“ ေရွးေဟာင္းပညာ ”

က်ေနာ္က ေရွးလူၾကီးေတြ ရွာေဖြေတြ ့ရွိ ၊ေရးထား သိမ္းထားခဲ ့တဲ ့၊ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပညာရပ္ေတြကို စိတ္၀င္စားတယ္..ေလးစားတယ္။ မအိမ္လြမ္းသူဆီမွာ ေဆးပညာရပ္ေတြ ဖတ္ရင္းနဲ ့အေတြးျပန္ေပၚလာတာ..။
ဒိေလာက္ေခတ္မွီေနတဲ ့အိုင္တီေခတ္ၾကီးမွာ ေရွးေဟာင္းပညာကို စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာင္တယ္ ထင္မလားမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပညာရပ္တိုင္းမွာ တန္ဘိုးဆိုတာရွိသလို၊ ျမႈပ္ကြက္ေတြလဲရွိတယ္..။ ကိုယ္အသံုးမျပဳေပမယ့္ အသံုးျပဳတတ္ေတြေၾကာင့္ အသံုးျပဳသူလဲ ခံစားခြင့္ရွိသလို တစ္ပါးသူအတြက္လဲ အက်ိဳးရွိခဲ ့တယ္ဆိုတာ သိခဲ ့ရတယ္။
က်ေနာ္ ေနထိုင္ခဲ ့တဲ့ပါတ္၀န္းက်င္က ေတာနယ္ေလးဆိုေပမယ့္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ေလ့လာစရာ ဆည္းပူးစရာေတြခ်ည္းပါဘဲ..။ အလႊာစံုလူစံုပါ။
စာေတြဖတ္ရင္း၊ လူေတြနဲ ့ဆက္ဆံရင္းကေန ေရွးေဟာင္းပညာေတြကို စတင္ထိေတြ ့လာတဲ့အခါ စိတ္၀င္စားလာတာေပါ့..။
အဲဒီ ေရွးပညာရပ္ေတြထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား ဘာကိုေတြ ့လဲဆိုေတာ့ “ ဖို ” ထိုးတာကို သြားေတြ ့တာဘဲ..။
ေျပာမယ္ဆို မဒမ္ဆူးတို ့အဘိုးနဲ ့ဘၾကီးက ဖိုထိုးတယ္၊ အဂၢိရတ္ ဖိုထိုးတာ။
အဂၢ=မီးကို ပိုင္နိုင္ကၽြမ္းက်င္စြာ၊ ရတ္= အသံုးခ်ေသာနည္းပညာလို ့လဲ အၾကမ္းဖ်ဥ္း နားလည္ထားေပါ့။ သူ ့ဘၾကီးဆိုတာကလဲ သူ ့အေဒၚရဲ ့ေယာက်ာၤးပါ..ဦးထြန္း...တဲ ့။
မဒမ္ဆူး အဘိုးက အရင္ကနာမည္ၾကီး လက္ေ၀ွ ့သမားၾကီး...အေပါင္းအသင္းခင္လြန္းျပီး လက္ေ၀ွ ့ထိုးျပန္လာတိုင္း အေပါင္းအသင္းေတြ အကုန္ေခၚလာျပီး တစ္လကိုးသီတင္း အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးရိုးရိုး အဘြားရဲ ့သိမ္းထားတဲ ့အထုပ္ေလး ေလွ်ာ့
သြားေအာင္ကို သေဘာေကာင္းတဲ့လူ။ ေနာက္နာမည္ၾကီးလြန္းလာေတာ့ ျပိဳင္ဘက္မရွိ ပြဲစဥ္မရွိ ျဖစ္လာတဲ ့အခါ ပြဲစီစဥ္သူေတြက
ဆရာရင္းနဲ ့ထိုးျဖစ္ေအာင္စီစဥ္ခဲ ့ၾကတာ...စင္ေပၚေ၇ာက္ေတာ့ ဆရာရင္းကို ေျခကန္ခ်က္တစ္ခ်က္ထဲနဲ ့အသက္ပါေျခြယူပစ္လိုက္တယ္၊ သူကိုယ္တိုင္လဲ ႏွာေခါင္းရိုးက်ိဳးသြားတယ္...။
မရည္ရြယ္ပါဘဲ ဆရာ ေသဆံုးသြားေတာ့ ေနာင္တရ ျပီး တရားေဘာင္ကို ၀င္လို ့ ဘုန္းၾကီး ၀တ္ခဲ ့တာ...။
လက္ေ၀ွ ့ထိုးတုန္းက အဘြားရဲ ့အထုပ္ေလးက ေလွ်ာ့ယံုဘဲ ေလွ်ာ့တာ။ ဘုန္းၾကီး၀တ္ကာမွဘဲ အဘြားအထုတ္က ခြက္ခၽြတ္လက္ခၽြတ္ ကို ေျပာင္တာ။ ဘဘုန္းက ဖိုထိုးတာကိုး။ အဘြားလဲ ရွိသမွ်ေရႊ၊ လယ္၊ ေတာင္ေပၚျခံ အကုန္ေျပာင္ေတာ့ ဒီစိတ္နဲ ့ဘဲ ေသဆံုးခဲ ့ရတာ...။
အဲဒီေတာ့ မဒမ္ဆူးအေမနဲ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက ဖို ဆိုရင္ နံျပားဖိုေတာင္ ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲေအာင္ကို စိတ္နာထားတာ...။
သူ ့ဘၾကီးလဲ ဒီလိုဘဲ ရွိသမွ် လယ္ ေျပာင္ျပီ။ သူ ့ကိုယ္သူ အဘဘိုးဘိုးေအာင္ သားထင္ေနျပီး အိမ္လာလည္ရင္ တေဘာင္ေတြ၊ သိုက္စာေတြ၊ အဂၢိရတ္စာေတြ ပါးစပ္က အျမႈပ္ထြက္မတတ္ရြတ္၊ သူမ်ားအားမွန္း အလုပ္ရွိမွန္းလဲ မသိ၊ ေရေႏြးၾကမ္း ၃ အိုးေလာက္ကုန္ေအာင္ ေလပစ္တာ။ မဒမ္ဆူးအေမက နဲနဲ ေဟာက္ေပးမွ အေျပာရပ္တာ...။ စဥ္းစားျပီး ေမးေတာ့လဲ သူ ့မွာ ဘာဓါတ္ကိုမွ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ထိုးဘူးတာမရွိဘူး...ေရႊျဖစ္စမ္းေနတာတဲ ့...ေလာေလာဆယ္ ေတာ့ သမီးနားကပ္ပါ ေျပာင္ေနျပီ...။
က်ေနာ့္အတြက္က ၾကားထဲက အေတြးမ်ားတယ္...က်ေနာ္ဖတ္ဘူးတာက ပုဂံရာဇ၀င္မွာ အရွင္ အဇၨေဂါဏ က ပုဂံတျပည္လံုးမွာ မုဆိုးမကအစ ဘုရားတည္နိုင္ေအာင္ကို ေရႊမိုးရြာသလို ေရႊျဖစ္လမ္းနဲ ့ကယ္မခဲ့တာ။ နဂါးနီ သီခ်င္းမွာေတာင္ပါတယ္ေလ။
ေနာက္ေရႊျဖစ္ထိုးနိုင္တဲ့ဆရာေတြလဲ ဒီဘက္ေခတ္အထိရွိပါတယ္..။ ဦးမေနာမယ(ျပည္) ၊ ဦးကိုကိုေလး( BA )နဲ ့တျခားေသာဆရာေတြဟာ ေခတ္ပညာတတ္ေတြဆိုေပမယ့္ ပညာကို ထဲထဲ၀င္၀င္ေလ့လာျပီး ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္လုပ္ေနၾကတာ။
ဒီမွာ ဘာသြားေတြ ့လဲဆိုေတာ့ အဂၢိရတ္ထိုးတာ မြဲေဆးေဖာ္တာဘဲ ဆိုတဲ ့အျမင္ရွိသူနဲ ့ အဂၢိရတ္ပညာက စားလမ္းနဲ ့ကယ္လို ့ရတယ္လို ့အျမင္ရွိသူ၂မ်ိဳး သြားေတြ ့တယ္..။
အဂၢိရတ္မွာက ၂မ်ိဳးရွိတယ္...စားလမ္း ရိကၡာေထာက္နဲ ့အထက္ထြက္ရပ္လမ္း။
စားလမ္းဆိုတာက ေရႊျဖစ္ေငြျဖစ္ထိုးတာ...အဲ ရိကၡာေထာက္ဆိုတာက က်င့္ၾကံ အားထုတ္ေနရင္း တဖက္က စားရိတ္ရေအာင္ ေရႊျဖစ္ထိုးတာ..။
အထက္ထြက္ရပ္လမ္းဆိုတာက မအိုမနာဘဲ ထြက္ရပ္ေပါက္နိုင္ေအာင္ ျပဒါး၊ သံစတဲ ့ဓါတ္ၾကီးေတြကို ေသ ေအာင္ သတ္၊ ျပီးမွ ျပန္ျပီး ဓါတ္ကိုရွင္ေအာင္လုပ္တာ။ ခက္တယ္ အခ်ိန္ၾကာတယ္။
ဒါျဖင့္ ဓါတ္ၾကီးလမ္းမွ ၾကာတာလား စားလမ္းက လြယ္တာလားလို ့မထင္နဲ ့...သူလဲ ခက္တာဘဲ။
က်ေနာ္အက်င့္က ခက္တာကိုမွ လုပ္ခ်င္တာ...သူလိုကိုယ္လို လူတိုင္းလုပ္နိုင္ရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး...သူလုပ္ေပ ့ေစ။ အခုက်ေနာ္ ၾကားကစဥ္းစားတာ ေရွးအစဥ္အဆက္တန္ဘိုးထားတဲ ့ပညာကို လူေတြ ဘာေၾကာင့္ မယံုသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အထင္ေသးတာလဲ....ဘာေၾကာင့္ မျဖစ္တာလဲ ဆိုတာ လနဲ ့ခ်ီစဥ္းစားတယ္...။ ပညာရပ္...က်ေနာ္ဘ၀မွာ အေလးစားဆံုးနဲ ့စိတ္အ၀င္စားဆံုးစကားလံုးဘဲ။
ဒီေတာ့ ဒီပညာကို စိတ္၀င္စားလာတာနဲ ့ကိုယ္ရွာေဖြရေတာ့တယ္...စာေပအေထာက္အထား။
ေလာေလာဆယ္ လက္လွမ္းမွီနိုင္တာက နကၡတၱေရာင္ျခည္နဲ ့လက္က်န္ ေရွးစာအုပ္ေတြ ။ ရသမွ် သိမ္းၾကံဳး၀ယ္ျပီး ေသခ်ာဖတ္တယ္...။
ေမးတယ္။။။ လုပ္မယ္လို ့ဆံုျဖတ္ျပီးတာနဲ ့မဒမ္ဆူးကို ေၾကညာလိုက္တယ္..။
“ ဒီႏွစ္ ကိုယ္ဇာတ္မကေတာ့ဘူး...ဖိုထိုးမယ္...အဂၢိရတ္ ထိုးမယ္” လို ့။
ေၾသာ...ေၾသာ္..ဒီစကားၾကားလိုက္တာနဲ ့မဒမ္ဆူးတို ့မိသားစု၀င္ေတြ အားလံုး၊ အိုစမာဘင္လာဒင္က သူ တို ့အိမ္ကို ေလယာဥ္နဲ ့
၀င္တိုက္မယ္လို ့အမိန္ ့ေပးတဲ့ စကား ၾကားလိုက္သလိုဘဲ...။
မဒမ္ဆူးအေမ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္နဲ ့...တားလိုက္ၾကတာ..။သူတို ့ကမ်ိဳးရိုးနဲ ့ထိထားတာေလ။
သူတို ့ထင္တာက က်ေနာ္ တစ္သက္လံုး ဖိုထိုးေတာ့မယ္ ထင္ေနတာကိုး...။
က်ေနာ္က အျငင္းပြားတဲ ့ပညာကို စမ္းခ်င္တာ လက္ေတြ ့လုပ္ခ်င္တာ...ဒီေတာ့ နား၀င္ေအာင္ေျပာျပတယ္...။ အတိုက္အခံ လုပ္ေျပာတယ္...။ က်ေနာ့္စိတ္ကိုသိေတာ့လဲ မဒမ္ဆူးအေမက ေလေအးေလးနဲ ့.....
“ ကေလးနဲ ့မိသားစုေတြ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ေနေနတာကိုလဲ ငဲ့ပါကြယ္”တဲ့..။ က်ေနာ္က ဂတိေပးပါတယ္...။
က်ေနာ္ဖိုထိုးမယ္ ဆိုတာနဲ ့သူ ့ဘၾကီး ၾကားျပီး အေျပးေလး သုတ္ေျခတင္လာတာဘဲ....။၀မ္းသာအားရေပါ့...။
ျပီးတာနဲ ့ရြတ္ေတာ့တာဘဲ...
“ ဒီလိုရွိတယ္...ငါ့တူရဲ ့ကအစ.....သူသံုးေနၾက ဓါတ္လမ္းကို ေျပာေတာ့တာဘဲ...။ေရႊျဖစ္လမ္း..
“ ေဘာ္ဒန္သံေရႊ ဒီိေလးေထြ...ေပါ့..။ က်ေနာ္က ျပန္ေမးတယ္...
“ ေဘာ္ကို ဘယ္လို ယူဆလဲ”
“ ေအာ္...ငါ့တူရယ္...ေဘာ္ဆိုတာ...ခဲမျဖဴတို ့ေဘာ္တို ့ၾကားဘူးတယ္မဟုတ္လား...အခုတစ္လုံးခ်ိဳင့္( ထမင္းဂ်ိုဳင့္)ေတြေပါ့..ဒါဘဲ”
သြားျပီ...လြဲျပီ။
“ ေဘာ္ဆိုတာ...အဂၢိရတ္အေခၚနဲ ့ဆို ေငြ ကို ေျပာတာ...ဘၾကီး...”
“ ေဟ...ဟုတ္လား...”
“ ဒန္ကေရာ...”
“ ဒန္အိုးဒန္ခ်ိဳင့္ေတြေလ”
“ မဟုတ္ဘူးဘၾကီး...ေၾကးနီစစ္စစ္ကိုေျပာတာ”
“ေၾကးနီ ဆိုတာ ၀ါယာၾကိဳးထဲက ေၾကးနီလား”
“ ဒါလဲ ေၾကးနီပါဘဲ ဒါေပမယ့္ မစစ္ဘူး...သူ ့ကို ၀ါယာၾကိဳးလပ္ရင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းေအာင္ တစ္ျခားဓါတ္ေတြ ေရာထားတယ္...ေၾကးနီလိုခ်င္ရင္ ဒုတၳာ ကေန ယူရမယ္...ဒုထၱာကလဲ မဲနယ္ဆိုးတဲ့အတုရွိတယ္...ေတာင္တြင္းၾကီးဘက္က ဒုတၳာက ေၾကးနီ ပါ၀င္မႈပိုမ်ားတယ္...ဒီထက္စစ္တာလိုခ်င္ရင္...လူရဲ ့ဆံပင္ကို မီးကၽြမ္းေအာင္လုပ္...အားလံုး ျပာခဲမဲမဲၾကီး ျဖစ္သြားမွ လက္ျခားေခ်ာ္နဲ ့ထိုးျပီး ငွဲ ့ယူရင္ ေၾကးနီ စစ္စစ္ရမယ္..“
“ ငါ့တူ တယ္ဟုတ္ပါလား...ဘၾကီး...သံကိုေတာ့ ျခသံ(ေတာင္ပို ့သံ)။ ေရသံ၊ စံုေနျပီ...အိမ္က ထင္းခုတ္တဲ ့ဓါးမေတာင္မက်န္ဘးူ..စမ္းျပီးျပီ...မျဖစ္ဘူး..”
“ ဘၾကီးက ဓါတ္ေကာက္တာေတြ လြဲေနတာကိုး...ဘယ္ျဖစ္မလဲ...ဒီစာမွာညႊန္းတဲ ့သံဆိုတာ လယ္မွာထယ္ထိုးတဲ ့ထယ္သြားထိပ္ကသံကိုေျပာတာ...ေရႊဆိုတာ မိန္းမနားကပ္မဟုတ္ဘူး...အေခါက္ေရႊကို ေျပာတာ...”
“ ဟုတ္လိုက္ေလ...ငါ့တူရယ္...တစ္သက္လံုး လြဲလာတာ ခုမွဘဲ ပါရမီ ရွင္နဲ ့ေတြ ့တာ ...ကဲ...ျပန္လိုက္ဦးမယ္ေဟ့...”
အမွန္ဆို က်ေနာ္က ဘာပါရမီရွင္မွ မဟုတ္ဘူး...သူ ့ဘာသာ ပညာရပ္တစ္ခုကို ေသခ်ာမေလ့လာဘဲ ရမ္းခ်ေနတာ...။
သိပ္မၾကာဘူး...ဘၾကီးထြန္း သူ ့သားမက္ဆိုက္ကား တစ္စီးေရာင္းျပီး ဖိုထိုးေတာ့တာဘဲ...။
ကိုယ္ကလဲဆရာၾကီးမဟုတ္ေတာ့ ေလ့လာဆည္းပူးရင္း ေနာက္ထပ္ ဖိုထိုးသူေတြေတြ ့ရတာဘဲ...။ ဖိုထိုးျပီဆိုတာနဲ ့ ေျပာခ်င္ ဆိုခ်င္ ၊ ကူညီခ်င္သူေတြ ေတြ ့တာဘဲ...။
တစ္ခ်ိဳ ျကလဲ တစ္မ်ိဳး...
“ ဘယ္လိုလဲ ဖိုထိုးမယ္ဆို....ေရႊျဖစ္ရင္ ေျပာေနာ္...ကယ္ဘို ့လဲေမ ့မေနနဲ ့..”
“ က်ေနာ္ဖိုထိုးတာ ေရႊလိုခ်င္လို ့မဟုတ္ဘူး...ေရႊက အခုလဲမိသားစုကို အျပည့္ဆင္ထားတယ္...လိုရင္ မီးေသြးဘိုးကုန္ခံစရာေတာင္မလိုဘူး...အခုသမီးကို ပိုက္ဆံေပးျပီး ေျပး၀ယ္ခိုင္းတာနဲ ့ရတယ္...ခင္ဗ်ား ေရႊလိုခ်င္ရင္ ေျခအေကာင္းလက္အေကာင္းဘဲ...အလုပ္လုပ္ေငြစုျပီး ၀ယ္ေပါ့...က်ေနာ့္ကိုေတာင္ ေစာင့္ေနစရာမလိုဘူး...”
ဒါမ်ိဳးလူေတြလဲ ေတြ ့ရတယ္...။
မီးေသြးကို စပါယ္ရွယ္ဖုတ္ေပးတဲ ့ကူညီသူေတြလဲ ရွိတယ္...။
ဖိုထိုးမယ္ဆိုတာနဲ ့ကိုယ္က အရင္ကုန္ေတာ့တာဘဲ...။
ဖားဖို၀ယ္ရတယ္ ျပဳျပင္ရတယ္ ဖိုခြင္ဆင္ရတယ္...။ ဖိုကို လိုအပ္တဲ ့ေလေပးဘို ့ လိုခ်င္တဲ ့မီးရဘို ့ ေလမွန္မွန္ေပးနိုင္ဘို ့ေမာ္တာဆင္ဘို ့မလြယ္ေတာ့ သမီးကို ၀ယ္ေပးထားတဲ ့BMX စက္ဘီးေလးကို သမီးနဲ ့တိုင္ပင္ျပီး တစ္စစီ ျဖဳတ္တာဘဲ...ျပီးေတာ့ ဖိုခြင္ဆင္...သမီးကို ဖီးဆဲန့္ အသစ္တစ္စီး၀ယ္ေပး...သားအဖ၂ေယာက္ တက္ညီလက္ညီဘဲ...။
ထိုးမယ့္လံုေတြ ၀ယ္ရတာမနည္းဘူး...ေနာက္ လိုအပ္တဲ ့ ဓါတ္ေဆးေတြ ၀ယ္ရတယ္..။ လံုကိုေဇာ္ဂ်ီမန္ဘို ့ျခေတာင္ပို ့ေျမ ရွာရတယ္။
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ေပးရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ ...
“ ဟာ...ဖိုထိုးရင္ အရမ္းကာေရာ မထိုးရဘူး...စည္းခ်ရမယ္..ပြဲေပးရမယ္၊ ဂါထာေတြရြတ္ရမယ္..အဖ်က္အဆီးမ်ားတယ္ ေဇာ္ဂနီေဇာ္ဂနက္ေတြက ေႏွာက္ယွက္ျပီး...ေအာင္ျမင္ေတာ့မယ့္ ဓါတ္ကိုပါ ခိုးယူတတ္တယ္”
“ ခင္ဗ်ားေျပာတာလက္ခံပါတယ္....ဒါေပမယ့္ ေရႊ တစ္က်ပ္သားနဲ ့ခဲတစ္က်ပ္သားေပါင္းရင္...ခဲ+ေရႊ ၂က်ပ္သားရမယ္...
ပိုက္ဆံ ၅က်ပ္နဲ ့ ပိုက္ဆံ ၂၀နဲ ့ေပါင္းရင္ ၂၅က်ပ္ရမယ္လို ့ေသခ်ာသိရင္ ေပါင္းကာနီး...ဂါထာရြတ္စရာ လိုသလား၊ စည္းခ်စရာလိုသလား”
“ ဟာ ခင္ဗ်ား ဂြက်လိုက္တာ...က်ဳပ္ကေစတနာနဲ ့ေျပာတာ...”
က်ေနာ္ သူ ့ကို ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး...တစ္ကယ္လဲ သူကဖိုထိုးေနတဲ ့လက္ေတြ ့သမားမဟုတ္ဘူး...ေလနဲ ့ဆရာလုပ္ေနတာ...။
ဒီလိုနဲ ့သားအဖႏွစ္ေယာက္ဖိုထိုးေတာ့တာပါဘဲ...ဖိုထိုးတယ္ဆိုလို ့ဓါတ္ကိုဘဲစထိုးတာမဟုတ္ဘူး...အေထာက္အကူျပဳ ဓါတ္ေတြ အရင္ လုပ္ယူရတာ...။ သြပ္ကို အရင္းတည္ရတာဆိုေတာ့ ဓါတ္ခဲေဟာင္းေတြရွာျပီး သြပ္ေတြယူရတယ္..သန္ ့သြားေအာင္ သြပ္ကိုအရည္ၾကိဳျပီး ထံုးရည္ၾကည္ပူပူထဲမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေလာင္းယူမွ မွန္ၾကည့္လို ့ရေအာင္ကို သန္ ့ေနတဲ ့သြပ္စစ္စစ္ရတာ..။
ဒီအလုပ္ လုပ္ေနရင္းဘဲ အသိမိတ္ေဆြေတြ အမ်ားၾကီးတိုးလာတာ..။ မြန္ဆရာေတာ္တစ္ပါးနဲ ့ေတြ ့တယ္...ဆရာေတာ္က မိဘမဲ ့ေရာ...မိဘရွိျပီး ဆင္းရဲေနတဲ ့ကေလးေတြကို ေက်ာင္းမွာ ေခၚေကၽြးေမြးတယ္...ေက်ာင္းထားေပးတယ္...လူပ်ိဳအရြယ္ေရာက္ရင္ စကၤာပူကိုပို ့ေပးတယ္...အလုပ္လုပ္...ျပီးရင္ ေငြျပန္ပို ့ ၅ပံုပံု...၃ပံုက ေကာင္ေလးေတြေရွ ့ေရးအတြက္ လယ္ေတြ အိမ္ေတြ
၀ယ္ေပးတယ္...၁ပံုက မိဘေတြကို ေပးတယ္...က်န္တဲ ့၁ပံုကို သူဖိုထိုးတယ္...။ ကေလးေတြ ဘ၀ေရွ ့ေရးကို ေရႊျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္...။
“ ဆရာေတာ္ အခု ဘာဓါတ္ထိုးေနလဲ”
“ ေရႊျဖစ္ထိုးတယ္”
“ ဘုန္းၾကီး...ေရႊကိုဘာလုပ္ဘို ့လဲ”
“ ဘုန္းၾကီး လူေတြကို ကယ္ခ်င္ေသးတယ္...”
“ ဖိုခြင္မွာ သြပ္ျပားေတြ ခ်ိဳ းဖဲ ့ထားတာ ဘာလုပ္ဘို ့လဲ”
“ ေအာ္...ဒကာေလးကလဲ ေရႊဓါတ္ကို ထိုးမယ္ဆို သြပ္လိုတယ္ေလ...ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းကိုလႈထားတဲ ့သြပ္ျပားေတြကို အရည္က်ိဳေနတာ”
“ အရွင္ဘုရား...စာမွာပါတဲ ့သြပ္ဆိုတာ...အဲဒီ အမိုးသြပ္ျပားကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး...ဓါတ္ခဲ သို ့မဟုတ္ မီးရထားလမ္းေတြမွာသံုးတဲ ့သြပ္ငုတ္တိုင္ေတြကတစ္ဆင့္ သန္ ့ထုတ္တဲ ့ သြပ္စစ္စစ္ ကိုေျပာတာဘုရား”
“ အဟုတ္ဘဲလား...က်ဳပ္ ေက်ာင္းက သြပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ကုန္ေနျပီ...ဒါေၾကာင့္ ဘာမွ မျဖစ္တာေနမွာ”
“ ဒါျဖင့္ နာ...ဆိုတာက”
“ နာဆိုတာ ငါးဖမ္းပိုက္ကြန္ေအာက္ဖက္ေတြမွာဆြဲသီထားတဲ ့ ခဲေပ်ာ့ကိုေျပာတာပါ...ဘက္ထရီအိုးေတြက ခဲကၽြတ္ေတြမဟုတ္ဘူး...”
“ ေအာ္....ခဲလို ့ေရးလိုက္ရင္ျပီးေရာ...အခု က်ဳပ္ နာ ဆိုတာ ရွာေနတာ...ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနျပီ..ဘယ္လိုမွ မေတြ ့ဘူး...ခုသိျပီ..
ဒါနဲ ့ျပဒါးစစ္ကိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ ဆိုင္ေတြမွာ ေရာင္းတဲ ့ျပဒါးက ခဲနဲ ့ေရာထားျပီး အၾကံအဖန္လုပ္ထားတယ္...ျပဒါးစစ္စစ္ကို လိုခ်င္ရင္ ...အဆက္အသြယ္ေကာင္းရင္ေတာ့ ဓါတုေဗဒ ဓါတ္ခြဲခန္းေတြမွာ ေမး၀ယ္ပါ...တစ္ခ်ိဳ ့နိုင္ငံျခားက လာတာဆို ျပဒါးစစ္တယ္...တျခားနည္းနဲ ့ဆိုရင္ေတာ့ အသီးမသီးတဲ ့သေဘၤာ အဖိုပင္ကို ယူျပီး ေဇာက္ထိုးထား ေရနံေခ်းအ၀တ္ကို ထိပ္မွာပတ္ျပီးမီးရိႈ ့...ေအာက္က ေျမအိုးခဲထားရင္ ျပဒါးစစ္စစ္ေတြ စီးထြက္လာမယ္...အဲဒါကို ထပ္သန္ ့ခ်င္ရင္ ပ်ားရည္စစ္နဲ ့နယ္ျပီး ေရေဆးလိုက္တာနဲ ့ျပဒါးစစ္ရတယ္...ဒါမွမဟုတ္ ကြမ္းရြက္စိမ္းနဲ ့နယ္ရင္လဲ ျပဒါးရဲ ့အညစ္အေၾကးေတြထြက္တယ္...”
“ ဟုတ္ျပီ...ဒီလိုလုပ္ပါလား..ဒကာေလး...ဒကာေလးမိသားစုအတြက္ဆန္ျပည့္ဆီျပည့္ျဖည့္ေပးမယ္...ဒကာေလးကိုလဲ လခေပးမယ္...ဘုန္းၾကီးဆီမွာ ဖိုထိုးေပးပါလား“
“ မလုပ္ပါနဲ ့ဘုရား...တပည့္ေတာ္ ဘာမွမတတ္ေသးပါဘူး...သိသေလာက္ေလး ကူညီေျပာေပးတာပါ တပည့္ေတာ္မွာလဲ အလုပ္ေတြမ်ားတယ္...”
“ ဒါဆို အျမဲ လာလည္ကြာ...”
“ တင္ပါ့”
........
ေနာက္ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ရန္ကုန္ဘက္က လာတာ ဒီိနယ္ဘက္မွာ ျခံေျမ၀ယ္ျပီးေက်ာင္းေဆာက္လို ့...ဖိုထိုးတယ္လို ့သတင္းလႊင့္ထားတာ...
ပုပၸါးဆရာေတာ္...။
ဖိုထိုးတယ္ဆိုတာနဲ ့ ဖိုသမားေတြ ၀င္လာမဆည္းဘဲ...။
ဘုန္းၾကီးက ထိုင္ေနရင္ ကတၱီပါေခါင္းအံုးအနီေရာင္ေလးကို တံေတာင္ခုျပီး ထိုင္တာ...
အာေပါင္အာရင္သန္သန္နဲ ့ အဂၢိရတ္စာေတြလာရြတ္ျပရင္ လက္၀ါးေလးကာျပီး ခဏေနဦးဆိုျပီး သကၤန္းရံုထဲ လက္ထိုးထဲ ့ျပီး
ခါးပန္းၾကိဳးထဲမွာ သိမ္းထားတဲ ့ဓါတ္လံုး ၆လံုးေလာက္ကို ေခါင္းအံုးေလးေပၚတင္လိုက္တာဘဲ...
“ ဒကာ...အခုဖိုထိုးေနတာ...ဒီိလိုဓါတ္လံုးမ်ိဳးပိုင္ဘူးျပီလား...ရဘူးျပီလား...ေသခ်ာၾကည့္...ဒါကသြပ္ဓါတ္လံုး၊ ဒါကျပဒါးနဲ ့ထိုးထားတာ၊ ဒါကသံနဲ ့ထိုးထားတာ...ေနာက္ေဆးဒါန္းဓါတ္လံုးေတြလဲရွိေသးတယ္...”
ျပလိုက္တဲ ့ဓါတ္လံုးၾကည့္ျပီးတာနဲ ့ေျပာေနတဲ ့ဖိုသမားကပါးစပ္ပိတ္ျပီး...၀ပ္စင္းသြားတာဘဲ..။ က်ေနာ္က လူကိုထက္မူကိုၾကည့္တာ...
ဓါတ္ေတြမွာလဲျမႈပ္ကြက္ရွိသလို ဘုန္းၾကီးေတြ လူေတြမွာလဲ ျမႈတ္ကြက္ရွိတယ္...
တရားကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္စြဲစြဲျမဲျမဲက်င့္ၾကံေနသူေတြ သံဃာေတာ္ေတြရဲ ့ ကိုယ္နႈတ္အမူအယာေတြက နူးညံ့သြားတယ္ ဆိုေပမယ္...အခုက်ေနာ္ က ဇာတ္မင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ ့အေတြ ့အၾကံဳနဲ ့သံုးသပ္လိုက္ေတာ့ ဒီဘုန္းၾကီးက တရားေၾကာင့္ နူးညံ့တာမဟုတ္ဘူး...
နည္းနည္း ဂ်ယ္ေနတာ...သိျပီ။ (မတန္ခူး ၾကီးၾကီးလိုမ်ိဳး)သူ ့လက္ဟန္ေျခဟန္...ထူးျခားေနျပီ...။
အလိုလိုက္အၾကိဳက္ေဆာင္ျပီး...အေျဖရွာရမယ္ဆိုေတာ့...သူလိုခ်င္တဲ ့ဂဏန္းေလးေတြ...၂လံုး၃လံုး...ခင္းျပီး က်ားကြက္ေရႊ ့လိုက္တာနဲ ့...ေပၚပါျပီ...
“ ေကာင္းလိုက္တဲ ့...အျမင္ဓါတ္ဘဲ....ကြက္တိဘဲ...မေန ့က ၁၀၀၀ဘို း ရလိုက္တယ္...မနက္ျဖန္ ဘာရထားလဲ..”
“ အရွင္ဘုရား ဒီေလာက္ဓါတ္ေတြ နိုင္ေအာင္ထိုးထားတဲ ့အက်င့္သီလနဲ ့ဆို...ေလာကကို အကုန္နီးပါးျမင္နိုင္တာဘဲဲ...၂လံုးတိုက္နဲ ့ခ်ဲဂဏန္းကို မျမင္ဘူးလား...”
“ ရႈးးးးးး တိုးတိုး၊ အဲဒီဓါတ္လးံုေတြက ပိုက္ဆံေပးျပီး ၀ယ္ထားတာ...တကယ္ ဖိုထိုးေနသူေ်တြကို လိုအပ္တဲ ့ေဆးဘို ့မီးေသြးဘိုးနဲ ့ပညာေၾကးနင့္ေနေအာင္ေပးလိုက္ရင္...လိုခ်င္တဲ ့ဓါတ္လံုး ၀ယ္လို ့ရတယ္...ဒါေတြေဆာင္ထားျပီး လူရွိန္ေအာင္ လုပ္ထားတာ...”
တျဖည္းျဖည္း အတြင္းေရးေတြသိလာမွ ဒီဘုန္းၾကီးက မေလးရွားလူပို ့ေနတဲ ့အဖြဲ ့။။။လာတဲ ့လူေတြကလဲ စစ္ဘက္နဲ ့ပါတ္သက္သူေတြ..ေနာက္ဆံုးေျပာရရင္ သူ ့မွာ စစ္သံုးဆက္သြယ္ေရးစက္ကအစရွိေနတာသိခဲ ့ရတယ္...။
.....
ေနာက္ဆရာေတာ္၂ပါးမွာ တစ္ပါးက သေဘၤာကပၸတိန္ေဟာင္း ပညာတတ္ ဘြဲ ့ရျပီးသား...ဖိုထိုးျပီး...ဘာမွန္းမသိတဲ ့ဓါတ္လံုးကို ပါးစပ္ထဲမွာ အျမဲငံုထားတာ...ဖိုထိုးတယ္ အယုနေတၱာ အကုန္ေျပာတယ္...။
ဒီပါတ္၀န္းက်င္ရြာေတြကို ျပဒါးရွင္နဲ ့ကယ္ဘို ့တဲ့...၊ ေစာ္ကားရင္ေတာ့ တစ္ရြာလံုးနူေအာင္လုပ္မယ္ဆိုဘဲ...။
ေနာက္ဆရာေတာ္က ေဆးလဲပိုင္တယ္..ဓါတ္လဲနိုင္တယ္...တစ္ကယ္ထိုးတယ္...ဓါတ္လံုးေတာ့ပိုင္ေနျပီ...ေရႊျပာရေအာင္လုပ္ေနတာ...
ေရႊျပာရရင္ နာ(ခဲ)ကို အလႈမွာခ်က္တဲ ့မိုးျဗဲဒယ္နဲ ့အျပည့္က်ိဳျပီး ေရႊေသျပာ ကြမ္းရိုးတစ္တို ့ထည့္တာနဲ ့တစ္ဒယ္လံုးေရႊျဖစ္ေအာင္ က်ိဳးစားေနတာ...ေလာေလာဆယ္ ေရႊျပာမရေသးဘဲ..ေရႊလံုးပါေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလို ့စိတ္တိုေနဆဲ...တပည့္ေတြကို ေအာ္ဆဲေနဆဲ...။
ျပဒါးကို အရင္းတည္ျပီးထိုးထားတာျဖစ္ျဖစ္ သံကိုအရင္းတည္ျပီးထိုးထားတဲ့ ဓါတ္လံုးျဖစ္ျဖစ္ ေရႊဓါတ္လံုးျဖစ္သြားျပီးရင္ ေနာက္ထပ္ေရႊကိုေကၽြးေန၇တယ္..ေရႊေတာ္ေတာ္ကုန္တယ္ ၊ဓါတ္လံုးက ျမိဳပစ္တာ။
ဓါတ္လံုးက မစားနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ စားထားတဲ ့ေရႊေတြကို ျပန္အန္ေတာ့တာ...ျပာ အျဖစ္နဲ ့..။ အဲဒီျပာကို ေျပာတာ ခဲတစ္ဒယ္လံုးထဲကို ကြမ္းတစ္တို ့ထည့္ရံုနဲ ့အကုန္ေရႊျဖစ္တယ္ဆိုတာ.။
ကိုယ္တည္ထိုးထားတဲ ့ဓါတ္ကမမွန္ရင္ ေရႊဓါတ္လးံုျဖစ္ေနမယ္...ေရႊေကၽြးရင္ စားမယ္...လမ္းမမွန္ေတာ့ ျပန္မအန္ဘူး...တစ္သက္လံုးေကၽြး...တစ္သက္လံုးစားမွာဘဲ...ျပန္ေတာ့မအန္ဘူး။။။ အဲဒီမွာဘဲ ျခံျပဳတ္အိမ္ျပဳတ္ စီးပြားျပဳတ္တာ...ေလာဘစိတ္ေလ...။
က်ေနာ္ေတြ ့သေလာက္ကေတာ့ သူမ်ားကိုကယ္ဘို ့ထက္ ေလာေလာဆယ္ သူ ့မီးေသြးဘို းေဆးဘိုးေတာင္ သူဟာသူ မကယ္နိုင္ေသးဘူး..။
တစ္ကယ္ျဖစ္ေနတာ၊ ဓါတ္လံုးေအာင္တာေတြလဲ ရွိတယ္..။
ဒီပညာက တစ္ကယ္နက္နဲပါတယ္...။
မီးအခ်ိန္အဆ၊ ေဆးအခ်ိန္အဆ။ ခက္တယ္။။
မီးက အၾကမ္းဖ်ဥ္း ၃မ်ိဳး၊မီးေအး၊ မီးလတ္၊ မီးျပင္း...။မီးမပိုင္ရင္ ဖိုမကိုင္နဲ ့တဲ့..။
ေဆးကေရာ...။
ေရွးပညာရပ္ေတြခက္ခဲတယ္ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ...။ စာေတြ ့လက္ေတြ ့လြဲတာေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ...။
အေနာက္တိုင္းဂႏၶာရီ ပညာေတြမွာက ေဆးအခ်ိန္အဆ တိက်တယ္...ဓါတ္သန္ ့သန္ ့ကို အခ်ိဳးအစားမွန္ပံုေသနည္းရွိတယ္..။
ဥပမာ....ဓါတု အီေကြးရွင္း ၃၃ ေၾကာင္းလိုေပါ့...မွားစရာမရွိဘူး...ကြက္တိဘဲ..။
က်ေနာ္တို ့ဆီမွာက ခ်ိန္ခြင္ေလးေတြနဲ ့ခ်ိန္တယ္...ေရြးေစ ့နဲ ့ခ်ိန္တယ္...။
က်ေနာ္သံုးတဲ့ ေရြးေစ့နဲ ့စာမွာပါတဲ ့ေရြးေစ့ ဘယ္ ညီနိုင္မလဲ..။
ေနာက္ေၾကးနီ တစ္က်ပ္သားထည့္ရမယ္လို ့အတိအက်မေရးဘဲ...ဒုတၳာ၅ က်ပ္သားအမႈန္ ့ျပဳျပီး ထိုးရမယ္ ဆိုရင္...
ဒီဒုတၳာ ၅က်ပ္သားမွာ ေၾကးနီဓါတ္ပါ၀င္မႈ ၇ာခိုင္နႈံး အခ်ိန္အဆက ေတာင္တြင္းၾကီးက ဒုတၳာရဲ ့ဓါတ္သိပ္သည္းမႈနဲ ့ေမာ္လျမိဳင္က ဒုတၳာ သိပ္သည္းမႈ မတူနိုင္ဘူး...ဒုတၳာ ၅က်ပ္သားသံုးတာျခင္းတူျပီး...ေၾကးနီဓါတ္ သိပ္သည္းမႈ တူနိုင္မလားဆိုတာ မေတြးၾကေတာ့ လြဲကုန္ျပီ...ၾကားထဲ မဲနယ္ဆိုးထားတဲ ့ဒုတၳာ အတုနဲ ့ထိုးေနရင္ေတာ့ သြားျပီ ..ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး...။
စိန္နီျမင္းသြား ဆိုတာကလဲ ေရႊေလာက္ေစ်းၾကီးတယ္...အတုရွိတယ္...သာမန္ ထိုးကာစလူက ဘယ္လိုမွ မခြဲနိုင္ေအာင္တူတယ္...ဒါကို အစစ္လို ့ထင္ျပီး ထိုးေနရင္လဲ သြားတာဘဲ...။
ဒါေၾကာင့္ေဆးမပိုင္ရင္ ဓါတ္မကိုင္နဲ ့တဲ့..။
ဆက္ၾကပါဦးစို ့...ဒိလိုအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ ့တာေတြထဲက ေဆာင္သင့္ေရွာင္သင့္တာေတြ သတိထားျပီး သားအဖႏွစ္ေယာက္ ဖိုထိုးတာဘဲ...။
ေရႊလိုတယ္ေျပာေတာ့ မဒမ္ဆူးကေတာ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ပီပီ အေခါက္ေရႊ တမတ္သား ေျပး၀ယ္ေပးတယ္..။
ထမင္းေတာင္ နားျပီး မစားနိုင္ဘူး...က်ေနာ္တို ့သားအဖကို မဒမ္ဆူးက ထမင္းပန္ကန္ ပို ့ေပးတယ္...ဖိုထိုးရင္းစားဘဲ...သမီးက ေလ ရေအာင္ ဖားဖိုနဲ ့ဂၽြိဳင္းထားတဲ့ စက္ဘီးေလးကို လိုသလိုက်ေနာ္ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ ့နင္းတာေပါ့...ေပ်ာ္စရာလဲ ေကာင္းတယ္...။
ဖိုထိုး၇င္ ဂါထာရြတ္ရမယ္ ေျပာေပမယ့္...သမီးကေတာ့ သူ ့အေဖ ဇြတ္နက္ဆူးကိုယံုတယ္...သူဘာရြတ္လဲမေမးနဲ ့ သူ ့ခါးပိုက္ထဲမွာ အျပည့္၀ယ္ထည့္ေပးထားတဲ့ ဇီးထုပ္မ်ိဳးစံုစားလိုက္ ၊ ပိုးအိစံ သီခ်င္းေလး တစ္ေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ဆိုလိုက္နဲ ့..။
က်ေနာ္လစ္ရင္ သူ့အဘြားက ဒီေလာက္ေတာင္အတြဲညီရလားဆိုျပီး သမီး ဗိုက္ေခါက္ကို ဖြဖြေလးဆြဲလိမ္တတ္ေသးတယ္..။
ေန ့ဘက္ဖိုထိုး...ညဖက္စာဖတ္အေျဖစဥ္းစားနဲ ့.....။ ပါတ္၀န္းက်င္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာတဲ ့ၾကားက..၁လ ေက်ာ္လာေတာ့...
သြပ္ကိုအရင္းခံျပီး အေခါက္ေရႊ တစ္မတ္သား ထိုးေကၽြးလိုက္တာ...ေနာက္ဆံုး...ျဖဴသလိုလို ေရႊသလိုလိုနဲ ့၃က်ပ္သားေက်ာ္တဲ ့အခဲၾကီး...ရလာေတာ့တယ္..။ ဘာလို ့ေျပာရမယ္မွန္းလဲမသိဘူး...။
အေျဖလဲ မထြက္ဘူး...။ မဒမ္ဆူးက ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ ့...။သူ ့အေမကလဲ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္။
ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး...စာညႊန္းက ျပီးျပီ။ ကိုယ္က ေရႊမျဖစ္ေသးဘူး...။
ျပီးမွ တစ္ခုကို စဥ္းစားမိတာနဲ ့မဒမ္ဆူးသူငယ္ခ်င္းပန္းထိမ္ဖိုကို လႊတ္ျပီး...ရထားတဲ ့ဓါတ္ကို ငရဲမီး စားခိုင္းလိုက္တာ...။
ငရဲမီးဆိုတာက ဆာလျဖဴရစ္အက္စစ္အျပင္းစား။ ေရႊကလြဲရင္ က်န္တဲ ့ဓါတ္ေတြ အကုန္စားျပီး ေလာင္ကၽြမ္းနိုင္တယ္...။
သူ ့သူငယ္ခ်င္းက ငရဲမီးစားျပီးမွတ္ေက်ာက္တင္ျပီးေတာ့ မဒမ္ဆူး အေျပးျပန္လာတယ္...
“ ကို....သူေျပာတယ္ ငရဲမီးလဲခံတယ္..မွတ္ေက်ာက္လဲ အတင္ခံတယ္...ဒါေပမယ့္ ၁၅ပဲရည္ေလာက္ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္တဲ့..။
ဒါကို သန္ ့လိုက္မိုက္ခြဲ( ေရႊသန္ ့ေအာင္ခြဲထုတ္ျခင္း) ျပီး အေရာင္တင္လိုက္တာနဲ ့ ေရႊ ျဖစ္ျပီတဲ ့...။
၀မ္းသာေပမယ့္ က်ေနာ္မယံုဘူး...
ငါ...ဖိုထိုးတာ ကိုေလွာင္ခ်င္လို ့မ်ား အတည္ေပါက္နဲ ့ ေနာက္တာလားထင္လို ့ တစ္ျခားျမိဳ ့ကပန္းထိမ္ဖိုကို ငရဲမီး စားခိုင္းတယ္...
လံုး၀ငရဲမီးမစားဘူး..။ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံနိုင္တယ္...။
၀မ္းသာပီတိစိတ္က တစ္ကိုယ္လံုးဘဲ...။ ၾကက္သီးေတြေတာင္ထတယ္..။
က်ေနာ္ ေရႊအျဖစ္သန္ ့မထုတ္ပါဘူး...
က်ေနာ္လိုခ်င္တာ ေရႊမဟုတ္ဘူး....သက္ေသ..။
ဒီပညာရပ္ကို ေစာ္ကားေျပာခ်င္တဲ ့လူေတြကို ျပနိုင္မယ့္ သက္ေသ..။
က်ေနာ္က ဘာလို ့တစ္ခ်ီဘဲထိုးျပီး...ေရႊအျဖစ္ ေအာင္ျမင္တာလဲလို ့ေမးစရာရွိပါတယ္..။
အေျဖကေတာ့.................... စဥ္းစားျခင္းနဲ ့တိက်မႈ..ပါဘဲ..။။
ပါရမီလို ့ေျပာခ်င္ရင္လဲ မျငင္းပါဘူး။ အိမ္ေရာက္တာနဲ ့ဖိုထိုးေနတဲ ့ပစၥည္းေတြ အကုန္ဖ်က္သိမ္းလိုက္တယ္...။ ျပီးျပီ။
ဖိုဆက္ထိုးစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး...လိုခ်င္တဲ့အေျဖရလိုက္ျပီိ..။
မဒမ္ဆူးတို ့အေမနဲ ့တစ္ျခားမိတ္ေဆြေတြကိုျပပါတယ္...ၾကိဳက္တဲ ့ဆီမွာ သြားစမ္းခိုင္းတယ္...။
က်ေနာ္လုပ္ကိုင္ေနတာလဲ ေတြ ့တယ္...။
ရလာတဲ ့ဓါတ္ကိုလဲ ေတြ ့ျပီဆိုရင္ ဒီပညာကို မေစာ္ကားဘို ့ေျပာတယ္...။
ပညာရပ္တိုင္းမွာ ျမႈပ္ကြက္ရွိတယ္ နက္နဲတယ္...။
ေရွးေဟာင္းပညာေတြက ပိုနက္နဲပါတယ္...။
ပညာရပ္တစ္ခုကို ေျပာမယ္ဆိုရင္ စဥ္းစားပါ...ေလ့လာပါ..လက္ေတြ ့မလုပ္နိုင္ရင္ မေျပာနဲ ့..။
လက္ေတြ ့ေတာ့ လုပ္ျပီး.. ခိုင္မာတဲ့ သက္ေသမျပနိုင္ရင္ မေျပာနဲ ့..။
.........
မေယာင္ရာဆီလူးျပီး လက္ပံပင္ ဓါးနဲ ့ခ်ိုဳင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး...။
နိုင္ငံေရးဆိုတာလဲ ေရွးေဟာင္းပညာရပ္တစ္ခုပါဘဲ
က်ေနာ္က နိုင္ငံေရးမွာ ဆရာၾကီးမဟုတ္ဘူး...ဘာေကာင္မွလဲ မဟုတ္ပါဘူး..။
အရွင္ အဇၨေဂါဏက ေရႊျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီး ပုဂံျပည္သူေတြ ျပည္သားေတြကို ကယ္တင္ခဲ့တယ္...။
ဖခင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက နိုင္ငံေရး ဖိုထိုးျပီး ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္ နိုင္ငံေရးဖိုထိုးခဲ့တယ္..။
က်ေနာ္ထိုင္းမွာေနခဲ့တုန္းကေန အခုထိ နိုင္ငံေရးေလာကကို ေလ့လာေပါင္းသင္းတဲ့အခါ....
ဘၾကီးထြန္းညြန္ ့လို နိုင္ငံေရးဖိုထိုးသူေတြလဲ ေတြ ့တယ္.....
မြန္ဆရာေတာ္လို နိုင္ငံေရးဖိုထိုးေနသူေတြေတြ ့တယ္.....
ပုပၸါးဆရာေတာ္လို ဖိန္ ့လံုးေတြနဲ ့နိုင္ငံေရးဖိုထိုးသူေတြလဲ ေတြ ့တယ္...
သေဘၤာသား ဘုန္းၾကီးလို နိုင္ငံေရး ဖိုထိုးသူေတြလဲ ေတြ ့တယ္...
ေဆးဘုန္းၾကီးလို ထိုးေကၽြးျပီးရင္း ထိုးေကၽြးေနတဲ ့နိုင္ငံေရး ဖိုထိုးေနသူေတြလဲ ေတြ ့ဘူးပါတယ္...
ဖိုထိုးတယ္ဆိုတာ ေလာကီိ ကိစၥေတြပါ...
နိုင္ငံေရးဆိုတာကလဲ ေလာကိီ ကိစၥတစ္ခုပါဘဲ...။
သူမ်ားကိုလဲ က်ေနာ္ မနင္းတတ္ဘူး...
က်ေနာ့္ကိုလဲ လာမနင္းနဲ ့မၾကိဳက္ဘူး....
အခ်င္းခ်င္းလဲ ခ်မနင္းတတ္ဘူး....
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး ေရႊျဖစ္ေအာင္ ကယ္မယ္လို ့ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့....ဆရာ့ဆရာေတြ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေတြကို
ေစတနာနဲ ့စကားတစ္ခြန္း ေျပာခ်င္တယ္...။
နိုင္ငံေရး ဖိုထိုးရင္....
မီးသေဘာကို နားလည္သင့္တယ္...မီးေအး...မီးလတ္...မီးျပင္း
ဓါတ္သေဘာကို နားလည္ရမယ္...ေထာက္ကန္ ရုန္းၾကြ ပူးသတ္ ဖိသတ္ သေဘာ...။
အခ်ိန္အခါကို သတိရွိရမယ္...အခ်ိန္အဆကို မွန္ကန္ရမယ္...။
ေဆးမပိုင္ရင္ ဓါတ္မကိုင္နဲ ့...။ မီးမပိုင္ရင္ ဖိုမကိုင္နဲ ့....။ စကားတစ္ခုရွိေသးတယ္...
ဓါတ္တူနာမ္တူ ေဆးဘက္ယူ...နာမ္တူသတ္က အေသရတဲ ့..။
ကိုယ္ထိုးေနတာ ကိုယ္တိုင္ ဘာဓါတ္မွန္းမသိရင္ မေကာင္းဘူး
နိုင္ငံေရး ဖိုထိုးတဲ့အခါ ေဘးပေယာဂမ်ားတယ္..
အေရးၾကီးဆးံုကေတာ့ ထိုးေကၽြးရတာမ်ားေနရင္ လမ္းကိုျပန္စဥ္းစား...။


မိမိကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့ဘူးေသာ အေတြ ့အၾကံဳကို စဥ္းစားရင္း ပညာေက်ာ္တို ့အား ေစတနာျဖင့္ လက္တို ့ျခင္းမွ်သာ....

သစ္နက္ဆူး