Wednesday, November 12, 2008

“ လေရာင္ရိပ္က ထန္းလွ်က္ဖို ”



က်ေနာ့္ဘ၀မွာ အမွန္တရားေတြရွာေဖြရင္း....မွန္ကန္ေအာင္ျပဳမူေနထိုင္ရင္း...အလြဲေတြ လုပ္ခဲ့တာ အလြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ရွိတယ္ဗ်... တည့္ျပီဆိုလဲ သူမ်ားနဲ ့ေတာင္ မတူ...အင္း...လြဲျပီဆိုရင္ေတာ့လား....
ျပန္ေတာင္ မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုလြဲေတာ့တာ..။
ကိုဌက္ၾကီးဆိုထားတယ္ေလ....နည္းနည္းေလးေတာ့ လြဲေနမယ္...သီခ်င္း။ ဒီထက္ဆိုးတယ္..။

ေမာ္လျမိဳင္ဇာတ္မွာ ကျပခဲ့တုန္းကေပါ့....ကရမွာက က်ိဳက္ေကာ္...မရမ္းကုန္း။ အမွန္က မရမ္းကုန္းရြာ၊က်ိဳက္ေကာ္အပိုင္ေပါ့....။
ဇာတ္ပြဲကူးလာခဲ့တာက ေရး ဘက္ကလား မမွတ္မိဘူး...မုတၱမကမ္းကူးေနတာနဲ ့ကားတင္ကားခ်နဲ ့ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္...။
ကျပမယ့္ ရက္က ေနာက္ည ဆိုေပမယ့္...ဒီညေနေစာေစာေရာက္ရင္ နည္းနည္းပါးပါး...ရိႈးေလး ဘာေလး လုပ္ေပးဘို ့ကန္ထရိုက္က ေျပာထားတာဆိုေတာ့ ပစၥည္းအတင္အခ် အဖြဲ ့လဲ က်ိဳးစားပမ္းစား လုပ္ေပမယ့္ အခ်ိန္ကေတာ့ မနည္းလုရတာ..။
မုတၱမနဲ ့သထံုေတာင္မိုင္၅၀...ဟိုဘက္ကိုက ထပ္ေမာင္းရဦးမွာ....။
ပစၥည္းတင္ခ်ျပီး ဒါရိုက္ေမာင္းတာပါဘဲ....ဒါေပမယ့္ မလြယ္ဘူး...။ ကားေတြေပးေက်ာ္ရတာနဲ ့ ဂိတ္ေတြ ျဖတ္ေနတာနဲ ့
ေနေစာင္းတာေတာင္ က်ိဳက္ေကာ္မေရာက္ေသးဘူး...။
က်ေနာ္က အစ အဖြဲ ့သားေတြ ေတာ္ေတာ္ဆာေလာင္ေနၾကျပီ...ဒါေတာင္ မုတၱမမွာ လၻက္ရည္နဲ ့မုန္ ့စားထားလို ့...အလုပ္သမားနဲ ့အဖြဲ ့သားတစ္ခ်ိဳ ့ဆို ဘာမွ စားရတာ မဟုတ္ပါဘူး.....။
ကန္ထရိုက္ကို ကတိေပးထားတာဆိုေတာ့ မန္ေနဂ်ာက အဖြဲ ့သားေတြကို ေမတၱာရပ္ခံျပီး...မနားဘဲ ဆက္ေမာင္းမယ္...ဗိုက္ဆာေနရင္လဲ ခဏသီးခံေပးဘို ့...။ အဖြဲ ့သားကလဲ ပြစိပြစိ ဆိုေပမယ့္ သီးခံေပးပါတယ္...။
က်ေနာ္ေတြ ့ဘူးတဲ ့အနုပညာသည္ေတြထဲမွာ သဘင္သည္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ဒါဏ္ခံနိုင္တယ္..ခ်ီးက်ဴးတယ္...။
က်ိဳက္ေကာ္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနျပီ...က်ိဳက္ေကာ္ကတစ္ဆင့္ အတြင္းထဲ ထပ္ေမာင္းရဦး မွာ...။
ေမာင္းကြာ...ဆက္သာေမာင္း...။ လမ္းက ေျမနီလမ္း....လမ္းဆိုးတယ္...။
အျပင္က ကတၱရာ လမ္းေတာင္ မေကာင္းတာ ေျမနီလမ္းဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ ဘာမွကိုေျပာမေကာင္းတာ...။
မရမ္းကုန္း ၀င္ကတည္းက ဘာအလင္းမွ မရွိေတာ့ဘူး...လေရာင္ကလဲ ေရးေရး ေလးမွ တစ္ကယ့္ေရးေရးေလး။
ဇာတ္ရံုကိုေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနျပီ...ေစ်းဆိုင္တစ္ခ်ိဳ ့နဲ ့မီးစက္မီးေတာ့ ရံုေရွ ့မွာ ရွိေနတယ္..။ ကန္ထရိုက္လဲ အေျပးေရာက္လာတာပါဘဲ...။ ပရိတ္သတ္ေတြ မ်ားလို ့ဇာတ္ေနာက္က်ေနတာနဲ ့ရံုထဲမွာ သူတို ့ေက်နပ္ေအာင္ ဗီဒီယိုျပေပးထားပါတယ္.
ပစၥည္းေတြဘာေတြ ခ်ျပီး အေမာေျဖျပီးမွ အခ်ိန္မွီရင္ ၾကည့္လုပ္ၾကတာေပါ့....ဘာညာ ျငိွျပီးေတာ့ အလုပ္သမားေတြက ပစၥည္းခ်ေပါ့...အဖြဲ ့သားတစ္ခ်ိဳ ့ေတြက စားဘို ့အတြက္ ဇာတ္ထမင္းအိုး ဟင္းအိုးေတြ ၀ိုင္းခ်ေပါ့...။
ပြဲေစ်းတန္းမွာ ဆိုင္တစ္ခ်ိဳ ့ရွိေပမယ့္ က်ေနာ္မသြားေတာ့ပါဘူး...ကိုယ့္ကိုလည္းလာေမးတာကိုး...။
အဲဒီိေတာ့ ကိုယ္ကဘဲ စီစဥ္ေပးရတာေပါ့...။
ဇာတ္ရံုမွာ စားမယ္ဆိုလဲပစၥည္းခ်ေနတာနဲ ့မလြတ္မလပ္....ဒါနဲ ့ဇာတ္ရံုေနာက္ဘက္ေဘးကိုၾကည့္ေတာ့ ေနရာလြတ္ရွိေနတယ္...ဟိုဘက္နားေလးမွာက ဇာတ္ကား အတင္အခ်လုပ္ေနတာ...။
ေနရာေလးက ေကာင္းတာပါဘဲ...သိပ္အဆင္မေျပေပမယ့္ ေျမကြက္လပ္ျဖဴျဖဴေလးနဲ ့ လေရာင္ေရးေရးနဲ ့ဆိုေတာ့ကာ.....
ကဲေဟ့....ဒီမွာဘဲ စားလိုက္ၾကရေအာင္...ဒီမွာ တင္စားဘို ့အေတာ္ဘဲ ..ထန္းလွ်က္ ခ်က္တဲ ့ထန္းညက္ဖိုေလးေတြ ရွိတယ္...။
ထန္းလွ်က္ဖိုေတြကလဲ တန္းစီေနတာပါဘဲ...ကိုယ့္ အစီအစဥ္နဲ ့ အားလံုး ထန္းလွ်က္ဖိုေလးေတြေပၚမွာ ပန္းကန္ေလးေတြတင္ျပီး...
ညအေမွာင္ေလးထဲမွာ ဆာေနတာနဲ ့စားလိုက္ၾကတာ...ျမိန္၇ည္ ယွက္ရည္ပါဘဲ..။
စကားတစ္ေျပာေျပာနဲ ့စားေနၾကတုန္း ကန္ထရိုက္ေ၇ာက္လာျပီး ...ဒီလိုစားေနတာ အားနာတယ္လို ့ေျပာပါတယ္...တစ္ဆက္တည္း...ဒီည ဘာမွ ကျပေပးစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး...စိတ္ေအးေအးဘဲ ေနၾကပါ...ေနာက္ညမွဘဲ ကေတာ့မယ္လို ့ လာေျပာပါတယ္...။
အဖြဲ ့သားေတြလဲ ၀မ္းသာၾကတာေပါ့...ခရီးပန္းေနတာကိုး..။
ဒိေတာ့လည္း က်ေနာ္စီစဥ္ေနရာခ်ေပးတဲ ့ေနရာေလးမွာဘဲ အားလံုးစားၾကေသာက္ၾကေပါ့...။
တစ္ခ်ိဳ ့မ်ား စားျပီးတာနဲ ့ ထန္းညက္ဖိုနိမ့္နိမ့္ေလးေတြေပၚမွာ ေခါင္အံုးျပီး...အိပ္ဘို ့လုပ္ေနျပီ...။
စ..တာကက်ေနာ္စ တာ..ေလတစ္ျဖဴးျဖဴးနဲ ့တို ့ဒီမွာ အိပ္ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုတာေလ...။
တစ္ခ်ိဳ ့က မင္းသား အိပ္လို ့ရပါ့မလား...ေတာ္ေတာ္ၾကာထန္းညက္ဖို ပိုင္ရွင္နဲ ့စကားေျပာေနရဦးမယ္...ဘာညာ...။
ကိုယ္ကလည္း စိတ္မပူနဲ ့အိပ္မွာသာအိပ္...ေျပာလာရင္ ငါရွင္းမယ္...ဆိုျပီး.အာမခံလိုက္တာ...။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲ လွဲအိပ္ေနရင္း...ေမွးေမွးေလးျဖစ္ေနမွ ကန္ထရိုက္က စကားေျပာရင္းလၻက္ရည္ေသာက္ဘို ့လာေခၚေတာ့ ပါသြားတာဘဲ...လၻက္ရည္ဆိုရင္ေတာ့ ၂၄ နာရီ...လာထားဘဲ။
ေနာက္ေတာ့လဲ ကန္ထရိုက္ေျပာတာနဲ ့မသင့္ေတာ္လို ့အျပင္မွာ မအိပ္ဘဲ၊ ရံုထဲမွာဘဲ အိပ္ျဖစ္္ခဲ ့ေတာ့တာပါ...အျပင္မွာ အိပ္ေနသူေတြကိုေတာ့ သြားမနိႈးေတာ့ဘူး...။ အိပ္လက္စနဲ ့အိပ္ၾကပါေစေတာ့...။
အနက္မိုးလင္းမွ ဆူညံဆူညံအသံေတြေၾကာင့္ အိပ္ယာကနိုးလာတာ...။
က်ေနာ္အိပ္ယာက နိုးတာမွန္းသိတာနဲ ့ လူရႊင္ေတာ္ ေပၚဦး ေရာက္လာဘဲ..။
“ ေက်းဇူးရွင္....အားလံုးကေတာ့ မႊန္ေနတယ္...”
“ ဘာျဖစ္လို ့လဲ...”
“ ေအာ္...ေက်းဇူးရွင္...ညက ထန္းညက္ဖိုေလးေတြေလ...အဲဒါကိုအဖြဲ ့သားေတြမႊန္ေနၾကတာ...ထြက္ၾကည့္ပါဦး...ေက်းဇူးရွင္...လုပ္ရက္တယ္”
“ေၾသာ္...မိုးလင္းကာဘဲရွိေသး...ဘယ္လို အဘိဇၨ်ာ လာပြားေနတာလဲ”
က်ေနာ္လဲ ထထြက္လာေရာ...တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ
“ မင္းသားေနာ္...ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ ့ထည့္သြားတယ္...”
“ တို ့ကိုၾကီး...ရက္စက္တယ္ကြာ...”
“ သူမို ့လို ့....စားခိုင္းရက္တယ္...” စံုေနတာဘဲ...၊ က်ေနာ့္ေနရာမွာသူမ်ားဆို သူတို ့မလြယ္ဘူး...။
ဘာလို ့ဒိီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာလဲ၊ သိခ်င္စိတ္နဲ ့ဇာတ္ရံုေနာ္ဘက္ထြက္လိုက္တာနဲ ့...တစ္ခ်က္ေတာ့ က်ေနာ္လဲေငးျပီး....
ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး....
အားလဲနာတယ္..။
ေခါင္းေလးကုတ္ျပီး...အင္း...အဲနဲ ့ဘာမွဆက္မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး....။
စားတဲ့သူေတြ၊ အိပ္တဲ့သူေတြ ေဒါသျဖစ္ခ်င္စရာပါဘဲ..။
က်ေနာ္ လေရာင္ေရးေရးထဲမွာ ရမ္းသမ္းေျပာခဲ့တာေလ...။
ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္ ထန္းညက္ဖို...။
၀ါးတိုင္ေလးေတြ ၊သစ္သားတိုင္ေလးေတြနဲ ့ သခ်ိဳၤင္းကုန္းေျမပံုေလးေတြ စီေနတာဘဲ..။
တစ္ခ်ိဳ ့ဆို အမည္ အသက္။ စာတန္းေလးေတြေတာင္ပါေသး..။
ဒိီေတာ့လဲ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ ့ အားလံုးကိုေတာင္းပန္ျပီး တစ္ဖြဲ ့လံုးကို လၻက္ရည္နဲ ့ေခ်ာ့ေမာ့ရတာေပါ့ဗ်ာ...။
ေအာ္...လေရာင္ရိပ္က ထန္းညက္ဖို..ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ထိသြားခဲ့တာပါလား...။
ရြာေရာက္ေတာ့ မေက်နပ္လို ့မဒမ္ဆူးကို သူတို ့ရြာက ထန္းညက္ဖို လိုက္ျပခိုင္းရတာ..။
ဇာတ္အဖြဲ့ကို ရမ္းသမ္းျပီးတာ ေျပာခဲ့တာ ဒီအရြယ္ထိ ကိုယ္မွ ထန္းညက္ဖို မေတြ ့ဘူးတာ...။ ထန္းညက္ဖိုေရာက္မွ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့
ထန္းညက္ဖိုဆိုတာ မီးခိုး ထြက္တဲ ့ေခါင္းတိုင္နဲ ့ဒယ္အိုးတင္တဲ့အေပါက္နဲ ့ ျမင့္လဲျမင့္၊ ၾကီးလဲၾကီးတယ္...။
အင္း...က်ေနာ္က ရမ္းတုတ္တာ...
ဘာထူးလဲ...သူတို ့လဲရမ္းယံုတာဘဲ...။
ေသခ်ာကတာေတာ့ က်ေနာ္တို ့ဇာတ္တစ္ဖြဲ ့လံုး ဘယ္သူမွ ထန္းညက္ဖို မျမင္ဘူးတာပါဘဲ..။

သစ္နက္ဆူး

16 comments:

  1. ဟားဟား ကိုဆူးလြဲခ်က္ကေတာ့ .. သင္းခ်ဳိင္း ေျမပံုကေန ထန္းလ်က္ဖို ျဖစ္သြားပါေရာလား။
    ကၽြန္မတို႔လည္း ကားနဲ႔ခရီးထြက္တုန္းက အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာ ထမင္းစားဖို့ရပ္လိုက္ေတာ့ သင္းခ်ဳိင္းျဖစ္ေနတာ။ မထူးဘူးဆိုျပီး အုတ္ဂူေလးေတြေပၚ ထိုင္စားလိုက္ၾကတယ္။
    ဒါလဲ အမွတ္တရပဲေပါ့။ :)

    ReplyDelete
  2. သူ႔ ထန္းလ်က္ဖို ကလဲ ေၾကာက္စရာႀကီးပါလား။ :)

    ReplyDelete
  3. ဟားဟား.....
    ရီရတယ္

    ReplyDelete
  4. ဒါေပါ့ကိုယ္ထင္ကုတင္ေ၇ႊနန္းဆိုတာ
    ဟားဟား..ကိုဆူးလြဲခ်က္ကေတာ့


    kk

    ReplyDelete
  5. ဟားဟား
    လြဲခ်က္ကေတာ့ လက္လန္တယ္..ေက်ာေတာ့ခ်မ္းစရာရယ္..
    ထမင္းေတာင္စားလိုက္ေသး..
    ဟင္းက အသားဟင္းဟုတ္ပံုမရဘူးထင္တယ္.အဟိ.

    အကို..က်ိဳးစား ဟုတ္ဘူး ၾကိဳးစား ပါ
    စာလံုးေပါင္းကို သိသေလာက္ေျပာျပတာပါ ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ပါ

    ReplyDelete
  6. :)

    ေလးေလးဆူး တစ္ေယာက္ထဲ အမွားမဟုတ္ဘူးေနာ္
    ကိုယ္က ရြာခံလူ မဟုတ္ေတာ႔ ဘယ္သိမလဲေနာ႔ ကန္ထရိုက္တာတို႔ ရြာသားေတြမွာလဲ ေၿပာၿပဖို႔ တာဝန္ရွိတာပဲေနာ္

    ဒါေပသိ အမွတ္တမဲ႔ မွ အမွတ္တရ ၿဖစ္သြားတာေပါ႕ေနာ္

    ခင္မင္စြာၿဖင္႔
    တင္ဇာ

    ReplyDelete
  7. ကိုသစ္ေရ ျဖစ္တတ္တယ္ေနာ

    ReplyDelete
  8. အင္း... လြဲတတ္ပါေပ့ေတာ္...

    ReplyDelete
  9. ၿဖစ္ရမယ္.... ၿမင္မွမၿမင္ဖူးပဲကိုး....ဟီးးးး

    ReplyDelete
  10. ကိုဆူးေရ---
    "“ လေရာင္ရိပ္က ထန္းလွ်က္ဖို ”"
    ကို
    လာဖတ္ပါတယ္--စာေရးေကာင္းလို႔--
    ရသ ေကာင္းကိုဖတ္ၿပီး ရင္ထဲ ထည္႔ယူသြားပါတယ္ရွင္---

    ReplyDelete
  11. ေနာ္ေ၀းက ထန္းလွ်က္ဖိုေလးေတြက လွမယ္ေနာ္..

    ReplyDelete
  12. ့့့့့့့အကိုဆူးရဲ့အၿဖစ္အပ်က္ကအရမ္းရီရတာပဲ သိုက္ဟာသတံုးကလိုပဲ

    ReplyDelete
  13. ပံုရိပ္ / Pon YateNovember 15, 2008 at 6:14 PM

    ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ...။

    ReplyDelete
  14. ဆရာသမားရယ္...။ အိပ္တ့ဲသူကလဲ အိပ္ေသးဆိုေတာ့ ညက ငါ့ေနရာ ဖယ္ေပးဆိုတာေတြ မၾကားမိဘူးလား...။ ဟားဟား

    ReplyDelete