“ ညဥ့္ပြဲခင္း ”

“ ညဥ့္ပြဲခင္း ”

ဟက္ဟက္ျငီးျငီး ရယ္ဟီးသံေတြနဲ ့ ...
ကမၻာပ်က္သလို..
ေသြးညီွနံ ့ေတြ ထပ္ေလာင္းလို ့
မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ တြန္ေနၾက...။
လူရိုးေတြကို ပရမ္းပတာရိုက္လို ့
စည္း၀ါးလိုက္ရင္း မိစၦာဗံုေတြတီးၾက...။
ကာလပ်က္ ေခတ္ပ်က္ နိုင္ငံပ်က္
ပ်က္သမွ်အပ်က္ထဲမွာ....
ဒီေနရာအပ်က္ဆံုးဘဲ။
အခ်င္းခ်င္း ေသြးစုတ္တဲ ့
ေသြးစုုတဘုတ္္ ပိတုန္းေကာင္ေတြကလည္း
ေနရာအႏွံ ့တ၀ီ၀ီေခၚရင္းတုတ္ၾက....။
ေျပာမယ္ဆို နာနာဘာ၀ကလည္း
နာနာဘာ၀ေလာက္ေတာ့ စြမ္းတာဘဲ...။
ေလာင္မီးက် ေျမျပင္မွာမွ
အပြင့္ေတြတပ္ရင္း ျပံဳးနိုင္ၾကေသးတယ္...
သူတို ့ရဲ ့ လက္တစ္ဖ်စ္စာ ညဥ့္ေတြေပါ့ေလ....။
မသတီစရာ ဖန္ဆင္းမႈေတြနဲ ့
မ်က္စိလည္စရာ ေကာင္းတဲ ့အထဲ...
တစ္ခ်ိဳ ့က
မ်က္စိလည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ရူးေနၾက....။
နိုင္ငံအႏွံ ့ လ”ကေတာ့မိုက္ေနဆဲဘဲ
ၾကယ္ေၾကြအခ်ိဳ ့ရဲ ့ တိမ္ျမႈပ္မႈေတြနဲ ့.....
လမ္းေတြ ေဖာက္သမွ်
လမ္းေတြ ေပ်ာက္ေနရတယ္...
ျဖတ္သြားသမွ်လည္း ဖမ္းစားတတ္လို ့
တစ္ခ်ိဳ ့မ်ား ...ဘုတ္နာေတြကပ္ေနၾက....။
သူတို ့က...
အစြမ္းရွိသေလာက္ က” ၾကမွာ...
မိုးခါးေရ ေသာက္သူေတြကေတာ့
ပြဲေကာင္းသတဲ ့ေလ...
ေသလိုက္ၾကတာမွ....
ေသြးစုတ္ခံလို ့ေသတဲ ့အခါ
ဖုတ္သက္ျပန္၀င္ျပီး....
ေသြးစုတ္တတ္သြားၾကျပန္ေရာ....။
သတိထား....
သူတို ့ရဲ ့မိစၦာ ဆိုင္းခ်က္ေတြ ပိုျပင္းလာတယ္
က”ကြက္ေတြ ဆန္းလာတယ္
ပိုးဖဲ စိန္ေရႊေတြ ပို၀တ္လာတယ္...
အပြင့္အခက္ေတြ ေျပာင္းေရႊ ့လာတယ္
ကေနရင္း ျပံဳးေနရင္း ေသြးေပေနတဲ ့အစြယ္ေတြ ...
လူသိသာေအာင္ ပိုရွည္လာတယ္..။
.....
ရိုးမနားနီးေတာ့ ေတာနက္တယ္...
ေတာင္တန္းေတြၾကားကဘဲ...
ပုဇြန္ဆီေရာင္ေလး သန္းလာလိမ့္မယ္
သူတို ့ဘ၀က ေနမထြက္ခင္ေလးဘဲစြမ္းတာ
တို ့လက္ေတြ သတိနဲ ့ဆုပ္ကိုင္ထားပါ..
ခဏပါ....
မိုးမလင္းခင္ေလးေပါ့...
မိုးဆိုတာ တစ္သက္လံုး မလင္းတတ္တဲ ့အမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ...။
မိုးလင္းတဲ ့အခါ...
မိစၦာေတြ ျမဴးတဲ “့ ၾကပ္” ရြာဆိုတာ
ပ်ဥ္းမနားဘက္မွာ ...
ရွာေတြ ့မွာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး...။
မိုးမလင္းခင္ေလးပါ...။

သစ္နက္ဆူး