသာင္း၊ ဆရာ၀သုန္၊ ဆရာ ေမာင္ညို၀င္း၊ ဆရာ ေမာင္ေမာင္တို ့အဖြဲ ့...စံုေနတာပါဘဲ...။ ေန ့တိုင္းဆြဲ၊ ေန့တိုင္းရိုက္ပါဘဲ..။ အေဖကလည္းရိုက္ရတာ အားနာပံု မရပါဘူး..။
က်ေနာ္ကလည္း ပံုမ်ားမ်ားဆြဲလို ့ လက္တက္လာသလို ၊ အဖလည္း ခဏခဏရိုက္ေတာ့ လက္တက္လာပံုရပါတယ္..ရိုက္နည္းကို
စံုေနတာဘဲ.။
အေဖ့ကို နားလည္ရခက္ပါတယ္...တခါတေလ က်ေနာ္ ေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္တာနဲ ့.. ေဟ့ ေမာင္ညီညီ ဒီမွာၾကည့္စမ္း...
ဒီပံုေလး အလင္းအေမွာင္ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတာကြ...မင္းၾကိဳးစားၾကည့္ပါလားဆိုျပီး၊ သူကိုယ္တိုင္ပံုေရြးေပးပါတယ္...။
ပံုဆြဲျပီးရင္ ေတာ့ စုတ္ခ်က္ေတြ မွန္မမွန္ အလင္းအေမွာင္ အထားအသို ကို စစ္ေဆးပါတယ္..ျပီးရင္ ေ၀ဖန္ခ်ီးက်ဴးမယ္...
ေနာက္ဆံ ုး အဆင့္ ကေတာ့ အိမ္ေခါင္မို းမွာ ထိုးထားတဲ ့တုတ္(ဒုတ္) ေတြထဲက ကိုယ္ခံနိုင္ရည္ ရွိမယ့္တုတ္ကို ကိုယ္တိုင္ေရြးျပီး
အရိုက္ခံဘို ့အဆင္သင့္ လုပ္ရတာေပါ့..။ စကားမစပ္ အေဖရိုက္ဘို ့ထားတဲ ့တုတ္ေတြက စံုေနတာဘဲ၊ ထန္းဖလပ္၊၀ါးျခမ္းျပား၊
ၾကိမ္ ဆိုက္စံုဘဲ..။
တခါတခါေတာ့လည္း စာက်က္ရက္ေတြ စာေမးပြဲေတြနဲ ့ မအားလို ့ မဆြဲျဖစ္ရင္ေတာင္ အေဖက ဒီပံုေလးက ေကာင္းတယ္ကြ၊ မင္းဆြဲပါလားဆိုရင္ က်ေနာ့္မွာ စဥ္းစားရပါျပီ...ပံုတစ္ကယ္ေကာင္းလို ့ဆြဲေစခ်င္တာလား...ဒါမွမဟုတ္ သူမရိုက္ရတာၾကာလို ့့လက္ပ်က္မွာစိုးလို ့ တစ္ဖက္လွည့္နဲ ့ဆြဲခိုင္းတာလာလို ့ေပါ့...။ က်ေနာ္ကလည္းက်ေနာ္..ကူးဆြဲရမယ့္ပံု ေကာင္းလို ့ကေတာ့
စာေမးပြဲရက္ေတာင္ မေရွာင္ဘူး..ဆြဲရဲတယ္...ခံရဲတယ္ဘဲ..။
တစ္ခါကလည္း မွတ္မွတ္ရရေပါ့...က်ေနာ္က မႏၱေလးက ဆရာကံခၽြန္ဆီ ကေန ပန္းခ်ီဆြဲနည္းကို စာေပးစာယူ တက္ေနတာေလ..။
က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့မွာ စာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္ေတာ့ ဆရာကံခၽြန္လဲ ပါလာပါတယ္...။ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုးကို ေန ့လည္ေက်ာင္း
လႊတ္ျပီး ဆရာ ေတြက သြားနားေထာင္ခိုင္းပါတယ္...က်ေနာ္တို ့လည္း သြားတာေပါ့..ကိုယ့္ဆရာပါတာကိုး..။
ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာကံခၽြန္ေဟာေျပာတာက ဟာသေလးေတြေျပာလိုက္ ပံုေလးေတြဆြဲျပလိုက္နဲ ့က်ေနာ္လဲသေဘာေတြက်
ေနတုန္း.....
“ ဘယ္လိုလဲ ဆရာကိုညီညီရဲ ့ ေဟာေျပာပြဲေတြ ဘာေတြ တက္တာေပါ့ေလ” ဆိုေတာ့၊ ဒီအသံ ၾကားဘူးပါတယ္ဆိုျပီး လွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့....က်ေနာ့္ သင္တန္းမႈးေလ..က်ေနာ္ ့ အေဖ ေပါ့..။ ျပံဳးျပံဳးၾကီးနဲ ့...
“ ဟုတ္ကဲ ့ အေဖ” လို ့ေျပာျပီး တစ္ေယာက္ျခားထိုင္ေနတဲ့ အေဖ့ကို ျပန္ေတာင္ျပံဳးျပ လိုက္ပါေသးတယ္...။
ေဟာေျပာပြဲ ျပီးလို ့ဆိုင္မွာျပန္ဆံုေတာ့ ေမးတာကို ၾကည့္ပါဦး...
“ မင္း ဘယ္သြားေနတာလဲ” တဲ ့..။ အမ္...” “ အေဖနဲ ့က်ေနာ္ ေတာင္ တူတူ နားေထာင္ေနတာေလ”လို ့ေျပာေတာ့၊
“မင္းမွာ နားေထာင္ခြင္ ့ မရွိဘူး” တဲ ့..။ ေဟာေျပာပြဲ သြားတာ အျပစ္ရွိတယ္တဲ ့..။ ျပီးေတာ့ဗ်ာ လူၾကီး၊ လူငယ္။ မိန္းခေလးေတြနဲ ့လူေပါင္းစံု လာေနတဲ ့စာအုပ္ဆိုင္ၾကီးမွာ ေန ့လည္ တစ္နာရီခြဲ ကေန စျပီး မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းတာ... လူ ေတြ ကလည္း၀ိုင္းၾကည့္ ..ကိုယ့္ မွာလည္း ရွက္တာေပါ့.. ေကာင္မေလးေတြကဆို ျပံဳးစိျပံဳးစိနဲ ့..။
၃ နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ ေမးတတ္တယ္ “ ေညာင္းျပီလား” တဲ ့။ “ မေညာင္းဘူး လို ့ ျပန္ေျဖေတာ့ အေဖ ေတာ္ေတာ္ တင္းသြားပါတယ္.. ။ ဒါဏ္ေပးတာရဲ ့ေနာက္ကြယ္မွာ “ မာနျခင္း ျပိဳင္ေနၾကတာကိုေတာ့ သားအဖ ၂ ေယာက္လံုး သိပါတယ္..။
သူကလည္း ေညာင္းျပီ လို ့ေျပာျပီး က်ေနာ္ ေတာင္းပန္တာကို လို ခ်င္တာ..။ က်ေနာ္ တင္းထားမွန္းသိေတာ့... အိမ္ကို အေၾကာင္းၾကားပါတယ္...ငါဒီေကာင့္ကို ျပန္လႊတ္ လိုက္မယ္...အိမ္မွာ ဆက္ရပ္ခိုင္းထား ဘာမွမေကၽြးနဲ ့ ေရေတာင္ မတိုက္နဲ ့လို ့
မွာလိုက္ပါတယ္..။ က်ေနာ့္ ကို အိမ္ျပန္လႊတ္ပါတယ္...ဆိုင္မွာက လူေတြ ၀ိုင္းအံုေနျပီေလ...။
က်ေနာ္ကလဲ သူမ်ားေတြ ေမးရင္ ေျပာတာ..။
“ စာေပ ေဟာေျပာပြဲ သြား လို ့ ဒါဏ္ေပးခံထိတာ” လို ့..။ ၾကာေတာ့ အေဖ ရွက္လာပံု ရပါတယ္..က်ေနာ္ကလည္း ရပ္သာရပ္ေနတာ
စာအုပ္ဆိုင္ လာသမွ် လူကို ဧည့္၀တ္မပ်က္ ရွင္းျပေနတာေလ..။
ဒါနဲ ့ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆက္ရပ္ခိုင္းပါတယ္..။အေမ ကေတာ့ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္ ့ျပီး ၀တၱဳ ဆက္ဖတ္ေနပါတယ္..။
က်ေနာ္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္တာ ည ေရာက္ေနပါျပီ...အေဖလဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ က်န္တဲ ့ေမာင္ႏွမေတြကို တစ္လွည္ ့စီ ေမးခိုင္းပါတယ္..“ ေညာင္းျပီလား” ေပါ့..။ က်ေနာ္ ေညာင္းတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေညာင္းပါဘူး လို ့ဘဲ ျပန္ေျဖပါတယ္..။
ည ၈ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ အမ ( ယခု ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမ) က လာေျပာပါတယ္.. ညီညီရယ္ ေညာင္းျပီ လို ့ ေျပာလိုက္ပါေတာ့လို ့ လာေျပာပါတယ္...က်ေနာ္ က “ သူနဲ ့အတူတူ ေဟာေျပာပြဲ နားေထာင္ေနတာ က်ေနာ္မတ္တပ္ရပ္ရင္ သူလည္း
ရပ္ရမွာ..ခုမတရားလုပ္တာ..က်ေနာ္ခံနိုင္တယ္လို ့” ေျပာေတာ့ အမ ကငိုပါတယ္...ေနာက္ ေတာ့ အေဖ၊တို ့ မာမီတို ့နဲ ့ ဘာေတြ ေျပာၾကလဲေတာ့ မသိပါဘူး.....နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွ..“ရျပီ မင္းနားေတာ့ ”လို ့အေဖ လာေျပာပါတယ္..။
က်ေနာ္ အဲဒီမွာ နားရပါတယ္..။
ျပီးေတာ့ ထမင္းစားခိုင္းတာ ကို က်ေနာ္ မဆာေတာ့ဘူးလို ့ေျပာျပီး....အိမ္ေနာ္ဖက္က ေမြးျမဴေရးျခံ အထပ္ခိုးေလးထဲမွာ...
က်ေနာ္ ရႈိက္ငိုခဲ ့ရပါတယ္...။ တိတ္တိတ္ေလးေပါ့..။
ဒါေတြဟာ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ အနုပညာနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ေပးဆပ္ခဲ ့ရတာေတြပါ..။ ေျပာမကုန္နိုင္တဲ ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ထဲက တစ္ခုပါ..။
icn2၊ ညီမေလးရွင္း၊ ပန္ဒိုရာ နဲ ့အျခားေသာ ၀ါသနာရွင္ေတြ ပံုကူးဆြဲမယ္ ပန္းခ်ီကို ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ က်ေနာ့္ထက္ပိုျပီး
ေရးဆြဲခြင့္ ရွိမွာပါ...က်ေနာ့္ထက္လည္း ပိုေတာ္နိုင္မွာပါ...။က်ေနာ္ယုံၾကည္ပါတယ္..။ က်ိဳးစားပါ။
ပံုကူးဆြဲျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုး ေလ့က်င့္မႈပါ၊ ဆရာစံုေလ လက္ပိုတက္ေလပါဘဲ..။
က်ေနာ္ခင္မင္တဲ ့ညီေလး ၊ညီမေလးေတြ ပံုေတြ အမ်ားၾကီး ေရးဆြဲနိုင္ပါေစလို ့ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္..။

သစ္နက္ဆူး

Thursday, September 18, 2008

“ေတာ္လိုက္တဲ့...သား”


သားက အသက္ ၆ ႏွစ္ဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္ေက်ာင္းစတက္ပါတယ္...ျမန္မာလိုဆိုရင္ေတာ့ သူငယ္တန္း ေပါ့...။ ဒါေပမယ့္
ဒီနိုင္ငံရဲ ့ မိခင္ဘာသာေရာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာကိုပါ သင္ရပါတယ္...။
ေက်ာင္းက ျပန္လာတာနဲ ့ ေက်ာပိုးအိပ္ေလး ဖြင့္ျပီး ေက်ာင္းက ဆရာမ ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ေတာ့တာပါဘဲ..။
ဟိုတစ္ေန ့ကေတာ့ အဂၤလိပ္စာေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနရင္း စာေၾကာင္း တခုရဲ ့စာလံုးေပါင္းဆိုရင္ ဘာနဲ ့စ” တယ္ဆိုတာေလး ေမးမိပါတယ္..။ တစ္ဆက္တည္းဘဲ လူနာမည္ စာလံုးေပါင္းေလးေတြ ေမးမိပါတယ္.....
“ သား...မိုး ဆို ဘာနဲ ့စ ေပါင္းမလဲ”
“ အယ္ မ္”
“ ဟုတ္ျပီ...ဆန္း ဆုိရင္....”
“ အက္စ္”
“ နႏၵာ......”
“ အယ္န္”
“ ထြန္း....”
“ ထီ (တီ)..”
“ ေဇာ္...ဆိုရင္ေရာ....”
အဲဒီ ေဇာ္ ကို စာလံုးေပါင္း သူ စဥ္းစားေနပါတယ္...ေမ့ေနပံုပါ..မသိတာလည္း ျဖစ္နိုင္တာနဲ ့ က်ေနာ္က ...သား ဒီမွာၾကည့္ ...
ဘာနဲ ့စလဲ...” ဆိုျပီး သူအေတြးေပၚေအာင္ က်ေနာ့္ ဇက္ကို လက္ညိႈး ထိုးျပလိုက္ပါတယ္...
သားကလည္း သြက္သြက္လက္လက္ ျပန္ေျဖပါတယ္......။
ဆရာမ တန္ခူး ဆိုရင္ေတာ့ ထိုင္ငိုမလားဘဲ...ဂ်စ္တူးေတာင္ ေဘးက မ်က္ရည္၀ဲနိုင္ပါတယ္....။ ၾကည့္ပါဦး....
“ သား သိျပီ... ေဇာ္ ဆိုရင္ လည္ပင္းနဲ ့စ ေပါင္းတယ္”

သစ္နက္ဆူး

Tuesday, September 16, 2008

ဘိုးေလးဖိုးေခြး



ဘိုးေလးဖိုးေခြးဆိုတာ အဘြားရဲ ့ ေမာင္ ၂၀မ္းကြဲလားေတာ္ပါတယ္.....။
နာမည္ရင္းက ဦးဖိုးေခြးပါ....ဘိုးေလးေတာ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း က်ေနာ္တို ့တစ္ေတြက ဘိုးေလး ဖိုးေခြး လို ့ဘဲ ေခၚၾကတာပါ....
က်ေနာ္က အဘြားနဲ ့အတူတူေနတာဆိုေတာ့ ဘိုးေလးဖိုးေခြးကို ခဏခဏ ျမင္ဘူးပါတယ္..။ ဘိုးေလးက တစ္ကိုယ္ေရသမားၾကီးဆိုတာေတာ့ သိတယ္..။ ဘိုးေလးက ခပ္ေပေပ၊ ခပ္ဆိုးဆိုးပါ....။ဘိုးေလးစတိုင္က အျမဲတမ္း ကတံုးနဲ ့၊
အက်ီၤ ၤဘယ္ေတာ့မွ မ၀တ္ဘူး၊ ပုဆိုး၀တ္ရင္ ဒူးေခါင္းေလာက္၊ ပုဆိုး ခါးပံုစၾကီးကေတာ့ အၾကီးၾကီး။
အိမ္ကိုလာရင္ေတာ့ အဘြားကို အစ္မတင္၊ အစ္မတင္နဲ ့ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ပံု ရပါတယ္..အဘြားကလည္း သံေယာဇဥ္ၾကီး
ပါတယ္..အဘြားမွာကလည္း ေမာင္”ဆိုလို ့ေမာင္အရင္း တစ္ေယာက္နဲ ့ ဒီေမာင္၀မ္းကြဲ ဘဲ ရွိတာကိုး...။
ဘိုးေလးက အလုပ္ဆို အကုန္လုပ္တယ္...ေရတြင္းတူးတယ္၊ျခံကာတယ္၊အုန္းပင္တက္တယ္၊အိမ္မိုးတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္လုပ္ ပိုက္ဆံက ဘယ္ေတာ့မွ မေလာက္ဘူး၊ ဘယ္ေလာက္မလဲ....
အဘြားေျပာျပတာက...ဘိုးေလးက ဘိန္းစားတဲ ့၊ ဘိန္းစြဲေနတာတဲ ့၊ ဒါေၾကာင့္ ရွာသမွ်ကုန္ေနတာေပါ့တဲ ့..။
ဘိန္းစားျဖစ္လာေတာ့ ဘိုးေလး အက်င့္ပ်က္လာတယ္....ခိုးတတ္လာတယ္။
ခိုးတယ္သာေျပာရတာ မမိတဲ ့အခါလို ့တစ္ခါမွ မၾကားမိဘူး....။ ခဏခဏမိတာ။
တန္ဘိုးၾကီးတာေတာ့ ဘိုးေလးက မခိုးဘူး၊ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္တတ္တယ္၊ျပသနာျဖစ္ရင္လည္း အဘြားကဘဲ ခဏခဏရွင္း
ေပးရတာ...။အဘြားသမီး( အေဒၚ) တို ့ကေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခင္ေတာ့ ခင္ၾကတယ္၊
အိမ္မွာ အမိႈက္ေတြ ရွင္းဘို ့တို ့ သစ္ပင္စိုက္ဘို ့က်င္းတူးဖို ့ဆိုရင္ ဘို းေလးကို ဘဲ ေခၚခိုင္းေနရတာကို း။
ဘိုးေလးလာျပီဆို က်ေနာ္ မကစားရေတာ့ဘူး၊ အေဒၚေတြေလ“ ဟဲ ့ေကာင္ေလး နင့္ဘိုးေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ထားဟဲ ့” တဲ ့..။
က်ေနာ္ကလည္း အျမဲၾကီး ၾကည့္ရမွာ အားနာတယ္..ကုိယ့္ဘိုးေလးဥစၥာ။
ဘိုးေလးကလည္း ဘိုးေလး...တစ္ခါလာရင္ တစ္ခါဆိုစမွတ္ျပဳရတယ္......လာ၇င္ အသံေပးျပီး လာတယ္....အဲ
ျပန္ျပီဆို ဘယ္အခ်ိန္ျပန္သြားမွန္းေတာင္မသိရဘူး...သတိယမွ လိုက္ရွာျပီးရင္ေတာ့ အေဒၚ့ အသံကိုၾကားရျပီ..
“ အေမ...အိမ္ေနာက္က ထမိန္တစ္ထည္ေတာ့ ပါသြားျပန္ျပီ...စိတ္ညစ္ပါ့ေတာ္ ၊ အဟုတ္ အေမ ့ေမာင္ကလည္း...”
ေျပာသာေျပာတာ အေဒၚ့မ်က္ႏွာကလဲ ျပံဳးျပံဳး..။ တစ္ေခါက္လာ တစ္ထည္ဆိုေတာ့လည္း ရိုးေနျပီ..
နင္ဘဲ ငဆ ေဒါသျဖစ္ျပီးေျပာရင္လည္း ငရဲက ၾကီးဦးမွာ..ဦးေလးကိုး....၊။
အဘိုးေလး အက်င္ ့မေကာင္းတာ မရွိလို ့ဆိုတာ သိေတာ့ အေဒၚၾကီးကေတာ့ နားလည္ေပးပါတယ္..။
ေျဖာင္းဖ် ေျပာဆိုေပးတယ္..ဦးေလး ဘိန္းကိုျဖတ္ေတာ့ ခိုးတဲ ့အလုပ္မလုပ္နဲ ့၊ထမင္းလည္းညမနက္ဒီမွာဘဲ လာစား။
ေျပာလည္း ဘိုးေလးကေအးေဆးဘဲ ၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဒူးၾကားထည့္ျပီး မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ ့၊ ေျပာသမွ်ခံတာဘဲ..။
ထမင္းထည့္ေကၽြးရင္စားလိုက္တာဘဲ...အဲ စားျပီးရင္ ဘို းေလးဘယ္အခ်ိန္ ျပန္သြားမွန္း သတိမထားမိလိုက္ၾကဘူး...။
ဘိုးေလးက စားျပီးလို ့ ျပန္ရင္ ထမင္းထည့္ေကၽြးတဲ ့ဇလံုကိုပါ ခါးပိုက္ထဲ ထည့္ျပီး သုတ္ေျခတင္တာကိုး..။
ၾကာေတာ့ ဘိုးေလး အကုန္ခိုးတတ္လာတယ္ထင္ပါရဲ ့ ..ဘိုးေလး သတင္းကခဏခဏ ၾကားေနရတာကို း..။
ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ေတြ ့ျပီ ဆိုတာနဲ ့ “ မင္းတို ့ဘို းေလး ညက အုန္းျခစ္ခိုးသြားတယ္ကြ”
“ တို ့အိမ္ေဘးအိမ္က ၾကက္ဖၾကီး ခိုးသြားတယ္ကြ” အို...ကြ ေပါင္းကို စံုေနတာဘဲ....၊ က်ေနာ္လည္းအစကရွက္ေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့
သူတို ့ကႏွိမ္ျပီးေျပာတာ မဟုတ္ဘဲ ၊သတင္းေပးတဲ ့ပံုစံမ်ိဳးေျပာတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း မရွက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး...။
သူတို ့ေျပာျပီဆို က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ေမးတာေပါ့ “ လူမိသြားတာဘဲ မဟုတ္လား” လို ့။
တစ္ခါသားေတာ့ အဘိုးေလး ခိုးတာ ျမိဳ ့တစ္ျခမ္းေလာက္ ၊အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္သြားတာ....အမႈကလည္းၾကီးတယ္။
ျဖစ္ပံုက ဒီလိုဗ်၊ ေတာင္ရြာ( သီရိ) ရပ္ကြက္ထဲမွာ အသုဘတစ္ခုျဖစ္ေရာ....ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဘိုးေလးက လက္တိုလက္ေတာင္း
၀ိုင္းလုပ္တာေပါ့.....ညဘက္လိုက် ဘိုးေလး ဘာစိတ္ကူးေပါက္သြားလဲ မသိဘူး....အသုဘအိမ္က မီးအိမ္( ေအာက္လင္းဓါတ္မီး)ကို
ခိုးျပီး ေျပးပါေလေရာ...။ လူမသိဘဲေနမလား ..အသုဘမွာ ဒီေလာက္လူမ်ားတဲ ့ဟာ...။
သိတာနဲ ့ေအာ္ဟစ္ျပီး လိုက္ၾကတာေပါ့...အသုဘမွာ ဖဲရိုက္တဲ ့လူေတြေရာ၊ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြ ေရာေပါ့...ညံစီေနတာဘဲ...။
ေဆြမ်ိဳး နီးစပ္တစ္ေယာက္က အဘြားကို သတင္းလာေပးေတာ့ အဘြားေရာ အေဖေရာ..အေဒၚေတြပါ လိုက္ၾကရတာေပါ့....။
က်ေနာ္လည္း အဘြားလက္ဆြဲျပီး လိုက္တာဘဲ...။
ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘိုးေလးအိမ္ထဲမွာ လူကိုျပည့္ေနတာဘဲ....မီးအိမ္ၾကီးကလည္း လင္းထိန္ေနတာဘဲ...၊ အဘိုးေလးလည္း
ဘယ္လိုမွ မျငင္းနိုင္ပါဘူး...လက္ပူးလက္ၾကပ္ၾကီးမိတာကိုး.......။
ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြကလည္း အဘြားကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၾကတယ္...၊
ခိုးသြားမွန္းသိတာနဲ ့လိုက္ၾကတာဘဲတဲ ့ ဒီေရာက္ေတာ့ ၀င္ရွာရွာခ်င္းမေတြ ့ဘူးတဲ ့....ေနာက္မွ ေစာင္ၾကီးအုပ္ထားတဲ ့လံုးလံုးၾကီးထဲက
တရႊီရႊီ ျမည္ေနလို ့ မသကၤာတာနဲ ့ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေအာက္လင္းဓါတ္မီးကို ထြန္းရက္သားၾကီးေတြ ့တာတဲ ့...။ဘိုးေလးက မီးအိမ္ကို ထန္းေခါက္ေတာင္းနဲ ့ေမွာက္အုပ္ျပီး အေပၚက ေစာင္နဲ ့အုပ္ထားတာကိုး။
အဘြားလည္း ရပ္ကြက္လူၾကီးစကားၾကားေတာ့ ရွက္လည္းရွက္ စိတ္လည္းတိုသြားတယ္နဲ ့တူပါတယ္.....သူ ့ေမာင္ျဖစ္တဲ့ ဘိုးေလး
ကို ဆူလိုက္တာဆိုေတာ့...။ေနာက္မွ အဘြားက ေမးပါေလေရာ....“ ေမာင္ေခြးရယ္ နင့္မလည္း ခိုးေတာ့ ခိုးျပီး မီးထြန္းထားမွေတာ့
လူမမိဘဲေနမလားဟဲ့” ဆိုေတာ့....ဘိုးေလးကေတာ့ လူမိမယ္၊ လူသိမယ္ဆိုတာကို အစကတည္းက ေသခ်ာေပါက္သိျပီးသားမို ့ထင္ပါရဲ ့၊
မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ ့ကတံုးေလးကိုလက္နဲ ့ပြတ္ျပီး အဘြားကို ျပန္ေျပာတယ္...
“ အစ္မတင္ကလည္း က်ဳပ္မွ မီးမျငိမ္းတတ္တာ” တဲ့...။
က်ေနာ္လည္း ဘိုးေလးျဖစ္ေနတာ ၾကည့္ျပီး သနားသြားေသးတယ္.....။
အမ်ိဳးထဲမွာ ရွားရွားပါးပါး ပါလာျပီး...ခိုးသမွ်လည္း တစ္ခါမွ လူမမိတာမရွိ၊ လူမသိတာလဲ မရွိ၊ ေရွ ့ကခို း ေနာက္ကေပၚဘဲ။
ဘိုးေလး ေျပာပါတယ္....ခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး....သူမ်ားအိမ္ကို ေရနံေခ်း(ဂ်ီး) သုတ္ေပးျပီး အျပန္ ေရခ်ိဳးလိုက္တာ အပူရွပ္ျပီး
ဆံုးသြားတာ...။
ၾကာပါျပီ....တစ္ခါတစ္ေလ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို ့ျပန္သတိရမိတာပါ....သတိရတဲ ့အခါဆို မဆီမဆိုင္ ေတြးမိေသးတယ္...
“ ေၾသာ္...ဘိုးေလးဖိုးေခြးတာ အသက္ရွင္ေနဦးမယ္ဆို ....ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးသန္းေရႊ အရြယ္ေတာ့ရွိျပီ” လို ့..။ ။

သစ္နက္ဆူး

Saturday, September 13, 2008

စုဘူးေလးနဲ ့သူခိုး


သားမွာစုဘူးေလးတစ္ခုရွိသည္...ကိုယ္ကလည္း ခြင့္ျပဳသည္...။ သားရဲ ့ေမေမကေတာ့ သားရဲ ့စုဘူးေလးကို အျမဲထပ္ျဖည့္ေပးေနၾက..။ သားက အေမနဲ ့ အမေတြ ေစ်း၀ယ္လို ့ပိုတဲ ့ေငြေလးေတြေတြ ့ရင္ သူ ့စုဘူးေလးထဲကို ထည့္သည္...။
ဘယ္အခါဘဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံ ယူလာျပီးလွ်င္ ကိုယ့္ကို လာေျပာသည္...မ်က္စိေလးတစ္ဖက္မွိတ္ျပရင္း“ သား ေမေမ့ပိုက္ဆံပိုတာ ယူလာတယ္..သားစုဘူးထဲထည့္မယ္ေနာ္” ဟုေျပာတတ္သည္...။
ဒါေပမယ့္ တန္ဘိုးမ်ားမ်ား မယူ..အေၾကြေလာက္မွ်သာ..။ တခါတရံ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားေတြ ့လွ်င္ “ ဒါဘယ္သူ ့ပိုက္ဆံလဲ......
ျမန္ျမန္လာယူပါ” ဟုေအာ္ေပးတတ္သည္...။
တစ္ကယ္တမ္းဆို သာအသက္က ၆ႏွစ္မွ်သာ...။
ပိုက္ဆံကို ယူျပီး စုတတ္တာကလြဲလို ့ သားက မခိုးတတ္ပါ..။ကိုယ္က နားလည္ေပးထားသည္..သားမွာ ၀င္ေငြမရွိ၊ အလုပ္မရွိ..။
ဒီလိုယူမွသာ သူ ့စုဘူးေလးျပည့္နိုင္မည္..။ေျပာသာေျပာသည္..သူစုဘူးက တခါမွမျပည့္..။ သူ ့အမေတြႏွင့္ သူ ့ေမေမ ဘတ္စ္ကား
စီးဘို ့အေၾကြလိုလွ်င္ သူကဘဲ အျမဲထုတ္ေပးသည္။ သူမသိခင္ ယူထားျပီး ေနာက္မွေျပာရင္လည္း ျပသနာမရွိ..။
ကိုယ္တစ္ခုခု ၀ယ္မည္ဆိုလွ်င္ ..“ေဖေဖ ပိုက္ဆံမေလာက္ရင္ သားစုဘူးေလး ေဖါက္လိုက္ပါလား”ဟုသားက အျမဲေျပာသည္
ကိုယ္ကိုေတာ့ သူပိုခ်စ္သလို ထင္ရသည္..။ ကိုယ့္ဆီက ဘယ္ေတာ့မွ မယူ။ဒါေပမယ့္ ကိုယ္၀ယ္ေပးရတာေတြကလည္းမနည္း..။
ကိုယ္က ကင္မရာေကာင္းေကာင္းေတြ ့လည္း ၀ယ္ခ်င္သည္...ပရိုဂရမ္အသစ္ေတြေပၚလည္းထပ္၀ယ္ခ်င္သည္...ရုပ္ရွင္တည္းျဖတ္တဲ ့
ပရိုဂရမ္ေတြ အားက်သည္..။အင္တာနက္မွာ ၾကည့္ျပီး “ ဒါေလးေတာ့ ၀ယ္ထားမယ္ကြာ” လို ့ေျပာသံ ၾကားရင္......သူေျပာမည္..။
“ ေဖေဖပိုက္ဆံလိုရင္ သားစုဘူးေလး ေဖါက္လိုက္မယ္ေနာ္” ဟု..။
ဒါသည္ပင္လွ်င္ ခ်စ္ျခင္းတရား၊ ဒါသည္ပင္လွ်င္ မိဘႏွင့္ သားသမီး၏ ေႏြးေထြးမႈျဖစ္သည္။
သားရဲ ့စုဘူးေလးနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ကိုယ္ငယ္ငယ္က စုဘူးေလးကို နင့္နင့္နဲနဲ သတိရမိသည္..။ကိုယ့္ဘ၀မွာလည္း တစ္ခါဘဲ စုဘူးသည္။
ကိုယ့္အသက္ ၁၁ ႏွစ္သားေလာက္ကေပါ့..။ ကိုယ့္အထက္က အကိုက ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ျဖစ္သည္...။
စုဘူးကို သူက အရင္စုသည္...။ကိုယ္က သိေတာင္မသိပါ..။
၁၁ႏွစ္နဲ ့၁၃ႏွစ္အရြယ္မွာ ဘယ္မွာ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ရွိမွာလည္း...မုန္ ့ဘို းေလးေတြစု..၊မိဘေတြ ဆီက တိတ္တိ္တ္ေလးခိုးစုေပါ့။
တစ္ေန ့က်ေနာ့္ အကိုက သူ ့စုဘူးေလးကို ေဖါက္ျပီး အေဖႏွင့္ အေမကို ေပးေတာ့ “သိပ္ေတာ္တာဘဲ၊ လိမ္မာလိုက္တဲ ့သား”ဟု
ခ်ီးမြမ္းၾကသည္...။ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ေပါ့..။
ကိုယ့္ အကိုကို ခ်ီးမြမ္းတာျမင္ေတာ့ ကေလးပီပီ ကိုယ္ကလည္းခ်ီးမြမ္းခံခ်င္သည္..မိဘကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေသာ
သား ေလးျဖစ္ခ်င္သည္၊ ဒါနဲ ့ဘဲ အေဒၚျဖစ္သူကို ပူဆာျပီး စုဘူးေလး၀ယ္ခိုင္းသည္၊ အေဒၚကလည္း၀ယ္ေပးပါသည္...။
စုဘူးေလးရျပီးကတည္းက ကိုယ္ရသမွ်မုန္ ့ဘိုးေလးေတြစုသည္..၊ ကေလးခ်င္း သူတို ့ၾကီဳက္တတ္သည္ ့၊ သူတို ့လိုခ်င္သည့္ ပံုေလးေတြဆြဲေပးျပီး ရသမွ်စုသည္..မကြယ္မ၀ွက္ေျပာရလွ်င္ မိဘေတြ အမွတ္မဲ ့တင္ထားခဲ့ေသာ အေၾကြေလးေတြကို ခိုးစုသည္..
အဘြားေပးသည့္ ေငြကိုလည္းစုသည္...။
သူမ်ားေတြက ပိုက္ဆံစုဘူးေလးေဖါက္မည္ဆိုလွ်င္ စုထားတဲ ့ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္မ်ားမလဲ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ရင္တုန္ၾက၊
ရင္ခုန္ၾကသည္..။ ကိုယ္ကေတာ့ စတင္စု ကတည္းက စာရင္းဇယားေလး လုပ္ထားလို ့..ဒီေန ့ထည့္တာနဲ ့ဆို ဘယ္ေလာက္ရွိျပီဆိုတာ ၾကိဳသိေနလို ့ရင္မခုန္ရေပမယ့္ စုဘူးေလးေဖါက္ကာ မိဘေတြလက္ထဲ ေပးမည့္ အခ်ိန္ေလးကိုေတြးျပီး ရင္ခုန္သည္။
လႏွင္ ့ခ်ီျပီးစုထားရာမွ သူငယ္ခ်င္းလိုခ်င္ေသာ ေဆးေရာင္စံု ပံုေလးကို ညေနပိုင္းအထိ သူ ့အိမ္မွာဘဲ အျပီးဆြဲျပီးသည္ ့အခ်ိန္တြင္
၁က်ပ္တိတိရသည့္ အတြက္ ကိုယ့္မွာ အရမ္းေပ်ာ္သည္...ဒီေန ့ စုေငြ ၉၀က်ပ္တိတိျပည့္သည့္ေန ့..။
အစကတည္းက အကို့ေလာက္မမ်ားေတာင္ ၉၀ တိတိ ျပည့္တာနဲ ့အေဖ၊အေမတို ့ကို ေပးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားတာျဖစ္လို ့
ဒီေန ့ ပိုေပ်ာ္ရႊင္မိသည္...။
သူငယ္ခ်င္း မိသားစုကို နုတ္ဆက္ျပီး ေရႊဘိုျမင္းတစ္ေကာင္လို အိမ္ကို ဒုန္းစိုင္းေျပးလာခဲ့သည္...။
ကိုယ့္ အိမ္ေရာက္တာနဲ ့စုဘူးေလးထားေနၾက တံခါးၾကားေလးကို ၾကည့္ လိုက္ေတာ ့ ကို ယ့္စုဘူးေလး မရွိေတာ့..။ ကိုယ့္ေခါင္းေတြ
မူးသြားမိသည္. ရင္ထဲမွာလည္းဆိုနင့္နင့္ျဖင့္ ငိုခ်င္ေနသည္..။ အမကိုေမးေတာ့ မေျပာပါ..ညီမေလးကိုေမးေတာ့ သူမသိပါဘူးလို့့ ့့ေျပာသည္..။ ကိုယ္သိျပီ၊ ကိုယ့္စုဘူးကို တစ္ေယာက္ေယာက္ယူလိုက္ျပီ.......၊
ကိုယ္ဘယ္သူ ့ကိုမွ မေမးရဲပါ..ကိုယ္၀မ္းနည္းစြာငိုေၾကြးမိသည္..ေမးမည္ ့သူ ၊ေခ်ာ့မည္ ့သူ မရွိပါ..။
တားဆီးမရ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အားငယ္မႈျဖင့္ အိမ္ေဘးကအုန္းပင္ေလးနားမွာ ကိုယ္က်ိတ္ငိုမိသည္..။
ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အေမေရာက္လာျပီးကိုယ့္ကို တစ္ခုခုႏွင့္ ပစ္ေပါက္လိုက္ျပီး...
“ ဟဲ ့သူခိုး ငိုမေနနဲ ့က်က္သေရမရွိဘူး” ဟု ေျပာကာ အနားမွထြက္သြားသည္..။ အေမပစ္လိုက္လို ့ေခါင္းကိုမွန္ျပီးနံေဘးမွာ က်ေနေသာ
အရာကို မ်က္ရည္မ်ားၾကားက ေကာက္ယူၾကည့္ေတာ့ ဓါးျဖင့္ ထိုးခြဲထားေသာ၊ပိန္လိန္ေနေသာ ကိုယ့္စုဘူးေလးပါ...။
“ အေမရယ္...က်ေနာ့္ကို မေမးေတာ့ဘူးလား”
“ က်ေနာ့္ကိုရွင္းျပခြင္ ့ မျပဳေတာ့ဘူလား”
“ဒီ တစ္ညေနေလးေတာင္ မေစာင့္ၾကေတာ့ဘူးလား အေမ....ဒီတစ္ညေနေလးပါ”
“အေမ ဘာေၾကာင့္ သူခိုးဆိုတဲ ့ေ၀ါဟာရကို သံုးပစ္လိုက္တာလည္း အေမ”
“က်ေနာ္လည္း အေမ့သားပါ အေမရယ္”
“ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္မရွိ ၊၀င္ေငြမရွိတာခ်င္းအတူတူ အကို ့ကိုေတာ့ အေမတို ့ခ်ီးမြမ္းခဲ ့တာ ဘာလို ့လဲ”
မေမးရဲပါဘူး ေမေမ။ က်ေနာ္ဘာမွ မေျပာရဲပါဘူး...။ က်ေနာ္ အက်ယ္ၾကီးေတာင္ မငိုရဲပါဘူး....။
က်ေနာ့္ ဘ၀မွာ ဒါပထမဆံုးနဲ ့ေနာက္ဆံုး စုဘူးပါ ေမေမ။
...........
...........
သားရဲ ့စုဘူးေလးကို ကိုယ္က နားလည္ေပးပါတယ္..သူက ကိုယ့္သားေလးပါ...။
ကိုယ့္အျဖစ္အပ်က္နဲ ့စာနာျပီး စုဘူးေလးကို မၾကည့္ပါ...စုဘူးေလးကိုေက်ာ္ျပီး သားရဲ ့စိတ္ဓါတ္ကိုဘဲၾကည့္သည္။
တိတ္တိတ္ေလး ယူသည့္ အက်င့္ကို မေလ့က်င့္ဘဲ.. ခြင့္ေတာင္းျပီးမွယူကာစုဘို ့ေျပာျပသည္....။
သားစုသမွ်ကလည္း အကုန္လံုးဘတ္စ္ကား စီးဘို ့ပါလို ့သားေျပာေတာ ့ ကိုယ့္မွာမ်က္ရည္က်မိေသးသည္...
ကိုယ့္ရဲ ့အျဖစ္လို ကေလးေတြကို မျဖစ္ေစခ်င္ပါ...ကမၻာမွာ ကေလးဦးေရ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါသည္၊ ကေလးတို ့သဘာ၀က
တစ္ေယာက္ကစုဘူးေလးရွိတယ္ေျပာလွ်င္ ၾကားရေသာ ကေလးမ်ားလည္း ကိုယ္ပိုင္စုဘူးေလးေတြ လိုခ်င္ၾကမွာ၊ စုခ်င္ၾကမွာပင္..။
ကစားစရာေလးေတြ၀ယ္ဘို ့၊ အဘြားကိုကန္ေတာ့ဘို ့၊အဘိုးကို ကန္ေတာ့ဘို ့ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္...။
စုဘူးစုတတ္ေသာ ကေလးမ်ားတို ့သည္ ကိုယ္တို ့၏ရင္ေသြး၊ ကိုယ့္သားသမီးသာျဖစ္သည္..။
အနည္းငယ္မွ်ေသာ အေၾကြေလးမ်ားကို ယူစုလို ့မိဘမ်ား စီးပြားပ်က္မသြားနိုင္ပါ။
သူတို ့ကို နားလည္မႈေလး ေပးထားရန္ေတာ့ လိုအပ္ပါသည္..။
..........
ကိုယ့္ မိသားစုမွာ ကိုယ္ကအရာရာ အျပင္ဘက္က ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကိုယ့္အသက္ ၁၆ ႏွစ္ မျပည့္ခင္ေလးမွာပင္
အိမ္ကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္..။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ဇာတ္ျမႈပ္ပစ္ခဲ ့သည္..။
ကိုယ့္အသက္ ၃၃ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ ့ ဘယ္လိုစံုစမ္းျပီး မသိ ၊ဆက္သြယ္ကာ အတင္းေခၚေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္မိသားစု တေခါက္ေတာ့
မိဘေတြဆီ သြားလည္ခဲ့ပါသည္...။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကလည္း အိမ္ပိုင္၊ျခံပိုင္၊ ေရႊႏွင့္ေငြႏွင့္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုပါ။
ကိုယ့္အေမက“ မင္း ဒီအနုပညာအလုပ္ကိုဘဲလုပ္ေနမွာလား၊ မင္းအကိုဆို အင္ဂ်င္နီယာ၊ အရမ္းခ်မ္းသာေနျပီ၊မင္း လုပ္မယ္ဆို မင္း
အကိုကို အလုပ္တစ္ေနရာ ရေအာင္ေျပာေပးမယ္”ဟု အေမကေျပာသည္....။အေမ ေျပာေနခ်ိန္မွာ စုဘူးေလးကို ကိုယ္ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။
ကိုယ္ကလည္း နည္းနည္းရင့္က်က္ေနခ်ိန္မို ့အေမ့ကို စကားတစ္ခြန္း ျပန္ေျပာခဲ ့ပါသည္...ထိုစကားေလးေၾကာင့္ပင္
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဇာတ္ျမႈပ္ခဲ ့ရျပန္ပါျပီ.....။
ကိုယ္အေမ့ကိုေျပာခဲ့ပါသည္.....
“ က်ေနာ္မခိုးတတ္ဘူး အေမ”


သစ္နက္ဆူး

လြင့္



ညဥ့္အရိပ္ေတြ
တိတ္ဆိတ္ေနတယ္...
ေအးစက္စက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ ့
ငါ..တစ္ေယာက္ထဲပါ..။
ခ်ဳပ္တည္းမႈကြန္ယက္က
၀င္သက္ထြက္သက္နဲ ့အမွ်ေပါ့...။
....“ ”
လြမ္းလိုက္တာ...
ျမဴကမာၻအခင္းအက်င္းနဲ ့
လမင္းပံုရိပ္ကိုမွ တမ္းတ
ငါ့ဘ၀ကို ဖြင့္မယ့္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းကို
ငါ ကိုယ္တိုင္ျမိဳခ်ျပီးတဲ ့ေနာက္ေပါ့...။
ေမ...ရယ္
ခြဲခြာျပီးတဲ ့ေနာက္
ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းေတာ့ ေပ်ာက္ခဲ ့တယ္..။

သစ္နက္ဆူး

Thursday, September 11, 2008

MANGA






ဒီေန ့ အေရွ ့အာရွမွာရယ္..ဥေရာပ လူငယ္မ်ားၾကားမွာ မထင္မွတ္ဘဲ လူငယ္ေတြ ႏွစ္သက္လာတဲ့ ပံုေလးေတြကို.....
MANGA ပုံေလးေတြလို ့ေခၚပါတယ္..။ ဒီပံုေလးေတြက တစ္ကယ္တမ္းေျပာမယ္ဆို ဒီ MANGA ေလးေတြက ဂ်ပန္ေကာ့မစ္ေလးေတြပါ....။
ပံုေလးေတြက ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ ခ်စ္စရာေလးေတြပါ....ဒါေၾကာင့္လည္း ဥေရာပ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ ့က MANGA မွ MANGA ျဖစ္ေနတာပါ..။
က်ေနာ္ ေရးဆြဲထားတဲ့ ပံုေလးေတြကို မွ်ေ၀ ေပးလိုက္ပါတယ္...
သူ ့ကို ေရးဆြဲတဲ ့ အခ်ိဳးကလြယ္ပါတယ္...ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ခင္မင္သူေတြကို အမွတ္တယ ဆြဲေပးမယ္ဆိုရင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
လြယ္ကူစြာေရးဆြဲေပးနိုင္ပါတယ္....
ဒီပံုေလးေတြကို ပထမ ပံုဆြဲမွင္( စုတ္.သို့မဟုတ္ ပံုဆြဲ ေဘာလ္ ပင္န္ နဲ ့စကၠဴေပၚမွာဘဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေရးရပါမယ္..ျပီးမွ စကင္န္
ဖတ္ျပီး ကြန္ျပဴတာထဲမွာ မိမိႏွစ္သက္တဲ ့ ပရိုဂရမ္နဲ ့ အေရာင္ျဖည့္ပါ..။ က်ေနာ္ကေတာ့ PHOTOSHOP CS2ကို အသံုးျပဳေရးဆြဲထားပါတယ္....က်ေနာ္လည္းဆရာၾကီး မဟုတ္ပါဘူး...၀ါသနာတူေတြခ်င္း မွ်ေ၀တဲ ့သေဘာပါ...။
ဒီပံုေလးေတြကို ႏွစ္သက္လွ်င္ မည္သူမဆို ယူသံုးနိုင္ပါတယ္..။

Manga ပံုေလးေတြလို ျမဴးၾကြေပ်ာ္ရႊင္နိုင္ၾကပါေစ...။
သစ္နက္ဆူး

ပံုတူ ပန္းခ်ီ


ပံုတူပန္းခ်ီေလးေတြကို တင္ေပးရန္ အစီအစဥ္ရွိေပမယ့္ ....ေလာေလာဆယ္တင္ဘို ့ရည္ရြယ္ထားတာမဟုတ္ေသးပါဘူး....
ဒါေပမယ့္ ခင္မင္မိတဲ ့ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာင္းဆို တဲ ့အတြက္ ၊ ရွိတဲ ့ ပံုေလးေတြ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္..။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုပံုတူကို က်ေနာ္ခဲမႈန္ ့ကို အသံုးျပဳျပီး ဆြဲခဲ့ပါတယ္....က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ေလးမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စြန္ ့လႊတ္ စြန္ ့ ့စားသူေတြ၇ဲ ့ပံုတူေတြခ်ိတ္ဆြဲျပီး...ျငိမ္းခ်မ္းေရးျပပြဲေလးတစ္ခု လုပ္ျဖစ္ခဲ ့ပါတယ္..။ ျမိဳ ့နယ္ တာ၀န္ရွိသူေတြက ျမန္မာျပည္ရဲ ့
ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ က်ိဳးစားေနသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုတူရွိရင္ ကူညီေပးပါ..ဌားရမ္းေပးပါလို ့အကူအညီေတာင္းလာပါတယ္..
က်ေနာ္ ့မွာလည္း အဆင္သင္ ့မရွိေသးတဲ ့အတြက္ အခ်ိန္လုျပီး အသင္ ့ေဘာင္က်က္ျပီးသား ကင္းဗတ္စ လိုက္၀ယ္ယူရပါတယ္...။
ဒီပန္းခ်ီကားက ၃.၅ေပx ၅ေပ နီးပါးအရြယ္အစား ရွိပါတယ္..။
က်ေနာ္စတင္ေရးဆြဲေတာ့ ည ၉ နာရီရွိေနပါျပီ...ပန္းခ်ီကားကို မနက္၄း၃၀ မွာ အျပီးေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္...ေနာက္မနက္ဆိုရင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးျပပြဲပါ..။အခ်ိန္မွီခဲ ့ပါတယ္...။ မိုးလင္းတာနဲ ့ ျပပြဲ တာ၀န္ရွိသူေတြကို ဖုန္းဆက္ျပီး ပန္းခ်ီကားေပးလိုက္ပါတယ္..။ လူကေတာ့ နည္းနည္း ပင္ပန္းပါတယ္..။ ေငြေၾကးလည္း မယူပါဘူး...။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေပါ့ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒါဏ္ေၾကာင့္ ျပည္သူျပည္သားေတြဘ၀ ေၾကမြေနတဲ ့အခ်ိန္ေပါ့..။
ျပပြဲဖြင့္တဲ ့ညေနမွာဘဲ ဖုန္း၀င္လာပါတယ္...ပန္းခ်ီကားကို ခရိုနာ.၅၀၀၀ နဲ ့ လာ၀ယ္ေနပါတယ္တဲ ့..။
အမွန္ဆိုရင္ က်ေနာ္က ေရာင္းဘို ့မရည္ရြယ္ခဲ ့ပါဘူး..။ ဒါေပမယ္ ့က်ေနာ္ေရာင္းလိုက္ပါတယ္...။
ျပီးတာနဲ ့ေနာ္ေ၀ ျမန္မာ အသင္းကတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္မုန္တိုင္းအတြက္ ခရိုနာ ၅၀၀၀ ကို ခ်က္ျခင္း လႈလိုက္ပါတယ္...။
က်ေနာ္ရဲ ့လုပ္ရပ္နဲ ့ကူညီမႈေလးက မၾကီးက်ယ္ပါဘူး...သဲတစ္ပြင္ ့ေလာက္ပါ...။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို ့လည္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တစ္ေန ့ အသက္ေသဆံုးကာနီး အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ လက္၂ ဘက္ကို က်ေနာ္ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့ ၾကည့္ရဲမယ့္ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ခဲ ့တာေလ..။.......

ဒီပံုေလးက အီတလီက လာအပ္တဲ ့ ေမာင္ႏွမ ၂ေယာက္ပံုေလးပါ...။


ဒီရယ္ေမာေနတာက လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ေနာ္ေ၀ အမ်ိဳးသမီးပံုပါ...အတူတူ ထိုင္ေနၾကယင္း ကြန္ျပဴတာမွာ PHOTOSHOP CS2 နဲ ့ ့ဆြဲထားတာေလးပါ..။


ဒါကေတာ့ ပံုကိုေတြ ့တိုင္း မိတ္ေဆြေတြနဲ ့ခဏခဏျငင္းရပါတယ္...ဂ်ိဳလီရဲ ့ပံုကို PHOTOSHPO CS2 နဲ ့ေရးဆြဲထားတာပါ...။
WACOM TABLE ေပၚေနတာကို က်ေနာ္မသိပါဘူး ..ေမာက္စ္ ကိုဘဲ အသံုးျပဳျပီး ဆြဲခဲ ့ပါတယ္..ေတာ္ေတာ္ လက္၀င္ပါတယ္..
ေမာက္စ္ နဲ ့ ဆြဲဘူးရင္သိပါတယ္..တစ္ခ်ိဳ ့ကက်ေနာ္ဆြဲထားတယ္ဆိုတာ မယံုပါဘူး..။

ဒီမွာပံုတူေတြ အမ်ားၾကီးဆြဲရေပမယ့္ က်ေနာ္အမွတ္တယ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္မထားပါဘူး...
မ၉၉စေန ပံုတူေလးေတာ့ ရွာမေတြ ့ေသးလို ့ ေနာက္မွ ထပ္တင္ျပေပးပါဦးမယ္....။
ဒီလို ပန္းခ်ီပံုေလးေတြ တင္ရင္း ပန္းခ်ီသမားဘ၀အေတြ ့အၾကံဳေလးေတြလည္း ၾကံဳရင္ ေရးပါဦးမယ္...။
ဒီပံုေလးေတြ တင္ေပးတာကေတာ့ တစ္ျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး.....ပန္းခ်ီသိုက္ထဲက ေမာင္ႏွမ ညီအကိုေတြ ဆံုေတြ ့ၾကရေအာင္ပါ.....။
ပံုနဲ ့ စာေတြလြဲေနပါတယ္...နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ..။
သစ္နက္ဆူး