“ သူခိုးဖမ္းတဲ့ည ”

ဟိုးတုန္းကေပါ့...က်ေနာ့္ဆရာနဲ ့အတူ ပ်ဥ္းမနား ႏွစ္က်ိတ္ရွစ္ဆူ တေပါင္းပြဲကျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို ့ဇာတ္အဖြဲ ့ပ်ဥ္းမနား
ေတာင္ညိဳဘက္မွာ ရံုပြဲေတြ လွည့္ကခဲ့ဘူးပါရဲ ့...။
က်ေနာ့္ဆရာက BSC ဘြဲ ့ရျပီးသား၊ ၀ါသနာပါလြန္းလို ့ဇာတ္ကေနတာ...။ စိတ္ထားေကာင္းတယ္...ယဥ္ေက်းတယ္...။
ဆရာတပည့္အတြဲလဲညီခဲ ့ၾကတယ္...ဘယ္ေလာက္အတြဲညီလဲဆို ဆရာ ႏွစ္ပါးကေနရင္း အရက္ခိုးေမာ့တာကအစ သူ ့အေဖမျမင္ေအာင္ ေတာင္ရွည္ပုဆိုး ၀တ္သလိုလိုနဲ ့ကာေပးတတ္တယ္...။
ေန ့ခင္းအိပ္ယာကနိုးရင္ ထန္းေတာထဲမွာ ထန္းရည္ သြားေသာက္ျပီး...ဇာတ္ရံုရွိရာကို ေလးဘက္ေထာက္ျပီး လာခဲ ့ၾကတာလဲ အတူတူ...။ အဲ...ေနာက္ပိုင္းမကခ်င္တာလဲတူတယ္...ဆရာက ခြန္းေထာက္ေတာင္မဆိုနိုင္ေအာင္ကို အသံအားနည္းတယ္...။
က်ေနာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္...ေခၚရင္ သားလို ့ေခၚတတ္တယ္...ဆရာနဲ ့က်ေနာ္ၾကားမွာ ထူးထူးျခားျခားဆိုလို ့သူနဲ ့အတူကဘို ့စာခ်ဳပ္တုန္းကေတာ့ ႏွစ္ပါးသြား႕ရင္ ဂၽြမ္းမထိုးရလို ့စာခ်ဳပ္ထဲမွာ ထည့္ေရးဘူးတယ္...။
သူက ဂၽြမ္းလံုး၀မထိုးတတ္ဘူး....အနုပညာစစ္စစ္အကပိုင္းကေတာ့ သြားမစမ္းနဲ ့၊ ပါတ္မခ်က္ ၁၀၀ ကလိုက္ရံုနဲ ့ေတာ္ရံုလူ လန္ထြက္သြားမယ္...ဆရာ့ဆီက အကပညာကို အကုန္နီးပါးရခဲ ့လို ့ဘဲ က်ေနာ္သူမ်ားထက္ ပြဲလည္တင့္ခဲ့တာ..။
ေပ်ာ္စရာေတြနဲ ့ဆရာတပည့္အတူကရင္း ပ်ဥ္းမနားေတာင္ညိဳဘက္မွာ ကဘို ့ျဖစ္လာတာေလ...က်ေနာ္တို ့က ေနာက္ပိုင္းမကဘူး...ႏွစ္ပါးမိုးလင္းအျမဲကတယ္...။ဒီအျဖစ္ေလးျဖစ္ခဲ့တာက အဲဒီနယ္ဘက္မွာဘဲ ယိုးဒယား ဦးေအာင္ျမိဳင္ရဲ ့ဇာတ္က ခါးျပတ္ျပီး ဇာတ္အဖြဲ ့ပ်က္သလိုျဖစ္ေနတာ..သူကဘဲနည္းမ်ိဳးစံုနဲ ့သူ ့အဖြဲ ့သားေတြကိုရွာေကၽြးေနတာ....။
က်ေနာ္တို ့အဖြဲ့ဆီေရာက္လာျပီး ထိုက္သင့္တဲ ့ညေၾကးေပးပါ...သူေနာက္ပိုင္းကပါရေစလို ့ေတာင္းဆိုလာတယ္..သူရတဲ ့ညေၾကးနဲ ့သူ ့ဇာတ္အဖြဲ ့အတြက္စားစရိတ္ ဖန္တီးရမွာမို ့ဘ၀တူျခင္း နားလည္ကူညီမႈနဲ ့ က်ေနာ္တို ့ဆီမွာ ေနာက္ပိုင္းကျပေပးဘို ့သေဘာတူခဲ့တယ္...။
ဟိုးတုန္းကေတာ့ယိုးဒယားေအာင္ျမိဳင္ဆိုတာ နာမည္ၾကီးပါ...ျဖဴျဖဴႏြဲ ့ႏြဲ ့နဲ ့။ သူနာမည္ၾကီးတာက ကိုးျမိဳ ့ရွင္နဲ ့ပုလဲယဥ္ ေနာက္ပိုင္း။
ေနာက္ဆံုး ဇာတ္ေတာ္ေပါင္းေသာ္နတ္ပင့္...နတ္က ဒ၀ါခ်က္( ပိုက္ဆံရွာ)ေပါ့...။
ႏွစ္ပါးမိုးအလင္းဘဲအျမဲ အျမဲကေနရလို့ သူေရာက္လာတာ သက္သာျပီ အိပ္ေရး၀ျပီ ထင္ေနခဲ့တာ နတ္ျမွားဦးက က်ေနာ္တို ့ဘက္လွဲ ့လာပါေရာ..။
ကိုးျမိဳ ့ရွင္ ဇာတ္ထုပ္မွာ ပုလဲယဥ္ရဲ ့သား၂ေယာက္ျဖစ္တဲ ့ခြန္ခ်ိဳ ၊ခြန္သာ ေနရာက ကေပးရမတဲ ့...။
မကခ်င္ပါဘူးေျပာလဲမ၇ဘူး...ဇြတ္။ ေၾကညာထားျပီးျပီဆိုဘဲ...။ ေနာက္ပိုင္းမကခ်င္ပါဘူးဆိုမွ...။ ဆရာဆိုပြစိပြစိနဲ ့ေျပာမဆံုးဘူး...။
“ ကြာ...ဒါေၾကာင့္လူၾကီးေတြေျပာတာသားရ...ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလဲ မကယ္နဲ ့ မင္းေလွေမ်ာလဲ မဆယ္နဲ ့တဲ ့...အခုၾကည့္ပါဦး...”
“ အခုနတ္ေလွၾကီးကို က်ေနာ္တို ့ဆယ္မိသြားတာေလ”
“ ေအးကြာ...ငိုခ်င္းမခ်တတ္ပါဘူးဆိုေနမွ...”
“ ေဖာ္လိုဘဲ လိုက္ၾကတာေပါ့ အကိုရာ...”
ဒီလိုနဲ ့ကဘို ့ဇာတ္ကြက္ခ်တာေပါ့...ကိုးျမိဳ ့ရွင္က သားႏွစ္ပါးကို ခြန္ခ်ိဳခြန္သာေ၇...လို ့ေအာ္ေခၚမွ ရွမ္း၀တ္စံုေတြနဲ ့ထြက္ရမွာ...။
ၾကားမွာ အခ်ိန္ေတြ ဟ ေနေသးေတာ့ ႏွစ္ပါး၀တ္စံုေတြကို ေအးေဆး ခၽြတ္လို ့ရတာေပါ့...။
ကျပရတာကရံုပြဲပါ.။
ႏွစ္ပါးသြားျပီးေတာ့ဆရာတပည့္ေအးေဆးေပါ့...ထြက္ရမယ့္အခန္းက နည္းနည္း အခ်ိန္ရေသးတယ္။ဆရာက ႏွစ္ပါးျပီးေတာ့ ရံုျပင္ကို အေပါ့အပါးသြားဘို ့အေဖာ္ေခၚတယ္..သူက သရဲ အားၾကီးေၾကာက္တာ...။ ႏွစ္ပါး၀တ္စံုေတြနဲ ့ရံုျပင္ထြက္လိုက္တာနဲ ့ေဆာင္းေလေအးကို ေတြ ့ရတာဘဲ ၊ ျမဴႏွင္းေတြနဲ ့ဖံုးျပီး ခပ္ေ၀းေ၀းကို ဘာမွေတာင္မျမင္ရပါဘူး...။
အေပါ့သြားေနတုန္းဘဲ...
“ သူခိုးေတာ့္..သူခိုး...ကယ္ၾကပါ...က်မပိုက္ဆံေသတၱာလူုသြားလို ့ပါ...သူခိုးသူခိုး” ဆိုတဲ ့ေအာ္သံတိုးတိုးကို ၾကားရတာဘဲ...။
ေအာ္ဟစ္ျပီး အကူအညီေတာင္းေနတဲ့ အသံက ဇာတ္ပြဲကအသံေတြကို ေဖာက္မထြက္နိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို ့ကဇာတ္ရံုေနာက္ဘက္နားေရာက္ေနလို ့သာ ၾကားလိုက္ရတာ..။
နားစြင့္ျပီး ရပ္ၾကည့္ေနတုန္း ႏွင္းျမဴေတြၾကားကေန လူတစ္ေယာက္ ဇာတ္ရံုရဲ ့ဟိုးေနာက္ထန္းေတာဘက္ကို ေျပးသြားတယ္.
က်ေနာ္တို ့ကလဲ ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာက သူခိုးလား၊ သူခိုးလိုက္သူလား ဘာမွ မသိေသးဘူး...။
ခဏဘဲၾကာတယ္..အသက္ ၆၀ေက်ာ္ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ “ သူခိုးေတာ့...သူခိုး” ဆိုျပီး ေအာ္ရင္းလိုက္လာတာကို ေတြ ့ရတာ...။ အဲဒီက်မွ လေရာင္ေရးေရး ေလးထဲမွာ ရမ္းစမ္းျပီး အေဒၚၾကီးနားကို ဆရာတပည့္ျပိဳင္တူ ေျပးသြားၾကတာ..။
“ အေဒၚ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ”
“ အမေလး....ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္နဲ ့ဘာေတြတုန္း”
“ ဇာတ္မင္းသားေတြ...ခုနကေျပးသြားတာ သူခိုးလား..”
“ ဟုတ္ပါ့ေတာ္..က်ဴပ္ ပိုက္ဆံေသတၱာေလးကို လုေျပးသြားတာ..”
“ ေသခ်ာတယ္ေနာ္..”
“ ေသခ်ာပါတယ္ကြယ္...က်ဴပ္ေအာ္ေနတာ ဘယ္သူမွ မၾကားလို ့ပါ”
အေဒၚၾကီး စကားဆံုးတာနဲ ့ဆရာတပည့္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး..တိုင္ပင္ကိုက္ဘဲ ေတာ္ေတာ္ေ၀းေနတဲ ့သူခိုးေနာက္ ကိုလိုက္တာေပါ့...။
“ ေဟ့ေကာင္...မေျပးနဲ ့..ငါတို ့လာျပီကြ”
“ ခြန္ခ်ိဳခြန္သာတဲ ့ေဟ့...”
“ ဟာ...အေရးထဲ ဘာေတြေအာ္ေနလဲ...”
“ ဟီးးးးး”
ေရွ ့ကသူခိုးကေျပး...ေနာက္က မင္းသား၀တ္စံုၾကီးေတြနဲ ့ လိုက္..။
လယ္ကြင္းေတြထဲမွာ ခလုတ္ကလဲတိုက္...တခါတခါ လဲက်ေပမယ့္ ဆက္လိုက္တာဘဲ...။
လယ္ကြင္း ၄..၅ကြင္းေလာက္ေျပးလိုက္ျပီးတာနဲ ့သူခိုးကိုမွီလာျပီး...ႏွစ္ေယာက္သား ခုန္အုပ္လိုက္တာဘဲ..။
သူခိုးကလဲ ပိုက္ဆံေသတၱာကို ပိုက္ထားရင္း ရုန္းတယ္..ကိုယ္ကခ်ဴပ္၊ သူကရုန္း။
ေတာင္ရွည္ပုဆိုးေတြလဲ ကၽြတ္က်ရင္းေနာက္ဆံုး သူခိုးေျခေထာက္ကို အဓိက ထားျဖဳတ္ေတာ့ သူလဲက်သြားမွ ဆရာက သူခိုးကိုဖက္ထားရင္း တက္ဖိထားတယ္...၊ က်ေနာ္က ဆရာ့အေပၚကတစ္ဆင့္တက္ဖိထားတာေပါ့..။
အဲလို ၃ေယာက္ထပ္ရက္ လႈပ္လႈပ္လႈပ္လႈပ္ ရုန္းေနတုန္း...
“ ခြန္ခ်ိဳ သားေတာ္ၾကီး...ခြန္သာေရ...”
“ အို...သားေတာ္တို ့ ဦးရီးေတာ္ဆီ လာၾကပါဦး သားေတာ္တို့”
ယိုးဒယားဦးေအာင္ျမိဳင္ အသံက ဟိန္းထြက္လာတာ...သြားျပီ။
“အကိုေရ...ေခၚေနျပီ...ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ ၾကိဳက္သေလာက္ေခၚေဟ့...ဒီမွာလႊတ္လို ့မွ မရတာ...သား...ေအာ္ကြာ..သူခိုးလို့”
“ ဟုတ္ကဲ့...သူခိုးဖမ္းေနတယ္...ဒီမွာမိထားျပီ”
“ ေဟ့...မင္းသားေလနဲ ့ေအာ္မေနနဲ့...လူလို က်ယ္က်ယ္ေအာ္..”
“ ဟမ္...သူခိုးေဟ့....သူခိုး...ဒီမွာမိထားတယ္ကြ”
သူခိုးကရုန္း ကိုယ္ကေအာ္နဲ ့...
“ ခြန္ခ်ိဳ..သားေတာ္ၾကီး...ခြန္သာေရ”
“ သူခိုးေဟ့...သူခိုး”
အဲလို ေအာ္ဟစ္ရုန္းကန္ေနတုန္း စမ္းစမ္း.စမ္းစမ္းနဲ ့ အေဒၚၾကီး ေရာက္လာတယ္..။
“ ဟင္..သားတို ့သူခိုးမိထားတာလား...”
“ ဟုတ္တယ္ မိထားတယ္...အဘြား...လူေတြ ေခၚမလာဘူးလား”
“ အို...ခြန္ခ်ိဳရို ့..ခြန္သာရို ့....”
“ အဘြားလဲ ေနာက္ကဘဲ လိုက္လာတာကြယ္..မျမင္မစမ္းနဲ ့...ေနဦး အခုေျပးေခၚလိုက္မယ္”
“ ျမန္ျမန္ေနာ္...အဘြား...ဒီမွာ ေအာ္တာ အာေခါင္ေတြေတာင္နာေနျပီ”
“ ခြန္ခ်ိဳတို ့...ခြန္သာတို ့...”
ဟိုမွာလဲ သားေတာ္ေတြ ေခၚထုတ္ေနတာ ဆက္တိုက္ဘဲ...နည္းနည္းပါးပါး...အျပင္ေလးဘာေလး ထြက္မၾကည့္ၾကဘူး...။
အဘြားၾကီး လူေတြသြားေခၚေနျပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္လဲ ဆက္မေအာ္ေတာ့ဘူးေပါ့...။
က်ေနာ္တို ့ေအာက္မွာလဲ သူခိုးက တရႈးရႈးနဲ ့ေဒါသတၾကီး ရုန္းေနတုန္း..။
အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ႏွင္းမႈန္ေတြၾကားမွာ ဇာတ္ရံုအျပင္ကိုထုတ္ထားတဲ့ ေလာ္စပီကာၾကီးကေန...
“ ပြဲခင္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားနဲ ့လံုျခံဳေရးမ်ားခင္ျမားးးးးက်ေနာ္တို ့ဇာတ္မင္းသား၂ေယာက္ေပ်ာက္ေနပါတယ္၊ ဘယ္လိုမွ ေခၚမရမွေတာ့ မင္းသားေတြကို ျပန္ေပးဆြဲသြားျပီလို ့ ထင္ပါတယ္...တာ၀န္ရွိသူမ်ား ကူညိီေပးၾကပါ”
“ ဟာ...ဘာေတြ ေအာ္ေနတာလဲဟ...”
“ လြဲကုန္ျပီ ထင္တယ္အကို”
အဲဒီက်မွ တခ်ိန္လံုး ေဒါသၾကီးေနတဲ ့သူခိုးက သနားစရာ အသံေလးနဲ ့...
“ အကိုတို ့၇ယ္...က်ေနာ္ ပိုက္ဆံေသတၱာဘဲ ခိုးတာပါဗ်ာ..အကိုတို ့ကို ျပန္ေပးဆြဲတာမဟုတ္ပါဘူး...လူေတြလာရင္ က်ဳပ္ေတာ့ ေသပါျပီဗ်ာ”
“ ေအး...တိတ္တိတ္ေနတို ့သိတယ္...မင္းသာထြက္မေျပးနဲ ့”
“ ပိုက္ဆံကို ျပန္ယူထားျပီး က်ဳပ္ကိုလႊတ္ေပးပါလားဗ်ာ..ေနာက္မို ့ဆို ျပန္ေပးသမားဆိုျပိီး လူေတြက
၀ိုင္းခ်ေတာ့မွာ...”
“ ေၾသာ္..တိတ္တိတ္ေနဆို..ငါတို ့ရွင္းေပးမယ္..”
သနား၇အခက္ လႊတ္ရအခက္နဲ ့ က်ေနာ္လဲ အေပၚဆံုးကေနျပီး တခြိခြိ ရယ္တာဘဲ...။
ခဏေနေတာ့ ဇာတ္ရံုထဲကလဲ ဓါတ္မီးေတြတ၀င္း၀င္းနဲ ့တစ္အုပ္ၾကီး ထြက္လာၾကသလို...ေစ်းတန္းေတြဘက္ကလဲ မီးခြက္ေလးေတြနဲ ့
လူတစ္အုပ္ထြက္လာတာေတြ ့ရတယ္..
“ သူခိုးေဟ့...သူခိုး”
“ ျပန္ေပးဗ်ိဳ ့...ျပန္ေပးသမား”
“ ဒီမွာဗ်ိဳ ့....ဒီမွာ”
လိုက္လာသူေတြ ၂အုပ္စံုမွ မီးေရာင္ေထြေအာက္မွာ ဖုန္အလူးလူး သဲအလူးလူးနဲ ့က်ေနာ္တို ့ကို ေတြ ့တာ။
“ေတြ ့ျပိီေဟ့...ဒီမွာဒီမွာ”
လူေတြစံုကာမွ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပျပီး သူခိုးကို အပ္လိုက္ရတာ...
ကိုယ္ေတြကေတာင္ သက္ေသလိုက္ျပီး ေျပာေပးရေသးတယ္..
ဒီလူက သူခိုး စစ္စစ္ပါ..ျပန္ေပးသမား မဟုတ္ေၾကာင္းေပါ့။
မီးေ၇ာင္ေအာက္မွာၾကည့္မွ ဆရာ့မွာ ေအာက္ခံ မင္းသားေဘာင္းဘီဘဲ ရွိတယ္။ ေတာင္ရွည္ပုဆိုးနဲ ့ေခါင္းေပါင္းအရြက္က ဘယ္မွာ က်န္ခဲ ့မွန္းေတာင္မသိဘူး...က်ေနာ့္မွာလဲ ဖိနပ္မရွိေတာ့ဘူး...။
ေနာက္သူခိုးဖမ္းပြဲၾကီးျပီးသြားမွ ပရိတ္သတ္ကိုလဲ ရွင္းျပရတယ္...။
ေစ်းသည္ အဘြားနဲ ့ ရြာလူၾကီးေတြကလည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ေျပာၾကတယ္...။
ေနာက္မနက္မွာေတာ့ အဲဒီပ်ဥ္းမနား ေတာင္ညိဳ ရြာေလးတစ္၀ိုက္မွာ သူခိုးဖမ္းတဲ့ ခြန္ခ်ိဳ ခြန္သာဆိုျပီး နာမည္ၾကီးေနတာ။
======
ဟိုတုန္းကေတာ့ တက္ညီလက္ညီကို သူခိုးဖမ္းခဲ့ၾကတာ...။
က်ေနာ္တို ့ကိုယ္တိုင္ဖမ္းခဲ့ေပမယ့္ ခြန္ခ်ိဳခြန္သာက ၾကားထဲက နာမည္ၾကီးသြားတာ...။
တစ္ကယ္လို ့သာ အခုအခ်ိန္မွာ ခြန္ခ်ိဳ ခြန္သာ သူခိုးဖမ္းနိုင္ေသးလားေမးရင္ေတာ့....။
အစိမ္းေသနဲ ့ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ခြန္ခ်ိဳ ခြန္သာ နတ္ညီိေနာင္ေတာင္ လန့္ဖ်တ္ျပီး အစိမ္းေသဘ၀ကို ၂ျပန္ေသျပီး ၊နတ္သက္ေၾကြသြားနိုင္တယ္။
ေခတ္ေတြက ေျပာင္းသြားျပီေလ...။ ဟိုတုန္းက ဖမ္းခဲ့ၾကတာ သူခိုးက တစ္ေယာက္ထဲ..။
အခု ပ်ဥ္းမနားတစ္၀ိုက္မွာ သူခိုးေတြေပါပံုမ်ား...အစိမ္းေရာင္လိႈင္းၾကီး ထေနသလိုဘဲ...အုပ္စုလိုက္ၾကီး...။
နန္းေတာ္ၾကီးေတာင္ ေဆာက္ထားတယ္ဆိုဘဲ...။

သစ္နက္ဆူး
(မေတြ ့တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ဆရာ BSC ပတၱျမား သို ့အမွတ္တရ)