တခါက......

တခါက...လို ့ဘဲ ေျပာရမွာပါ..။
ခင္မင္ရတဲ ့မေဆာင္းက မဒမ္ဆူးသီခ်င္းေတြ ျပန္နားေထာင္ခ်င္တယ္..ဒါေပမယ့္ နားေထာင္လို ့ဖြင့္လို ့မရဘူးလို ့ေျပာလာပါတယ္..။
ဘေလာ့ဂ္မွာ သီခ်င္းနားတင္လို ့ရေအာင္ ဘေလာ့ဂါ ကိုရန္ေအာင္ဆီက တက္ဂ္ေလးယူျပီး သီခ်င္းျပန္တင္ရင္း..
တခါက အေၾကာင္းေလးကို ေတြးမိတာပါ..။
တခါကပါ..
ထိုင္းမွာေနလိုက္ ၊ရြာမွာေနလိုက္..ရန္ကုန္တက္လို က္ လုပ္ေနတုန္းကေပါ့..။ မိတ္ေဆြေတြရဲ ့အခ်ီၾကီးေအာင္ပြဲခံတဲ ့ေန ့အေနနဲ ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္ဘက္က “သည္ကေရာင္း ”လို ့အမည္ရတဲ ့စားေသာက္ဆိုင္မွာ ထိုင္ျဖစ္ခဲ ့ၾကပါတယ္..။
ဘီယာေတာ့ နည္းနည္းေသာက္ျဖစ္ပါတယ္..။ ေနာက္ဒိီလူေတြ နည္းနည္းျပဲလာေတာ့ အတင္းသီခ်င္းဆိုခိုင္းတာပါဘဲ..။
က်ေနာ္ကလဲ မဆိုခ်င္ဘူးျငင္း..မရပါဘူး..စားပြဲထိုးေလးကိုေခၚျပီး သီခ်င္းဆိုမယ္..ရလား ေမးေတာ့..
သိပ္ရတာေပါ့တဲ ့..။
အဲးီဆိုင္မွာ ပင္တိုင္တီးတာက ေဒါက္တာ အင္ဒရူးေကာင္း။
ေဒါက္တာအင္ဒရူးေကာင္းဆိုတာ ေအးခ်မ္းေမတို ့ ေဆာင္ဦးလိႈင္တို ့ကို တင္ေပးလို က္တဲ ့ဆရာ..။
က်ေနာ္ကလဲ မဆိုခ်င္ေတာ့ ညစ္တာပါဘဲ..။ ဆရာအင္ဒရူးေကာင္းနဲ ့မနီးစပ္ဘူးထင္တဲ ့သီခ်င္းေတြ ကို ေခါင္းစဥ္ေျပာတာေပါ့..စားပြဲထိုးေလးက သြားေမး...။ ရ၏။
ဒါေၾကာင့္လဲ ေဒါက္တာအင္ဒရူးေကာင္းျဖစ္တာေပါ့..။
ေနာက္ဆံုး...ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ဘူးထင္တဲ ့“ေမာင့္မူပိုင္ရွင္ ”ရုပ္ရွင္ ကားထဲက “ ေမတၱာေစကၽြန္”ဆိုမယ္လို ့ေျပာလိုက္တာေပါ့..။
စားပြဲထိုးေလးက အားရ၀မ္းသာ လာျပန္ေျပာတာပါဘဲ.. “ အဲဒိီသီခ်င္းက ပိုအဆင္ေျပတယ္တဲ ့”
က်ေနာ္ညပ္ျပီ..။ဘယ္လိုမွေရွာင္လို ့မရေတာ့..ေဂ်ာ္ဒန္းနိုးေလးငိုက္စိုက္ေစာင္းျပီး စင္ေပၚတက္၇ေတာ့တာေပါ့..။
ေနာက္ဆရာနဲ ့တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ကီးကိုညိွျပီး.. ဆိုေတာ့တာေပါ့..။
ထူးထူးျခားျခား ေကာင္တာက ဆိုင္ပိုင္ရွင္က သီိခ်င္းကို စ၀င္လိုက္ကတည္းက ဆတ္ကနဲ ေနေအာင္လွည့္ၾကည့္ျပီး လူတစ္ရပ္ေလာက္ရွိတဲ ့ပန္းကုန္းၾကီးလာစြပ္တာပါဘဲ..။
ေနာက္ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ပန္းကုန္းေတြစြပ္လိုက္ၾကတာ...၁၀ကုန္းေက်ာ္ပါတယ္..။
ေနာက္ေအာက္ကတျခားလူေတါ ေတာင္းဆိုလို ့၃ပုဒ္ဆက္ဆိုခဲ ့ရေသးတယ္..။
သီခ်င္းဆိုျပီး ဆင္းကာနီးမွာ ေဒါ္က္တာကို ပန္းကုန္း၅ကုန္းနဲ ့ဆိုင္ကပင္တိုင္ဆိုတဲ ့မိန္းကေလးေတြကို ပန္းကုန္းတကုန္းဆီ ေ၀ေပးလိုက္တာပါဘဲ..သူတို ့ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ၾကတယ္...ဒီပန္းကုန္းက သူတို ့အတြက္..အပိုေငြရမွာေလ..။
ေနာက္ေအာက္မွာဆက္ထိုင္ေနတုန္း..စားပြဲထိုးေလးက “အကို ့ ကို ဆိုင္ရွင္က စကားေျပာခ်င္ပါတယ္”ဆိုျပီးေခၚခိုင္းပါတယ္..။
သြားလိုက္ေတာ့ ေဒါက္တာပါရွိေနျပီးေမးတယ္ဗ်..။
“အခု..ဘယ္မွာဆိုေနတာလဲေပါ့..ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီမွာ ပင္တိုင္ဆိုေပးပါ” ဆိုျပီး ေဒါက္တာကိုယ္တိုင္ေျပာပါတယ္..။
က်ေနာ္ျငင္းခဲ့ပါတယ္..။
ေဒါက္တာလို ဂီိတအနုပညာရွင္မ်ိဳးနဲ ့နီးစပ္ရင္ ဘယ္ေလွကားထစ္ေတြ ရွိတယ္..ျမင့္တက္နိုင္တယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ျငင္းခဲ ့ပါတယ္..။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က သီခ်င္းေတြ ဆိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေလ..။
က်ေနာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနတဲ ့မဒမ္ဆူးတို ့ရြာပါတ္၀န္းက်င္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့ဘ၀ကို ရုန္းကန္ေနရတဲ ့..(၇)ရက္ သားသမီးေတြ
မ်က္ႏွာေတြဘဲ ျမင္ေနတာ..။
သူတို ့လိုခ်င္တာ..အဆိုေတာ္မဟုတ္ဘူး...
၂လးံု၃လံုး ဂဏန္းေလးေတြ ခ်ေပးမယ့္...(..............)။
တခါတခါ...
ဘ၀ဆိုတာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာထက္..
သူမ်ားျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမယ့္ အသိစိတ္ဓါတ္ေလးလိုတယ္ေလ...။
ဒီသီခ်င္းေလးက က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ၾကိဳက္သလို...က်ေနာ္ ေက်ာခိုင္းလိုက္တဲ ့ေလွကားထစ္ေလးတခုမို ့ ပိုသတိရေနမိတယ္..။
တခါက...ပါ။

ေမတၱာေစကၽြန္

သစ္နက္ဆူး