Friday, January 7, 2011

ရင္တြင္းေၾက...(တစ္ေၾကာင္းဆြဲမ်ဥ္း ၊ ၃ ၊)



သံေယာဇဥ္တြယ္ျခင္းသည္..ဘယ္အရာေပၚမွာ မွီတြယ္ခဲ ့ေလသလဲ ေမး၇င္ ၾကင္နာေသာရင္ခြင္ကို
ျငိတြယ္ျခင္းလို ့ဘဲ ကိုယ္ အေျဖေပးမိပါမည္။ ကိုယ့္အေပၚၾကင္နာတတ္ေသာအဘြားတို ့ရင္ခြင္မွာ ကိုယ္ေပ်ာ္ခဲ
့ရတယ္..။ ပီဘိ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ေတြနဲ ့ကိုယ္ေနေနရျခင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေအးခ်မ္းမႈပါဘဲ..။
မမအိမ္ေထာင္က်ျပီးတဲ ့ေနာက္ မမအမ်ိဳးသား ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္..။ သားတစ္ေယာက္
လိုကို ခ်စ္တာပါ.။ ကိုေဆြက အခြန္ဦးစီးဌာနကဆိုေတာ့ မမအတြက္က ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရဘဲ ေအးေအးေဆး
ေဆး ေနရတာပါ..။ ကိုေဆြ ရံုးတာ၀န္နဲ ့သဘယင္း( ဒီပဲရင္း)မွာ ေျပာင္းရေတာ့ မမနဲ ့အတူ က်ေနာ္ပါသြားတယ္..။
အိမ္ကလည္း ညီညီပါမွ ရမယ္.မမနဲ ့အေဖာ္ေနေပးဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းပါသြားတာေပါ့..။
ေန ့လည္တိုင္္ ကိုေဆြ ရံုးသြားရင္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ ေနရင္ ေန ဒါမွမဟုတ္.......
ကိုေဆြတို ့ရံုးက အသိအိမ္ကို သြားလည္ၾကတာဘဲ..။
အဲဒီသြားေနၾက အိမ္မွာ ေမာင္စိုးရွိတယ္..ရြယ္တူဘဲ..။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိုးက စကားမေျပာတတ္ဘူး..
ေမြးကတည္းက ခၽြတ္ယြင္းတာေပါ့..။ သူက ဆိုးမွဆိုး..သူ ့အေမေပၚမွာ ဆိုးတာ..။
က်ေနာ္နဲ ့က ေဆာ့ေဖာ္ ေဆာ့ဘက္.. ခင္မွခင္..။
စေတြ ့ကာစ အတူ ကစားတုန္းက စိတ္ညစ္မွညစ္..သူေျပာတဲ ့ဘာသာေဗဒကို ကိုယ္မွ နားမလည္တာ..။
သူ ့အေမကို ေမးရ၊ မမကို ေမးရနဲ ့။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတယ္..။
တခါတခါ ကိုယ္က သူူ ့ကို ေျပာလို ့ သူနားမလည္ရင္ ကိုယ္ကလဲ သူနားလည္မယ့္ ဘာသာနဲ ့အီးအီး အားးးး
အမ္းအမ္း နဲ ့လက္ဟန္ေျခဟန္သံုးျပီး ေျပာရင္ ေမာင္စိုးက တခါတည္းနားလည္သြားတာ..။
က်ေနာ္ ေမာင္စိုးလို လုပ္ေျပာရင္ မမက တခစ္ခစ္နဲ ့ရယ္ေနတာဘဲ..။ ေမာင္စို းအေမက ျပံဳးေနတာဘဲ..။
က်ေနာ္ တခါတေလ ေမာင္စိုးနဲ ့ကစားေနရင္းက အေတြး၀င္သြားရင္ မ်က္ရည္က်မိတယ္.. ေမာင္စိုးက
စကားမတတ္ဘဲ ဆြံ ့အ ေ၀ဒနာရွင္ ျဖစ္ေပမယ့္ မိဘေတြနဲ ့အတူေနရတယ္..မိဘေတြကလည္း ခ်စ္တယ္..။
က်ေနာ္ကေတာ့ စကားတတ္ေပမယ့္ မိဘနဲ ့အတူ မေနရျခင္း၊ မိဘရဲ ့ခ်စ္ခင္ျခင္းကို မရတာေတြးျပီး ငိုမိတယ္။
က်ေနာ္ငိုရင္ ေမာင္စိုး မေနတတ္ေတာ့ဘူး..၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေျပာျပီး ေခ်ာ့တယ္..။ ျပီးရင္ သူ ့ေမနဲ ့မမကိုု
ေျပးေခၚတယ္.. က်ေနာ္ငိုတာကို ညီအကိုမဟုတ္တဲ ့သူက စိတ္ပူေနတာ့ က်ေနာ္ ပိုငိုမိတယ္..။
အဲဒီအခါ ေမာင္စိုးက သူ ့အေမကို ထုရိုက္ျပီး သူပါငို တာ..။
က်ေနာ္ငိုေတာ့ မမ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး.. က်ေနာ့္ကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ ့ျပီး...
“ ဘာျဖစ္လို ့ငိုတာလဲ ညီညီရယ္” လို ့ေမးရင္..
“ ဟို ေလ..ကစားရင္းမ်က္စိထဲ အမႈိက္စ ၀င္သြားလို ့ပါ” လို ့ဘဲ က်ေနာ္ ေျပာတတ္တယ္..။
က်ေနာ္မမကို ခ်စ္တယ္..မမကို စိတ္မေကာင္းေအာင္ က်ေနာ္ မလုပ္ခ်င္ဘူးေလ..။
.......
.......
က်န္တဲ ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေပ်ာ္ပါတယ္..ေန ့လည္တိုင္ဆိုေလ.ဌက္ေပ်ာသီး ေကာက္ညွင္းထုပ္ ၀ယ္စားၾကတယ္..
သဘရင္းက ေကာက္ညွင္းထုပ္ကို က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ ့နိုင္ဘူး..တထုပ္ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္ေတာင္
မနည္းကုန္ေအာင္ စားရတယ္..တစ္ထုပ္ကို ၅မူး ေပးရတယ္..။ေမာင္နွမ ႏွစ္ေယာက္တစ္ထုပ္၀ယ္ျပီးအတူစား
တယ္..အထဲက ဌက္ေပ်ာသီးကို က်ေနာ္ မစားဘူး..က်ေနာ္က ဌက္ေပ်ာသီိးတို ့သေဘၤာသီးတို ့မွည့္ရင္ မစား
တတ္ဘူး..မၾကိဳက္ဘူး။
ညတိုင္ဆို ကိုေဆြ ျပန္မလာေသးရင္ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ မီးခြက္ေသးေသးေလးနဲ ့ေမာင္ႏွမ၂ေယာက္
ထိုင္ေစာင့္ၾကတယ္..။ ကိုေဆြလာမွ ထမင္းအတူစားၾကတယ္..။ ကိုေဆြ မလာေသး၇င္ က်ေနာ္လည္း မစားဘူး။
ထမင္းစားရင္ က်ေနာ္က မမေပါင္ေပၚမွာထိုင္တာ..။ မမက ထမင္းခြံ ့ေပါ့..။
ေျပာ၇မယ္ဆို မမနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ကိုေဆြကလည္း က်ေနာ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရတဲ ့သူပါဘဲ...။
ဒီလို နဲ ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကိုေဆြ ရာထူးတို းျပီး က်ေနာ္တို ့ျမိဳ ့ကို ျပန္ေနရတာပါဘဲ..။
အဘြားတို ့အိမ္မွာဘဲ ေနတာပါ..။....................
.....................
.....................
ဘယ္သူမွမသိနိုင္တဲ ့တိတ္တခိုးေ၀ဒနာေလးနဲ ့ဘဲ ၾကီးျပင္းလာရင္း က်ေနာ္ ဒုတိယတန္းကို ေတာင္ ေရာက္ခဲ ့
ရတယ္..။ ေက်ာင္းအပ္တိုင္း က်ေနာ့္အေဒၚျဖစ္ျဖစ္ အဘြားျဖစ္ျဖစ္ လိုက္အပ္ေပးတာပါ..။ သူမ်ားေတြက အေဖ၊
အေမေတြနဲ ့အတူ ေက်ာင္းအပ္တာ ၊ ေပ်ာ္ေနၾကတာ က်ေနာ္ ၾကည့္မိပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အဘြားတို ့ကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး..။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊
စာရြက္ေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ အေဖနဲ ့အေမ တဖက္ဆီလက္ဆြဲျပီး ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ေလးနဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပံုကို
က်ေနာ္ ဆြဲျဖစ္တာပါဘဲ..။ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဆြဲျပီးရင္ အေထြအထူး..တံေထြးဆြတ္ျပီးေတာင္ မဖ်က္ရပါဘူး.။
က်ေနာ္ မ်က္၇ည္ေတြကဘဲ တျဖည္းျဖည္း ဖ်က္ျပီးသား ျဖစ္သြားတာပါ..။
.....
.....
က်ေနာ္ အဘြားတို ့အိမ္မွာေနေပမယ့္ က်ေနာ့္မိဘေတြ ေမာင္ႏွမေတြက အဘြားတို ့အိမ္ကို လာလည္ၾကပါတယ္..
ညဘက္ေတြမွာေပါ့.. က်ေနာ့္ကို ေတာ့ သိပ္လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲမရွိပါဘူး..။
ေမာင္ႏွမေတြကလည္း မေခၚၾကပါဘူး။ အဘြားတို ့အိမ္က ၄ေပမီးေခ်ာင္းက လင္းထိန္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့
၈ပါတ္လည္တိုင္လံုးၾကီးရဲ ့ေနာက္ကြယ္ အေမွာင္၇ိပ္ေလးကေန ေခ်ာင္းဘဲ ၾကည့္ရဲတယ္..။
က်ေနာ့္အေဒၚေတြက “ဟဲ ့..ညီညီိေလး ဒီမွာလာထိုင္ေလ”လို ့ေခၚရင္...
“ဒီိေကာင္ ဘာလုပ္ေနလဲ..ေဟ့ေကာင္လာဦးး မင္း စာမက်က္ဘူးလား” ဘာညာ ဆူတာပါဘဲ..။
အဲဒီက်ရင္ မမရဲ ့အေမ ေဒၚရီက..
“ နင္ လာလည္တာ ညီညီ ့ကို ရန္ရွာဘို ့လား..သြားေကာင္ေလး..မီးဖိုထဲကို ”လို ့၀င္ေျပာတတ္တယ္..။
ဒါဆို က်ေနာ့္ဒုတိယအေမက က်ေနာ့္ကို မီးဖိုေဆာင္ဆိီ ေခၚသြားျပီး မုန္ ့ေတြ ဘာေတြ ေကၽြးပါတယ္..။
က်ေနာ္ ငို ရင္ “ မင္းငိုစရာမလို ဘူး..ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္၊ မင္း ေယာက်ၤားေလး” လို ့ေျပာတတ္တယ္..။
ဘာေၾကာင့္မ်ား က်ေနာ့္ကို ၾကည့္မ၇တာလဲ က်ေနာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး..။
ေနာက္ဆို သူတို ့လာလည္ရင္ ျခံ၀က အသံၾကားတာနဲ ့က်ေနာ္ မီးဖိုေဆာင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလး ထိုင္ေနေတာ့
တာပါဘဲ.။
ဘယ္ေလာက္ဘဲ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ေရွာင္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ ့ပါဘူး။
ေဆာင္းတြင္းကာလမွာ က်ေနာ့္အေဒၚ ေဒၚဘူး ေျခအိပ္လွလွေလး၀ယ္ေပးတယ္..။ က်ေနာ့္အေဒၚကို က်ေနာ္က
အဘူ လို ့ေခၚပါတယ္..။ အဘူ၀ယ္ေပးတဲ ့ေျခအိပ္ေလးကို က်ေနာ္ ၾကိဳက္ပါတယ္.....။ ေျခအိပ္ေလးက
ေတာ္ေတာ္ လွပါတယ္..။
အနီေရာင္ေလးေတြနဲ ့ပန္းေရာင္ေလးေတြ အ၀ါေလးေတြ အရစ္ရစ္နဲ ့စပ္္ထားတာပါ..။
တေန ့ ေျခအိပ္ေလးေလွ်ာ္ျပီး လွမ္ထားရင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္.။
ဘယ္က ဘယ္လို ေပ်ာက္သြားမွန္းက်ေနာ္ မသိပါဘူး..တစ္ျခားေျခအိပ္ေတြ ရွိေနေတာ့ ရွာမေနေတာ့ပါဘူး.။
ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္တဲ ့အခါ က်ေနာ့္အထက္က အကို ဒီေျခအိပ္ေလး၀တ္ထားတာေတြ ့့ပါတယ္။
အဘူက စက္လဲ ခ်ဳပ္တတ္ေတာ့ က်ေနာ့္အက်ီေလးေတြ ၊ေဘာင္းဘီေလးေတြ ေျခအိပ္ေလးေတြကအစ
ခ်ည္အေရာင္ေလးနဲ ့အမွတ္အသားလုပ္ေပးထားပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျခအိပ္ေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္အကို ကလဲ ေျခအိပ္ကို က်ေနာ္ ၾကည့္မွန္းသိပါတယ္..။ က်ေနာ္ တခြန္းမွ မေျပာပါဘူ..။ ေျပာလို ့လဲမရဲပါ။
သူက အေဖ ့အခ်စ္ေတာ္ပါ..။ သူလိုခ်င္လို ့ျဖစ္မွာပါေလ လို ့ဘဲ ေတြးမိပါတယ္..။
က်ေနာ္ဘာမွ မေျပာမိေပမယ့္ ျပသနာက မျပီးပါဘူး..က်ေနာ့္ အဘူကိုေတာင္ျပန္မေျပာပါဘူး..။ အဘူသိရင္
က်ေနာ္အကို ဆီက ျပန္ေတာင္းေနမွာစိုးလို ့့ပါ။
၂ရက္ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္ ညစာ ထမင္းစားေနတုန္း.
“ ဘယ္မလဲ ဟို ရႈိက္တာန္( မေကာင္းဆို း၀ါး) ဆို တဲ ့ေၾကာက္လန္ ့ဖြယ္ အေဖ့အသံကို ၾကားရပါတယ္..။
ဘာလုပ္မလို ့လဲ ညီညီထမင္းစားေနတယ္လို ့အဘူေျပာသံၾကားတာနဲ ့ က်ေနာ့္ကို ရည္ရြယ္တာ ေသခ်ာသိလိုက္
္ျပီး ထမင္းစားရင္း တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ထြက္သြားတာပါဘဲ။
“ နင္ဘာမွ ၀င္မေျပာနဲ ့မဘူ...ေခၚထုတ္စမ္း အဲဒီိေကာင္ကို ”
က်ေနာ့္ အဘြားနဲ ့အေဒၚေတြ ၀င္တားေနတာကို ေတာင္ မ၇ပါဘူး...။
“ ေဟ့ေကာင္ ညီညီိ မင္းထြက္လာစမ္း” တဲ ့။ က်ေနာ္မေနရဲပါဘူး ထမင္းစားလက္စ လက္ေတာင္ မေဆးရဘဲ
အျပင္ကို ထြက္လာေတာ့ အေဖနဲ ့က်ေနာ့္အကို ကို ေတြ ့ပါတယ္..
က်ေနာ့္ကို ေတြ ့တာနဲ ့လည္ဂုတ္ကို ေဆာင့္ဆြဲျပီး..
“ မင္းကလား ငါ့သားကို ေျခအိပ္သူခိုးလို ့ေျပာတာ” ဆို တဲ ့စကားနဲ ့အတူ
က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဘက္ကို ကေနာက္ကေနလိမ္ခ်ဳပ္လိုက္တယ္..။
က်ေနာ္ မေျပာပါဘူးလို ့ေျပာလဲ မ၇ပါဘူး..။
က်ေနာ့္အေဖ ေျပာတဲ ့စကားသံကို ၾကားလိုက္တဲ ့ခဏ က်ေနာ္ အံ့ၾသသြားမိပါတယ္..
“ ကဲ..ေဗတာ(သား) မင္းကို သူခို းလို ့ေျပာတဲ ့ေကာင္ကို မင္းစိတ္တိုင္းက်ထိုးစမ္း”တဲ ့..။
..... ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား....
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား
ဒါ..က်ေနာ္အေဖေျပာလိုက္တဲ ့စကားလား.................။
ဘယ္ႏွစ္ခ်က္မွန္ း မေ၇တြက္နိုင္ေအာင္ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို လက္သီးခ်က္ေတြ က်ေနခဲ ့တယ္..က်ေနာ္ ၀မ္းဗိုက္
ရင္ဘတ္ေနရာအႏွံ ့ပါ..။
အကုိရယ္ ..မင္းထို းေနတာ မင္းညီိအရင္းပါ..
မင္းနဲ ့အေမတစ္ေယာက္ထဲ ေမြးတားတဲ ့သူပါ..။
အကို ့မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ နားမလည္နိုင္တဲ ့စိတ္ ၀မ္းနည္းစိတ္နဲ ့ၾကည့္မိပါတယ္..။
က်ေနာ့္ႏွစ္ခမ္းကြဲသြားတာ က်ေနာ္သိတယ္..။
ပါးစပ္ထဲက ငံက်ိက်ိအရသာကို က်ေနာ္သိပါတယ္..။ တရစပ္ သူစိတ္တိုင္းက်ထိုးလို ့၀မွ“ ရျပီ ..အပါ” လိုူ ့
သူေျပာလိုက္တာနဲ ့အတူ၊ က်ေနာ္ ့ကို ေနာက္ကေန ေဆာင္းတြန္းရင္ းလႊတ္လိုက္ပါတယ္..။
ပ်ံ ့က်ဲေနတဲ ့သဲပံုေပၚမွာ က်ေနာ္ လဲ က်ခဲ ့တယ္...။
အဘြားငို သံ၊ အေဒၚေတြ ေအာ္ဟစ္တားဆီးသံ၊ မမငို သံေတြ၊ ကိုေဆြ ၀င္လာတာ..။ေဘးအိမ္က ကိုမန္း
၀င္ဆြဲတာေတြ က်ေနာ္ ၾကားျပီးေနာက္..သူတို ့ျပန္သြားၾကတယ္..။
က်ေနာ္ငိုရိႈက္ခဲ ့တာ တက္မတတ္ပါ.. က်ေနာ္ ေၾကကြဲခဲ ့တယ္..နာက်င္ခဲ ့တယ္..။
အဘြားေတြ အေဒၚေတြက က်ေနာ့္ကို ၾကပ္ထုတ္ထိုးေပးတယ္..။ေသြးေတြ သုတ္ေပးတယ္..။
ဒီျပသနာ ဘယ္ကစလဲ ဆိုေတာ့ သူေျခအိပ္၀တ္ထားတာကို အဘူကေတြ ့ေတာ့ “ညီညီ ့ေျခအိပ္ေလးလားဟဲ ့”
လို ့မေန ့က ေမးမိတယ္လို ့ျပန္ေျပာျပတယ္.. သူေမးမိလို ့က်ေနာ့္ကို ဒီလို လုပ္တာဆို ျပီး အဘူလဲ ငိုတယ္။
အဲဒီညက အဘြားတို ့တအိမ္လံုး မီးေစာေစာပိတ္ျပီး အိပ္ယာ၀င္ၾကတယ္..။ က်ေနာ္က အဘြားနဲ ့အိပ္တာပါ...။
အိပ္ယာထဲမွာ ၾကိတ္ျပီးငို ရိႈက္ေနတဲ ့က်ေနာ့္ကို အဘြားက“ တိတ္ပါ..ငါ့ေျမးရယ္”လို ့ေခ်ာ့ပါတယ္..။
က်ေနာ္ မရိႈက္မိေအာင္ ေစာင္နဲ ့့ပါးစပ္ကို အတင္းပိတ္ထားခဲ မိ့ပါတယ္..။
တစ္အိမ္လံုး အိပ္ေလာက္ခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္ အေပၚထပ္ကေန တိတ္တိတ္ေလးဆင္းခဲ ့တယ္...ညဦးကလံႈထား
တဲ ့ ေဆာင္းတြင္းမီးဖိုေလးနားမွာ က်ိတ္ထားသမွ် ငို ေၾကြးေနခံဲ့တယ္..။
ေလာင္ ကၽြမ္းေနတဲ ့မီးေတြလို လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ ့တဲ ့ငါ့ဘ၀ ပူေလာင္လွပါလားလို ့ ပထမဆံုးအၾကိမ္
ေတြးခဲ ့မိတယ္..။
တစ္ကယ္လို ့သာ က်ေနာ့္ကို တဦးတစ္ေယာက္အလိုေတာ္အရက ဖန္ဆင္းခဲ ့တယ္ဆိုရင္...
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလို ဘ၀ကို ၀င္စားဘို ့ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
သူမ်ားနဲ ့မတူတဲ ့ဘ၀ကို ဘာေၾကာင့္ဖန္ဆင္းခဲ ့တာလဲ..။
က်ေနာ္ ငယ္လို ့အမ်ားၾကီိး မေတြးတတ္ေပမယ့္...
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ဆုေတာင္းခဲ ့ဘူးပါတယ္..။ ဒီလို ပူေလာင္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ ့ဘ၀ကို မလိုခ်င္ေတာ့
ဘူးလို ့ေတြးခဲ ့တယ္...။
ရင္ထဲမွာ ေၾကခဲ ့ရတဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘာေၾကာင့္ပူေလာင္တဲ ့ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖစ္ေစတာလဲဆိုတာ
အခုခ်ိန္မွာ သိခဲ့ရျပိီေလ..။ ။

ရင္တြင္းေၾက

9 comments:

  1. ကိုဆူးေရ.... ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ထိ ျဖစ္ရတာပါလိမ့္လို႕ ... အတိတ္ကံလို႕ဘဲ ယူဆလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႕ ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ့ ဘ၀တသက္တာ မွတ္တမ္းထဲက စိတ္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ျဖဴတေကာင္လို ဆူးေတြ တေခ်ာင္းျပီးတေခ်ာင္း ထြက္လာတာ သြားသတိရတယ္။

    ReplyDelete
  2. ကၽြန္မနဲ႔ ဘဝခ်င္းဆင္တယ္လို႔ ေျပာရလိမ္႔မယ္ ထင္တယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေၾကကြဲလြန္းပါတယ္။
    ကၽြန္မကေတာ့ နာက်င္လြန္းတဲ႔ ဒဏ္ရာေတြကို ျပန္လွန္ၾကည္႔ဖို႔ေတာင္ သတၱိမရွိေသးပါဘူး။

    ReplyDelete
  3. အဆက္အစပ္ရွိခ်င္မွလည္းရွိလိမ္ ့မယ္...
    ႀကားဖူးတဲ ့ blessing in disguise ဆုိတာမ်ဴိးၿဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္....
    ဘ၀ရဲ ့စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းေအးရာ အမွန္တရားဆီကုိေရာက္ဖုိ ့ ကုိမင္းသားေပးဆပ္
    ခဲ ့ရတဲ ့bitter sweet memories မ်ားလို ့ဆုိရေပမေပါ ့....
    ခက္ခက္ခဲခဲေပးဆပ္ၿပီးမွရတဲ ့ထာ၀ရသစၥာတရားမုိ ့ကုိမင္းသား အတြက္ ပုိၿပီး
    ခ်ဴိၿမိန္ေနပါလိမ္ ့မယ္...
    ကြ်န္ေတာ္တုိ ့လိုမိရုိးဖလာသမားေတြအတြက္ေတာ ့ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါး အလကား
    လို ့ထင္တတ္ႀကတာေလ...
    ဆက္လက္ေစာင္ ့ေမွ်ာ္အားေပးေနပါတယ္...

    ReplyDelete
  4. လာဖတ္ပါတယ္..။
    စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ..။
    အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ..။

    ReplyDelete
  5. သက္ျပင္းခ်မိတယ္။ တခါတေလ တကယ္႔အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဇာတ္လမ္းေတြထက္ ပိုၿပီး ဇာတ္ဆန္ေနတတ္တယ္။ ရင္နာခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္ဒဏ္ရာေတြက အပိုဆု ေပါ႔။
    ကိုဆူးေရ.. ဒီဘေလာ႔ေလးမွာ ဒါေတြ ရင္ဖြင္႔ၿပီးရင္ ခံစားရတာေတြ သက္သာပါေစ။ "အတိတ္ကားလဲ အရိပ္မ်ားလို ေပ်ာက္ေစေတာ႔..."

    ReplyDelete
  6. ကၽြန္ေတာ္စာအျမဲလာဖတ္ပါတယ္..ဦးငယ္.....

    ReplyDelete
  7. ဟင္...တကယ့္ဘဝဇတ္ေၾကာင္းလား...
    တကယ္ဆိုရင္ေတာ့...ေတာ္ေတာ္ အ့ံဩဖို႔ေကာင္းတယ္

    ReplyDelete
  8. ကိုဆူးေရ..... ရင္ဖြင့္ လိုက္ရလို႔ ရင္မပြင့္ပါေစနဲ႔ ရင္ေပါ့ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ....

    ReplyDelete
  9. မ်က္ရည္ေတာင္က်ေတာ႔မယ္ အကိုေရ..။
    မိဘအရင္းၾကီး ျဖစ္ျပီး ဘယ္လို ျဖစ္ရပါလိမ္႔။
    ဝမ္းနည္းစရာပါပဲ ။
    ဆက္လက္ ဖတ္ပါအံုးမယ္ ကိုဆူးေရ..။

    ReplyDelete