“ လင္းလြန္းပင္ သစၥာ ”

လင္းလြန္းပင္ သစၥာ......။
အမွန္တစ္ကယ္က က်ေနာ္က ဆုေတာင္းေသာ အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္....အားမနာတမ္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မယံုတာပါ....။
ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီ၇ိယ ၃ ပါးကိုသာ အားကို းဘို ့ ဘုရားေဟာကိုသာ လက္ခံသူ...။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ ကိုယ္လုပ္...ကိုယ္က်ိဳးစား၊
ကိုယ္လုပ္ ကိုယ္ခံ...။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က သစၥာကိုေတာ့ ယံုၾကည္ ေလးစားသည္...။ လိုက္နာက်င့္ၾကံသည္...။သစၥာ၏အနက္မွာ အမွန္
ဟု လက္ခံထားသည္..။ မွန္တာကို ေျပာတာ..သစၥာ။ သစၥာမွန္လွ်င္ ႏြယ္ျမစ္သစ္ပင္ေသာ္ေတာင္မွ ေဆးဘက္၀င္သည္..။
ယခု လင္းလြန္းပင္ သစၥာဟု ဒီပို ့စ္ေလးကို အမည္ေပးထားသည္မွာလည္း သထံုျမသပိတ္ေတာင္ေျခမွာ ဆိုခဲ ့ဘူးေသာ သစၥာတရား၏ အက်ိဳးေပးပံုကိုအမွတ္တရျဖင့္ေရးလို ့ျဖစ္သည္....။
သထံုျမသပိတ္ေတာင္ေျခတြင္ ပဋိယတၱိျဖင့္ ေၾကာ္ၾကားေသာ စာသင္တိုက္ၾကီးရွိသည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးမွာ သက္ေတာ္ ၇၀ခန္ ့ရွိျပီး
ပိဋကတ္၃ပံုကို ေထာင္းေထာင္းေက်ေက် နိုင္နင္းလွေသာ တိပိကတၱဋ ဘြဲ ့ခ့ ဆရာေတာ္ၾကီးျဖစ္သည္...စာသင္ရဟန္းမ်ားမွာ အပါး ၅၀၀
ခန္ ့ရွိသည္....။ သထံုျမိဳ ့ထဲမွ လာလွ်င္ ကားလမ္းမွာ ေျဖာင့္ေနသည္....။ေက်ာင္းကို တိုက္ရိုက္ေရာက္သည္... ေက်ာင္း၀မွာ ျခေသၤ့ၾကီး၂ေကာင္ရုပ္ထုျဖင့္ ထယ္၀ါလွသည္။ ေက်ာင္း၀န္းထဲတြင္ ဗုဒၶဂါယာ ေစတီ ပံုတူလည္းရွိပါသည္...( ေက်ာင္းနာမည္ကို က်ေနာ္ အစ ေဖၚမရပါ)။
ထို ဗုဒၶဂါယာ ေစတီ အနီးအနားတြင္ ယခု သတၱဌာန ၇ ဌာနရွိသည္....။အရင္က ၆ဌာနဘဲ ရွိသည္....လင္းလြန္းပင္ေနရာမွာ ဘာဘုရားပံုေတာ္မွ မရွိပါ...။ ထိုျမသပိတ္ေတာင္ဆိုတာကလည္း သိုက္သမိုင္းေတြနဲ ့ပါတ္သက္လွ်င္ နာမည္ၾကီးသည္..။ ယခုထိလည္း နာမည္ၾကီးတုန္းပါ...။
ဆရာေတာ္မွာ ထို သတၱဌာနကို ဘုရားရုပ္ထုေတာ္မ်ားအတြက္ ဒကာမ်ားႏွင့္ ညွိနိႈင္းကာ တစ္ျပိဳင္နက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျခင္းျဖစ္သည္...။ က်န္ေသာ ၆ဌာနမွာ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ လင္းလြန္းပင္ေနရာကေတာ့ ျပသနာ တခုကို စၾကံဳေတြ ့ခဲ ့သည္...။
အလႈရွင္ေရာ၊ ပန္းပုပန္းရံဆရာပါ...စတင္ျပဳလုပ္ခ်ိန္မွာဘဲ တစ္ျပိဳင္တည္းလို ေသဆံုးခဲ ့သည္...။
တိုက္ဆိုင္လို ့ပါဟု သေဘာထားကာ ဒကာထပ္ရွာ ပန္းရံဆရာ ထပ္ရွာျပီး ျပန္စသည္....ဒုတိယအၾကိမ္ ၂ရက္၃ရက္ျခားျဖင့္ ေသဆံုးသြားျပန္သည္...။ ဆရာေတာ္က လက္မခံ တတိယ အၾကိမ္ ျပန္ျပီးလုပ္.....ဒကာေရာ ဆရာပါ...ေသဆံုးျပန္ေတာ့...
ဘယ္သူမွ ဆက္မလုပ္ရဲေတာ့...ဆရာေတာ္မွာလည္း ဒကာမ်ားကို ငဲ ့ျပီး ဆက္လုပ္ရန္ မမိန္ ့ဆိုေတာ့....။
ႏွစ္ေတြသာၾကာလာသည္ ထိုသတၱဌာနမွာ....၆ ဌာနႏွင့္ဘဲ ၇ပ္ေနခဲ ့ျပီး ေျခာက္ေျခာက္ေသြ ့ေသြ ့ႏွင့္ပါ..။ ညဘက္ဆို ဘယ္သူမွ မသြားပါ၊ ဇရပ္မွာလဲ အိပ္ရဲသူမရိွပါ...။
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္အခါ ဆိုတာ ေရာက္လာျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ပါ...။
က်ေနာ္တို့က သထံုျမိဳ ့ေတာင္ဘက္ ၁၅ မိုင္ေ၀းေသာ ရြာ( ဇနီး၏ ဇာတိရြာ)ေလးမွာေနသည္...အိမ္ေဘးတြင္ ဂ်ပန္ေခတ္ က ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ပါ၀င္ခဲ ့ေသာ ေမာ္ကြန္း၀င္ သခင္မၾကီး ေနထိုင္ပါသည္....။က်ေနာ္တို ့က အဘြားဟုေခၚပါသည္။ အဘြားမွာ အသက္ ၈၀ နီးပါးရွိျပီး ေအာက္ပိုင္းမွာ ေလျဖတ္ခံထားသျဖင္ ့လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ပါ။
က်ေနာ့္ အမ်ိဳးသမီးႏွင္ ့ထိုမိသားစုေလးမွာ ႏွစ္အိမ္ ့တစ္အိမ္ခင္မင္စြာေနၾကသည္..။
အဘြားက ထို ျမသပိတ္ေတာင္ေျခ ေက်ာင္း၏ တပည့္ရင္းဒကာရင္းျဖစ္သည္..။ တစ္ေန ့ေတာ့ အဘြားက “ငါ အသက္လဲ ၾကီးျပီ...
ေလလဲ ျဖတ္ထားတယ္ ၊ဒီအခ်ိန္မွာ ေသလဲ ဘာမွ မထူးဘူး၊ အဲဒီလင္းလြန္းပင္ဘုရားကို ငါ ဒကာခံမယ္” ဟုေျပာေသာအခါ သူ ့မိသားစုကလဲ လႈဘို ့စီစဥ္ၾကပါသည္....။
ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္က သာဓု ေခၚျပီး ခြင့္ျပဳပါသည္....။ အဘြားက လႈရဲ ေသရဲ ေသာ္လဲ ပန္းရံ ဆရာ ရွာလို ့မရပါ။ အားလံုးက နာမည္ၾကားဘူးယံုႏွင္ ့ လန္ ့ေနၾကသည္....။ ေရွာင္ၾကရွားၾကသည္..။
တစ္ကယ္တန္းဆိုလွ်င္ က်ေနာ့္ ေယာက္ဖ ၂ေယာက္က ပန္းရံ ဆရာၾကီးေတြပါ...။ ပညာေတာ္ပါသည္...ေယာက္ဖအငယ္ကေတာ့ ေနာက္လိုက္ေပါ့....။ သထံုဘက္မွာ ဆရာ ရွာမရေတာ့ ေယာက္ဖအၾကီးဘက္လွည့္လာသည္...ေဆြလိုမ်ိဳးလို ျဖစ္ေနလို ့အဘြားဆႏၵ
ျဖည့္တဲ ့အေနနဲ ့ အလုပ္လက္ခံ ေပးဘို ့လာေျပာသည္...။ မနက္လာေျပာျပီး ညေနပိုင္းက် ေယာက္ဖၾကီးက ကြင္း( သဲကုန္း၊ဗိုင္ေလာင္း
ပင္လယ္ကမ္းေျခ ရြာမ်ား)ထဲမွာ အလုပ္သြားရမယ္ဆိုျပီးလစ္ေျပးေတာ့သည္..။ လူဆိုတာ ေသမ်ိဳးဆိုေပမယ့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ ့ေတာ့ မေသခ်င္ဟု ေျပာခဲ ့သည္..။အျပစ္ေျပာလို ့ေတာ့ မရပါ...။ အစက ဒီအေၾကာင္းကို က်ေနာ္မသိေသးပါ...။
ေနာက္မွ အဘြားျမည္း( ယခု စကၤာပူတြင္ေနထိုင္) ၊ ေယာက္ဖငယ္ႏွင္ က်ေနာ္တို ့ညဘက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း သူတို ့တိုင္ပင္ေနၾကသည္...ေယာက္ဖငယ္ကို အကူအညီေတာင္းေနတာကိုး.။ ေယာက္ဖငယ္မွာ မ်က္လံုးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ ့ ျင္းရခက္၊လက္ခံရခက္ျဖစ္ေနျပီး...။ ေနာက္မွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ၂ေယာက္တိုင္ပင္ျပီး အကို ကူညီနိုင္မလား...ျဖစ္နုိင္ရင္ကူညီ ေပးပါဟုေျပာလာသည္။ ဘာကိုလည္းဟုေမးမွ အေၾကာင္းစံုေျပာျပသည္....။အမွန္ဆို က်ေနာ္ပန္းခ်ီသာဆြဲတာ ရုပ္ထုတို ့ပန္းပုတို ့တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးပါ...။ သူတို ့ေျပာတာက အကို ပန္းခ်ီဆြဲတတ္တာဘဲ ၊ ေနာက္ျပီး အကို ့သီလကို ယံုလို ့ပါဟု ေျပာလာသည္။
( က်ေနာ္ အေၾကာင္းသင့္လွ်င္ေတာ့ ၀ိဥာဥ္ ေလာကႏွင့္ ပါတ္သက္တာေလးေတြ၊ေရးပါဦးမည္...ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဆရာၾကီးမဟုတ္ပါ)။
က်ေနာ္လည္းစဥ္းစားျပီး တစ္ထိုင္ထဲႏွင့္ လုပ္မယ္ဟု ဂတိေပးလိုက္သည္.ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ ့ငါ ပိုက္ဆံနဲ ့မလုပ္ ပညာဒါန ျပဳမည္ဟုေျပာေသာအခါ အဘြားျမည္းကေတာ့ ေပ်ာ္သြားသည္...က်ေနာ့္ ေယာက္ဖကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဇနီးကို ေျပာျပေသာအခါ မ်က္ႏွာျငိဳးသြားသည္။ သူဘယ္လိုခံစားရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
သမီးေလး၂ေယာက္ႏွင့္၊ က်ေနာ္မ်ားတစ္ခုခု ျဖစ္ခဲ ့လွ်င္ သူရင္ဆိုင္ရမယ့္ ဘ၀ကိုလဲ သိပါတယ္...။သူ ့ကို နားလည္ေအာင္ေျပာျပရပါတယ္...။ ငါတို ့က ဗုဒၶဘာသာေတြပါ...ခုငါလုပ္မွာ သာသနာ့ေျမရဲ ့လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ေပးခ်င္တာပါ...
ငါေသသြားခဲ ့ရင္လဲ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္လို ့ေသတာမဟုတ္၊ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ ထုလုပ္လို ့ေသတာ၊ မင္းဂုဏ္ေတာင္ယူရဦးမွာ...
ဒါေပမယ့္ ငါသိတယ္...ငါမေသဘူး....။ ေနာက္ျပီး မင္းစဥ္းစား ၊ဒါ ဒါနအလႈ ၊ဗုဒၶဘုရားက မင္းတို ့မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္လာတာပါ...။
ဘုရားရွင္ဆိုတာ ေမတၱာကရုဏာရွင္ပါ...လူမသတ္ပါဘူး......စသျဖင့္ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပရပါတယ္..( ဒီလိုေရးေနလို ့ ပိုရန္ေကာကြာလို ့ထင္ခဲ ့ရင္ ျမသပိတ္ေတာင္ေျခမွာ စံုစမ္းလို ့ရပါတယ္....ရာဇ၀င္နဲ ့ပါ)။
ေယာကၡမကလည္းတားပါေသးတယ္...သူ ့သားအငယ္ပါသြားရမွာကိုး...။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ရယ္၊ အဘြားျမည္းေအာင္ေအာင္ရယ္၊ ေယာက္ဖ ေမာင္စိုးရယ္ ၃ေယာက္ သထံုကိုခ်ီတက္ၾကပါေတာ့တယ္...။
....................................။....................................
သထံုေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္လာေတြ ့ပါတယ္...ျပီးေတာ့ ပန္းပု အခ်ိဳးေတြ ရြတ္ျပစမ္းကြာတဲ ့။ က်ေနာ္ကလည္း တပည့္ေတာ္ ပန္းပု မထုဘူးပါဘူးဘုရား...ပန္းခ်ီဘဲ ဆြဲတတ္တာပါဆိုေတာ့“ ပန္းပု မထုဘူးဘဲနဲ ့ပန္းပုထုမယ္...မျဖစ္ရင္ အစကတည္းက မလုပ္ဘို ့ ေျပာေရာ..။အဲေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ပန္းပုနဲ ့ပန္းရံဟာ အခ်ိဳးတူတဲ ့အေၾကာင္း လက္ေတြ ့ပံုေတာ္ကို ေရးဆြဲျပမွ ဆရာေတာ္ကလက္ခံပါတယ္...။ ဒါေတာင္ဆရာေတာ္ၾကီးက“ ေအး...ဒီမွာေတာ့ ရန္ကုန္ လက္ရာ၊ မႏၱေလးလက္ရာ၊ ဘီလူးကၽြန္းလက္ရာ ဆရာစံုေနတာဘဲ...မင္းသူတို ့ထက္သာေအာင္လုပ္” လို ့ ထပ္မိန္ ့ေသးတယ္....က်ေနာ္ကေတာ့
“ ေစာင့္ၾကည့္ပါဘုရား” ဘဲ ေျပာရတာေပါ့...။
လိုအပ္တဲ ့ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ရင္းဘဲ တစ္ေန ့ကုန္ပါတယ္...ညဘက္လဲ ေရာက္ေရာ...ေအာင္ေအာင္တို ့အမ၀မ္းကြဲက အိမ္မွာ လိုက္အိပ္ဘို ့၊ဒီမွာ မအိပ္ဘို ့ကားနဲ ့လာေခၚပါတယ္...လံုး၀ မအိပ္ခိုင္းပါဘူး...။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဒီမွာ တရားထိုင္ခ်င္လို ့ပါ...ဒီမွာဘဲ အိပ္မယ္ ဇြတ္ေျပာမွ ျပန္သြားပါတယ္...။ က်ေနာ္တို ့အိပ္မွာက လင္းလြန္းပင္ ေနာက္က ဇ၇ပ္ေလးမွာပါ....။
ေတာ္ေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးတပါး အတင္းလာေခၚပါတယ္...ဒီဇရပ္မွာ မအိပ္နဲ ့တဲ ့...သူ ့ဇ၇ပ္မွာ လိုက္အိပ္ဘို ့ အတင္းလာေခၚပါတယ္...။
က်ေနာ္က ေခါင္းမာတယ္...ဒီမွာဘဲ အိပ္ပါရေစလို ့ေျပာေတာ့ ဘုန္းၾကီးက အေရး အေၾကာင္းရွိရင္ ဘုန္းၾကီးဇရပ္ကိုေျပးလာတဲ ့။
( ေရးေနရင္းေတာင္ ၾကက္သီးေတြ ထေနပါရဲ ့ဗ်ာ)။ေအာင္ေအာင္နဲ ့ေမာင္စိုးကေတာ့ မ်က္ႏွာေလးေတြက ဇီးရြက္ေလာက္ဘဲ ရွိေတာ့တာ...။ ညေမွာင္ေတာ့ ၅ပါးသီလ ယူၾကပါတယ္...၃ေယာက္လံုးပါ....။ ပထမ ၄ပါး အထိ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ မုသာ၀ါဒါ ကံ ေရာက္ရင္ ၾကက္သီးေတြ တကိုယ္လံုးထပါတယ္...။ ေနာက္ေခြးေတြအူၾကတာ တေတာလံုးတေတာင္လံုးလိုပါဘဲ...။
ေတာ္ေတာ္ထူးျခားတဲ ့ေနရာပါ...အသံေတြကလဲ အစံုဘဲ ၾကားေနရပါတယ္..။ အနံ ့ေတြ ရပါတယ္..။
က်ေနာ္ကေတာ့“ က်ေနာ္အခု လုပ္ေနတာ ဘုရားသာသနာ အတြက္ပါ....က်ေနာ့္ရဲ ့ဘ၀ဘ၀က ေဆြမ်ိဳးမိဘ ေမာင္ႏွမေတြ ဒီနယ္ေျမမွာ ရွိေနၾကတာ က်ေနာ္သိပါတယ္...ဘ၀အစြဲေတြ မျပတ္နိုင္လို ့မကၽြတ္မလြတ္ျဖစ္ျပီး သာသနာ့ ေျမမွာ ေနေနၾကတယ္...ျပီးေတာ့ သာသနာလုပ္ငန္းလုပ္ေနတဲ ့သူကိုမွ ေႏွာက္ယွက္ဦးမယ္ဆို ဘယ္လိုလုပ္ ကုသိုလ္တရားရနိုင္မလဲ...စဥ္းစားပါ...ကိုယ္လုပ္တာမွန္တယ္ထင္ရင္ေတာ့ ဆက္လုပ္ပါ...ငါ့ ခႏၵာကိုေတာ့ ဘုရားကိုလႈထားျပီးျပီ....ဘုရားတဲ ့စြမ္းရင္ေတာ့ ငါ့ကို ၾကိဳက္သလိုသာလုပ္” လို ့ေျပာျပီး ပုတီးစိတ္ ၊တရားထိုင္ ေမတၱာပို့ပါတယ္..။
ညဘက္ေရာက္မွ အိပ္မက္ထဲမွာ အသားညိဳညိဳ ဆံပင္ရွည္ေလးနဲ ့အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္က အေနာက္ေတာင္ဘက္နားမွာ က်င္ငယ္မစြန္ ့ဘို ့ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားေတြ မေျပာမိေစဘို ့ အကို ့ကို လာေျပာတာပါ” လို ့ေျပာပါတယ္....။
နာမည္ကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ရွင္မင္းညိဳနဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္ပါ၊ ရွင္မင္းႏြယ္တဲ ့..။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ တေခၚေလာက္ေ၀းတဲ ့ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ လဘက္ရည္သြားေသာက္ေတာ့....၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတာ...
ေနာက္မွ ဆိုင္က ေကာင္မေလးက ပန္းပု ပန္းရံ ဆရာေတြလားတဲ ့။
ဟုတ္ပါတယ္ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ “ ညတြင္းခ်င္း ေျပးမယ္လို ့ထင္ေနၾကတာ”တဲ ့..။ ဘာျဖစ္လို ့လဲလို ့အစ္ေအာက္ေမးမွ
အဲဒီဇ၇ပ္က လူမေျပာနဲ ့ဘုန္းၾကီးေတြေတာင္မအိပ္ရဲဘူးဆိုျပီး ဇာတ္စံုခင္းေတာ့တာ...။
ျပီးတာနဲ ့ဟို၂ ေယာက္က ေဖာက္လာျပီ...ဒီည ျမိဳ ့ထဲက အမအိမ္မွာ သြားအိပ္ရေအာင္ေတြ ဘာေတြျဖစ္လာေရာ...
သူတို ့အမကလဲ ကားနဲ ့ေရာက္လာျပီး“ ညက ဘာျဖစ္ေသးလဲ”လို ့ေမးပါတယ္...ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဆိုမွ...ေတာ္ေသးတာေပါ့တဲ့...။
ေျပာရမယ္ဆိုရငိဗ်ာ...အလုပ္လုပ္လိုက္ ဟို၂ေယာက္ကို ဆြဲထားလိုက္နဲ ့ဘဲ ၃ရက္ေျမာက္ေန ့မွာေတာ့ ဘုရားမ်က္ႏွာေတာ္ပါ
အေခ်ာကိုင္ေနပါျပီ....က်ေနာ့္လက္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ေတာင္အံ့ၾသရပါတယ္...။
၃ရက္ေျမက္ေန ့မွာဘဲ မိုးေလးတဖြဲဖြဲရြာေနတုန္း ဆရာေတာ္ၾကီး ဆြမ္းခံျပန္ရင္း( သက္ေတာ္ ၇၀ ေက်ာ္ေနတဲ ့ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးက ကိုယ္တိုင္ဆြမ္းခံပါတယ္...က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကည္ညိဳမိပါတယ္) လွည့္၀င္လာပါတယ္...။
ဘယ္ေလာက္ျပီးျပီလဲ ဒကာေလးလို ့ေမးရင္း ပံုေတာ္ကိုေတြ ့တံ ့အခါ....ငါတို ့ဘုရားရွင္ဟာ အိႏိၵယႏြယ္ဖြားကြ....ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ရုပ္ထုပံုေတာ္ေတြအမ်ားၾကီးဘဲ...ဒါေပမယ့္ ဒီလို မ်က္ႏွာေတာ္ မဖူးဘူးေသးဘူ....ခုမွဘဲ အိႏိၵယ ဘုရားဖူးရေတာ့တယ္...ငါမေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြ ဆိုျပီး မိုးရြာထဲမွာဘဲ သပိတ္ကိုေဘးခ်ျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ကန္ေတာ့ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ...။
အမွန္ဆို ပံုေတာ္က လက္စမသပ္ရေသးသလို အေနကဇာလဲ မတင္ရေသးပါဘူး....ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ စကားၾကားမွ ကိုယ့္မွာလည္း သက္ျပင္းခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္....။လူေတြလည္းဘယ္ကဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိပါဘူး....။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေအာင္ျမင္စြာဘဲ ျပီးေျမာက္ခဲ ့ပါတယ္....။ အေနကဇာတင္ပြဲကိုလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ျပဳလုပ္နိုင္ခဲ ့ပါတယ္...။
ျပန္ရေတာ့မယ့္ ေနာက္ဆံုးေန ့မွာမွ က်ေနာ္ ဘုရားေရွ ့မွာသစၥာဆိုခဲ ့ပါတယ္...။
“အရွင္ဘုရား....ဒီလင္းလြန္းပင္ သတၱဌာနဘုရားပံုေတာ္ကို တပည့္ေတာ္ ေအာင္ျမင္စြာထုလုပ္နိုင္ခဲ ့ပါတယ္...ဒီပံုေတာ္ ျပီးသည့္ေနက္ ေသမလားရွင္မလား...တပည့္ေတာ္ မသိပါ....အကယ္လို ့မေသခဲ ့လွ်င္...တပည္ ့ေတာ္ ဘ၀မွာ ပန္းပု ပညာနဲ ့ပါတ္သက္ၾကံဳေတြ ့လာခဲ့
လွ်င္ ထူးျခားေသာလက္ကို ေပးသနားေတာ္မူပါ...ေသမည္ဆိုလွ်င္လည္း တပည္ ့ေတာ္ အသက္ကို လႈပါမည္” လို ့သစၥာဆိုခဲ ့ဘူးပါတယ္....။
........................................
လြန္ခဲ ့တဲ ့၅ႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ ့ပါတယ္...။
တျမန္ႏွစ္ကေတာ့ အဘြားဆံုးပါးခဲ ့ပါတယ္........။
က်ေနာ္ကေတာ့ မထင္မွတ္ဘဲ ပန္းပုရုပ္ကေလးေတြနဲ ့ဘ၀ကို အတူ ရင္ဆိုင္ေနဆဲေပါ့.....။
(တစ္ခ်ိဳ ့ေနရာေလးေတြမွာ ေျပာျပလွ်င္ လက္ေတြ ့မဟုတ္ပါက ယံုၾကည္ဘို ့ခက္ေသာေၾကာင့္ ခ်န္လွပ္ထားခဲ ့ပါသည္)

အားလံုးဘဲသစၥာျဖင့္ အရာရာ ေအာင္ျမင္နိုင္ၾကပါေစ...။
သစ္နက္ဆူး